Παναθηναϊκός: Όχι μόνο δεν διαλύθηκε αλλά με όπλο την ομοιογένεια μπορεί και πάλι

Μιλάμε φυσικά για τον Δημήτρη Ζήση, ο οποίος πριν τους τελικούς είχε έλθει σε προφορική συμφωνία με τον Ολυμπιακό, τίμησε το συμβόλαιο που είχε με τους... πράσινους, τα έδωσε όλα στους τελικούς και μετά αποχώρησε. Ο διεθνής λίμπερο ήταν και η μοναδική απώλεια των πρωταθλητών, καθώς δεν βάζουμε μέσα τον Στάροβιτς που όσο καλός και αν ήταν στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος, δεν θα μπορούσε να μείνει στο... τριφύλλι από την στιγμή που δεν κατέβηκε στους τελικούς λόγω φόβου για τον κορονοϊό. Στη θέση του Ζήση θα βρίσκεται ο Γιώργος Στεφάνου ένας από τους πιο έμπειρους λίμπερο στην χώρα μας. Ο Στεφάνου επιστρέφει στο... τριφύλλι μετά από χρόνια. Σε σχέση με τον προκάτοχό του είναι καλύτερος σε υποδοχή και χειρότερος σε άμυνα. Όλα αυτά βέβαια θα φανούν στο τάραφλεξ, όπως και το αν στην θέση αυτή οι πρωταθλητές αποδυναμώθηκαν ή όχι.

Πάμε στις παραμονές αρχίζοντας με το κέντρο. Το πρωτάθλημα που μας πέρασε ο Παναθηναϊκός είχε το καλύτερο κέντρο του πρωταθλήματος και αυτή την τριάδα ήθελε να την κρατήσει. Πρώτος ανανέωσε ο Σωτήρης Πανταλέων με τον αρχηγό να παραμένει ακόμα μία χρονιά στην αγαπημένη του ομάδα. Στην συνέχεια ο Ρανγκέλ. Ο Βραζιλιάνος μάλιστα είχε ανεβάσει πάρα πολύ τις απαιτήσεις του στις προτάσεις των Ολυμπιακού και κυρίως ΠΑΟΚ, καθώς ήθελε να μείνει στον Παναθηναϊκό. Τελευταίος χρονικά από την συγκεκριμένη τριάδα ήταν ο Πελεκούδας που και αυτός ήθελε να παραμείνει και το έκανε. Στο κέντρο ο Παναθηναϊκός παραμένει το ίδιο δυνατός με πέρσι και αναμένεται και φέτος να είναι από τα μεγάλα του όπλα.

Τα δύο τελευταία χρονιά ένας από τους παίκτες που έχει ξεχωρίσει στον Παναθηναϊκό είναι ο Άξελ Γιάκομπσεν. Ο Δανός με ρίζες από την Αργεντινή, πασαδόρος ήταν φέτος ο καλύτερος στο πρωτάθλημα και συνέβαλε τα μέγιστα στο να κατακτηθεί ο τίτλος. Προτάσεις υπήρξαν και για τον Γιάκομπσεν, ο ίδιος ήθελε να μείνει, υπήρξε συμφωνία και έτσι και σε αυτή νευραλγική αυτή θέση οι «πράσινοι» παραμένουν το ίδιο δυνατοί με πέρσι έχοντας έναν εξαιρετικό πασαδόρο που εκτός της πάσας είναι δυνατός και στο μπλοκ αλλά και στο σερβίς.

Σε όλο το πρωτάθλημα δεν ήταν λίγοι όσοι θεωρούσαν τον Αλέξανδρο Ράπτη, αν όχι τον καλύτερο ακραίο, σίγουρα από τους καλύτερους. Στα ματς με τον ΠΑΟΚ, αλλά και τους τελικούς με τον Ολυμπιακό, ο νεαρός βολεϊμπολίστας επέστρεψε στην θέση του διαγώνιου και λέμε επέστρεψε γιατί εκεί ξεκίνησε στην Πάτρα. Ο Ράπτης έδειξε πως μπορεί να προσφέρει στην συγκεκριμένη θέση και αποφάσισε να αγωνιστεί σε αυτή μετά από συζητήσεις που είχε με τον προπονητή του. Στον Παναθηναϊκό γνωρίζουν πως παίρνουν ένα ρίσκο με αυτό, αλλά θεωρούν και κατά την γνώμη μου δικαίως, πως ο συγκεκριμένος μπορεί όχι απλά να παίξει καλά ως διαγώνιος, αλλά να είναι και ο άνθρωπος που θα μπορεί επάνω του να στηριχθεί όχι μόνο ο Παναθηναϊκός, αλλά και η Εθνική ομάδα.

Αν πάλι αυτό το ρίσκο δεν βγει, υπάρχει και ο Δεκέμβρης, όπου εύκολα μπορεί να αποκτηθεί ένας ξένος διαγώνιος και ο Έλληνας διεθνής να αγωνιστεί και πάλι ως ακραίος. Η παραμονή του Ράπτη πήγε να γίνει σήριαλ, όχι γιατί κάτι σοβαρό αλλά για χαζές παρεξηγήσεις και ο παίκτης που όπως και οι Ρανγκέλ και Γιάκομπσεν είχε προτάσεις από άλλες ελληνικές ομάδες, έμεινε στους πρωταθλητές και μένει να δούμε αν όντως μπορεί να κάνει σε όλη την χρονιά, αυτά που μας έδειξε στους τελικούς.

Το τελευταίο εκτός εξαιρετικού απροόπτου κομμάτι του φετινού παζλ του Παναθηναϊκού ήταν ο Βόγιν Τσάτσιτς. Ο Μαυροβούνιος ήταν ο παίκτης που πέρσι ανέβασε επίπεδο τους «πράσινους». Η ομάδα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου έπαιζε όμορφο βόλεϊ, αλλά η προσθήκη του έμπειρου ακραίου της έδωσε το κάτι παραπάνω. Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, την τελευταία φάση στον τελικό του League Cup, όπου βγάζει άμυνα σχεδόν την τελική γραμμή και μετά καρφώνει από την πάιπ δίνοντας τον τίτλο στον Παναθηναϊκό, ελάχιστοι θα μπορούσαν να την κάνουν στο πρωτάθλημα.

Η περίπτωση παραμονής του ήταν ίδια με Ρανγκέλ και Γιάκομπσεν. Ήθελε να μείνει, είπε όχι σε καλύτερες προτάσεις από το εξωτερικό και μαζί με τον Χαράλαμπο Ανδρεόπουλο θα αποτελέσουν το δίδυμο των ακραίων του «τριφυλλιού». Με την παραμονή υπάρχει και ευελιξία για τον Δεκέμβρη, καθώς δεν είναι απίθανο να αποκτηθεί ξένος ακραίος ή όπως αναφέραμε και με τον Ράπτη, ξένος διαγώνιος και στα άκρα να παίξουν Τσάτσιτς, Ράπτης. Όλα βέβαια θα φανούν μέσα στο τάραφλεξ. Το σίγουρο είναι πως ο Τσάτσιτς αναμένεται ακόμα καλύτερος, καθώς ό,τι έκανε στην χώρα μας το έκανε χωρίς να έχει ρυθμό, καθώς ήταν εκτός λόγω προβλήματος στον ώμο για σχεδόν έναν χρόνο.

Εν κατακλείδι ο φετινός Παναθηναϊκός θα στηριχθεί στην ομοιογένεια που δεδομένα θα έχει, καθώς όλοι όσοι αγωνίζονται φέτος, αγωνίστηκαν και πέρσι. Ερωτηματικό είναι η παρουσία του Ράπτη στην διαγώνιο (προσωπικά θεωρώ πως θα πετύχει), ο Τσάτσιτς αναμένεται καλύτερος από πέρσι, το κέντρο θα είναι το ίδιο δυνατό, η πάσα εξίσου καλή και με την παρουσία Στεφάνου (λίμπερο) και Τσάτσιτς, Ανδρεόπουλου στα άκρα, αναμένεται να έχει καλύτερη υποδοχή. Το ακόμα πιο βασικό είναι πως θα υπάρχει και ευελιξία για τον Δεκέμβρη όπου θα φανεί αν πρέπει να αποκτηθεί ξένος ακραίος ή διαγώνιος, χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα είναι έκπληξη και μία κίνηση ακόμα το καλοκαίρι.

ΥΓ: Το θέμα με τον Ράπτη δεν θα έπρεπε να υπάρχει καν. Όταν έχεις την ευκαιρία έναν τέτοιο παίκτη να το κλείσεις με 5 χρόνια συμβόλαιο και δεν το κάνεις, τότε το λάθος είναι δικό σου. Πάντως μιλάμε όντως για βολεϊμπολίστα που δύσκολα θα μείνει στην Ελλάδα με τα αθλητικά προσόντα που έχει.

ΥΓ1: Έχει ακούσει πολλά, αλλά για όσους βλέπουν βόλεϊ καταλαβαίνουν πως ο Χαράλαμπος Ανδρεόπουλος δεν παίζει επειδή προπονητής είναι ο πατέρας του. Φέτος του δίνεται χρυσή ευκαιρία να το αποδείξει και στον κάθε κακεντρεχή, κυρίως του δίνεται η ευκαιρία να καταλάβει και ο ίδιος πόσο καλός είναι.

ΥΓ2: Μεγάλο ρίσκο η έλλειψη βάθους στον πάγκο. Αυτό όμως γίνεται τα τελευταία χρόνια και τα δύο προηγούμενα έπιασε στον Παναθηναϊκό. Μένει να δούμε αν θα πιάσει και φέτος.

ΥΓ3: Το αν ήταν λάθος η μη πρόταση σε Πρωτοψάλτη θα φανεί. Από την άλλη είναι σημαντικό μια νέα διοίκηση να μην κάνει τα λάθη που έγιναν στο παρελθόν, λάθη που έφτασαν το χρέος στο Θεό. Χρέη που αν δεν είχε πληρώσει η διοίκηση Γιαννακόπουλου δεν θα μιλάγαμε για πιθανότητα τίτλου στο βόλεϊ και όχι μόνο.