Ο «Δικέφαλος» για πέμπτη φορά, στα 59 χρόνια της Α’ Εθνικής κατηγορίας, κατακτά τον άτυπο τίτλο και μάλιστα δύο αγωνιστικές πριν από τέλος του πρώτου γύρου του πρωταθλήματος. Ωστόσο μόλις μία φορά, τη σεζόν 1984-85, επιβεβαιώθηκε ο κανόνας για τους «ασπρόμαυρους», οι οποίοι εμπλέκονται στις τρεις από τις δεκατέσσερις συνολικά περιπτώσεις, που στο τέλος της περιόδου είχαμε ανατροπή του σκηνικού.

Σε μια αποστροφή του λόγου του ο εν ζωή ακόμη Λες Σάνον, το 1995 για τις ανάγκες μιας συνέντευξης στο «Star Channel», μου είχε πει ότι «μεγαλύτερη αδικία από το να μην κατακτήσει η ομάδα του ’73 το πρωτάθλημα, δεν υπάρχει στα χρονικά του ελληνικού ποδοσφαίρου».

Όσοι ευτύχησαν να δουν ζωντανά εκείνη την υπερομάδα του ΠΑΟΚ, με Κούδα, Σαράφη, Ιωσηφίδη, Τερζανίδη, Αποστολίδη, Γούναρη, Ασλανίδη, Παρίδη, θα συμφωνήσουν, δίχως δεύτερη σκέψη, με τον δημιουργό της κορυφαίας ομάδας όλων των εποχών.

Ο Φακής και η Παναχαϊκή

Ο ΠΑΟΚ της σεζόν 1972-73 δημιούργησε μερικά από τα σημαντικότερα ρεκόρ στην Ιστορία του συλλόγου, ωστόσο στο τέλος της χρονιάς έμεινε με άδεια χέρια! Πήγαν στράφι οι 92 βαθμοί που κατέκτησε στα γήπεδα, τα 75 γκολ που πέτυχε (επίδοση που καμία ομάδα δεν κατάφερε να φτάσει και μάλλον δεν θα το καταφέρει καμία…) σε 34 αγωνιστικές, οι 12 νίκες εκτός έδρας, το αήττητο των 19 σερί αγώνων από την 1^η αγωνιστική μέχρι και την 20^η αγωνιστική. Και φυσικά ο άτυπος τίτλος του «πρωταθλητή χειμώνα». Δίχως ο «Δικέφαλος» να γνωρίσει την ήττα!

Εκείνη η ομάδα έχασε για πρώτη φορά την 20^η αγωνιστική στο αλήστου μνήμης ντέρμπι με διαιτητή τον Φακή από τον Ολυμπιακό με 1-0, αλλά δεν έχασε μόνον το αήττητο και τους τρεις βαθμούς το μεσημέρι της 25^ης Φεβρουαρίου του 1973 στο κατάμεστο φαληρικό στάδιο. Έχασε πολύ ενέργεια εκτός γηπέδου, με τα όσα ακολούθησαν και τα «παίζω, δεν παίζω», έχασε τα μυαλά του, με αποτέλεσμα να έρθουν οι ήττες από το Φωστήρα (2-0) και λίγο αργότερα το πολυσυζητημένο 3-5 με την Παναχαϊκή στην Τούμπα.

«Είναι ένα ματς που δε θα ξεχάσω ποτέ. Το θυμάμαι με μεγάλη πίκρα γιατί χάσαμε ένα πρωτάθλημα το οποίο αξίζαμε», μου είχε πει ο Κώστας Ιωσηφίδης. «Το είχαμε σίγουρο πως θα κερδίσουμε και το μυαλό μας ήταν στην Καβάλα όπου περιμέναμε να κάνει γκέλα ο Ολυμπιακός», προσθέτει ο σημερινός Γενικός Αρχηγός της Κ19 του ΠΑΟΚ. «Τελικά την πατήσαμε μόνοι μας. Μπήκαν κάποια απίθανα γκολ από την Παναχαϊκή, βρεθήκαμε να κυνηγάμε το σκορ και δεν τα καταφέραμε». Ο Ολυμπιακός, που όντως στραβοπάτησε στην Καβάλα (1-1), πέρασε μπροστά στη βαθμολογία (μέχρι τότε οι δύο ομάδες ισοβαθμούσαν στους 74 βαθμούς με το σύστημα εκείνης της σεζόν να είναι 3 βαθμοί στη νίκη, 2 στην ισοπαλία και 1 στην ήττα) και έκοψε πρώτος το νήμα με δύο βαθμούς περισσότερους (94 έναντι 92) κι ο «Δικέφαλος» έμεινε άτιτλος, καθώς γνώρισε και την ήττα στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, χάνοντας με 1-0 από τον Ολυμπιακό στο -που αλλού;- στάδιο Καραϊσκάκη!

Η κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος, τη σεζόν 1975-76, ήρθε δίχως η ομάδα να έχει κερδίσει τον τίτλο του «πρωταθλητή χειμώνα», αυτός είχε καταλήξει στην ΑΕΚ, αλλά οι «ασπρόμαυροι» σε μια από τις 14 μόλις ανατροπές του σκηνικού στην ιστορία της Α’ Εθνικής, κατάφεραν στο τέλος να κατακτήσουν τον τίτλο.

Ας όψετε ο… Λίτσας!

Τη σεζόν 1979-80 οι «ασπρόμαυροι», με το τέλος του α’ γύρου, ήταν ισόβαθμοι στην πρώτη θέση μαζί με τον συμπολίτη Άρη, ωστόσο υπερτερούσαν στη διαφορά των γκολ (32-14 έναντι 23-10) και ήταν αυτοί που αναδείχθηκαν «πρωταθλητές χειμώνα». Στις 20 Ιανουαρίου του 1980 (17^η αγωνιστική) με γκολ των Κωστίκου και Κερμανίδη κέρδιζαν για άλλη μια φορά στη σειρά τον Ολυμπιακό (2-0), συνέχισαν περνώντας νικηφόρα και από την Καβάλα (0-1), ενώ στις 3 Φεβρουαρίου, μπροστά σε 45.000 κόσμο (42.795 εισιτήρια), επικράτησαν 2-0 του Άρη με δύο γκολάρες του Γιώργου Κωστίκου και έκαναν όνειρα τίτλου.

Μετά το τέλος της 19^ης αγωνιστικής ο «Δικέφαλος» ήταν μόνος πρώτος στη βαθμολογία με 28 βαθμούς, δύο περισσότερους από τον δεύτερο Εθνικό Πειραιώς, με τον Ολυμπιακό και τον Άρη να μένουν στο -3. Παρά την ήττα του (3-1) από την ΑΕΚ, με το διαιτητή Κυφωνίδη να ακυρώνει γκολ του Κωστίκου στο 2-1, παρέμεινε στην κορυφή, ωστόσο η ήττα (1-0) από τον Εθνικό (το γκολ ο Λαμπρινός) τον έριξε από την πρώτη θέση, όπου ανέβηκαν οι Πειραιώτες μαζί με τον Άρη.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάνουμε στις 9 Μαρτίου του 1980 και στο περιβόητο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Εκείνο το απόγευμα η Θεσσαλονίκη έζησαν τα πιο σκληρά επεισόδια, με χρήση δακρυγόνων για πρώτη φορά από την αστυνομία, με το όνομα «Νίκος Λίτσας» να μένει πάντα και να θυμίζει στους ΠΑΟΚτσήδες τον χειρότερο διαιτητή που πέρασε ποτέ από την Τούμπα!

Ο διαιτητής από την Αθήνα έγραψε με το έτσι θέλω το τελικό αποτέλεσμα (0-2) και έγινε η αφορμή να ξεσπάσουν το γήπεδο να μετατραπεί σε πεδίο μάχης. Νωρίτερα οι φίλοι του ΠΑΟΚ απαιτούσαν επιτακτικά από τον Κώστα Ορφανό να αστοχήσει, όπως και έκανε, στο πέναλτι που έδωσε ο Λίτσας μετά το δεύτερο γκολ του Παναθηναϊκού προκειμένου να κατευνάσει τα πνεύματα. Τα πρωτοφανή για την εποχή επεισόδια, που μεταφέρθηκαν σε ολόκληρη την περιοχή της Τούμπας, από τη Λαμπράκη (τότε Κονίτσης) μέχρι και την 25^η Μαρτίου, είχαν απολογισμό: 23 αστυνομικοί τραυματίες, 20 φίλαθλοι τραυματίες και 7 συλλήψεις.

Μετά από εκείνη την ήττα ο «Δικέφαλος» έμεινε δύο βαθμούς πίσω από τον Άρη, ωστόσο οι τρεις εκτός έδρας ήττες στη σειρά (ΟΦΗ 2-1, Γιάννινα 3-0, Πανιώνιος 2-1), τον έθεσαν εκτός τροχιάς, με τον τίτλο να κρίνεται στο μπαράζ του Βόλου και να καταλήγει στον Ολυμπιακό.

Η οσμή της κόντρας

Ο ΠΑΟΚ του Ολλανδού Ρομπ Γιάκομπς, τη σεζόν 1989-90, απ’ το πουθενά, είναι η αλήθεια, κατακτούσε τον τίτλο του «πρωταθλητή χειμώνα», αλλά η παρουσία στην κορυφή δεν κράτησε για μεγάλο διάστημα. Ήταν μια πολύ περίεργη εποχή, με τη διοίκηση της ΠΑΕ διαρκώς να αλλάζει χέρια και από τον Ιωάννη Δεδέογλου να πηγαίνει στον Θωμά Βουλινό, από εκεί στον Απόστολο Αλεξόπουλο και να επιστρέφει στον Βουλινό, όλα αυτά μέσα σε ένα χρόνο, με το οργανωμένο κομμάτι να αντιδρά και να υπάρχουν τα πρώτα «σημάδια» της ανοικτής κόντρας που ερχόταν μεταξύ των δύο πλευρών.

Στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, όπου με τα γκολ των Μαγκντί και Παλάσκα o «Δικέφαλος» κατέκτησε τη νίκη (2-1) και τον τίτλο του «πρωταθλητή χειμώνα», έγιναν τρομερά επεισόδια μέσα και έξω από την Τούμπα με την αστυνομία και είχαν ως αποτέλεσμα την τιμωρία της έδρας με μια αγωνιστική, την οποία «πλήρωσε» η ομάδα μένοντας στο 1-1 με τον Απόλλωνα Αθηνών. Ο… κλασικός θρίαμβος της εποχής επί του Ολυμπιακού (4-1), μαζί με το «διπλό» στη Νέα Σμύρνη (1-3) έμοιαζα ως μια τελευταία αναλαμπή για την ομάδα του Γιάκομπς.

Οι ελπίδες για την κατάκτηση του πρωταθλήματος «έσβησαν» την 30^η αγωνιστική στις Σέρρες και το 0-0 κόντρα στον Πανσερραϊκό. Την ίδια μέρα ο Παναθηναϊκός του Χρίστο Μπόνεφ συνέτριβε με 6-2 τον Λεβαδειακό και η ΑΕΚ του Ντούσαν Μπάγεβιτς περνούσε από την Ξάνθη (0-1) ρίχνοντας τον ΠΑΟΚ στην 3^η θέση και σε απόσταση τεσσάρων βαθμών από την κορυφή.

Με το σύστημα βαθμολογίας να είναι 2-1-0, δύσκολα καλυπτόταν η διαφορά, με τους «ασπρόμαυρους» να μένουν στο 0-0 με τον Ιωνικό και να χάνουν 0-1 από την Ξάνθη στα δύο τελευταία ματς στην Τούμπα, με το «διπλό» της ομάδας από τη Θράκη (με προπονητή τον Γιάννη Γούναρη) να αποδεικνύεται σωτήριο για την παραμονή της.

Ο τίτλος του κειμένου (του φίλου Νίκου, ξέρει εκείνος…) αντικατοπτρίζει σ’ ένα πολύ μεγάλο βαθμό το πως αντιμετωπίζουν οι ΠΑΟΚτσήδες τον άτυπο τίτλο του «πρωταθλητή χειμώνα». Και όχι, απονομή δεν έχει…