Οι αθλητές του cliff diving δεν έχουν σίγουρα την ακρίβεια των αθλητών των αγωνιστικών καταδύσεων, αφού στην πλειοψηφία τους είναι καταδύτες που δεν διακρίθηκαν σε αγωνιστικό επίπεδο, όμως το θέαμα που προσφέρουν είναι παραπάνω από εντυπωσιακό. Σου κόβει κυριολεκτικά την ανάσα, αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι κατάδυση από υψηλό σημείο σημαίνει από τα 20μ. και πάνω, συνήθως σε κάποιον απόκρημνο βράχο ή καταρράκτη!

Μία παρέα -με όλη τη σημασία της λέξης- ανδρών και γυναικών ηλικίας από 19 έως 46 ετών, οι οποίοι αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν αυτό που αγαπούν, τις καταδύσεις, έφτασαν να δημιουργήσουν Παγκόσμια Ομοσπονδία Καταδύσεων από Υψηλό Σημείο και να δουν τεράστιους χορηγούς να επενδύουν στην τρέλα τους, αντί να τους παρακαλάνε οι ίδιοι όπως συμβαίνει συνήθως με τους αθλητές των ολυμπιακών αθλημάτων.

Έχει την αίσθηση κανείς ότι η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή προσπαθεί απεγνωσμένα τα τελευταία χρόνια να επαναφέρει στους Αγώνες αυτήν την τρέλα και τον ενθουσιασμό, που χάθηκε με την πάροδο των χρόνων στο κυνήγι των χορηγών, των επιδόσεων, της διάκρισης, εντάσσοντας αθλήματα όπως τα roller skates, την αναρρίχηση, το bmx και το σέρφινγκ στο ολυμπιακό καλεντάρι.

Ο 28χρονος ρέκορντμαν καταδύσεων από μεγάλο ύψος, ο Βραζιλιανο-Ελβετός Λάζο Σάλερ, επιβεβαιώνει στο ακέραιο, τα παραπάνω. Βουτάει για την πάρτη του, για την πλάκα του, για το κέφι του και αν ποτέ χάσει τα παραπάνω, απλώς θα σταματήσει να βουτάει.

Φαντάζομαι ότι δεν φοβάσαι τα ύψη, αλλά η αίσθηση του να πηδάς από τα 20, τα 30 ή τα 50 μέτρα είναι η ίδια;
«Για μένα το να πηδάω πάνω από 10 μέτρα είναι ακριβώς το ίδιο, απλώς αυξάνεται λίγο ο χρόνος πτώσης»

Είδα το βίντεο της κατάδυσης από το 58,8μ. και παρεμπιπτόντως ήταν πολύ τρομακτικό, σε εκείνο το άλμα ένιωσες καθόλου άγχος;
«Ποτέ δεν σκέφτομαι κάτι πριν από μία βουτιά, όσες φορές μου έχει συμβεί τα έχω κάνει σκατά. Είμαι απόλυτα συγκεντρωμένος στη βουτιά και στο πως θα γίνει η είσοδος μου στο νερό. Ανεβαίνω στην πλατφόρμα, κοιτάζω μία στιγμή κάτω, απασφαλίζω τη ζώνη και φεύγω!»

Το βίντεο από την κατάδυση του Λάζο Σάλερ, στην οποία κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ!

Σκέφτεσαι να πηδήξεις από ακόμη ψηλότερα;

«Ίσως, αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι το παγκόσμιο ρεκόρ το έκανα για μένα, δεν το έκανα για αποδείξω ότι είμαι ο καλύτερος... Το έκανα για να ανακαλύψω όρια μου και πόσο μακριά μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος.

Σκοπός μου όταν έκανα αυτό το ρεκόρ δεν ήταν να αποδείξω στους άλλους αθλητές ότι είμαι καλύτερος, ήταν μόνο για μένα (σ.σ. λέει ενώ φέρνει το δεξί του χέρι στη θέση της καρδιάς). Κάποιοι λοιπόν με ρωτάνε αν θα δοκιμάσω κατάδυση από ψηλότερα, δεν το ψάχνω. Αν σταθώ σε έναν γκρεμό ή έναν καταρράκτη και κοιτάξω προς τα πάνω μπορεί να σκεφτώ ότι θέλω να δοκιμάσω μπορεί και όχι. Εξαρτάται από το πώς θα νιώσω».

Πως ένιωσες μετά την κατάρριψη του παγκοσμίου ρεκόρ;
Κανονικά όπως νιώθω μετά από κάθε βουτιά.

Μα ξεπέρασες τα όρια σου, πως είναι δυνατόν να ένιωσες το ίδιο;
Ναι, τα ξεπέρασα αλλά νιώθω ότι δεν είναι τα όρια μου αυτή τη στιγμή. Ξέρω ότι μπορώ και παραπάνω. Ξέρω ότι είναι πολύ ριψοκίνδυνο, γιατί ένα μικρό λάθος σημαίνει τεράστιο πρόβλημα.

Στην κατάδυση που έσπασα το παγκόσμιο ρεκόρ έκανα ένα μικρό λάθος κατά την είσοδο μου στο νερό, το οποίο το αντιλαμβάνεται κανείς βλέποντας κανείς το πρόσωπο μου την ώρα που βγαίνω από το νερό.

Τραυματίστηκα λίγο στο γόνατο και στο ισχίο μου, αυτό συνέβη γιατί κατά την είσοδο στο νερό το δεξί μου πόδι δεν ήταν στο ίδιο ύψος με το αριστερό. Το αποτέλεσμα ήταν το δεξί μου γόνατο το οποίο είχα ξεχάσει να περιδέσω και στο οποίο είχα θέμα παλαιότερου τραυματισμού, να «φύγει», λόγω του νερού που εισχώρησε ανάμεσα στα πόδια και να τραυματιστώ.

Ήταν πολύ επώδυνο, αλλά ευτυχώς όλα πήγαν καλά, μετά από αυτό, μπορώ να περπατώ και να πηδώ κανονικά, αφού επρόκειτο για μία μικρή όπως αποδείχθηκε κάκωση συνδέσμου.

Αυτή η εμπειρία μου έδειξε ότι βρήκα τα όρια μου, αλλά όχι τα πραγματικά!

Ήσουν αθλητής υποθέτω και πριν αρχίσεις τις καταδύσεις από μεγάλο ύψος, με τί είχες ασχοληθεί;
Ξεκίνησα στα 3 με το κολύμπι και ένα χρόνο μετά ενόργανη γυμναστική. Στα 14 όταν πια σταμάτησα την ενόργανη άρχισα να κάνω καταδύσεις, όχι σε αγωνιστικό επίπεδο, μόνο για μένα. Καταδύσεις από γκρεμούς είχα αρχίσει ήδη από 10 ετών. Τότε πηδούσα από 15, 20μ.

Οι γονείς σου τι έλεγαν για όλα αυτά, πως αντιδρούσαν;
Και οι δύο γονείς μου είναι αθλητικοί τύποι, η μητέρα μου ασχολούνταν με την ενόργανη γυμναστική και ο πατέρα μου με το χάντμπολ. Ταυτόχρονα όμως και οι δύο ήταν ναυαγοσώστες στην εθνική ομάδα, οπότε από μικρός τους ακολουθούσα παντού, σε προετοιμασίες και διοργανώσεις και αυτό εξηγεί γιατί βγήκα έτσι...

Η μαραθώνια κολύμβηση, το bmx η αναρρίχηση είναι πλέον αθλήματα που έχουν ενταχθεί στο ολυμπιακό πρόγραμμα. Θα ήθελες να συμβεί στο μέλλον και με τις καταδύσεις από υψηλό σημείο και να έχεις την ευκαιρία να γίνει ολυμπιονίκης;
Ναι, σίγουρα θα ήταν τεράστια χαρά να ενταχθεί το cliff diving στο ολυμπιακό πρόγραμμα. Είναι ξεχωριστό να λαμβάνεις μέρος σε μία τόσο μεγάλη διοργάνωση.

Πόσο σκληρή είναι η προπόνηση που κάνεις για τις καταδύσεις από υψηλό σημείο;
Συνήθως μία με δύο φορές την εβδομάδα κάνω cliff diving τις υπόλοιπες κάνω άλλα άλλα αθλήματα, κανό, αναρρίχηση, παγοαναρρίχηση, τραμπολίνο και γυμναστική. Μάλιστα, τα δύο τελευταία τα διδάσκω σε ένα νηπιαγωγείο. Εβδομαδιαία κάνω 4-5 προπονήσεις, οι οποίες διαρκούν από τρεις ώρες και πάνω.

Η πρόσκρουση όταν εισέρχεται το σώμα στην επιφάνεια του νερού είναι ίδια όταν πηδάς από τα 20 ή τα 50μ.;
Θα ακουστεί αστείο, αλλά όταν πηδάω από ψηλότερα η είσοδος είναι πιο ήπια, γιατί έχω μεγαλύτερη ταχύτητα. Όμως, η δύναμη που δέχεσαι από το νερό αμέσως μετά την είσοδο σου είναι πολύ μεγαλύτερη.

Όσο μεγαλύτερη ταχύτητα έχεις αναπτύξει, τόσο μικρότερο είναι το βάθος που φτάνεις, γιατί είναι μεγαλύτερη η επιβράδυνση που δέχεσαι.
Όταν βουτάς από τα 20 μέτρα, θα βυθιστείς 4-6 μέτρα, όμως όταν πήδηξα από τα 58,8μ. βυθίστηκα 2,5μ. Όταν πυροβολείς στο νερό, η σφαίρα φτάνει σε βάθος μισού μέτρου, ακριβώς το αντίστοιχο συμβαίνει και με το ανθρώπινο σώμα.

Ποια είναι η αίσθηση όταν βουτάς στο σώμα σου και τι σκέφτεσαι;
Στην αρχή δεν νιώθω τίποτα όπως σου είπα, την στιγμή της απογείωσης όμως νιώθω ελευθερία. Δεν νιώθω καθόλου αδρεναλίνη μετά από τόσες βουτιές, για μένα είναι το φυσιολογικό... Την στιγμή της ελεύθερης πτώσης νιώθω σαν πουλί, η αίσθηση του να ακούω τον αέρα στα αυτιά μου, μου δημιουργεί απίστευτη γαλήνη. Δεν σκέφτομαι τίποτα, είμαι απλώς συγκεντρωμένος στην βουτιά μου.

​

Πόσο επικίνδυνο είναι να έχεις έναν σοβαρό τραυματισμό στην σπονδυλική στήλη όταν πηδάς από τόσο μεγάλα ύψη;
Η κατάδυση από υψηλά σημεία είναι πραγματικά επικίνδυνη όταν δεν είσαι κατάλληλα, προετοιμασμένος. Μία κατάδυση από τα 50μ. μπορεί να είναι θανατηφόρα, αν δεν ξέρεις πώς να πέσεις. Όταν βλέπεις καταδύσεις από υψηλό σημείο φαίνονται πολύ εύκολες, δεν είναι όμως.

Αυτό είναι το πρόβλημα! Ευτυχώς παρότι έχω κάνει αμέτρητες δεν είχα ποτέ κάποιο σοβαρό τραυματισμό όπως κάταγμα ή κάτι τέτοιο, αλλά οι απλοί άνθρωποι που κάθονται στον καναπέ και βλέπουν τηλεόραση νομίζουν ότι “ναι οκ μπορώ να πηδήξω από τα 20μ. ” Και κάποιοι το δοκιμάζουν πέφτουν από τα 20μ. με την πλάτη και την σπάνε...

​

Η επικινδυνότητα των καταδύσεων από υψηλό σημείο είναι κάτι που επισημαίνω συνεχώς. Πολλοί με ρωτάνε εγώ μπορώ να πηδήξω από τα 20μ. Η απάντηση είναι όχι, θα ξεκινήσεις από τα 10μ. και μετά συνέχισε βήμα-βήμα. Αν προσπαθήσεις να «πηδήξεις» κάποια βήματα τότε παίρνεις τεράστιο ρίσκο. Το σώμα πρέπει να εξοικειωθεί με το νερό και το μάτι με το πότε πλησιάζει η στιγμή της εισόδου σε αυτό.

Πότε πρέπει να πάρει θέση το σώμα τη στιγμή που ακουμπά στο νερό ή νωρίτερα;
Αυτό διαφέρει από αθλητή σε αθλητή. Εγώ προτιμώ να την πάρω νωρίτερα έτσι ώστε αν γίνει κάποιο λάθος να έχω χρόνο να το διορθώσω και να έχω παράλληλα χρόνο να δω και να νιώσω την πτώση και την είσοδο στο νερό.

Άλλοι αθλητές κάνουν αργά τις φιγούρες και τελευταία στιγμή παίρνουν θέση. Για μένα είναι και πιο διασκεδαστικό για να δω τι έρχεται αλλά και πιο ασφαλές, γιατί αν πάει κάτι στραβά, τα έχεις κάνει σκατά, δεν προλαβαίνεις να διορθώσεις τίποτα.