Ξεκινάμε με τον Σάσα Στάροβιτς, τον παίκτη που άκουσε πολλά από τον κόσμο του Παναθηναϊκού αυτό το διάστημα. Ο Σέρβος διαγώνιος που πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις σε κανονική διάρκεια πρωταθλήματος και League Cup, φοβήθηκε τον κορονοϊό, δεν ήρθε στην χώρα μας χάνοντας τα ματς στο ΟΑΚΑ, αλλά και τους τελικούς. Μπορεί αυτό που μένει να είναι η τελευταία γεύση, αλλά συνολικά η παρουσία του ήταν όχι απλά καλή, αλλά κάτι παραπάνω. Χωρίς τραυματισμούς ο αριστερόχειρας βολεϊμπολίστας ήταν ο διαγώνιος που χρειαζόταν ο Ανδρεόπουλος. Όχι αυτός που θα πάρει 40 πόντους, αλλά ούτε αυτός που θα κάνει το εύκολο λάθος. Θα πετύχει τον διψήφιο αριθμό πόντων του χωρίς πολλές προσπάθειες και συνολικά θα βοηθήσει και σε μπλοκ και σε σερβίς. Αν δεν υπήρχε και η απουσία του θα λέγαμε πως αυτή ήταν από τις χρονιές του.
Η παρουσία του Παναγιώτη Πελεκούδα στον φετινό Παναθηναϊκό δυνάμωσε ακόμα πιο πολύ το ήδη δυνατό μπλοκ των... πρασίνων. Ο Πατρινός κεντρικός εκτός από τα μπλοκ και το πρώτο του χρόνο, σε πολλά σημεία μέσ στην χρονιά έβαλε δύσκολα στις αντίπαλες υποδοχές με τα σερβίς του. Σημαντική παράμετρος και το πάθος που έβγαζε σε κάθε ματς. Δεν είναι λίγο πράγμα για έναν προπονητή να έχει στο κέντρο Ρανγκέλ, Πελεκούδα και Πανταλέων και αυτό φάνηκε πάρα πολύ στους τελικούς. Ήταν από τους πρωταγωνιστές της χρονιάς ειδικά στο League Cup όπου μέσα στο Ρέντη είχε 10 πόντους και στη ρεβάνς του Αγίου Θωμά 8.
Στην Ελλάδα η αγαπημένη μόδα όλων είναι η κριτική. Κριτική για τα πάντα χωρίς πολλές φορές να ξέρουμε καθόλου το αντικείμενο. Κριτική που στα αθλητικά γίνεται ακόμα πιο έντονη όταν ένας προπονητής βάζει μέσα τον γιο του. Αυτό έγινε και στο βόλεϊ του Παναθηναϊκού με τον πατέρα Ανδρεόπουλο να χρησιμοποιεί τον νεαρό Χαράλαμπο. Ο μόλις 19 ετών ακραίος έδειξε και φέτος πως μόνο χαριστικά δεν παίζει στους... πράσινους. Πριν αποκτηθεί ο Τσάτσιτς που ήταν βασικός κρατούσε μαζί με τον Ζήση όλη την υποδοχή και ναι μεν επιθετικά δεν είναι και ο κίλερ, αλλά σίγουρα δεν είναι και αρνητικός.
Αποδείχθηκε και φέτος χρήσιμο εργαλείο ειδικά στους τελικούς όταν λόγω της απουσίας του Στάροβιτς ήταν και πάλι βασικός ακραίος. Ο υιός Ανδρεόπουλος θέλει να παίζει στον Παναθηναϊκό, αγαπάει τον Παναθηναϊκό και το δείχνει. Χρήσιμο εργαλείο στην φετινή χρονιά, ενώ κέρδισε ακόμα περισσότερους πόντους στους τελικούς.
Όταν ο Παναθηναϊκός είχε ανακοινώσει τον Άξελ Γιάκομπσεν, μιλώντας με τον κόουτς στο τηλέφωνο τον είχα ρωτήσει περί τίνος πρόκειται, καθώς δεν είχε άποψη για έναν παίκτη της Εθνικής Δανίας που στο βόλεϊ ουσιαστικά δεν υπάρχει. Η απάντηση ήταν «Φώτη μπορεί οι άλλοι παίκτες να μην πιάσουν, αλλά γι' αυτόν βάζω το χέρι μου στην φωτιά». Και όντως τα δύο χρόνια ο Δανός με Αργεντίνικες ρίζες έχει πιάσει και με το παραπάνω. Για την ακρίβεια έχει κάνει εξαιρετικά παιχνίδια οδηγώντας τον Παναθηναϊκό στον τίτλο.
Ο Γιάκομπσεν αξιοποίησε στο έπακρο το δυνατό κέντρο, παίζοντας πρώτο χρόνο ακόμα και σε πρώτη μπάλα στα τρία μέτρα. Ήταν δυνατός στο μπλοκ, ενώ και το σερβίς παρότι όχι δυνατό, δυσκόλευε τους αντιπάλους. Το κυριότερο για τον 36χρονο πασαδόρο είναι πως σε λίγα παιχνίδια ήταν κακός, κάτι πολύ σημαντικό για έναν παίκτη που παίζει στην συγκεκριμένη θέση.
Η αλήθεια είναι πως ειδικά φέτος τα φώτα όσον αφορά την θέση του λίμπερο έπεσαν πάνω στον Μενέλαο Κοκκινάκη. Ο πρώην ακραίος επιστρέφοντας από την Γαλλία στον Ολυμπιακό, άλλαξε θέση και με το καλημέρα έδειξε πως μπορεί να κάνει μεγάλη καριέρα σε αυτή. Μεγάλη καριέρα που κάνει ήδη ο Δημήτρης Ζήσης. Ο λίμπερο του Παναθηναϊκού είναι τα τελευταία δύο χρόνια ο καλύτερος στην θέση αυτή στο πρωτάθλημα. Εξαιρετικός στην υποδοχή, ενώ και στην άμυνα υπάρχουν στιγμές που απλά αναρωτιέσαι πως την έβγαλε αυτή την φάση.
Το λίμπερο στο βόλεϊ είναι τρομερά παρεξηγημένη θέση, καθώς η χρησιμότητά του είναι μεγάλη, αλλά όχι στον κόσμο που δεν ξέρει τόσο το άθλημα και περιμένει να δει μια φοβερή επίθεση, ένα μπλοκ ή έναν άσο. Ωστόσο είναι από τους παίκτες από τους οποίους ξεκινάει ένα καλό σύνολο και από τον Ζήση ξεκινάει και δικαίως ο Παναθηναϊκός.
Σε αυτό το ελληνικό πρωτάθλημα αν κάποιος έλεγε για τον απόλυτο κεντρικό, ένα όνομα σου ερχόταν αμέσως στο μυαλό. Λούκας Ρανγκέλ. Ο Βραζιλιάνος ήταν με διαφορά του δεύτερου ο καλύτερος. Πάνω στο φιλέ στην μέρα του δεν είχε αντίπαλο, ενώ και επιθετικά είχε βρεθεί εξαιρετικά με τον Γιάκομπσεν και έφευγε για πρώτο χρόνο παίρνοντας τη μπάλα ακόμα και σε σχετικά χαλασμένες υποδοχές.
Πάνω από όλα όμως ήταν το πάθος του. Πάθος μέχρι παρεξηγήσεως μερικές φορές, καθώς υπήρξαν στιγμές τσακωμού με αντιπάλους. Είναι όμως και ένας παίκτης που αν θέλεις να φτιάξεις ομάδα με στόχους προσπαθείς να το έχεις γιατί δύσκολα θα βρεις άλλον να σου κάνει την δουλειά του και με τέτοια λεφτά. Βασικό γρανάζι του φετινού Παναθηναϊκού ο Ρανγκέλ σε μια ακόμα εξαιρετική του χρονιά στην χώρα μας.
Αν για τον Ρανγκέλ λέμε πως είναι ο καλύτερος κεντρικός στο ελληνικό πρωτάθλημα, για τον Αλέξανδρο Ράπτη λέμε πως πρόκειται για το μεγαλύτερο ταλέντο του ελληνικού βόλεϊ. Ο 20χρονος ακραίος ανέλαβε σε αυτή την ηλικία το δύσκολο έργο του ηγέτη μιας ομάδας με στόχο τον πρωταθλητισμό και τα κατάφερε περίφημα. Μάλιστα στα ημιτελικά του ΟΑΚΑ, αλλά και στους τελικούς έπαιξε ως διαγώνιος, δείχνοντας πως και στη θέση αυτή μπορεί να προσφέρει. Για την ακρίβεια όχι απλά να προσφέρει, αλλά αν αποφασίσει να παίξει εκεί, τότε η Εθνική έχει βρει τον επόμενο διαγώνιο για πολλά χρόνια.
Επιθετικά στην μέρα του απλά δεν κόβεται, καθώς υπάρχουν στιγμές που λόγω των αθλητικών του προσόντων καρφώνει και πάνω από το μπλοκ. Όντας 2.02 είναι δυνατός στο μπλοκ, αλλά το καλύτερο σημείο είναι το σερβίς, όπου και φέτος ήταν εξαιρετικός. Δικαίως αναδείχθηκε πολυτιμότερος των τελικών, καθώς έκανε την διαφορά και στα δύο παιχνίδια.
Με την παρουσία των Ρανγκέλ και Πελεκούδα, εύκολα έλεγες πως ο Πανταλέων θα είναι συμπληρωματικός και θα μπαίνει για λίγο όταν αυτό χρειάζεται. Και όμως ο 40χρονος κεντρικός κατάφερε να προσφέρει πολλά περισσότερα, με αποκορύφωμα τον δεύτερο τελικό. Εκεί ο αρχηγός του Παναθηναϊκού έκανε κρίσιμα μπλοκ πάνω στον Κουμεντάκη και ουσιαστικά ήταν ο παίκτης που γύρισε το παιχνίδι για τους «πράσινους».
Συνολικά φέτος όταν χρειάστηκε βοήθησε και με το παραπάνω. Ήταν ο αρχηγός που θέλει να έχει κάθε ομάδα, με το πάθος του να ξεχειλίζει και το κυριότερο να μπορεί να βοηθήσει και αγωνιστικά όταν χρειαστεί. Κανείς δεν ξέρει πόσο ακόμα θα παίζει ο Πανταλέων, αλλά από την άλλη γιατί να σταματήσει αφού μπορεί και παίζει έτσι;
Ο Παναθηναϊκός φέτος είχε καταφέρει να δημιουργήσει μια πολύ ανταγωνιστική ομάδα από το ξεκίνημα που αρχικά δεν έλεγε κανείς πως πήγαινε για κάτι παραπάνω από την 3η θέση. Όλα άλλαξαν τον Δεκέμβρη όταν και αποκτήθηκε ο Βόγιν Τσάτσιτς. Ο Μαυροβούνιος ήταν αυτός που ανέβασε επίπεδο το συγκρότημα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου. Ο ακραίος που θα τελειώσει τις δύσκολες φάσεις σαν διαγώνιος, ο παίκτης που ο πασαδόρος θα του δώσει τις κρίσιμες φάσεις γιατί θα ξέρει πως θα πάρει τον πόντο με λίγα λόγια ο ηγέτης, ο νικητής.
Στο χρυσό σετ του League Cup ήταν αυτός που πρώτα έβγαλε άμυνα και στην ίδια φάση έκανε επίθεση από την πάιπ δίνοντας τον τίτλο στον Παναθηναϊκό. Συνολικά ανέβασε τους... πράσινους, ελευθέρωσε τον Ράπτη, έδωσε και άλλες λύσεις στα χέρια του Γιάκομπσεν και δένοντας συνολικά με το «τριφύλλι» ήταν ξαναλέω (και λόγω συμπάθειας στην θέση του ακραίου), ο παίκτης που άλλαξε τις ισορροπίες.
Τελευταίο και φυσικά όχι καταϊδρωμένο, αφήνουμε τον Δημήτρη Ανδρεόπουλο. Ο προπονητής του Παναθηναϊκού κατάφερε να δημιουργήσει ένα σύνολο που έπαιζε πραγματικά πολύ όμορφο βόλεϊ. Τακτικά έδωσε μεγάλο βάρος στο μπλοκ και αυτό φάνηκε στα μεγάλα ματς, ενώ με την απόκτηση του Τσάτσιτς πήγε να κάνει το κόλπο γκρόσο και ο κατάφερε. Το σημαντικό για τον Ανδρεόπουλο είναι πως αγαπάει την ομάδα στην οποία βρίσκεται και προσπαθεί να την βοηθήσει και εκτός αγωνιστικού χώρου. Είναι Παναθηναϊκός και σε κάθε του δήλωση ζητάει από τον κόσμο να στηρίξει την προσπάθεια και δεν το κάνει για να το κάνει, αλλά γιατί το θέλει και το πιστεύει. Αν κάποιος το δει να τραγουδάει τον ύμνο ή συνθήματα θα καταλάβει πως όντως αγαπάει αυτό που κάνει και κυρίως στην ομάδα που το κάνει. Και όταν κάτι το αγαπάς, θα πετύχεις, ειδικά αν έχεις και τις ικανότητες που έχει ο έμπειρος προπονητής.
Δίπλα του όπως και στην Εθνική ομάδα, είναι ο Παύλος Καραμαρούδης. Ο παλαίμαχος διαγώνιος του Παναθηναϊκού έχει δέσει με τον Ανδρεόπουλο και ως βοηθός έχει βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό τους «πράσινους» τα τελευταία χρόνια και ειδικά φέτος.
