Ο Παγκόσμιος Τύπος που κυκλοφόρησε 12 χρόνια πριν είχε... άρωμα από Ελλάδα!

Σοκάραμε, για ακόμα μια φορά, ολόκληρο τον πλανήτη και το κάναμε εμφατικά.

Μάντσεστερ Σίτι - Νιούκαστλ! Με υψηλές αποδόσεις και 190+ ειδικά στοιχήματα! (21+)

ESPN: «Η αμερικάνικη ομάδα υποφέρει από την ελληνική τραγωδία»

NBA.com: «Το μεγαλύτερο σοκ στο Mundobasket, οι Η.Π.Α. Θύμα έκπληξης από την Ελλάδα»

SI: «Η Ελλάδα εκπλήσσει τις Η.Π.Α.»

Associated Press: «Η Πρωταθλήτρια Ευρώπης θα παίξει για το κορυφαίο τρόπαιο, το καλύτερο που μπορούν να κάνουν οι Αμερικάνοι είναι να ελπίζουν στην κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου»

Reuters: «Η Πρωταθλήτρια Ευρώπης, Ελλάδα, σόκαρε, κόντρα στους οιωνούς, το φαβορί των Η.Π.Α. Με 101 – 95, πήγε το τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Μπάσκετ»

USA Basketball: «Οι Η.Π.Α. έπεσαν πάνω στην Ελλάδα»

USA Today: «Η Ελλάδα χτύπησε τις Η.Π.Α.»

CBS: «Στάση Ελλάδα»

​ΤIMES: «Η Ελλάδα σόκαρε τις Η.Π.Α.»

OLE: «Εφιάλτης Νο.3. Η Ελλάδα με μεγάλη καρδιά και ομαδικό παιχνίδι νίκησε 101-95 και γιορτάζει»

Αs: «Η ελληνική νίκη ήταν νίκη αυθεντικού μπάσκετ»

Μarca: «Η Ελλάδα νίκησε τις Η.Π.Α. Και προκρίθηκε στον τελικό»

Sport: «Η Ελλάδα έσπασε τον μύθο του ΝΒΑ»

L'EQUIPE: «Η Ελλάδα δίνει το μάθημα. Οι Λεμπρόν Τζέιμς, Καρμέλο Άντονι και Ντουέιν Γουέιντ υπέκυψαν στην τακτική και τον έλεγχο των Ελλήνων»

ZDF: «Οι Έλληνες νίκησαν τις Η.Π.Α. και πάνε στον τελικό»

gazzetta.it: «Η τεράστια Ελλάδα πέταξε έξω τις Η.Π.Α.»

BBC: «Η Ελλάδα πέταξε έξω τις Η.Π.Α. σε μια τεράστια έκπληξη»

Και πως αλλιώς να γίνει αφού οι Έλληνες παίκτες του Παναγιώτη Γιαννάκη βγήκαν στο παρκέ να αντιμετωπίσουν την «Dream Team», έδωσαν την μάχη τους και βγήκαν περήφανοι νικητές σε έναν αγώνα που θα θυμόμαστε για πάντα.

Κάθε επιτυχία του ελληνικού μπάσκετ η αλήθεια είναι ότι έχει κάτι το μοναδικό πάνω της…

Είναι λες και η ευλογία του 1987 ακολουθεί την ομάδα με τα γαλανόλευκα και θέλει να μας χαρίζει μεγάλες στιγμές δόξας και εθνικής υπερηφάνειας, μέσα από τρομερές ιστορίες.

Μια ακόμα ζήσαμε την 1η Σεπτεμβρίου του 2006, όταν οι Έλληνες παίκτες φρόντισαν να μας κάνουν να ζήσουμε ίσως το πιο ονειρεμένο αθλητικό μεσημέρι της ζωής μας.

Πλέον οι περισσότεροι από εκείνους τους πρωταγωνιστές έχουν βγάλει τα αθλητικά και κινούνται κυρίως με τα… πολιτικά τους ρούχα, το ελληνικό μπάσκετ έχει αλλάξει επίπεδο, πλέον τίποτα δεν μοιάζει να είναι το ίδιο με το 2006, αλλά εκείνη η ημέρα, εκείνο το μεσημέρι στην Σαϊτάμα δεν ξεχνιέται.

Είναι μια ακόμα τόσο γλυκιά και τόσο μυθική στιγμή που δεν γίνεται να ξεχαστεί από το μυαλό του κάθε Έλληνα. Είναι μια ανάμνηση που μας κάνει συντροφιά αυτές τις ημέρες και μας φέρνει τόσο μοναδικές αναμνήσεις στον νου…

Κατάρ, Λιθουανία, Αυστραλία, Βραζιλία, Τουρκία ήταν οι 5 πρώτοι σταθμοί που το... τρένο του Παναγιώτη Γιαννάκη δεν έκανε στάση, αντίθετα ήταν εκείνοι οι αγώνες που έβαλε τις βάσεις για την «μαγική» συνέχεια.

Στους «16» αντίπαλος ήταν η Κίνα και στους «8» της διοργάνωσης η Γαλλία. Οι δύο αυτοί αντίπαλοι δεν στάθηκαν εμπόδιο στην διαδρομή της ελληνικής ομάδας και με τα αποτελέσματα να είναι εξαιρετικά μέχρι εκείνη την ώρα το άγχος της διάκρισης εγκατέλειψε τους διεθνείς μας και η τεράστια πρόκληση των ΗΠΑ ήταν μπροστά στους Έλληνες παίκτες.

Ημέρα Παρασκευή και ώρα 10:30 το πρωί ήταν προγραμματισμένος ο αγώνας που περίμενε ολόκληρη η Ελλάδα.

Η «Dream Team» κατέβαινε σε αυτό το ματς με στόχο να σβήσει την αποτυχία των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας και μπροστά τους θα είχαν τους Έλληνες «καμικάζοι».

Η ώρα και μάλιστα καθημερινή δεν… βοηθούσε κανέναν και άπαντες έψαχναν έναν τρόπο να παρακολουθήσουν ένα ματς που έμελλε να περάσει στα κατάστιχα της ιστορίας με τον πιο μαγικό τρόπο.

Άλλοι βρίσκονταν στην δουλειά, άλλοι στο σπίτι, άλλοι στο δρόμο, άλλοι ακόμα διακοπές, όλοι, όμως, εκείνο το πρωϊνό είχαν έναν σκοπό. Να δουν αυτό το ματς. Να δουν ακόμα ένα ελληνικό θαύμα, ίσως το μεγαλύτερο που είχε γίνει μέχρι τότε.

Οι λεπτομέρειες από εκείνη την ημέρα, κάνουν τον… μύθο ακόμα πιο όμορφο και πιο ονειρεμένο. Το γήπεδο ήταν γεμάτο από Ιάπωνες και Αμερικανούς, έτοιμους να θαυμάσουν ακόμα μια παράσταση της... τρομακτικής Αμερικής και να πανηγυρίσουν γι' αυτούς.

Με εξαίρεση τον Κόμπι όλοι ήταν εκεί για να στεφθούν Παγκόσμιοι Πρωταθλητές και να κερδίσουν και πάλι τον σεβασμό που θεωρούσαν ότι τους ανήκει.

Ο Άντονι, ο Λεμπρον, ο Χάουαρντ, ο Πολ, ο Ουέιντ έφτασαν με τον... αέρα του ΝΒΑ και με τη νοοτροπία πως ουδείς μπορούσε να τους σταματήσει. Ήταν κάτι που φαινόταν, ήταν κάτι που οι Έλληνες παίκτες κατάλαβαν αμέσως.

«Say hello to Melo...», φώναζαν όλοι σε κάθε προσπάθεια του τεράστιου Καρμέλο Άντονι οι θεατές και η ομάδα των ΗΠΑ ήταν το απόλυτο φαβορί.Το αγωνιστικό κομμάτι είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα, αλλά κανείς δεν μπορούσε να τους κατηγορήσει για έπαρση.

Έτσι είχαν μάθει, έτσι έκαναν, μόνο που αυτή την φορά το αποτέλεσμα θα σόκαρε όλον τον πλανήτη και θα έστελνε εμάς στον 7ο ουρανό.

Η προσοχή στο σκάουτινγκ, σύμφωνα με τον Τομζάνοβιτς (συνεργάτης τους Σιζέφσκι) ήταν στραμμένη στον... σουτέρ Δημήτρη Διαμαντίδη.

«Εγώ σουτέρ; Μάλλον έχουν κάνει κάποιο λάθος», είχε απαντήσει ο «Μητσάρας» και είχε προσπαθήσει να τους προετοιμάσει. Πόσο πιο καθαρά να το πει o Έλληνας γκαρντ; Προσέξτε μας!

Όντως κάτι είχε πάει λάθος με τον τρόπο που διάβασαν το παιχνίδι οι Αμερικανοί, κάτι δεν είχαν προσέξει, κάτι δεν είχαν δει... Άλλωστε η ψυχή και η πίστη δύσκολα διαβάζονται από το σκάουτινγκ μιας ομάδας. Είναι από τις εκπλήξεις που εμφανίζονται μέσα στο παρκέ και δύσκολα έχει απαντήσεις ο αντίπαλος.

Επιθετικά οι Έλληνες παίκτες έκαναν ένα παιχνίδι που είχε βγει από την πιο τρελή φαντασία του Παναγιώτη Γιαννάκη και των συνεργατών του. Ποιον να ξεχωρίσεις σε μια τέτοια βραδιά;

O Σπανούλης σταμάτησε στους 22 πόντους, ο Σχορτσανίτης στους 14, ο Διαμαντίδης στους 12, ο Κακιούζης στους 15 και ο Παπαλουκάς φάνταζε ασταμάτητος με 8 πόντους, 12 ασίστ και 5 ριμπάουντ.

Όποιος έμπαινε συνέχιζε από τον προηγούμενο. Σε ένα... ευλογημένο μεσημέρι, όλοι «έλαμπαν» μέσα στις λευκές τους φανέλες.

Βασίλης Σπανούλης, Μιχάλης Κακιούζης, Σοφοκλής Σχορτσανίτης, Δημήτρης Διαμαντίδης, Αντώνης Φώτσης, Λάζαρος Παπαδόπουλος, Δήμος Ντικούδης, Θοδωρής Παπαλουκάς, Κώστας Τσαρτσαρής, Νίκος Χατζηβρέττας, Παναγιώτης Βασιλόπουλος και φυσικά ο άτυχος Νίκος Ζήσης αποτελούσαν το καλύτερο ρόστερ που είδε ποτέ η Εθνική μας ομάδα, η παρέα που ξεκίνησε μαζί από το 2004 και ανταμείφθηκε κάνοντας το παιχνίδι της ζωής της και γράφοντας ιστορία για ακόμα μια φορά.

Ένα παιχνίδι που σόκαρε το παγκόσμιο μπάσκετ και τρέλανε τους Έλληνες. Ένα παιχνίδι που αποτελεί την μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία της ελληνικής καλαθοσφαίρισης!

«Σιγά ρε γιατί να μην κερδίσουμε;» είχε πει ο «Δράκος» τότε και φάνταζε… περίεργος. Αλλά εκείνος ήξερε τι είχε δημιουργήσει. Τι είχε δώσει σε αυτό το... εθνόσημο.

Η Εθνική ομάδα χαλυβδώθηκε μέσα από την πορεία αυτού του τουρνουά και ουσιαστικά δημιούργησε την νοοτροπία που επέτρεπε στους παίκτες της να πιστεύουν ότι μπορούν να καταφέρουν τα πάντα.

Ο Παναγιώτης Γιαννάκης πήρε τα... υλικά που είχε και έφτιαξε την «μαγική» συνταγή και οι παίκτες σαν έτοιμοι από καιρό και Πρωταθλητές Ευρώπης δεν σταματούσαν εύκολα. Τα πολλά λόγια που συνόδευαν τους Αμερικάνους ήταν δύσκολο να τους σταματήσουν. Άλλωστε η θεωρεία δεν σταμάτησε ποτέ κανέναν.

Ο Ουέιντ, μετά το τέλος του αγώνα, δεν μπορούσε να πιστέψει πως έχασαν μόνο από ένα σύστημα. Αυτό που έπαιζε ο Παπαλουκάς με τον Σχορτσανίτη. Το πικ εν ρολ, οι Έλληνες το εκτελούσαν τέλεια και φάνταζαν ασταμάτητοι.

Οι λεπτομέρειες σε ένα τέλειο παιχνίδι λίγη σημασία έχουν, όπως ακριβώς συνέβαινε εκείνη την ημέρα. Οι στιγμές είναι εκείνες που μας ακολουθούν τόσα χρόνια μετά και είναι πολλές οι φάσεις που ο καθένας έχει επιλέξει να ξεχωρίσει από αυτό το παιχνίδι.

Άλλος θυμάται το μεγάλο τρίποντο του Σπανούλη, άλλος του Τσαρτσαρή, άλλος τα καρφώματα του Σχορτσανίτη, άλλος τις αγκαλιές και το συρτάκι στο τέλος.

Οι Έλληνες δημοσιογράφοι που βρίσκονταν στην Ιαπωνία, είχαν μείνει μόνοι τους να υποστηρίζουν την Εθνική μέσα σε ένα γήπεδο που... γούσταρε σαν τρελό τους Αμερικανούς.

Οι Έλληνες φίλαθλοι σε κάθε γωνιά της γης που έψαχναν ένα τηλέφωνο, ένα μήνυμα, κάποιον δίπλα τους για να πανηγυρίσουν έναν τεράστιο αθλητικό άθλο. Να το μοιραστούν με κάποιον για να καταλάβουν ότι δεν είναι όνειρο. Να συνειδητοποιήσουν ότι η Ελληνική ομάδα έγραψε και πάλι ιστορία...

Το τέλος βρήκε την Εθνική ομάδα μπάσκετ να γράφει και πάλι ιστορία. Ο φωτεινός πίνακας που κανείς μας δεν θα ξεχάσει έγραφε 101 - 95, η Ελλάδα είχε κερδίσει την Αμερική και η λογική άρχισε να δίνει την θέση της στα συναισθήματα.

Οι παίκτες της Εθνικής ομάδας να χορεύουν μέσα σε παραζάλη, οι Αμερικάνοι σαστισμένοι να μην καταλαβαίνουν τι συνέβη και πως, οι δημοσιογράφοι να τρέχουν να βρουν κάποιον πρωταγωνιστή και πίσω στην Ελλάδα να βιώνουμε ένα μαγικό μεσημέρι που δεν θα έμοιαζε με κανένα άλλο.

ΕΛΛΑΔΑ (Π. Γιαννάκης): Σπανούλης 22 (3), Κακιούζης 15 (1), Σχορτσιανίτης 14, Διαμαντίδης 12 (2), Φώτσης 9, Παπαδόπουλος 8, Ντικούδης 8, Παπαλουκάς 8 (12 ασίστ, 5 ριμπάουντ), Τσαρτσαρής 3 (1), Χατζηβρέττας 2, Βασιλόπουλος

ΗΠΑ (Μ. Σιζέφσκι): Αντονι 27 (3), Ουέιντ 19 (1), Τζέιμς 17, Χάινριχ 12 (4), Χάουαρντ 10, Πολ 3, Μπος 3, Τζόνσον 3 (1), Μπάτιερ 1, Μπραντ

Κάποια πράγματα δεν τα ξεπερνάς ποτέ και αυτή την ήττα οι Αμερικάνοι δεν πρόκειται να την ξεχάσουν.

Άλλωστε ο Μάικ Σιζέφσκι στο βιβλίο του «The Golden Standard» το αποτυπώνει όσο καλύτερα θα μπορούσε. Όλες του τις σκέψεις γι’ αυτό τον αγώνα, περιγράφονται με τον πιο γλαφυρό τρόπο.

Το σοκ που υπέστησαν οι ακριβοπληρωμένοι αστέρες του ΝΒΑ και το πόσο στοίχισε σε ένα κοινό που έχει μάθει απλά να κοιτάζει το αποτέλεσμα για να δει με πόση διαφορά κέρδισε η «Dream Team» τους αντιπάλους της.

​

«Ήταν η πρώτη φορά που υπέφερα τόσο πολύ μετά απ' αυτή την ήττα. Μόλις έληξε το παιχνίδι και είδα το ταμπλό να γράφει 101-95, κοίταξα τον Τζέρι Κολάντζελο (πρόεδρος ομοσπονδίας) και δεν ήξερα τι να κάνω. Το μόνο που σκεφτόμουν να πω ήταν 'I’m sorry, I’m so sorry'.

Με είχε προσλάβει ως προπονητή για μία αποστολή πολύ σημαντική για το μέλλον του μπάσκετ στην Αμερική και τον απογοήτευσα. Ένιωθα ότι είχα απογοητεύσει τη χώρα μου, τους παίκτες μου, την ομάδα μου και τον εαυτό μου.

Τα πράγματα ήταν πολύ άσχημα και στα αποδυτήρια. Χάσαμε από την Ελλάδα γιατί η ομάδα μας δεν έπαιξε ποτέ ένα τόσο δυνατό αγώνα.

Στα προηγούμενα παιχνίδια μας εκείνο το καλοκαίρι κανένα δεν ήταν ισάξιο σε πάθος και ταχύτητα όσο αυτό με την Ελλάδα. Η συνάντηση με την ελληνική ομάδα, ήταν η επιτομή του διεθνούς μπάσκετ.

Ήταν ό,τι καλύτερο υπήρχε εκτός Αμερικής και εμείς δεν είχαμε μάθει να παίζουμε σ’ ένα άλλο στυλ υψηλού επιπέδου. Όπως κι αν αισθανόμουν έπρεπε να αντιμετωπίσω τους δημοσιογράφους.

Εγώ και ο Καρμέλο καθίσαμε στο πάνελ μπροστά σε πολλούς εκπροσώπους του Τύπου και ξέραμε ότι δεν θα ήταν κάτι εύκολο.

Και ο πρώτος που ρωτήθηκε ήταν ο Καρμέλο. 'Πόσο σοκαρισμένοι είστε;'. Ο Καρμελο απάντησε: 'Το να χάσουμε ένα οποιοδήποτε παιχνίδι είναι σοκ για εμάς.

Μπήκαμε με την νοοτροπία να κερδίσουμε, να συνεχίσουμε και να πάρουμε το χρυσό. Δυστυχώς, οι Έλληνες μπήκαν στο παιχνίδι δυναμικά και κέρδισαν δίκαια. Δεν ήρθε η συντέλεια του κόσμου για εμάς. Κερδίσουμε μαζί χάνουμε μαζί'.

Τρία πράγματα έμαθα απ΄ αυτή την ήττα εκείνο το καλοκαίρι. Το πρώτο ήταν ότι έπρεπε ίσως να φέρουμε πιο έμπειρους παίκτες.

Το δεύτερο ήταν η προετοιμασία. Ίσως έπρεπε να κάνουμε καλύτερη προετοιμασία. Και το τρίτο και πιο σημαντικό είναι ότι αναρωτήθηκα τι έκανα λάθος στην προπόνηση και στο κοουτσάρισμα της ομάδας και τι έπρεπε να αλλάξω.

Από την πρώτη στιγμή είχαμε πει ότι θα παίζουμε χωρίς να είμαστε υπερόπτες. Όταν έχασα, συνειδητοποίησα ότι παρότι το είχαμε αναφέρει, κοουτσάριζα κι εγώ με υπεροψία».

Ο Σιζέφσκι άφησε την θέση του ομοσπονδιακού τεχνικού των ΗΠΑ στον Γκρεγκ Πόποβιτς έχοντας πετύχει 88 νίκες σε 89 αγώνες, μετά το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων του 2016. Η μοναδική του ήττα ήταν αυτή από την Ελλάδα, αλλά όπως είπε αποτέλεσε το κίνητρο για την κατάκτηση των πέντε χρυσών μεταλλίων (τρία στους Ολυμπιακούς Αγώνες και δύο στο Παγκόσμιο Κύπελλο) που ακολούθησαν.

«Εγώ και ο Καρμέλο (Άντονι) βρισκόμαστε σε αυτή την ομάδα μαζί από την αρχή. Μοιραστήκαμε μία συνέντευξη Τύπου το 2006 στην Ιαπωνία, όταν μετά τη μοναδική μας ήττα ανέλαβε την ευθύνη για αυτήν και τόνισε τι έπρεπε να γίνει στο πρόγραμμα μας. Δεν έψαξε για δικαιολογίες. Απέδωσε τα εύσημα στην εθνική ομάδα της Ελλάδας και χτίσαμε πάνω σε αυτήν την ήττα. Είχαμε χαρακτήρα. Μετά από μία ήττα μερικές φορές βρίσκεις το βάθος στο χαρακτήρα κάποιου και έτσι συνέβη με τον Καρμέλο και μετά με την αφοσίωση του ΛεΜπρον και του Κόμπι αλλά και των άλλων αθλητών όπως του Κέβιν (Ντουράντ). Χτίσαμε έτσι μία σπουδαία μπασκετική κουλτούρα».

Τι μαγικό μεσημέρι, τι μαγική ημέρα, τι έχουμε ζήσει...