Τελικοί χωρίς φαβορί!

Αρχικά για να αποφύγουμε τα «έξυπνα» σχόλια, η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια στο blog, είτε πέφτω έξω, είτε μέσα, πάντα πριν τους τελικούς του πρωταθλήματος υπάρχει αναφορά στο ποια από τις δύο ομάδες είναι έστω και λίγο φαβορί. Φέτος για πρώτη φορά θεωρώ πως θα έχουμε την πιο αμφίρροπη «μάχη» για το πρωτάθλημα και πραγματικά δεν υπάρχει φαβορί.

Για την ακρίβεια τα παιχνίδια του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ δεν θα τα έλεγα αμφίρροπα, αλλά τρομερά δύσκολα για να διαβαστούν, καθώς υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να τα κρίνουν. Περισσότεροι από κάθε άλλη φορά τα τελευταία χρόνια και το μόνο σίγουρο είναι πως θα δούμε υψηλού επιπέδου θέαμα, από την στιγμή που έχουμε να κάνουμε με τις δύο μεγαλύτερες ομάδες της χώρας.

Πάμε να δούμε τους λόγους που οι τελικοί αυτοί δύσκολα μπορούν να διαβαστούν. Στην Ιεράπετρα οι Θεσσαλονικείς έστω και αν δυσκολεύτηκαν περισσότερο από όσο θα περιμέναμε με δεδομένες τις απουσίες των Αλεξίεφ και Κουμεντάκη, κατάφεραν να πάρουν το Κύπελλο και μαζί με την κούπα να αποκτήσουν ψυχολογικό προβάδισμα για τους τελικούς του πρωταθλήματος.

Στον ημιτελικό ωστόσο οι Πειραιώτες χωρίς τον πρώτο και τον τρίτο ακραίο τους, όχι απλά μπόρεσαν να τους κοντράρουν, αλλά ουσιαστικά έκαναν εμφάνιση τίτλου. Κατέθεσαν ψυχή και μπορεί να έχασαν, όμως σίγουρα άφησαν στους φιλάθλους τους υποσχέσεις για τα παιχνίδια που έρχονται.

Παιχνίδια που γι' αυτούς θα κριθούν σε μεγάλο βαθμό όχι μόνο στο αν θα παίξουν ο Αλεξίεφ με τον Κουμεντάκη, αλλά κυρίως στο σε πια κατάσταση θα βρίσκονται. Αν δηλαδή ο Βούλγαρος δώσει το παρών, αλλά δεν έχει ξεπεράσει το πρόβλημα που τον ταλαιπωρούσε, επειδή και ως χαρακτήρας είναι από αυτούς που τσαντίζονται εύκολα, αν δεν του βγει το παιχνίδι, κάνει περισσότερο κακό, παρά καλό. Από την άλλη όμως αν είναι καλά τότε μπορεί να κρίνει τα παιχνίδια αυτά.

Και μπορεί να τα κρίνει γιατί ουσιαστικά είναι ο μοναδικός που μπορεί να ξεκουράσει τον Σμιτ. Ο Καναδός διαγώνιος, όσο καλή υποδοχή και να βγει και να πάρουν επιθέσεις οι κεντρικοί, όσο δεν υπάρχει ο Αλεξίεφ να τελειώσει και αυτός τις λεγόμενες «σκοτωμένες» μπάλες, θα είναι πιο εύκολα αντιμετωπίσιμος. Αυτό άλλωστε φάνηκε και στον ημιτελικό του Κυπέλλου, με το μπλοκ των «ασπρόμαυρων» να τον κλείνει εξαιρετικά, παρά την φοβερή πρώτη μπάλα του Χριστοφιδέλη και το μεγάλο παιχνίδι του Ανδρεάδη.

Σε απλά ελληνικά, ναι καλή και άγια η υποδοχή. Εννοείται πως στο βόλεϊ ξεκινάνε όλα από αυτή, αλλά από την άλλη αν τα περιμένεις όλα από τον διαγώνιο επειδή οι ακραίοι σου δεν φτάνουν τους 15 πόντους, τότε δεν έχεις τύχη. Ο Ολυμπιακός αρχικά περιμένει να δει πως θα είναι ο Βούλγαρος και μετά λογικά θα «φορτώσει» στην υποδοχή τον Μουαγκουτούτια προκειμένου να τον κουράσει και να τον βγάλει από την επίθεση, όπου τα τελευταία ματς δείχνει ασταμάτητος.

Για την υποδοχή δεν θα είναι απίθανο να δούμε Χριστοφιδέλη ως λίμπερο, ειδικά αν είναι καλά και ο Αλεξίεφ, αλλά και ο Κουμεντάκης και φυσικά ο Μουνιόθ θα περιμένει να έχει στην ίδια καλή με την Ιεράπετρα μέρα τον Ανδρεάδη, προκειμένου να έχει χρήσιμους πόντους και από το κέντρο. Κλείνοντας με την ομάδα που έχει και το πλεονέκτημα έδρας, ο Ολυμπιακός της Ιεράπετρας με τον υγιή τον Βούλγαρο είναι σε θέση στην σειρά να πάρει τον τίτλο, μένει να δούμε αν αρχικά βγάλει την ψυχή που έβγαλε στο Κύπελλο, αλλά και αν ο έμπειρος ακραίος μπορεί να βοηθήσει.

Στον ΠΑΟΚ τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα από ποτέ. Η έλευση του Γιούρι Φιλίποφ ανέβασε την ψυχολογία, αυτό φάνηκε και στα παιχνίδια του Κυπέλλου, αλλά και σε αυτά με την επικίνδυνη και φορμαρισμένη Κηφισιά την οποία οι Θεσσαλονικείς δεν άφησαν σε κανένα σημείο να σκεφτεί πως μπορεί να πετύχει την έκπληξη.

Και το έκαναν με την συνταγή της Ιεράπετρας. Στην υποδοχή ο Σαφράνοβιτς παίζει ουσιαστικά ως δεύτερο λίμπερο, για να μην πούμε πρώτος, έχοντας δικό του σχεδόν όλο το γήπεδο. Με την κίνηση αυτή ο Ισραηλινός που άλλος παίκτης με την πρώτη μπαλιά την δικιά του δεν υπάρχει στο πρωτάθλημα, κάνει πιο εύκολο και κυρίως με μεγαλύτερη ποικιλία το παιχνίδι του Ντίμα Φιλίποφ. Ο Έλληνας πασαδόρος παίρνοντας την μπάλα εκεί που πρέπει, έχει να διαλέξει ανάμεσα σε Κλαπβάικ, Μουαγκουτούτια, Όκολιτς, αλλά και Τακουρίδη, ενώ υπάρχει φυσικά και η λύση του Σαφράνοβιτς που όταν δεν έχει το μυαλό στην επίθεση, αλλά στην υποδοχή, κερδίζει περισσότερους πόντους και με καλύτερα στατιστικά.

Παίρνοντας πάντως περισσότερο χώρο στην πρώτη μπάλα ο Ισραηλινός, έχει αλλάξει εντελώς την εικόνα και του Αμερικανού ακραίου που πλέον επιθετικά δείχνει ασταμάτητος. Ο Γκάρετ ήταν παίκτης κλειδί στην Ιεράπετρα και αν οι επιδόσεις του Σαφράνοβιτς στην υποδοχή συνεχίσουν να είναι το ίδιο καλές, θα είναι κομβικός και στους τελικούς.

Συνολικά ο ΠΑΟΚ αν έχει απέναντί του τον Αλεξίεφ θα τον σημαδεύει ακόμα και αν αυτός κάθεται στον πάγκο και θα αφήσει ουσιαστικά το αντίπαλο κέντρο να πάρει πόντους, κλείνοντας στο μπλοκ τον Σμιτ. Από την άλλη έχοντας καλή υποδοχή θα παίξει πολύ με κέντρο και Όκολιτς κυρίως και θα πάρει πολλές μπάλες και ο Γκάρετ κυρίως από πάιπ. Όσον αφορά το κέντρο, λογικά θα ο Σέρβος θα παίξει απέναντι σε Πετρέα, μια κίνηση που μόλις έγινε, έφερε το 1-1 στην Κρήτη.

Κλείνοντας θα ξαναπώ πως μιλάμε όντως για μια αμφίρροπη μάχη από την στιγμή που δεν ξέρουμε αν θα παίξουν οι ακραίοι του Ολυμπιακού και κυρίως σε πια κατάσταση θα βρίσκονται. Γι' αυτό για πρώτη φορά θα προσπαθήσω να αποφύγω προγνωστικά και τα μόνα που θα δώσω είναι πως σίγουρα θα παρακολουθήσουμε μεγάλα παιχνίδια. Ακόμα μεγαλύτερα από αυτό της Ιεράπετρας...

ΥΓ: Αυτή την στιγμή στον τομέα της ψυχολογίας ο ΠΑΟΚ είναι πιο μπροστά από τον Ολυμπιακό, αλλά ένα παιχνίδι μπορεί να τα αλλάξει όλα. Γι' αυτό ο σημερινός πρώτος τελικός είναι σημαντικός και για τους δύο. Με το 1-0 οι Πειραιώτες ανασαίνουν και αλλάζει η ψυχολογία τους. Με το 0-1 το πλεονέκτημα του «δικεφάλου» στον τομέα αυτό μεγαλώνει τόσο που τον καθιστά φαβορί για τον τίτλο.

ΥΓ1: Η αλήθεια είναι πως η χρονιά δεν του πήγε και τόσο καλά ως τώρα. Επειδή όμως ο Κουμεντάκης έχει και ταλέντο, αλλά και πείσμα χρωστάει ένα καλό παιχνίδι στον εαυτό του και μην εκπλαγεί κανείς αν αυτό είναι το σημερινό στο Ρέντη.

ΥΓ2: Τα τελευταία χρόνια απλά δεν έχουν αντίπαλο στην Ελλάδα και αυτό φάνηκε και φέτος. Έβδομο συνεχόμενο νταμπλ για τον Ολυμπιακό με τις «ερυθρόλευκες» να συνεχίζουν τον περίπατό τους. Μια ομάδα που δείχνει περίτρανα πως αν φτιάξεις στο βόλεϊ έναν πολύ δυνατό κορμό μπορείς να πετύχεις τους στόχους σου, όσο ψηλοί και αν είναι.