Ντουέιν Ουέιντ: Αυτό, το ένα μήνυμα! (vid & pics)

Ντουέιν Ουέιντ: Αυτό, το ένα μήνυμα! (vid & pics)

bet365

Ο “Flash” του ΝΒΑ, των Μαϊάμι Χιτ, ήρθε σαν αστραπή, έφυγε σαν αστραπή. Προλάβαμε να τον θαυμάσουμε και να τον κρατήσουμε για πάντα στη μνήμη μας.

Το μπάσκετ είναι κουρασμένες ανάσες και επίμονα όνειρα, αγώνας σωμάτων και ψυχών που κυνηγούν χίμαιρες και ουτοπίες σε δυστοπικό πεδίο. Το μπάσκετ είναι βλέμματα έκστασης και απόγνωσης, αποφασιστικές χειρονομίες και υπερβατικές στιγμές που κάνουν το παιχνίδι κομμάτι της ζωής (μας). Το μπάσκετ είναι άσκηση στη μοναξιά και τη ματαιοδοξία, παράδοση στην τυραννία του κοινού και σώμα πρόθυμο στο μυαλό εκ των προτέρων καταδικασμένων προπονητών.

Το μπάσκετ εγγράφεται στη συνείδηση μέσα από αναρίθμητα ηχητικά και οπτικά στίγματα που “καρφώνει” στο παρκέ. Το μπάσκετ είναι το άθροισμα προμηνυμάτων για το οριστικό σύνολο του ενός μηνύματος. Το μπάσκετ είναι η προετοιμασία γι' αυτό το ένα μήνυμα, το απεικόνισμα που γίνεται μετείκασμα. Όσο πιο ισχυρό το προμήνυμα, τόσο πιο ισχυρό και το μετείκασμα.

Και ναι, απαιτείται πολλή προσπάθεια για να συμβεί κάτι τέτοιο, προσπάθεια που ξεκινά πολύ πριν τον αγώνα και χρειάζεται ώρες για να ικανοποιηθεί το θεωρητικά αδύνατο, η σύμπραξη ιδιωτικού-δημόσιου, ιδιωτικού οράματος που ενσωματώνεται στο δημόσιο όραμα-προσδοκία. Τότε θα δεις το μπάσκετ και θα το λατρέψεις και όλα θα χαθούν σε μια στιγμή, όσο διαρκεί μια λάμψη, μια κίνηση του Ντουέιν Ουέιντ, που δεν άλλαξε ποτέ, για μια λάμψη έπαιζε, έπαιξε και μαζί με αυτή αποφάσισε να αποχωρήσει από τον “μαγικό κόσμο” του ΝΒΑ.

Η “έκρηξη” ήταν πάντα εκεί...

Ο Ουέιντ ήταν ξεχωριστός από το ξεκίνημα. Δεν θα βρείτε δημοσιογράφο που να έχει μία κακή λέξη γι' αυτόν. Ο Ουέιντ πέρασε, φυσικά, από την αναπότρεπτη διαδικασία της αλλαγής, όμως οι εμπειρίες -όσο ζόρικες κι αν ήταν- αφομοιώθηκαν και τον βοήθησαν να προσαρμοστεί στα κοινωνικά, προσωπικά, επαγγελματικά δεδομένα που διαρκώς άλλαζαν.

Η “έκρηξη” ήταν πάντα εκεί, δεν χάθηκε στιγμή... Η “έκρηξη” ήταν η άμεση απόκριση σε ιδιαίτερα απαιτητικές περιστάσεις, όπως όταν χρειάστηκε να πάρει δάνειο ενώ ήταν στο κολέγιο για να ανταποκριθεί στις οικογενειακές υποχρεώσεις (παντρεύτηκε στα 20). Κατέληξε ώριμος και συνειδητοποιημένος πατέρας, μάλιστα έγραψε και βιβλίο για την πατρότητα. Βοήθησε την τωρινή σύζυγο του συλλάβει και να γεννήσει μέσω παρένθετης μητέρας. Στο ντραφτ του 2003, το ντραφτ των ΛεΜπρον, Καρμέλο, εκεί που ήταν απλά “ο άλλος” παίκτης, έγινε ένας από τους καλύτερους γκαρντ στην ιστορία του ΝΒΑ! Η “έκρηξη”, η δίχως άλλο ανεμπόδιστη ενέργεια, ήταν αυτή που πάντα τον οδηγούσε. Αστραπιαία απαντούσε ο Ουέιντ, εντός και εκτός γηπέδου, όποιος κι αν ήταν ο αντίπαλος, όπου κι αν ήταν...

“Αυτό είναι το σπίτι μου!”

Το Μαϊάμι είναι η πόλη του! Γενέθλια πόλη το Σικάγο, γενέθλια πόλη το Μαϊάμι! Στο Μαϊάμι όμως η διαδικασία ήταν αμφίδρομη. Η πόλη έγινε τόπος αγωνιστικής εξέλιξης, υπαρξιακής ασφάλειας και αυτός ζείδωρο φως, μεταμορφωτική δύναμη που άλλαξε την αθλητική φυσιογνωμία της πόλης. Η πόλη του φούτμπολ, έγινε πόλη του μπάσκετ, δηλαδή πόλη του! Και γι' αυτήν την πόλη έδωσε τα πάντα.

Όταν αποκλείστηκε το 2009, στον πρώτο γύρο των πλέι οφ από τους Σέλτικς, υποσχέθηκε πώς θα ήταν η τελευταία φορά που συνέβαινε κάτι τέτοιο. Εκείνο το καλοκαίρι δούλεψε και βοήθησε να φτιαχτεί η ομάδα που θα οδηγούσε τους Χιτ στην κορυφή. Όταν έφτασαν τελικούς ΝΒΑ είχε διανύσει το μεγαλύτερο μέρος της απόστασης.

Σε αυτή τη διαδρομή, μετά από ένα buzzer-beater απέναντι στο Σικάγο, ανέβηκε στο τραπέζι της γραμματείας και φώναξε στο πλήθος “Αυτό είναι το σπίτι μου!” και είχε δίκιο. Ήταν το αφεντικό της πόλης, στη θέση του Νταν Μαρίνο! Το όνομα του τελευταίου ανήκει σε αυτά που ορίζουν την ταυτότητα της πόλης. Ο σούπερ σταρ των Μαϊάμι Ντόλφινς (NFL) έδειχνε αξεπέραστος, αλλά ο Ουέιντ τα κατάφερε.

Κατάφερε να γίνει ο ατσάλινος συνδετικός κρίκος της πόλης που γενικά δεν εμπνέει μονιμότητα, πίστη... Όταν ξεκίνησε η ιστορία, το 2003, -που έγινε έπος- του Ουέιντ, οι υπόλοιπες ομάδες του Μαϊάμι (σε χόκεϊ, φούτμπολ) σαν να αποσύρονταν από το προσκήνιο. Έτσι, τα παιδιά που έγιναν έφηβοι και μετά ενήλικοι, εκείνη την περίοδο, γνώρισαν και είδαν το πνεύμα του νικητή στο σώμα, το πρόσωπο, τη δράση του Ντουέιν Ουέιντ. Σημαντικότερο; Έμαθαν μέσω αυτού να αγαπάνε τα σπορ...

Η αναλαμπή στην καρδιά των Heat

Η καριέρα του, αυτή η σπουδαία και μεγάλη καριέρα, σε ένα φλας. Εκτυφλωτική λόγω ταχύτητας, δύναμης και διάχυσης φωτός... Φέρτε στο μυαλό σας τον παίκτη Ουέιντ και μετά προσπαθήστε να ακολουθήσετε τον ρυθμό της ανάμνησης και τον δημιουργό αυτής. Πού καταλήγετε; Σε γεμάτες ενέργεια απεικονίσεις, σε πυρακτωμένα θραύσματα της κορύφωσης της μετεωρικής ανόδου του υποκειμένου. Όταν βλέπουμε τον “Flash” να καρφώνει μπροστά στους Ζερμέιν Ο' Νιλ, Άντερσον Βαρεχάο... Όταν πετά την μπάλα στον αέρα γεμάτος χαρά για το πρωτάθλημα του 2006... Όταν δίνει, χωρίς να βλέπει, πάνω από τον ώμο την μπάλα στον επερχόμενο ΛεΜπρον Τζέιμς και αυτός ανοίγει τα χέρια σαν αεροπλάνο έτοιμο για απογείωση... Ε, τότε βλέπουμε αυτό που άφησε η απρόσμενη πορεία της μετεωρικής πορείας, τη δύναμη φωτός της αναλαμπής. Αλλά και εκτός γηπέδου, όταν παίρνει θέση ενάντια στα εγκλήματα φυλετικού μίσους (περίπτωση Τράγιον Μάρτιν).

Αν ψάχνετε τον Ουέιντ πέρα από τον Ουέιντ, αναζητείτε δηλαδή τους σαρκωμένους αντικατοπτρισμούς του, θα τον βρείτε σε τρία πρόσωπα: Έρικ Σποέλστρα, Σταν Βαν Γκάντι, Πατ Ράιλι. Ο πρώτος -αδιαπραγμάτευτα και αξιωματικά- έχει δηλώσει πως ακόμη και στα 37 ο Ουέιντ παραμένει ο παίκτης των αγώνων που κρίνονται στις λεπτομέρειες. Ο δεύτερος υπερθεματίζει, τονίζοντας πως στην κρίσιμη στιγμή ο Ουέιντ ξεπερνά ακόμη και την τριάδα Κόμπι, ΛεΜπρον, Τζόρνταν.

Ο Ράιλι τον τοποθετεί στο κέντρο της φιλοσοφίας των Χιτ αξιοποιώντας μια φράση του. Φράση που έχει γραφτεί, έχει περάσει στα “σπλάχνα” του συλλόγου και “αγκαλιάζει” όλες τις φωτογραφίες από την κατάκτηση του τίτλου του 2006. “Δεν θα φύγω έτσι” [μτφρ. “I ain't going out like this”]. Φράση-οδηγός, φράση-πανοπλία εν ώρα αγώνα για τους Χιτ που ειπώθηκε στον τρίτο αγώνα των τελικών του 2006 με τους Μάβερικς. Οι Χιτ έχουν χάσει τα δύο πρώτα παιχνίδια και υπολείπονται 13 πόντων στο τέταρτο ματς. Το 0-3 πιο απειλητικό ποτέ, καταδικαστικό. Ο Ράιλι γράφει στο πινακάκι του τη λέξη “σεζόν” και τότε ο Ουέιντ δίνει το σύνθημα για αντεπίθεση. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Πηγή

-ESPN, “Thank you, Dwyane Wade” [Dan Le Batard]

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

Τελευταία Νέα