Ηταν μια μοναδική εμπειρία. Μια εμπειρία ζωής. Ένα ταξίδι απ’ αυτά που λες «είμαι τυχερός που το έζησα», με απίστευτες εικόνες, σπουδαίες αναμνήσεις, που σε κάνουν άλλον άνθρωπο. Ο Βαγγέλης πέρασε έξι μέρες κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες, έχοντας για συντροφιά ένα παγούρι νερό και τα έξι σκυλιά του, αλλά επέστρεψε στην Ελλάδα αρκετά πιο πλούσιος, όχι στο πορτοφόλι του, αλλά σε εμπειρίες και φιλίες απ’ όλον τον κόσμο.

0% Γκανιότα* & Αποκλειστικά Ειδικά Στοιχήματα στη Novibet * Αφορά την επιλογή «Νικητής Αγώνα» σε επιλεγμένα παιχνίδια πριν την έναρξη''.

Σ’ αυτό το τρελό expedition της «Fjällräven Polar» συμμετείχαν 24 άνθρωποι από κάθε γωνιά του πλανήτη, για πρώτη φορά υπήρχε μια ελληνική συμμετοχή, με τον «τρελό» φίλο του ΠΑΟΚ να φροντίζει το όλο event να μην περάσει απαρατήρητο και να μην είναι μια απλή προσωπική εμπειρία. Ο φετινός αγώνας, μια διαδρομή με έλκηθρο 300 χιλιομέτρων και έξι ημερών, μέσα από τα παγωμένα δάση της Νορβηγίας και της Σουηδίας, σε συνθήκες πολικού ψύχους και με διαμονή σε σκηνές στο σημείο που η γη ενώνεται με τον ουρανό, είχε ιερό σκοπό.

Ο Βαγγέλης θέλοντας ν’ ανταποδώσει την βοήθεια του κόσμου συνδύασε τη συμμετοχή του, με την επιθυμία του να συνεισφέρει και να βοηθήσει με τη σειρά του ένα παιδί που το έχει ανάγκη. Σε συνεργασία με το PAOK Action συγκέντρωσε χρήματα για τον 17μηνών μικρό Νικόλα ο οποίος διαγνώστηκε με ολική ανώμαλη εκβολή πνευμονικών φλεβών (περίπτωση συγγενούς καρδιοπάθειας).

Για κάθε δωρεά 5 ευρώ, όσοι συμμετείχαν στη διαδικασία, έλαβαν μέσω email έναν ειδικό κωδικό συμμετοχής στη κλήρωση για μία υπογεγραμμένη φανέλα από τους ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ, που ταξίδεψε στον Αρκτικό Κύκλο και επέστρεψε πίσω στην Ελλάδα. Συνολικά για το μικρό Νικόλα συγκεντρώθηκαν 1.250 ευρώ.

Ο Βαγγέλης ενστερνίζεται απόλυτα το μότο της αγαπημένης του ομάδας, «για τον ΠΑΟΚ είναι κάτι περισσότερο από τα 90 λεπτά ενός ποδοσφαιρικού αγώνα», κάπως έτσι είχε για συντροφιά του, πέραν της ασπρόμαυρης σημαίας, ολόκληρο τον ΠΑΟΚ. «Ήθελα και συνεχίζω να θέλω να στηρίξουμε όλοι μας το μικρό Νικόλα. Σε συνεργασία με την ΠΑΕ ΠΑΟΚ, αφιερώσαμε αυτόν τον αγώνα στην προσπάθεια, ενώ επίσης βοηθάμε και το ορφανοτροφείο «Μέλισσα», ήταν τα πρώτα λόγια του στην συνάντηση που είχαμε λίγες μόλις ώρες αφού επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη.

Δεν είχαν περάσει παρά λίγες μόνο ημέρες από την στιγμή, που ο Βαγγέλης είχε ολοκληρώσει, μέσα σε τρομερές δυσκολίες, την προσπάθειά του. Πρωταρχικό του μέλημα ήταν να μπορέσει να «επανέλθει» και να αφήσει πίσω τις κακουχίες, τα εγκαύματα που είχε υποστεί σε πρόσωπο και χέρια, σε τέτοιο σημείο που να μην μπορεί το κινητό του τηλέφωνο να αναγνωρίσει το δαχτυλικό αποτύπωμά του!

- Οι πρώτες λέξεις της εμπειρίας;

«Παράτα με, τώρα, όπου θέλεις. Στην άλλη άκρη της γης. Θα ζήσω! Τρομερά μοναδικό το όλο εγχείρημα, σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, όμως μέσα μου έλεγα “μακάρι να κρατήσει ακόμη μια εβδομάδα και να μην ολοκληρωθεί σε έξι μέρες”, παρότι μετά τη δεύτερη μέρα υπήρξαν άνθρωποι που ήθελαν να τα παρατήσουν. Ενας Δανός, 72 ετών, δεν άντεξε και αποχώρησε, η Πορτογαλίδα, που ήταν στο δικό μου γκρουπ με άλλες δύο γυναίκες από τη Σερβία και την Ουγγαρία, ήθελε τη δεύτερη ημέρα να σηκωθεί και να φύγει, γενικά για τις γυναίκες της αποστολής ήταν πολύ πιο δύσκολες οι συνθήκες».

- Ποια ήταν η καθημερινότητα σας;

«Ξυπνούσαμε στις 4.30 το πρωί όταν ξημέρωνε στην περιοχή, και μέχρι να ξεκινήσουμε δεν είχες κουράγιο να μιλήσεις σε κανέναν. Έπρεπε να ξεστήσουμε την σκηνή, να ετοιμάσουμε σωστά το έλκηθρο και να ξεκινήσουμε για τη διαδρομή, όπου το τέλος της ήταν μετά από περίπου 12 ώρες. Σε κάθε στάση, αφού φροντίζαμε τα σκυλιά, ακολουθούσε το στήσιμο της σκηνής και το λιώσιμο του χιονιού, σε ειδικά δοχεία, για να βράσουμε και να έχουμε νερό. Περίπου 700 ml χιονιού αντιστοιχούσε σε ένα μικρό μπουκαλάκι νερό. Είχαμε ειδική ξηρά τροφή, στην οποία έβαζες μέσα βραστό νερό και σε περίπου οκτώ λεπτά γινόταν κανονικό φαγητό».

- Υπήρχαν συγκεκριμένες οδηγίες που είχατε λάβει και έπρεπε να τις τηρήσετε ως το τέλος;

«Από την πρώτη μέρα μας ξεκαθάρισαν ότι δεν πήγαμε εκεί για χαβαλέ, ούτε για να κοινωνικοποιηθούμε ως άτομα, να φτιάξουμε παρέες. Οι καταστάσεις ήταν δύσκολες, οφείλαμε να προσέχουμε τους διπλανούς μας από άποψη υγείας. Δεν ήταν ένα τουριστικό ταξίδι στον αρκτικό κύκλο. Προσωπικά δεν μου άρεσε το φαγητό και δεν έτρωγα τις πρώτες μέρες μέχρι που ήρθε ο αρχηγός της αποστολής και με υποχρέωσε να αρχίσω να τρώω, πέραν των δικών μου ξηρών τροφίμων, αλλιώς θα είχε σημαντικό πρόβλημα ο οργανισμός μου».

- Οι συνθήκες ήταν τόσο πολύ δύσκολες;

«Αρκετά δύσκολες όταν το θερμόμετρο έφτανε στους -32 βαθμούς, συνήθως το βράδυ ήμασταν στους -25 βαθμούς εντός της σκηνής. Πάντως, το τελευταίο βράδυ κοιμήθηκα εκτός σκηνής, έσκαψα ένα λάκκο μέσα στο χιόνι, στους -20 βαθμούς, έστρωσα ένα στρώμα τριών πόντων, μπήκα στον υπνόσακο και κοιμήθηκα. Πάντως είναι μοναδική και απίστευτη η εικόνα του βόρειου σέλας, που είδαμε τα τρία τελευταία βράδια. Ξεχνάς τον πόνο, την κούραση και το κρύο...».

- Η χειρότερη εμπειρία;

«Η πρώτη μέρα ήταν δύσκολη. Διανύσαμε σχεδόν 80 χιλιόμετρα εκ των οποίων τα 25-30 χιλιόμετρα σε ανηφόρα, όπου έπρεπε να κατέβεις από το έλκηθρο, να το σπρώχνεις μαζί με τα σκυλιά που περίμεναν να σπρώξεις. Μια απίστευτη επιβίωση στο κρύο. Ένα survivor χωρίς βοήθειες, σε ακατοίκητες περιοχές. Η πιο κοντινή κατοικήσιμη περιοχή ήταν στα 60-70 χιλιόμετρα».

- Ο ΠΑΟΚ πως «κόλλησε» στην όλη περιπέτεια στον Αρκτικό κύκλο;

«Και οι 24 συμμετέχοντες, εκ των οποίων οι τέσσερις ήταν συνάδερφοι σας δημοσιογράφοι από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Φιλανδία, που κάλυψαν όλο το event, αλλά και οι διοργανωτές που μας συνόδεψαν, θέλοντας και μη, έγιναν ΠΑΟΚ. Ολοι έχουν από μια φανέλα, ένα dvd με την ιστορία του ΠΑΟΚ. Αμέτρητες φωτογραφίες στα ασπρόμαυρα θα κυκλοφορούν από εδώ και πέρα στις χώρες τους. Αυτό που σκεφτόμουν βλέποντας πάνω στο έλκηθρο τη σημαία του ΠΑΟΚ ήταν το μακρινό και κάτω από άλλες συνθήκες των ανθρώπων που ήρθαν από την Κωνσταντινούπολη και τη Μικρά Ασία και ίδρυσαν τον σύλλογο πριν από 92 χρόνια».

- Εγιναν… ΠΑΟΚ και τα σιβηρικά χάσκι;

«Κάθε ένας από εμάς είχε έξι τέτοια σκυλιά. Εγώ το μόνο που ζήτησα ήταν να είναι ασπρόμαυρο το τρίχωμά τους και τελικά έπεσα σε τρελά σκυλιά. Πήγαιναν δάγκωναν τα άλλα σκυλιά, κανονικά ΠΑΟΚτσάκια. Αφού μετά τη δεύτερη μέρα δε τα φώναζα «go» για να ξεκινάμε, αλλά… «ΠΑΟΚ»! Τα εκπαίδευσα κατάλληλα…».

​​

Πολλές περισσότερες φωτογραφίες και βίντεο από το ταξίδι του Βαγγέλη στον Αρκτικό Κύκλο μπορείτε να δείτε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram κάνοντας κλικ στο www.instagram.com/vaggelis_on_tour.