Τι κι αν μεγάλωσαν τα “Κακά Παιδιά” του Ντιτρόιτ; Η διάθεση δεν ακολουθεί τη βιολογική εξέλιξη και μένει εκεί που η παρέα φορούσε αθλητικό σορτσάκι, παπούτσια και έπαιζε, κέρδιζε, ίδρωνε, μάτωνε, πανηγύριζε, προκαλούσε... Σήμερα, μια και το σώμα δεν μπορεί να ακολουθήσει, φροντίζει η τεχνολογία και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εκεί, στις “ομάδες συνομιλίας” ξαναζεί -ένα μέρος- εκείνης της δράσης.

Τα μεγάλα πλέον “Παιδιά” ανταλλάσσουν μηνύματα στο γκρουπ των “Bad Boys” και η διάδραση τα έχει σχεδόν όλα: αστεία, φάρσες, τατουάζ, κάτι από την ατμόσφαιρα εκείνης της ομάδας των Πίστονς... σαν να βρίσκονται στο λεωφορείο οδεύοντας στο Σικάγο για “μάχη” με τους Μπουλς. Ωραίο είναι αυτό, χαβαλές να γίνεται.

Ο Ρικ Μαχόρν είναι μέλος του γκρουπ και ξέρει -όπως και οι υπόλοιποι- ότι όσο ωραίο κι αν είναι όλο αυτό, δεν παύει να είναι και κάπως σαχλό, μια και καλή η αίσθηση της ατμόσφαιρας των late 80's στο κινητό, όμως σαν τον αληθινό πράγμα δεν έχει. Και το αληθινό ήταν γεμάτο ενέργεια, πάθος, τρέλα, σύγκρουση και φυσικά αναγνώριση της υπεροχής της παρέας του Τόμας, του Λαμπίρ, του Μαχόρν, του Ντούμαρς... “Κακά Παιδιά για πάντα, ρε!”.

Το τέλος των 80's τους ανήκει (κι ας μην αρέσει στο ΝΒΑ)

Η παλιοπαρέα μαζεύτηκε ξανά για να τιμηθεί και να μην ξεχαστεί το επίτευγμα των δύο σερί πρωταθλημάτων, τη διετία 1989, 1990. Ναι, επίτευγμα, διότι έβαλαν τέλος στο μονοπώλιο των Μπόστον Σέλτικς, Λος Άντζελες Λέικερς. Κι ας κάνει πώς δεν το βλέπει η λίγκα! Ναι, το έχει καταγράψει στα κιτάπια της, όμως στην αφήγηση της, στην εξιστόρηση των κατορθωμάτων σαν το κρύβει.

Ο Αϊζέια Τόμας όμως σε κάθε ευκαιρία το υπενθυμίζει. Θυμίζει ότι οι Πίστονς άφησαν το σημάδι τους πριν γίνει η μετάβαση στα 90's και τη “βασιλεία” του Μάικλ Τζόρνταν. Μεταξύ αστείου και σοβαρού εκθέτει τους ιστορικούς “Μα, έτσι τα χουν γράψει” δηλώνει και γελάει. Δεν σταματά όμως εκεί. Συνεχίζει θυμίζοντας πως “υπήρξε ομάδα μετά τους Λέικερς με αξιοσημείωτες επιδόσεις το διάστημα '87-΄91.

Αυτή την περίοδο, το ΝΒΑ – η διοίκηση- αποφάσισε να την απαξιώσει, σαν να είπε δεν πρόκειται να μιλήσουμε γι' αυτήν. Θα τη θάψουμε. Επιπλέον, οι Πίστονς ήταν υπεύθυνοι για ό,τι κακό συνέβαινε στα 90's”. Δεν έχει και άδικο, καθώς στη μνήμη των φιλάθλων έχει εντυπωθεί η άμυνα και το σκληρό παιχνίδι της ομάδας που όσο κι αν βοήθησε στην κατάκτηση τίτλων, άλλο τόσο στράφηκε εναντίον της υστεροφημίας της. Ο αντίλογος, πάλι, στον αρχηγό.

Έλεγαν όσα η λίγκα δεν ήθελε να ακούει

Ο Τόμας σημειώνει πως η κληρονομιά εκείνης της ομάδας δεν αφορά μόνο το βίαιο, σκληρό παιχνίδι. Μάλιστα, κοροϊδεύει όσους επισημαίνουν πως περισσότερο θυμόμαστε τους Πίστονς για την άμυνα τους. Την ίδια στιγμή δεν αντιστέκεται να αναφερθεί στον “αγαπημένο” του Μάικλ Τζόρνταν και τους Μπουλς. Καθόλου τυχαία βέβαια, μια και στα πλέι οφ της τριετίας 1988-1990 τους έστελναν πρόωρες διακοπές. “Για να λέμε την αλήθεια, δεν ήμασταν οι μοναδικοί που εξουδετερώσαμε τον Μάικλ Τζόρνταν. Τη δεκαετία του '80 καταλάμβαναν [σ.σ οι Μπουλς] την 4η και την 5η θέση. Ο κόσμος αρέσκεται να λέει ότι Αϊζέια γίνεσαι κακός, βγάζεις μίσος, όμως δεν έχει καμία σχέση με αυτό”.

Κάτι που σίγουρα έχει αποσιωπηθεί είναι η ενασχόληση των Πίστονς με ζητήματα φυλής και κοινωνικής ανισότητας, ακόμη κι αν αυτό σήμαινε πως θα προκαλέσουν σάλο. Ο Τόμας πίστευε -και πιστεύει- ότι αυτός ήταν ένας από τους λόγους που τα “Κακά Παιδιά” δεν ήταν αρεστά σε πολλούς. Υποστηρίζει ότι όσο ήταν στο προσκήνιο, στο επίκεντρο της μεγαλύτερης μπασκετικής σκηνής του κόσμου, ασχολούνταν με θέματα που η λίγκα σιωπηλά αποδοκίμαζε. Ποια ήταν αυτά; Κοινωνική δικαιοσύνη, φυλή, πρόσληψη και αντίληψη των αθλητών από τη λίγκα και τα ΜΜΕ, ρατσισμό από τα ΜΜΕ... όλα αυτά αποδοκιμάζονταν από τους διοικούντες τη λίγκα.

Ο υπερτιμημένος -λόγω χρώματος- Μπερντ!

Το φυλετικό θέμα επικράτησε στη διαμάχη που είχαν με τους Μπόστον Σέλτικς στους τελικούς της Ανατολής το 1987. Η αναμέτρηση ξέφυγε από το αθλητικό πλαίσιο, ποιος είναι καλύτερος...Κατέληξε σε σύγκρουση μαύρων-λευκών. Ο Ντένις Ρόντμαν έριξε την πρώτη βολή λέγοντας πως ο Λάρι Μπερντ ήταν υπερτιμημένος λόγω χρώματος δέρματος. Οι Σέλτικς μόλις είχαν κερδίσει τους τελικούς. Ο Αϊζέια το πήγε πιο μακριά υποστηρίζοντας πως “εάν (ο Μπερντ) ήταν μαύρος, θα ήταν ένας ακόμη καλός παίκτης”! Αργότερα ανακάλεσε λέγοντας πως ήταν αστείο που παρεξηγήθηκε. Παρ' όλα αυτά, άδραξε την ευκαιρία για να αναδείξει τα στερεότυπα που υπήρχαν σχετικά με τους μαύρους και τους λευκούς αθλητές. Πώς οι μαύροι αξιολογούνται ως “θεόσταλτα, φυσικά, ταλέντα” και όχι για την προσπάθεια που καταβάλλουν. Ο Μπάιρον Σκοτ, επιβεβαιώνει πως οι Πίστονς και ιδιαίτερα ο Τόμας, ήταν από τους πρώτους που τόνισαν τις σχέσεις μαύρων-λευκών στο μπάσκετ. Όσο για την περίπτωση Μπερντ, ο Σκοτ σημειώνει πως ήταν οι πρώτοι που έκαναν θέμα το χρώμα του δέρματος του.

Όλα αυτά φυσικά ενίσχυαν το μίσος απέναντι τους. Ο Μαχόρν θυμάται πως τους παρενοχλούσαν στα ξενοδοχεία. Ξαφνικά χτυπούσε ο συναγερμός, οπαδοί τους έπαιρναν τηλέφωνο στο δωμάτιο και τους έβριζαν. “Με αποκάλεσαν νέγρο πάρα πολλές φορές” θυμάται ο Μαχόρν. Όχι πως τα αντιμετώπιζαν σοβαρά, όμως από κάποια στιγμή γινόταν ενοχλητικό. Ο πρώην σέντερ/φόργουορντ των Πίστονς αναγνωρίζει στον Τόμας πως μίλησε για την κοινωνική ανισότητα στον Ντιτρόιτ, την πόλη των “Κακών Παιδιών”.

“Οι πιο σκληροί γ@#$ες”

Η κακοφημία μπορεί να έχει ορίσει τη φήμη των Πίστονς, εντούτοις το γενετικό υλικό της ομάδας υπάρχει και “ζει” μέσα από τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς! Όπως οι Τόμας, Ντούμαρς συνέθεταν μια μοναδική περιφερειακή γραμμή, έτσι και οι “Πολεμιστές” με τους Στεφ Κάρι, Κλέι Τόμπσον. Έπειτα, είναι ο Ντρέιμοντ Γκριν, μεγαλωμένος στο Σάγκινο του Μίσιγκαν. Το πνεύμα και η ψυχή των “Bad Boys” τρέχουν στο αίμα του. Δεν είναι τυχαίο ότι τους θαυμάζει και το δηλώνει δίχως περιστροφές. “Είναι οι πιο σκληροί γ@$#ες που έπαιξαν το παιχνίδι, οι πιο ζόρικοι που πέρασαν από το ΝΒΑ, οριστικά. Η κληρονομιά τους θα συνεχίσει να ζει”. Οι ομοιότητες μεταξύ των “Κακών Παιδιών” και των σημερινών Ουόριορς φαίνονται και στην ετεροβαρή σχέση επίθεσης-άμυνας, στη σημασία που τους δίνεται. Για τους Πίστονς η άμυνα “έκρυβε” τις επιθετικές αρετές, ενώ για τους Ουόριορς η επίθεση έχει βάλει στην άκρη τις αμυντικές τους ικανότητες.

Εκείνη εποχή, οι επιπτώσεις στους πρωταγωνιστές της ξαναζεί μερικές φορές. Ωστόσο, το παρόν, ο χρόνος που δεν “ματώνει” όπως οι αντίπαλοι των “Bad Boys” επαναφέρει την παλιοπαρέα των Πίστονς στην πραγματικότητα. Η ηλικία, ο Μαχόρν έχει κλείσει τα 60, το χρώμα των μαλλιών... όλα αυτά τους κρατάνε προσγειωμένους. Εκτός από τη στιγμή που βρίσκονται στην ομάδα συνομιλίας, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ανταλλάσσουν απόψεις, αστεία, προσβολές... Φυσικά, κανείς δεν θα δει αυτά τα μηνύματα, διότι όπως λέει ο Μαχόρν “θα πεθάνω με αυτά” και μετά σκάει στα γέλια.

Πηγή

-ESPN [“Bad Boys for life, από τον Ohm Youngmisuk]