Η πρώτη εντολή που άκουσε από τα χείλη του ομοσπονδιακού προπονητή, Ερικ Χάμρεν, ήταν «θάρρος και τόλμη». Ένα ζεστό καλοκαιρινό πρωινό στην παραθαλάσσια ιταλική πόλη Μαριτίμα ετοιμαζόταν να αγωνιστεί για μόλις τέταρτη φορά με την εθνική ομάδα της Σουηδίας. «Θέλω να τολμήσεις. Τα συστήματα είναι ως επί το πλείστον ένα παιχνίδι αριθμών, το σημαντικό είναι το πώς εκτελούμε το πλάνο στο γήπεδο», του επισήμανε ο 61χρονος σήμερα προπονητής, ο οποίος πέρασε επτά χρόνια στον πάγκο της εθνικής ομάδας, όσα σχεδόν έπαιξε και ο Πόντους Βέρνμπλουμ μέχρι να πάρει την απόφαση, μετά το Euro του 2016, να αποσυρθεί.

Aξεπέραστο Live Στοίχημα και πολλά ειδικά στοιχήματα για όλους τους αγώνες! (21+)

Το ψιλόλιγνο παιδί από το Κούνγκαλβ, μια πόλη της Σουηδίας μόλις 23.000 κατοίκων που είχε για καμάρι την πρωταθλήτρια ομάδα βόλεϊ τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, τόλμησε και τελικά πέτυχε. Είναι ένας παίκτης που κάποτε δε δίστασε να πει για τον εαυτό του ότι είναι «ένας άθλιος άνθρωπος που το μόνο που ήθελε είναι να παίξει ποδόσφαιρο με οποιονδήποτε τρόπο»! Ενας παίκτης που δεν τα πήγαινε ποτέ καλά με τα πλάνα και τα συστήματα, αλλά είχε πάντοτε μια ξεκάθαρη εικόνα για τον ίδιο και τις αληθινές δυνατότητες. «Αν μου αφαιρέσεις την ενέργεια και τη θέληση, τότε θα πρέπει να "γυρίσω πίσω στην τέταρτη κατηγορία"! Απλά η νέα εντολή έλεγε: «Θάρρος και τόλμη. Θέληση και ενέργεια».

Ο Πόντους Βέρνμπλουμ συστήθηκε στο κοινό του σουηδικού ποδοσφαίρου, με τον πιο θορυβώδη τρόπο. Στους πέντε πρώτους αγώνες είχε αντικρίσει τρεις κίτρινες και μια κόκκινη κάρτα. Η αποβολή είχε έρθει ύστερα από μια... καρατιά στο στομάχι του Πέτερ Ολοφσον της Σούντσβαλ. Οι ποδοσφαιριστές των αντιπάλων είχαν μόνιμα την κουβέντα γύρω από το δυναμικό στυλ του, αλλά και την ανεξάντλητη ενέργεια που έβγαζε μέσα στο γήπεδο. Δύο ποδοσφαιριστές της Ελεφσμποργκ όταν αντιμετώπισαν την Γκέτεμποργκ δεν πίστευαν ότι «είναι παντού» και πολύ εύκολα «μας κατάπιε στη μεσαία γραμμή».

Μεγάλωσε σε ένα διαμέρισμα μια πολυκατοικίας στο Κούνγκαλβ μαζί με τη μητέρα του, Άννα-Καρίν. Ο πατέρας του δεν είχε καμία επαφή μαζί του κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας («έχουμε μιλήσει τα τελευταία χρόνια, αλλά ναι ... όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεν είναι ποτέ το σφάλμα του παιδιού»), η μαμά του τον μεγάλωσε μόνη της και από την ηλικία των επτά ετών ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην IK Kongahäll.

«Ήμουν πραγματικά άθλιος στα περισσότερα, αλλά καλός στο γκολ. Κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1994, θεωρώ ότι άρχισα να γίνομαι ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής», θυμάται.

Εκείνο το καλοκαίρι, η μαμά του κάθε πρωί έφτιαχνε μια τσάντα με φαγητό, έτσι ώστε ο Πόντους να μπορεί να βγει έξω και όλη την ημέρα να παίζει ποδόσφαιρο με τους φίλους. Επέστρεφε στο σπίτι αργά το βράδυ και στη συνέχεια παρακολουθούσε το Παγκόσμιο Κύπελλο μέσα στη νύχτα, λόγω της διαφοράς ώρας με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Έμενε ξύπνιος και την επόμενη μέρα έβρισκε πάντοτε τις δυνάμεις να παίζει μπάλα. Χωριζόντουσαν σε ομάδες και έπαιρναν τους αγαπημένους τους ποδοσφαιριστές. Ο ένας ήταν «ο Νταλίν», ο άλλος «ο Μπρολίν». Ποιον ποδοσφαιριστή ενσάρκωνε ο Πόντους; «Ο Τζόρτζ Γουεά. Πάντα ήμουν ο Τζορτζ Γουεά!». Ένα κόκκινο ποδοσφαιρικό ζευγάρι παπουτσιών, της εταιρείας Diadora με το όνομα του Τζορτζ Γουεά, ήταν δώρο της μητέρας του. Τα πρώτα πολύχρωμα ποδοσφαιρικά παπούτσια, σε μια εποχή που άρχισε να ασχολείται και με το χάντμπολ. «Ήμουν πολύ καλύτερος απ’ ότι στο ποδόσφαιρο. Καθόμουν στη μέση και απλά έβαζα γκολ».

Όταν έφτασε στα δώδεκα, η μητέρα του γνωρίστηκε μ’ ένα νέο σύντροφο. Άφησαν το Κούνγκαλβ και μετακόμισαν στο Σούρτε, αρκετά κοντά στο Γκέτεμποργκ. Ξαφνικά, ο Πόντους από εκεί που μεγάλωνε μόνος είχε αποκτήσει τρία μικρά αδέλφια. Πήρε μεταγραφή στην IK Kongahällas και η μέρα του περιελάβανε προπόνηση σε χάντμπολ και ποδόσφαιρο με την ανδρική ομάδα, αγώνες με την ομάδα των μικρών. Το πρόγραμμα του άρχισε να «βαραίνει» και η Αννα-Καρίν τον ανάγκασε να επιλέξει ένα από τα δύο αθλήματα. Επέλεξε το ποδόσφαιρο, επειδή το χάντμπολ ήταν «μια βαρετή ατομική προπόνηση, όπου απλά έτρεχες και έκανες σουτ». Η προπόνηση της ποδοσφαιρικής ομάδας, στην IK Kongahälla, έδειχνε πιο ενδιαφέρουσα και ήταν πολύ πιο διασκεδαστική. Η ομάδα ήταν στη δεύτερη τοπική κατηγορία και τον προηγούμενο χρόνο είχε αγωνιστεί στη Νότια κατηγορία, νικώντας ομάδες όπως η Γκάις και η Χάκεν.

Ο Τύπος άρχισε να ψάχνει για αυτόν. Σε ένα από τα πρώτα άρθρα εφημερίδων για τον Πόντους Βέρνμπλουμ - στην Göteborgs-Posten την άνοιξη του 2002 – μίλησε για το πώς αισθάνεται που θα αγωνιζόταν με την πρώτη ομάδα σε ηλικία 15 ετών. «Η μεγαλύτερη διαφορά ήταν ότι στην ομάδα νέων μπορούσαμε να εξαπατήσουμε το διαιτητή επειδή γνωρίζαμε ότι δε θα μας βγάλει έξω από το παιχνίδι», λέει γι’ αυτό και η χειρότερη ανάμνησή του παραμένει να είναι η αποβολή του σ’ έναν αγώνα με την Ασκιμ Ήταν ο πρώτος της σεζόν, στο γήπεδο με τεχνητό χλοοτάπητα στην περιοχή του Σκάρπε Νορντ του Κούνγκαλβ. Είχε σκοράρει δύο γκολ, αλλά κάποιος τον μάρκαρε δυνατά από πίσω. Η πρώτη αντίδρασή του ήταν να γυρίσει και να τον φτύσει στο πρόσωπο! Αμέσως το μετάνιωσε, αλλά ήταν πολύ αργά. Έμεινε εκτός για ένα μήνα.

«Με διέλυσαν στην πρώτη προπόνηση. Αντερς Κάρλσμπογκαρντ! Ήταν ένας από τους πιο έμπειρους παίκτες – παραμένει να είναι ακόμα και τώρα ένας από τους αγαπημένους μου παίκτες, ένας καταραμένος τύραννος. Στην προπόνηση με έστειλε να τρέχω με έναν πραγματικά άσχημο τρόπο. Ο προπονητής δεν τόλμησε να πει τίποτα». Ενιωθε ότι βρισκόταν σ’ ένα σταυροδρόμι: «Ή θα το ξεπερνούσε ή θα έπρεπε να επιστρέψει πίσω».

Οι περιπέτειες δεν είχαν σταματήσει για τον Πόντους. Στο σχολείο είχε για καθηγητή γυμναστικής τον Ολε Σουλτάν, που παράλληλα εργαζόταν ως προπονητής φυσικής κατάστασης στην ομάδα της Γκέτεμποργκ, την πιο σημαντική και ξακουστή ομάδα της περιοχής, που δεν άρχισε να δείχνει το ενδιαφέρον της για το ταλέντο από το Κούνγκαλβ. Όμως, η ομάδα δεν τον άφηνε να φύγει με αποτέλεσμα να έρθει η ρήξη, που κλιμακώθηκε με τον Πόντους να μη κατεβαίνει στις προπονήσεις, να σχίζει το συμβόλαιο και για ένα μήνα να προπονείται μόνος του. Τελικά, η IK Kongahäll έδωσε την συγκατάθεσή της και κάπως έτσι προχώρησε και εντάχθηκε στις ομάδες νέων της IFK Γκέτεμποργκ. Κάθε απόγευμα μετά από το σχολείο πήγαινε για προπόνηση και από τις επτά το πρωί επέστρεφε στις εννιά το βράδυ στο σπίτι. Η μητέρα του έδωσε την έγκρισή της, αρκεί ο γιος της να ολοκλήρωνε ένα Κοινωνικό Πρόγραμμα.

Η Άννα-Καρίν ήταν περήφανη και πάντοτε στο πλευρό του. «Είχα απίστευτη υποστήριξη. Μέχρι την ηλικία των 12 ετών μέναμε σ’ ένα μικρό διαμέρισμα. Εκείνη ήταν νοσοκόμα και φρόντιζε ηλικιωμένα άτομα. Νομίζω ότι είναι μια πολύ ωραία και σημαντική δουλειά. Όταν ήμουν μικρός, ήταν πάντα γενναιόδωρη με μένα, αλλά ποτέ δεν ήταν πολύ γενναιόδωρη με τον εαυτό της. Όλα πήγαιναν σε μένα. Πάντα έπαιρνα νέα παπούτσια ποδοσφαίρου, αλλά θυμάμαι ότι δεν είχε καν κατάλληλο κρεβάτι για να κοιμάται. Επέλεγε να κοιμάται στο στρώμα. Τότε δεν μπορούσα να σκεφτώ τη θυσία. Το έκανα αργότερα. Ένα ζευγάρι παπούτσια ποδοσφαίρου εξακολουθεί να κοστίζει 2.000 κορώνες. Τι απέμενε από το μηνιάτικό της;».

Ο Βέρνμπλουμ εντάχθηκε στην πρώτη ομάδα της Γκέτεμποργκ το 2005 όταν ήταν 18 ετών. Λίγες εβδομάδες μετά την προαγωγή του ήταν ο αγώνας εναντίον της γερμανικής Βόλφσμπουργκ για τα προκριματικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Ηταν μόλις η δεύτερη εμφάνισή του, αλλά μέσα σε λίγα λεπτά αντίκρισε την κίτρινη κάρτα για ένα μαρκάρισμα πάνω στο μεγάλο αστέρι των Γερμανών, τον Αντρες Ντ’ Αλεσάντρο. «Ηταν ένας πολύ καλός παίκτης, αυτός που καθοδηγούσε ολόκληρη την ομάδα του», θυμάται ο Πόντους. «Ήξερα ότι δεν θα έπαιζα άλλον αγώνα, δεν θα ήμουν στην αρχική ενδεκάδα, γι 'αυτό και θα ήθελα να πάρω μια κίτρινη κάρτα. Πήρε τη μπάλα, έτρεξα και τον χτύπησα από πίσω. Ακουσα φωνές, αλλά ήμουν πολύ ευχαριστημένος»!

Τα πρώτα δύο χρόνια στην Γκέτεμποργκ δεν ήταν και τα πιο ευχάριστα. Αν και στο ξεκίνημα της Allsvenskan τη σεζόν 2006-07 σκόραρε στους πρώτους δύο αγώνες, ο προπονητής επέλεγε συνέχεια το δίδυμο Ολσον-Ρεν στη μεσαία γραμμή. Αισθανόταν ότι είχε χάσει δύο χρόνια από την καριέρα του, με το αρχικό πλάνο να προβλέπει στον τρίτο χρόνο να πουληθεί στο εξωτερικό. Επέστρεψε και αγωνίστηκε ακόμη και ως επιθετικός, κάτι που αποδείχθηκε πολύ χρήσιμο στη συνέχεια. Επρεπε να αναπτύξει το τεχνικό κομμάτι, να βρει την αυτοεκτίμησή του, να μάθει να κρατάει την μπάλα.

Με την Γκέτεμποργκ στέφθηκε πρωταθλητής Σουηδίας το 2007, κατέκτησε το Κύπελλο και το Σούπερ Καπ το 2008 και το καλοκαίρι του 2009 πήρε μεταγραφή για την AZ 67. Η ομάδα του Αλκμάαρ εκείνο το διάστημα κυριαρχούσε στο ολλανδικό πρωτάθλημα και είχε κατακτήσει τον τίτλο. Ο Ρόναλντ Κούμαν είχε διαδεχθεί τον Λουίς Φαν Γκάαλ στον πάγκο, ωστόσο η ομάδα ξεκίνησε πολύ άσχημα την σεζόν 2009-10. Ο Πόντους παραδέχεται ότι ήταν πολύ δύσκολοι οι πρώτες μήνες στην Ολλανδία. Μέχρι να αποκτηθεί ο Ράσμους Ελμ, έξι μήνες μετά, ένοιωθε μόνος μέσα στην. Επιπλέον, οι συμπαίκτες ήταν καλύτεροι ποδοσφαιριστές από ό, τι κι ο ίδιος είχε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια στη Σουηδία, ενώ όταν ο Κούμαν του έδωσε μια ευκαιρία, κατόρθωσε να ρίξει μια αγκωνιά σ’ έναν παίκτης της Φένλο και να τιμωρηθεί για τρεις αγώνες.
Στις αρχές Δεκεμβρίου, ο Κούμαν απολύθηκε και αντικαταστάθηκε από τον Ντικ Αντβοκάατ, ο οποίος έδειξε να αγαπά περισσότερο τον προκάτοχό του το στυλ παιχνιδιού του Πόντους. Ξεκίνησε να παίζει ωστόσο ήρθε ένα εκτός έδρας παιχνίδι εναντίον της Φέγενορντ, όπου σκόραρε σε… λάθος εστία! Τελικά, η ΑΖ που είχε τότε στη σύνθεσή της και έναν πρώην παίκτη του ΠΑΟΚ, τον Μάαρτεν Μάρτενς, κέρδισε με 2-1, αλλά την επόμενη μέρα, ο προπονητής τον φώναξε μπροστά σε ολόκληρη την ομάδα. Επαιξε επανειλημμένα στην οθόνη τη φάση του αυτογκόλ από το Βέρνμπλουμ και ο Αντβοκάατ του έβαλε τις φωνές: «Τι κάνεις εδώ; Τώρα πρέπει να αρχίσεις να ανακόπτεις τα γκολ». Ηταν ο προπονητής που πήρε τον Σουηδό μακριά από το ρόλο του αμυντικού μέσου και τον μετέτρεψε σε κεντρικό αμυντικό. Και αυτή η αλλαγή πέτυχε καθώς σε 14 αγώνες η ΑΖ δεν έχασε ούτε ένα και κατάφερε να εξασφαλίσει το εισιτήριο για το Europa League.

Παράλληλα στην εθνική Σουηδίας άρχισε να μονιμοποιείται στο 4-2-3-1, το αγαπημένο του σύστημα. «Είναι αυτό που μου αρέσει. Όταν παίξαμε έτσι με την Γκέτεμποργκ έκανα πολύ καλά παιχνίδια», με την τοπική εφημερίδα «Noordhollands Dagblad» να κυκλοφορεί μετά από μια επιτυχία με την ΑΖ, με τον Βέρνμπλουμ στο πρωτοσέλιδό της στην οποία εμφανιζόταν σωστός... τρελός. Αυτή είναι η μια πλευρά του - όσοι τον γνωρίζουν καλύτερα λένε ότι υπάρχει και μια άλλη πλευρά εντελώς διαφορετική.
«Για μένα, ο Πόντους είναι πάνω απ 'όλα ένας απίστευτα καλός άνθρωπος», λέει ο Στέφαν Σελακόβιτς, ο οποίος μοιράστηκε το ίδιο δωμάτιο με τον Πόντους στην Γκέτεμποργκ.

Μετά από την ΑΖ ήρθε η πρόταση της ΤΣΣΚΑ και η εγκατάσταση της οικογένειας στη Μόσχας. Η ζωή στη Ρωσία ξεκίνησε και πάλι μ’ έναν επεισοδιακό τρόπο, ο Αντβοκάατ είχε αναλάβει την Ντιναμό και τον ήθελε εκεί, ωστόσο τα πέντε εκατομμύρια που πλήρωσε η ΤΣΣΚΑ τον πήγαν στην ομάδα του στρατού. Ο Σλούτσκι τον είχε ερωτευτεί, ενώ ο Ρόμαν Μπαμπάεφ, εκτελεστικός διευθυντής της ομάδας, εκπλήρωσε όλες τις επιθυμίες του και η μεταγραφή έκλεισε σε λίγες μέρες.

Ο Βέρνμπλουμ εντάχθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 2012 στο προπονητικό κέντρο στην Ισπανία, όπου βρισκόταν η αποστολή της νέας του ομάδας, με τον ίδιο να θυμάται ακόμη και τώρα την πρώτη εικόνα που αντίκρυσε. «Ολοι έβλεπαν το ντέρμπι Ρεάλ – Μπαρτσελόνα και δεν ήθελα να αποσπάσω την προσοχή τους από τον αγώνα. Ένα μήνα αργότερα έκανε ντεμπούτο με τη φανέλα της ΤΣΣΚΑ στο «Λουζνίκι» εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης. Το ημερολόγιο έδειχνε «21 Φεβρουαρίου» και η αρχή της διαδρομής του στην ομάδα της Μόσχας θα του μείνει αξέχαστη. Ντεμπούτο στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, με γκολ! Τι το καλύτερο. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο είχε δώσει το προβάδισμα στους «μερέγχες», αλλά στις καθυστερήσεις ο Βέρνμπλουμ ισοφάρισε σε 1-1. «Νομίζω ότι όταν μεγαλώσω θα λέω στα εγγόνια μου γι’ αυτό το γκολ», είχε πει μετά το τέλος εκείνου του αγώνα. Η σεζόν 2012-13 ήταν η καλύτερη του μέχρι τώρα με τη φανέλα της ΤΣΣΚΑ. Ένας τραυματισμός του Ντζογκάεφ τον έφερε ακόμη πιο μπροστά στην επίθεση και άρχισε να σκοράρει. Πέτυχε τέσσερα γκολ και στο τέλος της σεζόν κατέκτησε το πρώτο από τα τρία συνολικά πρωταθλήματα στη Ρωσία. Εκείνη τη χρονιά έκανε και το νταμπλ, ενώ ξεκίνησε την χρονιά του τρίτου πρωταθλήματος με τρεις ασίστ σε τέσσερα παιχνίδια και στη συνέχεια σκόραρε εναντίον της Ντιναμό και της Τέρεκ. Πριν από όλα αυτά είχε ανανεώσει για ακόμη τρία χρόνια το συμβόλαιό του, με μια σημαντική παράμετρο να καθορίζει την απόφαση περί παραμονής της οικογένειας στη Μόσχα: ένα σπίτι στην περιοχή Νοβάγια, όχι πολύ μακριά από το προπονητικό κέντρο της ομάδας στο Βατούτινκι.

Με την άφιξη του Γκορατσένκο, ο Βέρνμπλουμ έπαιξε μέσα σε μια χρονιά σε τέσσερις διαφορετικές θέσεις – κεντρικός αμυντικός, εξάρι, επιθετικό χαφ και φορ- περνώντας τους περισσότερους αγώνες της προηγούμενης σεζόν παίζοντας στην επίθεση. Ήταν η πιο παραγωγική σεζόν του από την εποχή της Γκέτεμποργκ και μετά, με οκτώ γκολ και τέσσερις ασίστ, ενώ επιτέλους η ΤΣΣΚΑ έμαθε να αμύνεται και δίχως τη δική του παρουσία στον άξονα της μεσαίας γραμμής. Ο τραυματισμός του τον περασμένο Απρίλιο ήρθε σχεδόν ταυτόχρονα με την απόφασή του να μη συνεχίσει άλλο στη ρωσική Πρέμιερ Λιγκ. Εκλεισε μια εντυπωσιακή καριέρα στους Μοσχοβίτες με 224 εμφανίσεις, 22 γκολ, 18 ασίστ και… 92 κίτρινες κάρτες! Συνολικά στην καριέρα του έχει αντικρίσει 139 κίτρινες κάρτες, αλλά έχει αποβληθεί μόλις πέντε φορές.

Πάντως, πρέπει να ξέρετε ότι αυτή δε θα είναι η πρώτη φορά που ο Πόντους και η Νίνα Βέρνμπλουμ θα έρθουν στην Ελλάδα. Είχαν έρθει και πριν από λίγα χρόνια για διακοπές, ενώ παραμένει να έχει τους ίδιους έξι επτά παιδικούς φίλους.

Τι θα κάνει όλη αυτή την ενέργεια που βγάζει στο γήπεδο όταν έρθει η στιγμή να αποσυρθεί από την ενεργό δράση;

- «Δεν ξέρω. Θα μένω στο σπίτι, θα κόβω το γρασίδι... και θα γκρινιάζω ότι ο γείτονας έχει πιο ωραίο χλοοτάπητα από μένα.

- Θα είμαι σαν τον Κλιντ Ιστγουντ στην ταινία, «Gran Torino». Καθισμένος σε μια κουνιστή πολυθρόνα στη βεράντα με το κυνηγετικό όπλο δίπλα, γκρινιάρης μέχρι την… κόλαση».