Εδώ και πολλά χρόνια όταν ακούς την λέξη βόλεϊ, το μυαλό σου πάει απευθείας στην Ιταλία. Την χώρα που για πολλές δεκαετίες κυριαρχούσε στην Ευρώπη και είχε το με διαφορά καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Αυτό άλλαξε την τελευταία δεκαετία με την Ρωσία να αναλαμβάνει τα σκήπτρα κυρίως με την Ζενίτ και να κάνει δικά της τα 7 τελευταία Champions League.

Εκτός όμως από την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, η Ρωσία και συγκεκριμένα οι ομάδες της έδωσαν πολλά λεφτά με το πρωτάθλημα να γίνεται εξαιρετικά ελκυστικό. Παίκτες όπως ο Λεόν, ο Άντερσον και πολλοί πολλοί ακόμα έκαναν ανίκητες τις Ρωσικές ομάδες.

Την κυριαρχία της Ρωσίας όμως δεν θα μπορούσαν να αφήσουν αναπάντητη οι Ιταλικές ομάδες και το καλοκαίρι είπαν να βροντοφωνάξουν πως γύρισαν για τα καλά. Αρχικά στον περσινό τελικό του Champions League η Λούμπε μπορεί να έχασε από την Ζενίτ, αλλά ήταν η μοναδική που αντιστάθηκε τόσο στην αρμάδα του Αλέκνο και δεν κατέκτησε στην λεπτομέρειες την κούπα.

Πριν τον τελικό όμως η Περούτζια είχε κάνει κάτι ακόμα μεγαλύτερο, αποκτώντας τον Γουιλφρέντο Λεόν, τον κατά πολλούς καλύτερο βολεϊμπολίστα του κόσμου αυτή την περίοδο. Η απόκτηση του Λεόν έδειξε με τον καλύτερο τρόπο πως οι Ιταλοί έχουν επιστρέψει για τα καλά, κάτι που φάνηκε και στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, όπου στον τελικό βρέθηκαν Λούμπε και Τρεντίνο με την δεύτερη να κατακτά την κούπα.

Αυτή την στιγμή το Καμπιονάτο έχει ξαναγίνει το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο και οι τέσσερις ομάδες που διαθέτει και με τις οποίες θα ασχοληθούμε, δείχνουν ασυναγώνιστες και έτοιμες να φέρουν και πάλι την μεγάλη κούπα στην Ιταλία. Το αν θα το καταφέρουν θα φανεί γιατί μπορεί ο Ν' Γκαπέ να έχει διαφορετική γνώμη και να οδηγήσει την Ζενίτ στο πέμπτο συνεχόμενο τρόπαιο, αλλά σίγουρα οι Περούτζια, Λούμπε και Μόντενα είναι ικανές να το καταφέρουν και ως τότε πάμε λίγο να τις δούμε βάζοντας μέσα και την Τρεντίνο που είναι το απόλυτο φαβορί για το CEV Cup.

Περούτζια: Με Λεόν πραγματικά τρομάζει...

Ξεκινάμε με την πρωτοπόρο του Ιταλικού πρωταθλήματος την μεγάλη Περούτζια. Το καλοκαίρι και με τον Ζάιτσεφ να γκρινιάζει επειδή ήθελε να παίζει διαγώνιος, αποφασίστηκε μια τεράστια αλλαγή. Έμεινε ελεύθερος ο ηγέτης της «σκουάντρα ατζούρα» και αποκτήθηκε ο Γουιλφρέντο Λεόν. Με τον Κουβανό στην σύνθεσή της έχει πραγματικά μια εξάδα που δείχνει ασυναγώνιστη. Και πως να μην είναι από την στιγμή που στην πάσα είναι ο Ντε Τσέκο, διαγώνιος ο Ατανασίεβιτς, ακραίοι οι Λεόν και Λάνζα, κεντρικούς τους Ποντρασκάνιν και Γκαλάσι και λίμπερο τον Κολάσι. Μια ομάδα που το αντίπαλο μπλοκ δεν ξέρει σε ποιον να πρωτοστηθεί και που με τον Λορέντζο Μπερνάντι στον πάγκο, φτιάχτηκε με μοναδικό σκοπό την κατάκτηση του Champions League και φυσικά και του πρωταθλήματος.

Λούμπε: Κουβανική δύναμη με βραζιλιάνικο μυαλό!

Πέρσι έφτασε ως τον τελικό του Champions League, δυσκόλεψε όσο κανείς την Ζενίτ, αλλά δεν μπόρεσε να πιει νερό, κάτι που έγινε και στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων με την Τρεντίνο να την παίρνει την μπουκιά από το στόμα. Οι δύο χαμένοι τελικοί δεν βάζουν με τίποτα κάτω την Λούμπε η οποία δείχνει έτοιμη να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης και πιστέψτε μας έχει το υλικό για να τα καταφέρει. Ένα λάτιν υλικό, καθώς διαθέτει τρεις Κουβανούς (ο ένας αγωνίζεται ως Ιταλός) και έναν Βραζιλιάνο και μάλιστα όχι όποιους και όποιους. Στην πάσα δεσπόζει η παρουσία του Μπρούνο Ρεζέντε που άφησε την Μόντενα για την πρώην Ματσεράτα, διαγώνιος είναι ο Βούλγαρος σοκόλοφ, ακραίοι οι Κουβανοί Χουαντορένα και Λεάλ, κεντρικοί οι Σιμόν (μιλάμε για τέρας) και Στάνκοβιτς και λίμπερο ο Μπαλάσο. Μιλάμε για μια εξαιρετικά δυνατή εξάδα που αν οι Χουντορένα και Σιμόν είναι στην ημέρα τους, δύσκολα θα χάσει από οποιοδήποτε αντίπαλο.

Μόντενα: Και χωρίς τον Ν' Γκαπέ είναι εδώ...

Η τρίτη ομάδα της Ιταλίας στο φετινό Champions League είναι η Μόντενα. Μια ομάδα που έκανε μια τεράστια αλλαγή στο ρόστερ της. Αποφάσισε να αποχωριστεί τον Έρβιν Ν' Γκαπέ που συνεχίζει να τρώει το παντεσπάνι του στην Ρωσία και την Ζενίτ, έναν παίκτη δηλαδή σήμα κατατεθέν της τα τελευταία χρόνια και απέκτησε για βασικό διαγώνιο (ο Γάλλος ήταν ακραίος έτσι και αλλιώς), τον Ιβάν Ζάιτσεφ. Η ομάδα αυτή διαθέτει μια από τις πιο δυνατές έδρες όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά συνολικά στην Ευρώπη μιλώντας για βόλεϊ και θα παλέψει να φτάσει ως το τέλος, με τις πιθανότητες πάντως να μην είναι και τόσο υπέρ της. Το υλικό πάντως το διαθέτει και με το παραπάνω, καθώς στην πάσα είναι ο καλύτερος στον κόσμο, ο Αμερικανός Μίκα Κρίστενσον, διαγώνιος ο Ιβάν Ζάιτσεφ, ακραίοι οι Ούρναουτ και Μπέντροντζ, κεντρικοί οι Χολτ και Ματζόνε και λίμπερο τον Ροσίνι. Καθόλου άσχημα θα λέγαμε...

Τρεντίνο: Ο ορισμός της ομάδας...

Και κλείνουμε με το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του CEV Cup, την Τρεντίνο η οποία βρίσκεται στην δεύτερη θέση του Καμπιονάτο, έχοντας ήδη κατακτήσει την κούπα στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων. Μια ήρεμη δύναμη που άνετα μπορεί να την πει κάποιος ο ορισμός της ομάδας. Οι «άσπροι» θα λέγαμε πως δεν διαθέτουν κάποιον παίκτη που μπορεί κάποιος να πει πως είναι ο καλύτερος του κόσμου στην θέση του, αλλά η πρώτη της εξάδα είναι αξιοζήλευτη και ακόμα παραπάνω. Μια εξάδα που μόνο αν... αυτοκτονήσει δεν θα κατακτήσει την δεύτερη διασυλλογική διοργάνωση και που την έβαζε στα φαβορί ακόμα και για το Champions League. Λογικό αν σκεφτούμε πως στην πάσα είναι ο Τζιανέλι,, διαγώνιος ο Βετόρι, ακραίοι οι Ράσελ, Κοβάτσεβιτς, κεντρικοί οι Λίσινατς και Καντελάρο και λίμπερο ο Γκρεμπενίκοφ (αυτός ίσως είναι ο καλύτερος στον κόσμο).

Και οι τέσσερις αυτές ομάδες με τις κινήσεις τους εκτός του ότι σκοπεύουν να πάρουν τα σκήπτρα από την Ζενίτ, έχουν ήδη καταφέρει μαζί με τις υπόλοιπες να φτιάξουν ένα πρωτάθλημα που σίγουρα αυτή την στιγμή είναι το καλύτερο στον κόσμο. Και τις τέσσερις χαίρεσαι να τις βλέπεις και φωνάζουν με όλη τους την δύναμη πως η Ιταλία έχει επιστρέψει για τα καλά στο άθλημα που για χρόνια ήταν στην κορυφή...