Η κίνηση που έδωσε το πρωτάθλημα στον Ολυμπιακό

Το καλοκαίρι έχοντας επιστρέψει στην κορυφή μετά τα τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα του ΠΑΟΚ, ο Ολυμπιακός έδειχνε φαβορί να κάνει το δύο στα δύο. Μπορεί να έφυγαν δύο σημαντικότατοι παίκτες των «ερυθρολεύκων» και φυσικά μιλάω για τους Ντρίζγκα και Αλεξίεφ κυρίως, ενώ έφυγε και ο Οϊβάνεν με τον Ρουμελιωτάκη, αλλά οι Πειραιώτες έκαναν κινήσεις, ενώ μην ξεχνάμε και τα λάθη των αντιπάλων, στα οποία θα αναφερθούμε σε άλλο blog.

Αρχικά στις κινήσεις του καλοκαιριού, οΤερβαπόρτι σίγουρα δεν είναι Πολωνός, αλλά με τις εμφανίσεις του, ειδικά στους τελικούς έδειξε πως είναι ένα top πασαδόρος, που αξίζει να στηριχθεί μια ομάδα επάνω του. Ακόμα πιο σημαντική ενίσχυση ήταν αυτή του Σμιτ, με τον Καναδό να είναι με διαφορά ο μεγαλύτερος «κίλερ» του πρωταθλήματος και ειδικά στην ημέρα του κανείς δεν μπορούσε να τον σταματήσει.

Οι μεταγραφές του καλοκαιριού συνεχίστηκαν στο Λιμάνι με τους Κουμεντάκη και Φράγκο, με τον πρώτο να είναι διπλό κέρδος, καθώς τον έχασε ο ΠΑΟΚ και αν σκεφτούμε το τεράστιο πρόβλημα που είχαν οι Θεσσαλονικείς στα άκρα ειδικά στους τελικούς, ο Έλληνας διεθνής θα ήταν σίγουρα εξαιρετικά χρήσιμος στους «ασπρόμαυρους». Σε γενικές γραμμές ο Μουνιόθ είχε ένα υλικό που ήταν καλύτερο στη διαγώνιο και στο κέντρο και λίγο χειρότερο στα άκρα από την στιγμή που δεν καλύφθηκε το κενό του Βούλγαρου.

Ένα υλικό που στο τάραφλεξ έδειχνε ανίκητο εντός συνόρων και στον πρώτο γύρο μετρούσε 9 νίκες σε ισάριθμους αγώνες στο πρωτάθλημα και συνολικά κρατούσε ένα εντυπωσιακό σερί 38 νικών (συνολικά τις έκανε 44 με το ρεκόρ του πλέον να είναι εξαιρετικά δύσκολο να σπάσει στο προσεχές μέλλον). Εκεί όμως, την στιγμή που όλα έδειχναν ιδανικά για τον Ολυμπιακό, έγιναν οι κινήσεις που τους έδωσαν το πρωτάθλημα.

Εκεί που δύσκολα άλλες ομάδες θα άλλαζαν μια απολύτως πετυχημένη συνταγή, πάντα σύμφωνα με τα αποτελέσματα, ο Ολυμπιακός τόλμησε και δικαιώθηκε. Τόλμησε να αφήσει εκτός εγχώριων διοργανώσεων τον καλύτερο μαζί με τον Όκολιτς κεντρικό του πρωταθλήματος, τον Μάρκους Μπέμε, να αφήσει ελεύθερο τον Φράγκο και ουσιαστικά να κάνει την κίνηση ματ με την επιστροφή Αλεξίεφ.

Ναι το να το λες εκ των υστέρων είναι το εύκολο, από την πρώτη στιγμή όμως που αποφασίστηκε η επιστροφή του Βούλγαρου ακραίου, είχα γράψει πως με την κίνηση αυτή ο Ολυμπιακός είναι το απόλυτο φαβορί. Και είναι γιατί καλό το κέντρο, παικταράς ο Μπέμε, αλλά κανείς κεντρικός στον κόσμο εκτός του Μισέρσκι (και αυτός το έκανε όταν γύρισε σε διαγώνιος στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου), όσο καλά και αν παίξει, δεν μπορεί να πάρει ένα παιχνίδι και κυρίως έναν τίτλο.

Αυτά τα παίρνουν οι ακραίοι με τον διαγώνιο, από την στιγμή βέβαια που έχουν και καλό πασαδόρο. Και με την επιστροφή του Αλεξίεφ, παρότι η αλήθεια είναι πως δεν γύρισε και στην καλύτερη κατάσταση όσον αφορά το σώμα του, ο Ολυμπιακός ήταν σαφώς καλύτερος από τον ΠΑΟΚ στις συγκεκριμένες θέσεις. Η διαφορά μάλιστα φάνηκε περίτρανα στο Κύπελλο όπου παίζοντας χωρίς Αλεξίεφ και Κουμεντάκη, οι Θεσσαλονικείς πήραν σχετικά άνετα την κούπα.

Στο πρωτάθλημα όμως κέρδισε αυτός που είχε και σε θέσεις κλειδιά καλύτερο υλικό, αλλά και πιο πλούσιο ρόστερ. Όταν ας πούμε μια ομάδα βάζει σε διπλή αλλαγή τον Ζουπάνι ως αναπληρωματικό διαγώνιο και η άλλη τον Μπούτο, υπάρχει διαφορά. Αυτή η διαφορά σε σειρά που χρειάζονται τρεις νίκες θα φαινόταν, δεν μπορούσε να κρυφτεί από διάφορα τρικ τα οποία βέβαια από πλευράς ΠΑΟΚ δεν έγιναν και έτσι ήρθε το άνετο 3-0.

Ένα 3-0 που θα ξαναγράψουμε πως σε μεγάλο ποσοστό οφείλεται στην απόφαση του Δεκεμβρίου να μείνει εκτός πρωταθλήματος και Κυπέλλου ο Μπέμε και να επιστρέψει ο Αλεξίεφ. Από εκείνη την στιγμή και ειδικά στα σημαντικά ματς οι Πειραιώτες ήταν σαν να έπαιζαν ουσιαστικά με δύο διαγώνιους, δύο παίκτες δηλαδή που θα μπορούσαν άνετα να τελειώσουν τις «σκοτωμένες» μπάλες κάτι που δεν συναντάς καθόλου εύκολα. Ο Ραουβέρτινκ με τον Βούλγαρο δίπλα του ανέβηκε επίπεδο, ο Φιλανδός πασαδόρος έπαιζε χωρίς άγχος καθώς έπαιρνε πιο εύκολα ρίσκο στην πάσα γνωρίζοντας πως αν δεν του βγει έχει δυο παίκτες να πάρουν τον πόντο όπου και αν τους δώσει την μπάλα και όλα πήραν τον δρόμο τους, Τόσο απλά...

ΥΓ: Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά όντως χωρίς Αλεξίεφ στον Ολυμπιακό και με την απόκτηση των Κλαπβάικ και Γκάρετ, ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να διεκδικήσει με μεγάλες αξιώσεις τον τίτλο και έχουμε γράψει πολλές φορές τους λόγους.

ΥΓ1: Είναι πραγματικά απολαυστικό να βλέπεις έναν παίκτη που ξεκάθαρα δεν έχει προσέξει τόσο τον εαυτό του να χτυπάει τόσο ωραία τις «σκοτωμένες» μπάλες. Χωρίς υπερβολή αν ο Αλεξίεφ με το βόλεϊ που ξέρει δούλευε περισσότερο θα μιλάγαμε για έναν παίκτη που θα ερχόταν στην Ελλάδα μόνο για διακοπές και θα έκανε τεράστια καριέρα στην Ιταλία...

ΥΓ2: Με το αν δουλειά δεν γίνεται, αλλά αν αντί για τον Οϊβάνεν ο Ολυμπιακός είχε από πέρσι τον Σμιτ δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει το Challegne Cup.

ΥΓ3: Η μεγάλη διαφορά του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ είναι ο προγραμματισμός. Ίδια ομάδα για χρόνια με λίγες και σημαντικές αλλαγές και αναπροσαρμογή κινήσεων ελάχιστες φορές και αυτές όταν είναι μεγάλη ανάγκη όπως φέτος. Και το σημαντικότερο. Εμπιστοσύνη στους προπονητές. Όποιος κατακτά τίτλο μένει και δεν φεύγει χωρίς κανείς να καταλάβει το γιατί...

ΥΓ4: Θα έχει ενδιαφέρον η νέα χρονιά στον Ολυμπιακό. Ο Σμιτ δεν θα μπορούσε να πει όχι στα τρελά λεφτά της Κορέας και μένει να δούμε τον αντικαταστάτη του σε μία άκρως σημαντική θέση. Όσο για τον Τζούριτς οι πιθανότητες να επιστρέψει ως κεντρικός είναι λίγες, αν όντως ισχύει πως και η Τρεντίνο του έχει κάνει πρόταση να πάει εκεί και πάλι για το κέντρο.