Μητρόπολη. Μια λέξη μόνο. Πολυπολιτισμικότητα. Μπαίνεις στο μετρό του Λονδίνου και δεν έχεις ιδέα ποιος είναι τι. Το people watching γίνεται το αγαπημένο σου σπορ. Πλάθεις σενάρια, κάνεις υποθέσεις, φαντάζεσαι ιστορίες για κάθε έναν επιβάτη που βλέπεις, για κάθε άνθρωπο που παρατηρείς.

Δεν μοιάζει κανείς με κανέναν. Άλλος με τα ακουστικά του κι εσύ να φαντάζεσαι τι μουσική ακούει, άλλος με το kindle ανά χείρας και αναρωτιέσαι ποιο e book διαβάζει. Φτάνεις στον προορισμό σου και όσο ανεβαίνεις με τις κυλιόμενες σκάλες, δεξιά κι αριστερά σου βλέπεις τις αφίσες από όλα τα θεάματα του Λονδίνου: Θεατρικές παραστάσεις, μιούζικαλ, κινηματογραφικές πρεμιέρες, συναυλίες, δεν φτάνει όχι ένας μήνας, ούτε ένας χρόνος, δεν είμαι σίγουρος, αν φτάνει μια ζωή.

Το κόστος ζωής, ναι υψηλό, δεν ξέρω τι εισόδημα πρέπει να έχεις, για να αντέξεις την καθημερινότητα στο Ladbroke Grove ή στο Notting Hill ή όπου αλλού τέλος πάντων αλλά σαν επισκέπτης δεν είναι απαραίτητο, να σου βγει ακριβότερα από την Αράχωβα ή τον Άγιο Αθανάσιο και ναι, πρέπει να είσαι λίγο ημίτρελος, αν προτιμάς να τα φας εντός αντί εκτός κι αυτή είναι η προσωπική μου άποψη.

Από δω και πέρα γράφω κάποιες λίγες χρηστικές πληροφορίες, γι αυτό μην αρχίσετε πάλι, να μου αποδίδετε κατηγορίες για τοποθέτηση προϊόντων, εκτός αν πιστεύετε, ότι είμαι τόσο μάγκας, ώστε να έχω εξασφαλίσει χρηματοδότηση από την Tate Modern ή το London Underground ή τον εμπορικό σύλλογο του Portobello Road. Το ταξίδι έγινε χάρη στην φιλοξενία της Peugeot για τους Nitto ATP Finals 2018 αλλά αυτό πιθανώς ήδη το ξέρετε, τόσες φορές που το έχω αναφέρει στα κείμενά μου.

Μείναμε σε ένα από αυτά τα χρωματιστά διώροφα σπιτάκια, που έχετε σίγουρα δει σε αγγλικές ταινίες ή σειρές, τα κολλημένα μεταξύ τους που γίνονται αντικείμενα φωτογράφησης κι ανάρτησης στα social, μόνο που αυτή την φορά είχαμε την τύχη, να βρισκόμαστε μέσα με αχνιστούς καφέδες και να χαζεύουμε τους περαστικούς Helmut Newton. Το κόστος, αν το προγραμματίσετε έγκαιρα και κάνετε νωρίς τα κλεισίματα, υπολογίστε το γύρω στα 120€ τη βραδιά ανά ζευγάρι (προτείνεται για δυο ζευγάρια) συμπεριλαμβανομένων των cleaning fees. Ο χρόνος κλεισίματος είναι προφανώς καθοριστικός για την τιμή. Τα καταλύματα αυτά γενικώς και αορίστως τα εντάσσουμε λίγο αυθαίρετα στην περιοχή του Noting Hill ενώ στην πραγματικότητα είναι στην άλλη άκρη της Portobello Road στο Ladbroke Grove.

Μικρή σημασία έχει, μια που είναι η πιο ωραία βόλτα, να περπατάς αυτόν το δρόμο χαζεύοντας την υπαίθρια αγορά, ψωνίζοντας βεβαίως βεβαίως και οπωσδήποτε τρώγοντας. Είτε English breakfast (μέχρι και τα φασόλια έφαγα) στο Gail’s, είτε γαλλικά κρουασάν στο υπέροχο French bakery είτε σαντουιτσάρες με παστράμι και πατατοσαλάτα στο Fabrique. Αφού καλύψαμε την ανάγκη για τροφή, πάμε στην ανάγκη για «τροφή». Στην υπαίθρια αγορά θα βρείτε βιβλία, αντικείμενα για το σπίτι, ρούχα καινούργια ή second hand, αντικείμενα για συλλέκτες, όπως παλιές φωτογραφικές μηχανές, κοινά τουριστικά μπιχλιμπίδια και βινύλια. Τα βινύλια δεν τα αναφέρω ως φτηνές ευκαιρίες αλλά όπως και να το κάνουμε, άλλο να τα ψωνίζεις στη πόλη σου κι άλλο στο Λονδίνο υπό τους ήχους των Floyd ή των Cure ή των Mumford & Sons .

Από τον κοντινό ομώνυμο σταθμό (Ladbroke Grove είπαμε) μπορείτε να μετακινηθείτε με το tube παντού, το που θα μετακινηθείτε όμως είναι θέμα προσωπικής αισθητικής, καλών φιλικών συμβουλών ή τύχης. Παίζοντας το ρόλο των «καλών φιλικών συμβουλών» θα σας πρότεινα να αποφύγετε τη London Bridge ή το London Eye που ζέχνουν τουριστίλα, στοιχείο που προσωπικά μισώ. Για καμιά τετραετία να ξέρετε το Big Ben δεν φαίνεται λόγω έργων, οπότε μπορείτε να κάνετε skip την όλη κακοτοπιά. Επίσης, αν ο πρωτεύων στόχος σας δεν είναι το shopping, θα σας πρότεινα να αποφύγετε και τα υπερmall της Oxford Street. Επί τη ευκαιρία δεν μπορώ να μη μοιραστώ μια σκέψη μου μαζί σας. Τα επιβλητικότερα κτίσματα που έχω δει στη ζωή μου δεν είναι ανάκτορα ή κοινοβούλια ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων αλλά ναοί της πίστης, όπως Duomo στην Ιταλία και ναοί της καταναλωτικής πίστης, όπως το Harrods ή το Selfridges στην οδό Οξφόρδης. Αφεθείτε μόνοι σας στο συνειρμό.

Αν θέλετε κέντρο Λονδίνου, εγώ εννοώ ως τέτοιο το Covent Garden και το Soho. Στολισμένα από νωρίς προσφέρονται για ατελείωτους περιπάτους για shopping ή window shopping therapy, ωραιότατα διαλείμματα για τσάγια, καφέδες και λοιπά αφεψήματα, δώρα στον εαυτό σας, όπως ένα brunch στο Balthazar και δώρα στους αγαπημένους σας ανάλογα με τις δυνατότητες του καθενός. Περιοχή που προτείνω, συστήνω και σας παροτρύνω να επισκεφτείτε είναι το Shoreditch με τις ωραίες pub, τις ψαγμένες μικρές μπουτίκ και τα εκλεκτά εστιατόρια. Θα αισθανθείτε λιγότερο τουρίστες και περισσότερο flaneurs κι αυτό είναι πάντα κέρδος στα ταξίδια. Γενικώς στο Λονδίνο στήνονται πολλές pop up καταστάσεις, οπότε έχετε και το νου σας για «διαμαντάκια», που λέει και μια φίλη μου αγαπημένη.

Θα σας πρότεινα να επισκεφτείτε βράδυ την Tate Modern Gallery που το ξενυχτάει γενικώς και σας δίνει τη δυνατότητα της δωρεάν επίσκεψης. Εμάς η επίσκεψη μας επιφύλαξε νέα συνάντηση με την Jenny Holzer και τις λέξεις της, που γνωρίσαμε στο Guggenheim Museo του Bilbao. Ανακαλύψτε πότε έχει dj set βραδινές ώρες και απολαύστε, αν είστε τυχεροί, τη θέα από ψηλά. Ακούσαμε πολύ ελληνικά εκεί από νέα παιδιά που συναντήσαμε, αλλά ενώ συνήθως δεν είναι το καλύτερό μου, εκεί δε με ενόχλησε καθόλου. Κατά την έξοδό σας περπατήστε πλάι στην Shakespeare Company, προσπεράστε το ελληνικό εστιατόριο και ανακαλύψτε κάτι πιο αυθεντικό στη γειτονιά.

Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολλές εκατοντάδες λέξεων ακόμα αλλά οι σημαντικότερες λέξεις είναι πάντα αυτές, που δε γράφονται αλλά λέγονται. Σας εύχομαι, να έχετε συχνά τις αφορμές να τις προφέρετε και τους κατάλληλους δέκτες να τις εκτιμούν. Και κάτι τελευταίο περί φωτογραφιών, Instagram κλπ.

Κάντε ό,τι θέλετε μόνο σιγουρευτείτε, ότι έχετε «αιχμαλωτίσει» την εικόνα στα μάτια και στο μυαλό σας πριν την dslr ή το κινητό σας. Καλό ταξίδι…