Από τη μία πλευρά οι «κόκκινοι» του Αστέρα κι από την άλλη οι «ασπρόμαυροι» της Παρτίζαν. Με σκηνικά τρόμου να στήνονται κάθε φορά που ο δρόμος τους φέρνει απέναντι ως ένας στον άλλον.

Το 153^ο ντέρμπι μίσους είναι προ των πυλών. Αυτό το Σάββατο, την ώρα που σε Θεσσαλονίκη και Πειραιά θα προετοιμάζονται για το ντέρμπι ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός στην Τούμπα, 600 χιλιόμετρα βορειότερα, στο Βελιγράδι όλοι οι δρόμοι θα οδηγούν στο «Μαρακανά», για ένα ακόμη ραντεβού δύο «στρατοπέδων», που από το 1945 μέχρι σήμερα έχουν μάθε να αγαπιούνται και να μισούνται,

Αγωνιστικά, το ντέρμπι Νο 153 μοιάζει να είναι η τελευταία ευκαιρία της Παρτίζαν να μειώσει τη διαφορά από τον Ερυθρό Αστέρα στη μάχη του πρωταθλήματος. Οι γηπεδούχοι είναι στο +6, μετά από 23αγωνιστικές, μένουν ακόμη επτά παιχνίδια για το φινάλε και ο Αστέρας έχει το πάνω χέρι.

Αν καθίσεις με έναν Σέρβο έχει να σου εξιστορήσει δεκάδες ιστορίες γύρω από τα κλασικά ντέρμπι μίσους του Βελιγραδίου. Κυρίως μοιάζουν με πολεμικό ανακοινωθέν, αλλά όπως επισημαίνει ο Βλάνταν Ίβιτς «σε αντίθεση με την Ελλάδα, εκεί ο κόσμος και των δύο ομάδων είναι κάθε φορά και σε κάθε ντέρμπι στο γήπεδο».

Ο σημερινός προπονητής του ΠΑΟΚ είναι ο ένας από τους πρωταγωνιστές της σημερινής ιστορίας. Καμία σχέση με το ντέρμπι κόντρα στον Ολυμπιακό. Η οικογένεια Ίβιτς έχει αφήσει το στίγμα της στα ντέρμπι Αστέρας – Παρτίζαν, με τον μεγάλο αδερφό, Ίλια, να παίζει για μια τριετία με το αστέρι στην ερυθρόλευκη φανέλα.

Η οικογένεια Ίβιτς ήταν ανέκαθεν χωρισμένη στη μέση. Ο Βλάνταν και ο πατέρας ήταν Παρτίζαν, ο Ίλια και η μητέρα ήταν Ερυθρός Αστέρας!

Ο τεχνικός του «Δικεφάλου» ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην Προλετέρ, ωστόσο «έφτιαξε» το όνομά του στην Παρτίζαν Βελιγραδίου, αφού πρώτα δεν πέρασε την άλλη πλευρά του λόφου και δεν κατέληξε στον μισητό αντίπαλο, Ερυθρό Αστέρα, όπως είχε συμβεί με τον αδερφό του, Ίλια. Δεν ήταν μόνο τα αδέλφια Ίβιτς που βγήκαν από τη σχολή του Ζρένιανιν. Στην Προλετάρ κλώτσησαν το τόπι κι έκαναν τα πρώτα βήματά τους, ένα σωρό διάσημοι Σέρβοι ποδοσφαιριστές, όπως ο Ντάρκο Κοβάσεβιτς, ο Μπράνκο Σάβιτς, ο Ζβόνιμιρ Βούκιτς, ο Ζόραν Τόσιτς κ.α.

Όπως ο ίδιος είχε αποκαλύψει στο gazzetta.gr, ποτέ δεν συμπάθησε τον Ερυθρό Αστέρα, ακόμη και όταν αγωνιζόταν εκεί ο μεγαλύτερος αδερφός του.

«Πηγαίναμε διακοπές με τον αδερφό μου και στο ίδιο αεροπλάνο ήταν και ο κ. Τουμπάκοβιτς (ο προπονητής της Παρτίζαν το 1998 όταν υπέγραψε ο Ιβιτς και μετέπειτα τεχνικός της ΑΕΚ), ξεκινήσαμε να μιλάμε και αρχικά πίστεψε ότι είμαι οπαδός του Ερυθρού Αστέρα, μου το είπε μάλιστα, αλλά εγώ του απάντησα ότι δεν ήμουν ποτέ οπαδός τους»!

Μέλος της γενιάς του ’98, μιας παρέας που πέτυχε σπουδαία πράγματα για την Παρτίζαν, ο Ίβιτς έζησε για έξι χρόνια μεγάλες στιγμές, έναν σοβαρό τραυματισμό, πριν αποφασίσει το 2004 να φύγει στο εξωτερικό, με πρώτο σταθμό τη Γερμανία και την Μπορούσια του Γκλάντμπαχ για να ακολουθήσει η ΑΕΚ, ο Άρης και ο ΠΑΟΚ στην Ελλάδα, όπου και στέριωσε μέχρι σήμερα. Στην Παρτίζαν στέφθηκε τρεις φορές πρωταθλητής Σερβίας (1999, 2001 και 2003), μια φορά κυπελλούχος (2001) και φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού το 2004, όταν ο καλός του φίλος, Σάσα Ίλιτς, πήγε δανεικός στην Ισπανία.

Ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του με την ασπρόμαυρη φανέλα ήταν κόντρα στη Χάμαρμπι, τον Αύγουστο του 2002, με δύο γκολ και μια ασίστ.

Ο Βλάνταν δεν σκέφτηκε να αφήσει την Παρτίζαν όταν έκανε το… μπαμ και άρχισε να πρωταγωνιστεί με τη φανέλα της. «Οι εμφανίσεις και η απόδοσή μου, σε παιχνίδια όπως με τη Λάτσιο και τη Νιουκάστλ για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ, τράβηξαν την προσοχή της Γιουβέντους. Αργότερα ήρθε μια πρόταση από τη Βαλένθια», θυμάται ο Σέρβος πρώην μέσος. Το συμβόλαιο με την ομάδα του Βελιγραδίου ήταν ένα εμπόδιο, αλλά όπως λέει σήμερα «αν πήγαινα το χρόνο πίσω, ξέρω πολύ καλά τι θα έκανα και πως θα το έκανα…».

«Η Παρτιζάν είναι η ομάδα που αγαπώ και πάντα θα ενδιαφέρομαι γι’ αυτή», λέει διαρκώς ο Ιβιτς, που κρατάει επαφή με τους ανθρώπους της ομάδας, κυρίως με παλιούς συμπαίκτες του, όπως ο Σάσα Ίλιτς για χάρη του οποίου βρέθηκε μαζί με τον ΠΑΟΚ στο επετειακό φιλικό παιχνίδι τον περασμένο Οκτώβριο.

Το μοιραίο ντέρμπι του 1999

Ο Ίλια Ίβιτς είχε αφήσει τον Ερυθρό Αστέρα, συνεχίζοντας στην Ελλάδα και στον Ολυμπιακό την καριέρα του, όταν ο μικρός αδερφός του υπέγραφε στην Παρτίζαν και άρχιζε να πρωταγωνιστεί στις κλασικές μονομαχίες του Βελιγραδίου με την ασπρόμαυρη φανέλα.

Ένα από τα ντέρμπι, που σημάδεψαν την καριέρα του και δεν πρόκειται να το ξεχάσει ο Βλάνταν Ίβιτς, ήταν το 113^ο παιχνίδι, 30 Οκτωβρίου του 1999, το πιο αιματηρό ντέρμπι... Μια φωτοβολίδα έφυγε από τη νότια πλευρά και το πέταλο των Παρτιζάνων και σκότωσε τον 17χρονο Αλεξάνταρ Ράντοβιτς, οπαδό του Αστέρα. Ο Ίβιτς όχι μόνο αγωνίστηκε κανονικά, αλλά ήταν από τους πρωταγωνιστές παρότι τα δύο γκολ των γκρόμπαρι», που επικράτησαν με 2-0, πέτυχαν οι Ιλιτς και Κέζμαν.

Ένα χρόνο μετά, πάλι Οκτώβριος, νέα αιματηρά επεισόδια, με είσοδο των οπαδών στον αγωνιστικό χώρο! Πρώτα οι οπαδοί της Παρτίζαν. Σπάνε τα πάντα, δεκάδες καπνογόνα και είσοδος στο γήπεδο. Οι οπαδοί του Αστέρα πήραν τη... σκυτάλη, μπήκαν στο γήπεδο και επιτέθηκαν ακόμα και στους παίκτες της μισητής αντιπάλου. Κανείς δεν ξεχάσει τον κόουτς των «ασπρόμαυρων», Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς, όταν του πήραν ακόμα και το σακάκι, ενώ αποχώρησε με αρκετά χτυπήματα.

Ο Ίλια έκανε την αρχή…

Ο Ίλια Ίβιτς ξεκίνησε να παίζει κι αυτός με την Προλετέρ, το 1986, πριν μετακομίσει στο Βελιγράδι και βρεθεί στην «κόκκινη» πλευρά. Το 1991 υπέγραψε στον Ερυθρό Αστέρα και έμεινε για τρία χρόνια, κατακτώντας το πρωτάθλημα την πρώτη του σεζόν και πετυχαίνοντας 26 γκολ σε 92 αγώνες.

Πολλά χρόνια αργότερα, ο Ίλια ανέλαβε, για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, τεχνικός διευθυντής του Αστέρα πριν αποφασίσει να ασχοληθεί αποκλειστικά με την εκπροσώπηση (μάνατζερ) ποδοσφαιριστών.

Πάντως, κάποια από αυτά τα 26 γκολ του Ίλια Ίβιτς ήταν σε ντέρμπι με την Παρτίζαν. Όπως στο ντέρμπι Νο 93…