Το είχε φαίνεται η... μοίρα μου. Στην Αυστρία για πρώτη φορά βιώσαμε θερμοκρασίες άνω των 36 και 37 βαθμών Κελσίου. Ζέστη με υψηλά ποσοστά υγρασίας που σε... διέλυε. Γυρίζοντας στην Αθήνα πάλι πέσαμε πάνω σε καύσωνα. Και στα Χανιά; Ακόμα χειρότερα! Το ευτύχημα είναι πως είσαι δίπλα σε θάλασσα. Chania Rock Festival λοιπόν. Με νέες και ελπιδοφόρες παρουσίες και φυσικά τους... τεράστιους Blind Guardian. Με μία διοργάνωση που γενικά άρεσε και είχε υψηλό ενδιαφέρον και μεγάλο επίπεδο. Με μπάντες όπως οι Guardian που έπαιξαν το βράδυ του Σαββάτου 30 Ιουνίου με την γη να... βράζει από την ζέστη ακόμα και εκείνη την ώρα. Ήταν εξαιρετικοί, καταιγιστικοί και οι... Βασιλιάδες του διήμερου φεστιβάλ που είχε πάνω από 10 μπάντες και μία αρκετά προσιτή τιμή.

Παίζοντας όλο το album Imaginations from the other side, αναγκάζοντας πολύ κόσμο να φωνάζει οπαδικά και ρυθμικά το όνομά τους, άλλους να χτυπιούνται στον... λάκκο (σ.σ. pit), ένα σημείο προς το κέντρο και αρκετά κοντά στην πλατφόρμα που ήταν η μπάντα και φυσικά δεν έλλειψαν και τα headbangings και η άφθονη μπύρα. Οι Guardian από κάθε άποψη ήταν ότι καλύτερο είχε να δείξει το φεστιβάλ. Το... μενού είχε και Valhalla και Mirror Mirror σε μία τοποθεσία στα Χανιά, τον Προμαχώνα του Σαν Σαλβαδόρ που η ίδια η μπάντα την χαρακτήρισε ιδανική. Αλήθεια η τοποθεσία ήταν φανταστική και εξαιρετική...

Διέλυσαν και την μίνι... γκρίνια των Septic Flesh που ως 2η μπάντα της πρώτης ημέρας έπαιξαν μόνο 4 κομμάτια επικαλούμενοι τεχνικά προβλήματα και θέματα των διοργανωτών. Κάτι τελείως αχρείαστο κατ' εμέ καθώς το είπαν αρκετές φορές και περισσότερο απ' ότι έπρεπε. Ας είναι. Μας έφτανε το Communion για να τα κάνουμε όλα... λίμπα. Ευχάριστες εκπλήξεις;

Οι SL Theory και οι βραβευμένοι Upon Revival (σ.σ. βραβεύτηκαν στο πλαίσιο του φεστιβάλ). Μπάντες που υποχρεώθηκαν να παίξουν κάτω από ακραίες καιρικές συνθήκες και με θερμοκρασία ακόμα και 44+! Υπήρχαν μεταξύ άλλων και οι Ιταλοί μελωδικοί Sailing to Nowhere. Ανεβαστικοί και αρκετά δυναμικοί αλλά στο τέλος του προγράμματος το... χάιλαιτ τους παρέμενε η τραγουδίστριά τους με την εμφάνισή της...

Την ημέρα Νο2 - που ήταν και η τελευταία - (σ.σ. 1η Ιουλίου) ο Phil Campbell and the Bastard Sons θύμισαν σε όλους μας το πόσο σπουδαίοι και μεγάλοι παραμένουν οι Motorhead, παίζοντας αρκετές διασκευές τους ενώ και οι headliners και Ελληνοαμερικάνοι Warlord τα... έσπασαν. Το πρόγραμμα των 2 ημερών καθημερινά είχε διάρκεια περίπου 6 ώρες και ίσως λίγο παραπάνω.

Είχε μεταξύ άλλων και τους πολύ καλούς Έλληνες Innerwish. Καθόλου άσχημα δηλαδή. Σε κάποια στιγμή δε το κέντρο της πόλης των Χανίων θύμιζε συναυλιακό χώρο metal και ενώ ο χώρος του Avalon, πολύ γνωστού metal bar της πόλης βοήθησε αισθητά ως προς αυτό. Άντε και του χρόνου...