Το μπάσκετ, όπως και κάθε δημοκρατικό πολίτευμα, στηρίζεται σε τρεις εξουσίες: Τη νομοθετική, την εκτελεστική και τη δικαστική. Η πρώτη ανήκει στους κοντούς, στα γκαρντ. Αυτοί φτιάχνουν παιχνίδι και μερικές φορές εκτελούν. Το δεύτερο ανήκει στους ψηλούς και το τρίτο στους διαιτητές. Όταν βλέπεις τους εκπροσώπους τους δεύτερου μέρους να δρουν, τότε αισθάνεσαι δέος και... φόβο για το απόλυτο της εμφάνισης. Δεκτή η ένσταση πως και οι γκαρντ κάνουν άξιες λόγου εμφανίσεις, όμως εκεί υπερτερεί περισσότερο το στοιχείο της δεξιότητας που τους κάνει να αφήνουν για λίγο τη βασική τους λειτουργία. Η λίστα που ακολουθεί περιλαμβάνει μεγάλες εμφανίσεις, μεγάλων παικτών, σέντερ ή φόργουορντ. Από τον Τσάμπερλεϊν, στον “Ναύαρχο” Ρόμπινσον, ως τον Μπάρκλεϊ και τον Μπιλ Ράσελ.

Το αξίωμα του Ουίλτ

Η λίστα ΔΕΝ περιλαμβάνει τον Ουίλτ Τσάμπερλεϊν. Σίγα τώρα μην ασχοληθούμε για πολλοστή φορά με το ακατάρριπτο ρεκόρ των 100 πόντων. Έλεος. Εντάξει, τα είπαμε, ξεθυμάναμε και φυσικά θα αναφέρουμε την κατοστάρα του “Big Dipper”. Δεν υπάρχει χώρος για εκπτώσεις εδώ. Η επίδοση του αποτελεί αξίωμα που δεν αμφισβητείται και δεν αγνοείται. Αν το κάνεις, δεν υπάρχει περίπτωση να μην ακούσεις “μα καλά, δεν είναι μέσα στη λίστα ο Τσάμπερλεϊν;”. Το πιο διάσημο στατιστικό, λοιπόν, δεν θα λείψει ποτέ από αφιερώματα, λίστες, κτλ. Πέρα από τους 100 πόντους, άξιο αναφοράς οι 28/32 στις βολές μια και το ποσοστό καριέρας ήταν 51%!

Σεβασμός στον “Ναύαρχο”

Ο τίτλος του πρώτου σκόρερ στην κανονική περίοδο δεν χρήζει αναφοράς. Όταν όμως κρίνονται όλα στο τελευταίο ματς και η μάχη είναι στήθος με στήθος, τότε υπάρχει ενδιαφέρον. Το 1994 οι Ντέιβιντ Ρόμπινσον, Σακίλ Ο' Νιλ διεκδίκησαν την πρωτιά. Ο “Ναύαρχος” όμως δεν είχε σκοπό να το πάει μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Στον αγώνα της 24ης Απριλίου σημείωσε 71 πόντους με 26/41. Ο σέντερ των Σπερς χρειαζόταν 33 και από την τρίτη περίοδο είχε εξασφαλίσει την πρώτη θέση.

Ο Έρβιν πριν γίνει “Μάτζικ”

Τι μεσολαβεί ανάμεσα στην εποχή Τζέρι Ουέστ και αυτή του “Showtime” στους Λέικερς; Μια κατ' επίφαση εποχή. Αυτή του σέντερ Μάτζικ Τζόνσον. Τι κι αν ήταν βραχύβια; Για ένα παιχνίδι. Αυτό το ματς όμως ήταν το έναυσμα για τη μετάβαση στο σαρωτικό σόου που ακολούθησε. Ο ρούκι Έρβιν Τζόνσον καλείται να αντικαταστήσει τον τραυματία Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ στο “5”, στον έκτο τελικό του ΝΒΑ απέναντι στους Σίξερς to 1980. Ο σέντερ Τζόνσον δεν ορρωδεί προ ουδενός. Τελειώνει με 42 πόντους, 15 ριμπάουντ και εφτά ασίστ. Νίκη, τίτλος και το “Showtime” ξεκινά.

Η ηρωική εμφάνιση του Χακίμ

Το γεμάτο σοφία παιχνίδι του Χακίμ Ολάζουον, πριν ξεφύγει και γίνει “όνειρο-εφιάλτης” για τους αντιπάλους, γοήτευε και καθήλωνε. Το 1987 δεν είχε έρθει η ώρα του για την κορυφή του κόσμου, όμως κανείς δεν αμφέβαλλε ότι κάποια στιγμή θα έφτανε σε αυτήν. Στον έκτο αγώνα των ημιτελικών Δύσης με τους Σουπερσόνικς έκανε θραύση. Τελείωσε το παιχνίδι με 49 πόντους και 25 ριμπάουντ σε 53 λεπτά. Παρ' όλα αυτά δεν μπόρεσε να δώσει τη νίκη στο Χιούστον, αφού ο Ντέιλ Έλις είχε διαφορετική γνώμη.

Τα 55 ριμπάουντ του Τσάμπερλεϊν

Ο Ουίλτ Τσάμπερλεϊν.... Ναι, πάλι ο μεγάλος ψηλός. Τι να κάνουμε; Ο τύπος ήταν ζωντανή κιβωτός μεγάλων στιγμών. Μία από τις πολλές είναι και τα 55 ριμπάουντ που μάζεψε σε ένα παιχνίδι! Άλλοι χρειάζονται δύο ή και τρία, αλλά ο σέντερ των Ουόριορς το έκανε σε ένα. Έτσι, γιατί μπορούσε να το κάνει. Με αυτή την επίδοση κατέρριψε το ρεκόρ του Μπιλ Ράσελ ο οποίος είχε πάρει 51 ριμπάουντ. Ήταν Νοέμβριος του 1960 όταν καταγράφηκε το κατόρθωμα του Τσάμπερλεϊν. Αντίπαλος οι Σέλτικς που πήραν όμως τη νίκη.

Ποιος Ουέστμπρουκ; Ο Σακίλ

Τι να μας πει ο Ράσελ Ουέστμπρουκ μπροστά στον Σακίλ Ο' Νιλ; Όταν ο “Ντίζελ” έκανε τριπλ νταμπλ, 1993, ο γκαρντ των Θάντερ προσπαθούσε να μάθει την αλφαβήτα. Κυριολεκτικά, μια και ήταν μόλις πέντε ετών όταν ο σέντερ, τότε, των Ορλάντο Μάτζικ σημείωνε 24 πόντους, μάζευε 28 ριμπάουντ και σταματούσε 15 φορές τους αντιπάλους! Σπάνιο τριπλ νταμπλ, μια και δεν είναι πολλοί παίκτες που φτάνουν σε διψήφιο αριθμό μπλοκ. Οι Νετς ήταν οι άτυχοι εκείνης της βραδιάς. Αν και το πάλεψαν ηττήθηκαν 87-85.

Ο Ντιρκ πάνω απ' όλους

Το 2011 ήταν η χρονιά του Γερμανού. Στοπ. Ο “στρατηγός” Νοβίτσκι ηγείται των Μάβερικς. Στοπ. Τους δίνει τον τίτλο απέναντι στο Μαϊάμι. Στοπ. Η σχεδόν τέλεια εμφάνιση ήρθε στο πρώτο ματς των τελικών Δύσης με την Οκλαχόμα. Στοπ. 48 πόντοι με 12/15, 24/24 βολές. Στοπ. Μόνο έτσι τηλεγραφικά και απόλυτα μπορεί να περιγραφεί το μεγαλείο του Ντιρκ. Εξάλλου, η γερμανική κουλτούρα, σε όλους τους τομείς, είναι συνυφασμένη με την πειθαρχία, τη συγκέντρωση, την αποτελεσματικότητα. Ο Νοβίτσκι της πρόσθεσε και χάρη.

Με τον Ντέιβις δεν βαριέσαι

Η Κυριακή είναι η... επίσημη μέρα τεμπελιάς. Ακόμη και ο Θεός ξεκουράστηκε κατά τας γραφάς. Αν ζεις στο Ντιτρόιτ μάλλον είναι μεγαλύτερο το διάστημα της απραξίας, μια και η πόλη ταλανίζεται εδώ και χρόνια από την παγκόσμια οικονομική κρίση. Όταν, λοιπόν, πας στο γήπεδο και είναι ένα ακόμη ματς της κανονικής περιόδου, ε, δεν βγαίνεις εύκολα από τον λήθαργο. Εκτός κι αν... εκτός κι αν έχεις την τύχη να παρακολουθήσεις κάτι ξεχωριστό, όπως έγινε στις 21 Φεβρουαρίου 2016. Ο Άντονι Ντέιβις των Πέλικανς σημείωσε 59 πόντους, πήρε 20 ριμπάουντ έχοντας 24/34 σουτ.

Η “βασιλεία” του Μπάρκλεϊ

Το 1993 οι Μπουλς πήραν τον τίτλο. Ωραία. Ξεχάστε το για λίγο και επικεντρώστε στους Σανς και τον Τσαρλς Μπάρκλεϊ. Ο “Sir Charles” έκανε τα πάντα για να πάρει η ομάδα του το δαχτυλίδι του πρωταθλητή. Τα έβαλε ακόμα και με τη “βασιλεία” του Σον Κεμπ, των Σηάτλ Σούπερσονικς. Στον έβδομο τελικό της Δύσης δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει το μεγάλο ραντεβού με τον “MJ”. Σε εκείνο το παιχνίδι έδειξε γιατί έλαβε τη διάκριση του MVP της κανονικής περιόδου. Μπήκε μπροστά και οδήγησε τους Σανς στη νίκη-πρόκριση στον τελικό. Τελείωσε την αναμέτρηση με 44 πόντους, 24 ριμπάουντ (10 επιθετικά) και οι “ήλιοι” μετά από 17 χρόνια ήταν και πάλι σε θέση διεκδικητή τίτλου.

Υπόκλιση στον Ράσελ

Ο μεγάλος παίκτης προχωρά εκεί που οι άλλοι δεν μπορούν να προχωρήσουν. Εκεί που οι συνθήκες είναι ανυπέρβλητες για τους... κοινούς θνητούς αυτός τις διαλύει και δημιουργεί τις δικές του. Τις κάνεις ευνοϊκές και στο τέλος της ημέρας άπαντες υποκλίνονται μπροστά σου. Ο Μπιλ Ράσελ ήταν η επιτομή των προηγούμενων και στο έβδομο παιχνίδι των τελικών του ΝΒΑ, το 1962, κοινό και αντίπαλοι το κατάλαβαν για τα καλά. Ολοκλήρωσε τον αγώνα με 40 ριμπάουντ και 30 πόντους συμβάλλοντας αποφασιστικά στην κατάκτηση του τέταρτου, τότε, πρωταθλήματος των Σέλτικς.

Πηγή

-Sports Illustrated