Είναι ίσως μοναδική η επίδραση που έχει ο Ντιέγο Μαραντόνα στην τέχνη και συγκεκριμένα στη μουσική. Σύμφωνα με το Cadena Ser, που είχε κάνει μια σχετική έρευνα στα ισπανόφωνα κομμάτια για τον Ντιεγίτο, ξεπερνούν τα 60. Ακόμα και σε τραγούδια που έχουν διαφορετικό περιεχόμενο, όπως για παράδειγμα το Latinoamericana των ράπερ Calle 13 από το Πουέρτο Ρίκο, τα δύο γκολ του απέναντι στην Αγγλία έχουν ξεχωριστή αναφορά, ταυτίζοντας ουσιαστικά «το χέρι του θεού» και το «γκολ του αιώνα» με την ιστορία της Λατινικής Αμερικής και τους αγώνες της.

Ο γοητευμένος από την μαγεία της ασπρόμαυρης Θεάς Ουρουγουανός συγγραφέας Εδουάρδο Γκαλεάνο, έγραφε: «Ο Ντιέγο Μαραντόνα δεν λατρεύτηκε μόνο για τα μοναδικά ζογκλερικά του, αλλά επειδή ήταν ένας θεός βρώμικο, αμαρτωλός. Ο πιο ανθρώπινος από τους θεούς».

Ο Ντιέγο είχε ανέκαθεν ένα κοκτέιλ στοιχείων που γοήτευαν τους καλλιτέχνες, κυρίως της χώρας του και της Νότιας Αμερικής γενικότερα, η οποία στα χρόνια που μεσουρανούσε ποδοσφαιρικά πέρασε πολλές και διαφορετικών ειδών περιπέτειες. Η άνοδος και η πτώση, ο εθισμός, τα σκάνδαλα, το παιχνίδι με τον θάνατο, αλλά και ο τσαμπουκάς, το επαναστατικό πνεύμα και φυσικά η σχέση του με την στρογγυλή θεά. Στοιχεία που τον έκαναν να μοιάζει με ροκ σταρ, ο οποίος δεν έχασε ποτέ το έρεισμά του σε εκείνους που τον λάτρεψαν. Ακόμα και στα πολύ δύσκολα, ήταν εκεί για να εκπροσωπήσει το όνειρο μιας ολόκληρης γενιάς.

Ο αμαρτωλός θεός έκλεισε τα 57 και το Gazzetta Weekend Journal ταξιδεύει μουσικά με μελωδίες και στίχους που γράφτηκαν αποκλειστικά για την πάρτη του, κοιτάζοντας παράλληλα στην ιστορία του καθενός από τα 11 κομμάτια, 10 διαφορετικών καλλιτεχνών και συγκροτημάτων.

Σε τελική ανάλυση, το παιχνίδι του Ντιέγο ήταν το ίδιο μια μορφή τέχνης.

Το όνειρο του παιδιού

Το 1942 ο Χουάν Πουέι και ο στιχουργός Ρεϊνάλδο Γίσο χάρισαν στην ανθρωπότητα ένα υπέροχο τάνγκο. Το τραγούδι μιλούσε για ένα παιδί που δοκιμάστηκε σε μια ποδοσφαιρική ομάδα για να εξελιχθεί στη συνέχεια σε αστέρι. Ο στιχουργός λάτρευε το ποδόσφαιρο και στα νιάτα του είχε παίξει στις μικρές ομάδες της Βελές, μέχρι ένας τραυματισμός να του καταστρέψει το όνειρο. Μέσω λοιπόν της τέχνης του λοιπόν έγραψε προφητικούς στίχους, για ένα παιδί από το Μπουένος Άιρες που θα κατακτούσε τον κόσμο. Στο κομμάτι αναφέρεται σε πολλούς σπουδαίους της εποχής, όπως ο Εμίλιο Μπαλδονένδο, ο Μαρτίνο και ο Μπογιέ. Ο ίδιος ο Μαραντόνα το τραγούδησε σε τηλεοπτική εκπομπή, αλλάζοντας τα ονόματα των προαναφερθέντων με του Κέμπες, του Ολγίν και το δικό του! Η αργεντίνικη ροκ μπάντα La Beriso κράτησε την... μαραντονική έκδοση, έβαλε ηλεκτρισμό και δημιούργησε τη νέα βερσιόν, αφιερωμένη στον δικό τους ποδοσφαιρικό θεό.

To χέρι του θεού

Όσοι έχουν παρακολουθήσει το «Μαραντόνα» του Κουστουρίτσα δεν γίνεται να μην θυμούνται τη συγκλονιστική στιγμή που ο «Μαραντό» έπιασε το μικρόφωνο και τα έδωσε όλα συγκινημένος, κάνοντας την τρίχα του θεατή να σηκωθεί. Εδικά στο σημείο που το τραγούδι γεμίζει με στιγμές από τον νεότερο Ντιέγο. Τον Ντιέγο της ακμής, της δόξας, των παιδιών που μεγάλωσαν και αγκαλιάζουν τον αμαρτωλό πατέρα που χοροπηδάει τραγουδώντας ευτυχισμένος. Το «Mano de Dios», που περιγράφει ουσιαστικά όλη την ζωή του Pibe de Oro, αποτελεί έμπνευση του Πότρο Ροντρίγο, του δημοφιλέστερου ίσως τραγουδιστή στην ιστορία του αργεντίνικου κουαρτέτου, του οποίου το τροχαίο δυστύχημα το 2000 προκάλεσε αρκετή παραφιλολογία. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 27 ετών, έχοντας προλάβει να γνωρίσει, λίγους μήνες πριν, από κοντά το ίνδαλμά του. Και ο σεβασμός ήταν αμοιβαίος. Η κόρη του Μαραντόνα, Γιαννίνα, έδωσε το «παρών» στον μουσικό φόρο τιμής που του απέδωσε το υπόλοιπο κουαρτέτο της Κόρδοβα. «Έφερε χαρά στον λαό, πότισε με δόξα αυτό το χώμα», αναφέρει χαρακτηριστικά το τραγούδι, ενώ στην αυτοβιογραφία του ο Ντιεγίτο αναφέρει πως «το ακούω και κλαίω».

Ο Άγιος Μαραντόνα και η τόμπολα

Στην προαναφερθείσα ταινία του Κουστουρίτσα ο Μανού Τσάο συναντά του Ντιέγο και του παίζει με μια κιθάρα το «La vida es una tombola», προκαλώντας την συγκίνηση του μεγάλου Αργεντινού, ο οποίος ακούει τον Γαλλοϊσπανό τροβαδούρο να του λέει πως: «Αν ήμουν ο Μαραντόνα, θα ζούσα όπως αυτός». Τον ακούει να αναφέρεται στους «ληστές της FIFA», με την οποία ο άνθρωπος που έδωσε έμπνευση στον καλλιτέχνη συγκρούστηκε για αρκετά χρόνια. Και φυσικά, να θυμίζει πως πέρα από τα υπόλοιπα, ο 57χρονος ήταν ανελέητος απέναντι στους αντίπαλους τερματοφύλακες.

Η μουσική σύνδεση των δύο όμως είχε ξεκινήσει πριν, όταν ο Μανού ήταν ακόμα στους Mano Negra. Η γαλλική μπάντα καλεί τον Άγιο Μαραντόνα να προσευχηθεί και οι αναφορές της στο τραγούδι «Santa Maradona» εκτείνονται από τον Μπερλουσκόνι μέχρι το Μουντιάλ του '90. Σε παλιότερη συνέντευξή, η φωνή των Mano Negra είχε δηλώσει: «Τον γουστάρω γιατί ήταν ο μοναδικός που άνοιξε το στόμα του, που δεν είπε "ναι, ό,τι πει ο προπονητής".

Για τον λαό και την τέχνη

Ο Αντρές Καλαμάρο έγινε ένας από τους πιο προβεβλημένους Αργεντινούς ρόκερς, ο οποίος έχει βραβευτεί και με Grammy. Το ποδόσφαιρο έχει συχνές αναφορές στα τραγούδια του και ο Barrilete Cósmico δεν θα μπορούσε να λείπει, μιας και οι δύο τους έχουν εξαιρετικές σχέσεις. Ο τραγουδιστής και συνθέτης μάλιστα είχε βγει μπροστά όταν τα ΜΜΕ της Αργεντινής είχαν ξεσκίσει τον Ομοσπονδιακό προπονητή Μαραντόνα, τονίζοντας ότι «δεν μας αξίζεις». Οι φιλικές τους σχέσεις αναφέρονται στο τραγούδι με το όνομα του Ντιεγίτο, το οποίο καταλήγει: «Περιμένουμε να επιστρέψεις, πάντα θα σε αγαπούμε, για τις χαρές που έδωσες στον λαό και επίσης για την τέχνη σου». Φυσικά, στον δίσκο «Honestidad Brutal» του 1999 το κομμάτι δεν θα μπορούσε να βρίσκεται σε άλλη θέση, πέραν της 10ης.

Τα blues του Θεού

Ο εμπνευστής των Sui Generis, Τσάρλι Γκαρσία, θεωρείται ως ένας από τους πιο εμβληματικούς καλλιτέχνες της ισπανόφωνης ροκ. Ο δικός του φόρος τιμής όμως στον Ντιέγο γράφτηκε σε ρυθμούς μπλόυζ. Το 1994, μετά το σκάνδαλο της εφεδρίνης και του αποκλεισμό του δεκαριού των αλμπισελέστε από το Μουντιάλ, ο Γκαρσία τον πήρε τηλέφωνο λίγο πριν τελειώσει το ματς με τη Ρουμανία που σήμανε τον αποκλεισμό της εθνικής και του τραγούδησε live το μπλουζ που είχε σκαρώσει. Ο Ντιέγο δάκρυσε στον στίχο «ένα ατύχημα δεν είναι αμαρτία και δεν είναι αμαρτία να είσαι έτσι» και μια ακόμα φιλία γεννήθηκε. Μαζί με μια μπλουζ αποθέωση.

Για πάντα Ντιέγο

Οι Ratones Paranoicos, ροκ μπάντα από την Αργεντινή, έγραψαν το 2000 ένα από τα τραγούδια τους που σημείωσε τη μεγαλύτερη επιτυχία. Ονομάστηκε «para siempre». Έναν χρόνο μετά βγήκε σε νέα έκδοση, με τίτλο «para siempre Diego». Ήταν η χρονιά που ο Μαραντόνα, o οποίο είχε κρεμάσει τα παπούτσια του μερικά χρόνια πριν, είδε το Μπομπονέρα να τον αποχαιρετά όπως του αξίζει. Και το τραγούδι έπαιξε για πρώτη φορά στις 10 Νοεμβρίου για το «αντίο» του εμβληματικού δεκαριού. Αξίζει να σημειωθεί πως το κομμάτι συμπεριλήφθηκε σε ξεχωριστό άλμπουμ, με το ίδιο όνομα, προκαλώντας πανικό.

Ρέγκε και... Ρομπέν των Δασών!

Ο Los Cafres δεν αποφάσισαν απλά να γράψουν τραγούδι για το είδωλό τους, αλλά και να γυρίσουν βίντεο κλιπ σε περιβάλλον... Ρομπέν των Δασών, ο οποίος κλέβει από τους πλούσιους φορώντας φανέλα της Αργεντινής με το νούμερο 10! Και αφού ντριμπλάρει τους αντιπάλους δεν μένει ασυγκίνητος στον πειρασμό, για να τον σώσει τελικά ο λαός! Το capitan Pelusa, από το αφανέ μαλλί του Ντιέγο, είναι απολαυστικό.

Ο Ντιέγο είναι πανκ

Ο Ζοάο Αρβελάντζε, ο Πάπας, η βόρεια Ιταλία, η κοκαΐνη, τα γκολ οι οδομαχίες. Αν ο Μαραντόνα ήταν μουσική μάλλον θα ήταν πανκ-ροκ και το «Marado» των Piojos κινείται στους ρυθμούς του. Η μπάντα από το Buenos Aires ξεχώρισε από την σκηνή που αναδείχθηκε την δεκαετία του '90, κάνοντας σημαντικές πωλήσεις. Το Marado κυκλοφόρησε σε δύο διαφορετικές εκδόσεις, την κλασική και μια ζωντανή ηχογράφηση στο Ritual με εισαγωγή του ίδιου του Ντιέγο, ο οποίος έδωσε στην μπάντα τα τελευταία παπούτσια που φόρεσε για να την ευχαριστήσει.

Το τραγούδι που έγινε σύνθημα

Οι Calzones Rotos συγκαταλέγονται στους σημαντικότερους εκπροσώπους της σκηνής του ska στην Αργεντινή. Το 1995 έκαναν το μεγάλο βήμα με τον δίσκο Aconsagua, στο οποίο βρισκόταν το τραγούδι Te sigo, που σημαίνει σε ακολουθώ, αφιερωμένο στον Ντιέγο Μαραντόνα. Παρότι δεν αναφέρει πουθενά το όνομά του, τονίζει πως: «Πάντα σε ακολουθώ παντού, κάποιες φορές δεν μπορώ παρότι θα το ευχόμουν, αλλά σε αγαπώ πραγματικά». Το κομμάτι έγινε χιτάκι στα ραδιόφωνα, ενώ τη χρονιά εκείνη έκαναν 184 συναυλίες! Γρήγορα έγινε σύνθημα σε πολλά γήπεδα της Αργεντινής, που βρήκαν τον ρυθμό του ιδανικό και... φουλ γηπεδικό.

Τι είναι ο Ντιέγο;

«Τα χάπια του παππού» είναι ένα αρκετά πρωτότυπο όνομα για συγκρότημα και από τις εμπνεύσεις τους δεν θα μπορούσε να λείπει ο μεγάλος ποδοσφαιρικός τους ήρωας. Με μια μουσική νοσταλγική και στίχους που αποθεώνουν κυριολεκτικά τον Μαραντόνα, γράφουν για την μοναδική περίπτωσή του. Στο τραγούδι με τίτλο «Que es Diego?» ο ίδιος ο... Χριστός προειδοποιεί: «Φεύγω και δεν μιλώ άλλο για τακτικές, αλλά θα σας δώσω μια συμβουλή. Η μπάλα πάντα στο δέκα και άλλο ένα θαύμα θα συμβεί». Αναφέρεται και στον πόλεμο στις Μαλβίνες και λέει για το μεγάλο δεκάρι: «Για το θαυματουργό σου χέρι και το θαύμα των ποδιών σου, πολλά ευχαριστώ κύριε θεέ, πολλά ευχαριστώ κύριε δέκα». Ένα μήνυμα ευγνωμοσύνης για τη νίκη που ήρθε στο πρώτο ματς της Αργεντινής με την Αγγλία μετά τον πόλεμο. Σε μια χώρα με πληγωμένη υπερηφάνεια από τους 649 νεκρούς, τα δύο γκολ ισοδυναμούσαν με την μελωδία της ευτυχίας.