«Χωρίς τον Ζέρβα δεν θα γίνονταν, χωρίς τον Αρη δεν θα πετύχαινε»!

Γιώργος Ντυμένος
«Χωρίς τον Ζέρβα δεν θα γίνονταν, χωρίς τον Αρη δεν θα πετύχαινε»!

bet365

Στις 25 Νοεμβρίου του 1942 οι ενωμένοι Ελληνες έγραψαν το έπος του Γοργοπόταμου και το Gazzetta Weekend Journal θυμάται πως φτάσαμε σε μία «χρυσή» σελίδα της ιστορίας μας!

Υπάρχουν στιγμές που χωρίς ίχνος σωβινισμού η οποιασδήποτε εθνικιστικής έξαρσης, είναι να... απορεί κάποιος με το απαράμιλλο θάρρος που δείχνει ο Ελληνας απέναντι στον οποιοδήποτε θελήσει να στερήσει την ελευθερία του. Είναι αυτό το... κάτι που υπάρχει σε όσους κατοικούν σε αυτά τα βράχια και μπροστά στον εχθρό μεταμορφώνονται σε θηρία ανήμερα, ικανά για ότι θεωρείται... ακατόρθωτο.

Το νέο Pamestoixima.gr παίζει στην Super League με ακόμα μεγαλύτερες αποδόσεις.

Η μικρή στο δέμας χώρα μας άφησε το στίγμα της στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και απέδειξε σε όλο τον κόσμο ότι η καρδιά και το σθένος αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια του «είναι» μας, κάτι που αποτυπώθηκε σαν σήμερα πριν από 76 χρόνια στον Γοργοπόταμο. Τη θρυλική γέφυρα που δεν έμεινε στην ιστορία μόνο ως ο τόπος που ο φασισμός δέχθηκε ένα καίριο πλήγμα, αλλά επειδή ένωσε τους Ελληνες. Ηταν μία επιχείρηση που απέδειξε ότι μόλις παραμερίσουμε τις διαφορές που σαν ζιζάνια μπαίνουν ανάμεσά μας, με θανάσιμες πολλές φορές προεκτάσεις, είμαστε ο λαός που δεν λυγίζει ποτέ. Οτι και αν του συμβεί, πάντα βρίσκει τον τρόπο να αναγεννηθεί έστω και από τις στάχτες του.

Ηταν 25 Νοεμβρίου του 1942 λοιπόν, όταν δύο εκρήξεις συγκλόνισαν τα θεμέλια του σαθρού ναζιστικού οικοδομήματος και ο Ουίνστον Τσώρτσιλ σχολίασε πως εκείνη την ημέρα συντελέστηκε «μία εκ των κορυφαίων δολιοφθορών κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών».

Το καλοκαίρι εκείνου του έτους ο Ερβιν Ρόμελ πίεζε τις δυνάμεις των Αγγλων στη Μέση Ανατολή και το Λονδίνο αναζητούσε τρόπους να τον αποδυναμώσει. Αποφασίστηκε, μεταξύ άλλων, να πληγούν οι οδοί ανεφοδιασμού του, οι οποίοι ως επί το πλείστον διέρχονταν από την κατεχόμενη πατρίδας μας. Ο κύβος ερρίφθη και η Special Operations Executive (SOE) πήρε την εντολή να καταστρώσει τα σχέδια, ώστε η «Αλεπού της Ερήμου» να «λυγίσει» και από τις ελλείψεις σε υλικό.

Επικεφαλής του εγχειρήματος που έλαβε την κωδική ονομασία «Χάρλινγκ» τέθηκε ο ταξίαρχος Εντι Μάγιερς και υπαρχηγός του ήταν ο ταγματάρχης Κρις Γουντχάουζ, αμφότεροι γνώστες της Ελλάδος και μάλιστα μιλούσαν καλά τη γλώσσα μας. Συνολικά 14 Βρετανοί κομάντο (ανάμεσά τους ήταν Νεοζηλανδοί και ένας Ινδός) όλων των ειδικοτήτων και ο ανθυπολοχαγός Θέμης Μαρίνος που διακρίθηκε πολλές φορές στο πεδίο των μαχών, χωρίστηκαν σε 3 ομάδες και στις 28 Σεπτεμβρίου ισάριθμα B-24 Liberator της RAF απογειώθηκαν από το Κάιρο με προορισμό τα βουνά της Φθιώτιδας. Οι σύμμαχοι ήθελαν πάση θυσία να γίνει το σαμποτάζ και κάθε γκρουπ που στελέχωνε την επιχείρηση ήταν σε θέση να λειτουργήσει αυτόνομα, εφόσον οι περιστάσεις το απαιτούσαν. Για αυτό και τους είχαν χορηγήσει τα απαραίτητα, όπως π.χ. ασυρμάτους, ίδια ποσότητα εκρηκτικών, χάρτες, ανάλογες οδηγίες κτλ.

Ομως λόγω κακού προσανατολισμού δεν εντόπισαν τα σημεία προσέγγισης (δύο ομάδες θα έπεφταν στην Γκιώνα και η άλλη στο Σακαρέτσι) και επέστρεψαν στην Αίγυπτο. Λίγο αργότερα, την 1η Οκτωβρίου, το ταξίδι επαναλήφθηκε και παρότι εκ νέου δεν ήταν σίγουροι για το που βρίσκονταν, στα αεροσκάφη όπου επέβαιναν οι Μάγιερς και Γουντχάουζ δόθηκε εντολή για αποβίβαση.

Πρωταρχικό μέλημα των Βρετανών ήταν να έρθουν σε επαφή με τους πράκτορες του «Προμηθέα 2», το δίκτυο πληροφοριών που είχαν δημιουργήσει στην Ελλάδα και στελεχώνονταν ως επί το πλείστον από αξιωματικούς του στρατού. Εκείνοι θα τους οδηγούσαν στις αντιστασιακές ομάδες, ώστε να οργανώσουν από κοινού το εγχείρημα, αφού μόνοι τους αδυνατούσαν να δράσουν.

Βέβαια όπως πάντα συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις τα σχέδια επί χάρτου ανατρέπονται και οι κομάντο βρέθηκαν χαμένοι στη Γκιώνα κοντά στο χωριό Καρούτες, όπου σκαρφαλώνοντας στα απόκρημνα βράχια συνάντησαν την ομάδα του Καραλίβανου, ο οποίος ενεργούσε στα πρότυπα των λήσταρχων περασμένων δεκαετιών. Οπως ήταν λογικό οι Βρετανοί έμειναν άναυδοι στη θέα των ανδρών του, οι οποίοι παρότι ήταν ενταγμένοι στον ΕΛΑΣ, δεν προχώρησαν σε αποκαλύψεις για το που και αν βρίσκονταν κοντά άλλα ένοπλα τμήματα. Αλλωστε οι σαμποτέρ είχαν ουσιαστική πληροφόρηση μόνο για την ομάδα του Ναπολεόντα Ζέρβα, ενώ οι ντόπιοι ήταν λογικό να δείχνουν επιφυλακτικοί μαζί τους, αφού ουδείς τους είχε ενημερώσει για την άφιξή τους. Ωστόσο τους παρείχαν φιλοξενία, αλλά ο καιρός περνούσε και η επιχείρηση έμενε στάσιμη.

Υστερα από μερικές ημέρες ανασύνταξης ο Μάγιερς έστειλε τον Γουντχάουζ για αναζήτηση ανδρών του ΕΔΕΣ, κάτι που συνέβη στην τοποθεσία Αργύρι της Καρδίτσας. Ο Ζέρβας είχε ήδη μάθει για τη ρίψη των Βρετανών και έδωσε εντολή να τους βρουν και να τους οδηγήσουν σε εκείνον. Ενας εκ των συνεργατών του μάλιστα άρχισε να φωνάζει τον Αγγλο ταγματάρχη ως «Ευάγγελο», από το «άγγελος καλών ειδήσεων», όνομα που πλέον θα τον ακολουθήσει σε όλη τη ζωή του. Αλλωστε και εκείνος είχε «δεθεί» με την Ελλάδα και αισθάνονταν ένας από εμάς.

Ο έμπειρος αξιωματικός έμεινε εντυπωσιασμένος από την παρουσία ενόπλων ιερωμένων στις τάξεις του ΕΔΕΣ και σχολίασε σχετικά πως «υπάρχουν παπάδες όπως και το 1821», όμως αντιλήφθηκε γρήγορα πως οι δυνάμεις του Ζέρβα δεν επαρκούσαν για να την ολοκλήρωση του εγχειρήματος. Κάτι που ως ένα βαθμό αναγνώριζε και ο ηγέτης τους, ο οποίος όμως από την πρώτη στιγμή έθεσε τις μονάδες του στη διάθεση των Συμμάχων.

Εκείνο το διάστημα, από τις 27 Οκτωβρίου, είχε φτάσει στην Ελλάδα και η 3η ομάδα υπό τον Μαρίνο και ο Μάγιερς εξέτασε τις γέφυρες της ευρύτερης περιοχής. Το αρχικό σχέδιο που είχε καταρτιστεί ανέφερε πως υποψήφιες για σαμποτάζ ήταν εκείνες της «Παπαδιάς», του «Ασωπού» και του «Γοργοποτάμου» και ήταν στην ευχέρεια του ταξίαρχου να αποφασίσει για τον τελικό στόχο. Με τη βοήθεια ντόπιων κατοίκων τις είδε από κοντά και επέλεξε την τελευταία, ίσως και επειδή ήταν η μόνη που φυλάσσονταν από Ιταλούς, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία ανάλογων κτισμάτων στην πατρίδα μας βρίσκονταν υπό την επίβλεψη των Γερμανών.

Οι στιγμές ήταν μοναδικές, αλλά και κρίσιμες. Πλέον για να προχωρήσει το εγχείρημα έπρεπε να συμπράξει ο ΕΛΑΣ και για αυτό ο Ζέρβας στις 13 Νοεμβρίου έγραψε επιστολή στον Αρη Βελουχιώτη και τον καλούσε σε συνάντηση. «Κύριε ταγματάρχα, Αύριον το πρωί θα σας περιμένω εις τη Βίνιανην. Είναι ανάγκη επιτακτική και κατεπείγουσα να σας συναντήσω. Με συνοδεύει Σύμμαχος ταγματάρχης και πρέπει οι δυο μας να συνεννοηθώμεν μαζί του επί ενός ζητήματος εθνικώς σπουδαιοτάτου. Με συναδελφικούς χαιρετισμούς, Στρατηγός Ναπ. Ζέρβας», ανέφερε και σύμφωνα με όσα έχουν διασωθεί εκείνος του απάντησε άμεσα. «Στρατηγέ μου, Αύριον λίαν πρωί θα ευρίσκομαι εις Βίνιανην. Μετά σεβασμού Αρης Βελουχιώτης, Ταγματάρχης Πυροβολικού».

Την επομένη (14/11/1942) στο μικρό χωριό της Ευρυτανίας που σήμερα υπάγεται στο Δήμο Αγράφων, οι Ζέρβας και Βελουχιώτης συναντήθηκαν για πρώτη φορά, ενώ αντιστασιακοί του ΕΔΕΣ και του ΕΛΑΣ κάθισαν στο ίδιο τραπέζι. Παρά τους αρχικούς ενδοιασμούς – ας μην ξεχνάμε τους ταραγμένους καιρούς – και τους φόβους που υπήρχαν για «παγίδα», το κλίμα ήταν πάρα πολύ καλό και έβαλε τις βάσεις για ότι θα ακολουθούσε.

Ο Γουντχάουζ εξήγησε για ώρες και στην πλευρά του ΕΛΑΣ το πλάνο που υπήρχε, τουλάχιστον στις βασικές του πτυχές, και ο Βελουχιώτης συμφώνησε. Αλλωστε δεν υπήρχε χρόνος ώστε να περιμένει την απόφαση του ΚΚΕ, καθώς τα περιθώρια στένευαν αρκετά. Λέγεται μάλιστα πως Ζέρβας και Βελουχιώτης αγκαλιάστηκαν, σε μία κίνηση που σφράγισε τη συνεργασία τους.

Ετσι ο Βρετανός «διαμεσολαβητής» πήρε τον δρόμο της επιστροφής για τη σπηλιά από όπου είχε φύγει περίπου τρεις εβδομάδες πριν και τον περίμενε ο Μάγιερς, ο οποίος πάντως μάθαινε συνεχώς ότι συνέβαινε. Οι πρωταγωνιστές ανανέωσαν το ραντεβού τους για τις 24 του μηνός στο χωριό Μαυρολιθάρι (περιοχή Φωκίδας και υψόμετρο 1.410 μέτρα), όπου θα γίνονταν η αναλυτική ενημέρωση για το σχέδιο, όπως είχε καταστρωθεί από τους Βρετανούς. Πλέον απέμειναν λίγες μόνο ώρες για να αρχίσει η επιχείρηση και η αγωνία βρίσκονταν στο κατακόρυφο.

Στο μυαλό των Αγγλων αξιωματικών «στριφογύριζε» ακόμη και το ενδεχόμενο της αποτυχίας, άποψη που έθεσαν στους Ζέρβα και Βελουχιώτη και τους ζήτησαν να στηρίξουν την προσπάθειά τους ακόμη και αν μετατεθεί για το άμεσο μέλλον, λόγω της οποιαδήποτε ανωτέρας βίας. Ωστόσο και οι δύο τους τόνισαν πως αν συμβεί αυτό θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στο ηθικό των ανδρών, κάτι που ενδέχεται να επηρεάσει ακόμη και το μέλλον των ομάδων τους. Ας μην ξεχνάμε πως η αντίσταση έκανε τα πρώτα της βήματα και μία αποτυχία τέτοιου βεληνεκούς, ήταν πιθανό να επιφέρει αλυσιδωτές εξελίξεις. Οι Γουντχάουζ και Μάγιερς συμφώνησαν και κατέστη σαφές πως πια δεν υπήρχε γυρισμός. Την επομένη οι άνδρες της SOE μαζί με εκείνους του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ θα χτυπούσαν στον Γοργοπόταμο.

Αφού διευθετήθηκαν και οι τελευταίες λεπτομέρειες, ως ώρα έναρξης της επιχείρησης ορίστηκε η 11η βραδινή της 25ης Νοεμβρίου. Ο Ζέρβας πρότεινε να γίνει νωρίτερα, αλλά Βρετανοί και Βελουχιώτης επέμειναν πως τότε ήταν η κατάλληλη στιγμή. Οι δύο τους ενημέρωσαν τους άνδρες τους σχετικά και μάλιστα τους μετέφεραν πως ναι μεν η αποστολή που καλούνταν να φέρουν εις πέρας ήταν πάρα πολύ σημαντική, αλλά η παρουσία τους είναι εθελοντική και όποιος θέλει μπορεί να αποχωρήσει. Ουδείς έφυγε και αυτόματα, άπαντες ήταν πια μέρος της ιστορίας...

Οι δυνάμεις των Ιταλών που φρουρούσαν τη γέφυρα υπολογίζονται σε περίπου 130 στρατιώτες, οι οποίοι όμως διέθεταν βαρύ οπλισμό, ενώ πριν δοθεί το σύνθημα της επίθεσης, υπονομεύτηκε η σιδηροδρομική γραμμή σε απόσταση ενός χιλιομέτρου ώστε να μην καταφτάσουν ενισχύσεις από τη Λαμία. Λίγο μετά την προγραμματισμένη ώρα (23:05) ένας πυροβολισμός «έσκισε» τον ουρανό και 143 Ελληνες (86 του ΕΛΑΣ, 52 του ΕΔΕΣ και ο Καραλίβανος μαζί με 4 ενόπλους της ομάδας του) ρίχθηκαν στην μάχη, έχοντας ξεκάθαρες εντολές. Το βάρος έπεσε στην καταστροφή των δύο φυλακίων που υπήρχαν και μόλις συνέβαινε αυτό, οι σαμποτέρ της SOS θα κατέβαιναν στους πυλώνες για να τους παγιδέψουν.

Στο Νότιο επετεύχθη ο πλήρης αιφνιδιασμός και μερικά λεπτά μετά την έναρξη της επιχείρησης, οι Ελληνες έριξαν τη φωτοβολίδα που σήμανε πως απέκτησαν τον πλήρη έλεγχο. Στο Βόρειο όμως που ήταν και το καλύτερα οχυρωμένο οι κατακτητές αντιστέκονταν σθεναρά και προς στιγμήν υπήρξε η σκέψη της οπισθοχώρησης, κάτι που θα σήμαινε την ματαίωση του εγχειρήματος. Ομως τότε ρίχθηκαν στη μάχη οι 30 μαχητές του ΕΛΑΣ υπό τον Νικηφόρο που είχαν οριστεί σαν εφεδρείες και άμεσα η πλάστιγγα έγειρε υπέρ των Ελλήνων. Παράλληλα ομάδες των 10 με 15 ανδρών κατέλαβαν άλλα καίρια σημεία της κατασκευής, όπως π.χ. την σκάλα που οδηγούσε στα τόξα και οι Βρετανοί πήραν τη σκυτάλη και ανέλαβαν δράση.

Προς στιγμήν υπήρξε ο κίνδυνος όλα τα παραπάνω να έγιναν επί ματαίω, καθώς τα εκρηκτικά που είχαν στην κατοχή τους δεν ήταν απολύτως συμβατά με το υλικό κατασκευής της γέφυρας, ενώ το χιόνι που έπεφτε αλλοίωσε τη σύνθεσή τους. Ωστόσο με τους κατάλληλους χειρισμούς όλα διευθετήθηκαν και στις 01:30 σημειώθηκε η πρώτη έκρηξη. Αμέσως άρχισαν οι διεργασίες για τη δεύτερη, καθώς κρίθηκε απαραίτητο να επιφέρουν περαιτέρω ζημιές στο κτίσμα, αφού οι εντολές που είχαν ήταν διακοπεί η κυκλοφορία στην περιοχή για τουλάχιστον έξι εβδομάδες. Οπερ και εγένετο, ενώ την ίδια στιγμή οι αντάρτες που βρίσκονταν πλησίον της σιδηροδρομικής γραμμής, είχαν ακινητοποιήσει στρατιωτικά τμήματα των Ιταλών που έφτασαν για ενίσχυση της φρουράς.

Οι ελληνικές και βρετανικές δυνάμεις αποσύρθηκαν σε κλίμα ευφορίας και υπό την κάλυψη της νύχτας στάθηκε αδύνατο να εντοπιστούν. Περίπου στις 5 το πρωί άπαντες βρίσκονταν σε απόσταση ασφαλείας, ενώ οι απώλειές τους ήταν απειροελάχιστες, καθώς μόνο δύο άνδρες αποκόμισαν αμυχές. Μάλιστα συνέλαβαν και αιχμαλώτους, σε αντίθεση με την πλευρά των Ιταλών όπου υπήρχαν 20 νεκροί και τραυματίες.

Το ξημέρωμα βρήκε τους ήρωες στα Καλύβια, όπου όλοι μαζί γλέντησαν την μεγάλη τους επιτυχία. Οι φασίστες, κατά την προσφιλή τους τακτική, ξέσπασαν στον άμαχο πληθυσμό και 16 αθώοι, κυρίως από την περιοχή της Υπάτης, εκτελέστηκαν ως αντίποινα. Οι επτά την επομένη δίπλα στα χαλάσματα και οι υπόλοιποι στα Καστέλια της Παρνασσίδας. Παράλληλα ο διοικητής της ιταλικής φρουράς καθαιρέθηκε και πέρασε στρατοδικείο, το οποίο του επέβαλε την ποινή του θανάτου.

Για να είμαστε ακριβείς η καταστροφή της γέφυρας που μόλις στις 6 Ιανουαρίου του 1943 κατέστη πάλι επιχειρησιακή, δεν αποδείχθηκε τελικά τόσο κομβικής σημασίας. Λίγο πριν, στις 5 Νοεμβρίου του 1942, ολοκληρώθηκε η δεύτερη μάχη του Ελ Αλαμέιν και η ήττα των Γερμανών οδήγησε το «Αφρικα Κορπς» σε υποχώρηση.

Ομως «φούντωσε» την εθνική αντίσταση και έδωσε το έναυσμα ώστε χιλιάδες Ελληνες να βγουν στα βουνά και να πάρουν τα όπλα. Η επιτυχία στον Γοργοπόταμο μνημονεύονταν για μεγάλο χρονικό διάστημα σε όλο τον κόσμο ως μία νίκη της ελευθερίας και «ανάγκασε» τους Ναζί να αντιληφθούν πόσο δύσκολη θα είναι για εκείνους η κατοχή της χώρας μας.

Οι Ελληνες όμως έχουμε την τάση να μην μένουμε ενωμένοι για καιρό. Ο ΕΔΕΣ και ο ΕΛΑΣ παρότι απέδειξαν στην πράξη πως ενωμένοι είναι σε θέση να καταφέρουν σημαντικά πλήγματα στον εχθρό, σύντομα θα άρχιζαν να καταλαμβάνονται από εκατέρωθεν καχυποψία, η οποία ήταν απόρροια των ιδεολογικών τους διαφορών. Τα «σύννεφα» στις σχέσεις τους έκαναν την εμφάνισή τους αμέσως μετά την 25η Νοεμβρίου του 1942, όταν το BBC σε πανηγυρικό ύφος ανακοίνωσε την καταστροφή της γέφυρας, αλλά μνημόνευσε μόνο τον ΕΔΕΣ και τον Ζέρβα. Αμέσως η κατοχική κυβέρνηση τον επικήρυξε έναντι 100.000.000 δραχμών και ήταν η πρώτη κίνηση για το χάσμα που θα ακολουθούσε και κορυφώθηκε με τον αδερφοκτόνο εμφύλιο.

Μαρτυρίες της εποχής που διασώθηκαν αναφέρουν πως αυτό συνέβη επειδή ο Ζέρβας ή κάποιος άνδρας του μετά από προσωπική του εντολή, άφησε ένα σημείωμα που μαρτυρούσε την παρουσία του στον Γοργοπόταμο και αυτόματα οι Γερμανοί έμαθαν μόνο για εκείνον και τον ΕΔΕΣ και όχι για τον ΕΛΑΣ. Ετσι όταν «εκλάπησαν» οι συνομιλίες τους, οι σύμμαχοι δεν θέλησαν να τους αποκαλύψουν περαιτέρω λεπτομέρειες, από όσες ήδη γνώριζαν.

Την ίδια στιγμή άλλες κάνουν λόγο πως ο Βελουχιώτης συμμετείχε παρά την αντίθετη κομματική εντολή, όταν αντιλήφθηκε πως το σαμποτάζ θα διεξάγονταν ανεξάρτητα της στάσης που θα κρατούσε και δεν ήθελε ο ΕΔΕΣ να λάβει τη σχετική... δόξα. Μάλιστα τόσο εκείνος όσο και ο Ζέρβας φέρονται να έλαβαν χρηματική αποζημίωση για τη συμμετοχή των δυνάμεών τους, έστω και διαφορετική. Ακόμη και για την αρχηγία, το τυπικό ανάγνωσμα δηλαδή, υπάρχουν διαφωνίες, αφού ναι μεν ο Ζέρβας είχε επίσημα το γενικό πρόσταγμα, αλλά είναι κοινά αποδεκτό πως αμφότεροι πήραν μέρος τόσο στον καταρτισμό του αρχικού σχεδίου, όσο και στις αποφάσεις που πάρθηκαν κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών. Ορισμένοι, επ' αυτού, σχολιάζουν πως ο Βελουχιώτης δεν μπορούσε να οριστεί αρχηγός επειδή δεν ήταν επίσημα στρατιωτικός.

Σήμερα, τόσες δεκαετίες μετά, με τα πάθη να έχουν καταλαγιάσει και μία νέα εποχή να ανοίγεται διάπλατα μπροστά μας, ας κρατήσουμε ως οδηγό αυτό που έγραψε ο Γουντχάουζ στα απομνημονεύματά του. «Η επιχείρηση χωρίς τον Ζέρβα δεν θα γίνονταν, χωρίς τον Αρη δεν θα πετύχαινε». Η παραπάνω φράση αποτυπώνει τι μπορεί να πετύχει ο Ελληνας όταν είναι μονοιασμένος...Η μεταπολεμική πατρίδα μας «κυνήγησε» αρκετούς από τους ήρωες του Γοργοπόταμου για ιδεολογικούς λόγους και μετά την ήττα τους στον εμφύλιο σπαραγμό, όπου μεταξύ άλλων μηνύθηκαν για «φθορά ξένης περιουσίας»! Ωστόσο εν έτη 2018 ουδείς μπορεί να αρνηθεί πως το βράδυ της 25ης Νοεμβρίου του 1942 όλοι έμειναν στην αιωνιότητα, δεξιοί και αριστεροί...

Ο Γοργοπόταμος αποτελεί το κορυφαίο γεγονός της ελληνικής αντίστασης, αλλά το 1964 τα χώματα όπου ΕΔΕΣίτες και ΕΛΑΣίτες έγραψαν μία «χρυσή σελίδα» στην ιστορία του έθνους, ποτίστηκαν με αίμα αθώων, σε ένα γεγονός που αποτέλεσε νέο πεδίο αντιπαράθεσης. Τότε, ανήμερα της συμπλήρωσης 22 ετών από την ανατίναξη της γέφυρας, οι εορτασμοί τελέστηκαν για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του κράτους, αλλά μία ισχυρή έκρηξη σκόρπισε τον θάνατο.

Οι παρευρισκόμενοι θεώρησαν πως υπήρξαν πυροβολισμοί, επιτέθηκαν κατά των ανδρών της χωροφυλακής που ήταν παρόντες και προκλήθηκαν εκτεταμένα επεισόδια. Ο τραγικός απολογισμός ήταν 13 νεκροί και δεκάδες τραυματίες, ενώ η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου ξεκίνησε αμέσως έρευνα για τα αίτια της συμφοράς. Η επιτροπή που συστάθηκε κατέληξε στη γνωμάτευση πως κάποιος πάτησε μία νάρκη, κάτι που όμως αμφισβητήθηκε από τις αριστερές οργανώσεις, η πλευρά των οποίων έκανε λόγο για εγκληματική ενέργεια. Ακολούθησαν εκατέρωθεν «σκληρές» τοποθετήσεις, που με τον καιρό καταλάγιασαν, ενώ λίγο αργότερα η χώρα «βυθίστηκε» στο τέλμα της επταετούς δικτατορίας.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

Τελευταία Νέα