Έρχεται μια στιγμή στη ζωή σου που όσο κι αν αγαπάς κάτι, όσο κι αν είσαι πρόθυμος να το παλέψεις, όσο κι αν ξέρεις τον τρόπο με τον οποίο θ' αντιμετωπίσεις το πρόβλημα και θα το ξεπεράσεις, πρέπει να σκεφτείς πως ίσως αν το αφήσεις θα είναι καλύτερα για το μέλλον και τη συνέχιση της ζωής σου...

Κάτι τέτοιο συμβαίνει στην αθλητική ζωή του Φερνάντο Γκάγκο, αν και είναι μόλις 32 ετών... Ο Αργεντινός μέσος, ένα από τα καλύτερα αμυντικά χαφ της εποχής του και του ποδοσφαίρου της πατρίδας του, αναγκάζεται έπειτα από πέντε σοβαρούς τραυματισμούς ν' αποσυρθεί.

Μεσοβδόμαδα, συναντήθηκε με τον πρόεδρο της αγαπημένης του Μπόκα Τζούνιορς, συζήτησαν για το μέλλον της συνεργασίας τους κι αυτό θα μπορούσε πλέον να υπάρξει μονάχα εξωαγωνιστικά. Το συμβόλαιο των δύο πλευρών λύθηκε κοινή συναινέσει, με τον Γκάγκο ν' αντιλαμβάνεται απόλυτα πως δεν μπορεί να κάθεται και να πληρώνεται, αλλά να το κάνει και για το καλό του συλλόγου που αγάπησε και στον οποίο πέρασε δυο θητείες.

Η Μπόκα του πρότεινε πόστο, υπάρχουν σενάρια και για συζητήσεις με τη Βελέζ για να πάρει θέση δίπλα στον συμπατριώτη του και άλλοτε άσο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Γκάμπριελ Χάιντζε, ωστόσο, η ποδοσφαιρική του καριέρα, όσο λαμπρή κι αν μπορούσε ν' αποδειχθεί, άλλο τόσο μοιραία, γεμάτη πόνο και δίχως το χειροκρότημα στο φινάλε από τον κόσμο, αποδείχθηκε...

Ο Pintita, όπως είναι το παρατσούκλι του, υπέστη ρήξη αχίλλειου τένοντα για τρίτη φορά (!) στην καριέρα του, στον δεύτερο τελικό των φετινών επεισοδιακών αναμετρήσεων απέναντι στη Ρίβερ Πλέιτ για το Κόπα Λιμπερταδόρες και ουσιαστικά η τελευταία του ποδοσφαιρική παράσταση ήταν αυτή στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου». Εκεί όπου είχε ιδρώσει και προσφέρει για τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης, από την οποία πέρασε στην καριέρα του, πέρα από τις Ρόμα, Βαλένθια και Βελέζ.

Έχοντας κάνει ντεμπούτο στη Μπόκα Τζούνιορς σε ηλικία 18 ετών, την 5η Δεκεμβρίου του 2004 σε ματς απέναντι στην Κίλμες, ο Γκάγκο έφτασε να πανηγυρίζει την κατάκτηση του Apertura, του Copa Sudamericana και του Recopa το 2005, έχοντας κερδίσει από νωρίς τη φανέλα του βασικού υπό τις οδηγίες του Τσίνο Μπενίτες. Την αμέσως επόμενη αγωνιστική περίοδο ήρθε το Clausura και το Recopa, ενώ στέφθηκε και Παγκόσμιος Πρωταθλητής με την εθνική ομάδα κ-20 της Αργεντινής στο τουρνουά που είχε διεξαχθεί στην Ολλανδία.

Μάλιστα, το 2006 «ανάγκασε» τη Ρεάλ Μαδρίτης να βγάλει από τα ταμεία της 26 εκατομμύρια ευρώ για να τον κάνει δικό της, ένα ποσό που στα μισά εκείνης της σεζόν έγινε το δεύτερο ακριβότερο για Αργεντινό ποδοσφαιριστή, αφού το ξεπέρασε η μετακίνηση του Σέρχιο Αγουέρο στην Ατλέτικο.

Στους «μερένγκες» τα πήγε εξαιρετικά όσο ήταν ο Μπερντ Σούστερ στον πάγκο, ήταν κινητήριος μοχλός για την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2008, ωστόσο, όταν πλέον είχε προσληφθεί ο Ζοσέ Μουρίνιο, όταν άλλαξαν... Ρόμα, Βαλένθια και Βελέζ ακολούθησαν στην καριέρα του Φερνάντο Γκάγκο, μέχρι τη μεγάλη επιστροφή στη Μπόκα Τζούνιορς, στα μισά του 2013.

Το «Μπομπονέρα» τον αγάπησε, τον θεώρησε έναν από τους ήρωές του, δάκρυσε, πόνεσε μαζί του στους σοβαρούς τραυματισμούς του, περίμενε και τώρα να γυρίσει ξανά δυνατός και να πατήσει γερά στα πόδια του στον αγωνιστικό χώρο, όμως πάρθηκε η απόφαση να μην συνεχιστεί η συνεργασία του με τον σύλλογο. Η συγκεκριμένη εξέλιξη, αν τη δει κανείς τελείως επαγγελματικά κι όχι ηθικά από τη στιγμή που μιλάμε για έναν τραυματία ποδοσφαιριστή που θέλει στήριξη, αν και ο ίδιος δεν επιθυμούσε σε καμία περίπτωση να επιβαρύνει την ομάδα, είναι σωστή.

Είναι πλέον ένας ποδοσφαιριστής που θα επέστρεφε καλώς εχόντων των πραγμάτων από το καλοκαίρι και μετά, θα έπρεπε να κάνει προσπάθεια από την αρχή να πείσει τον νέο προπονητή της Μπόκα, Γκουστάβο Αλφάρο και εκτός των άλλων, θα παρέμενε για τους επόμενους μήνες ανενεργός, λαμβάνοντας τον δεύτερο μεγαλύτερο μισθό του κλαμπ μετά τον Κάρλος Τέβες.

Με τρεις ρήξεις αχίλλειου τένοντα και μάλιστα και τις τρεις φορές που τραυματίστηκε σοβαρά ήταν σε ματς απέναντι στη Ρίβερ Πλέιτ, όπως στον δεύτερο τελικό του Κόπα Λιμπερταδόρες, τον περασμένο Δεκέμβρη, αλλά και με δύο μεγάλες ζημιές στους χιαστούς του δεξιού του γονάτου, ο Γκάγκο ήθελε, το πάλεψε, είχε το ταλέντο, τη «δίψα», το λατίνικο πάθος, αλλά όχι και το πεπρωμένο που θα του ταίριαζε.

​

Η κατάρα που έπεσε πάνω του είχε προαποφασίσει το φινάλε του, το οποίο του απαγόρευσε να πάρει και αυτό το πολύτιμο για κάθε ποδοσφαιριστή, χειροκρότημα από τον κόσμο στον αποχαιρετισμό, όσο κι αν κατάφερε ν' ακουστεί από τη μερίδα των οπαδών της Μπόκα στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» όταν πάλι αποχώρησε τραυματίας. Είναι ένας πραγματικός «Xeneize», πήρε 9 τίτλους, πολέμησε για τα χρώματα της Μπόκα κάθε φορά που βρέθηκε στον αγωνιστικό χώρο και αυτό το αναγνωρίζουν οι οπαδοί που μέσω social media στο άκουσμα της λύσης της συνεργασίας του ποδοσφαιριστή με την ομάδα, δήλωσαν την ευγνωμοσύνη τους και την λύπη τους για τα παιχνίδια που είχε επιφυλάξει η μοίρα για τον 32χρονο χαφ.

Το γραμμένο στόρι της ζωής του, τον ήθελε να υποφέρει αρκετά από προβλήματα τραυματισμών, να βρίσκει την ψυχική δύναμη να επιστρέψει κάθε φορά και στο φινάλε, όπως φαίνεται ότι το σημείο αυτό στο οποίο έφτασε πλέον ο Γκάγκο, να είναι τέτοιο που τον κάνει να πάρει την απόφαση για την απόσυρση για να μπορέσει να χαμογελάει περισσότερο. Γιατί του αξίζει και το ξέρει κι αυτός και όλος ο κόσμος. Γιατί είναι από τις περιπτώσεις αυτές που η ιστορία δεν έδωσε τα πράγματα για τα οποία ο άνθρωπος δούλεψε, αλλά γράφτηκε ένα διαφορετικό σενάριο το οποίο θα θυμούνται όλοι.

Όπως φυσικά, όλοι θα θυμούνται και τη συγκλονιστική στιγμή που ενώ κατάλαβε πολύ καλά το σοβαρό το πρόβλημα και τη ρήξη συνδέσμων στο δεξί γόνατο, σε κρίσιμη αναμέτρηση της εθνικής Αργεντινής κόντρα στο Περού για τα προκριματικά του Μουντιάλ του 2018, φώναζε στους γιατρούς ότι θέλει απλά να του δέσουν το πόδι και να συνεχίσει το ματς, δίχως να λογαριάζει πόνο...