Οι μεγάλες ανατροπές, ο κακός ΠΑΟΚ και ο σταθερός Ολυμπιακός

Με μια ακόμα αγωνιστική γεμάτη συγκινήσεις μου πέρασε και πάλι από το μυαλό να γκρινιάξω για την ΕΣΑΠ που δεν σέβεται το ίδιο της το προϊόν. Που ενώ το πρωτάθλημα έχει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον υπάρχουν αγωνιστικές με 4 ματς και δύο ομάδες να έχουν ρεπό και όχι με πέντε χωρίς ρεπό. Ναι είναι κουραστικό, αλλά πραγματικά ακόμα δεν μπορώ να σκεφτώ με ποια λογική δεν υπήρξε νέα κλήρωση, όσο και να προσπαθώ, δεν μπορώ.

Πάμε όμως τώρα στα σοβαρά και σε μια ακόμα αγωνιστική γεμάτη συγκινήσεις. Μια αγωνιστική με δύο σπουδαίες ανατροπές, αυτή του Φοίνικα Σύρου επί του ΠΑΟΚ και αυτή του Παναθηναϊκού επί του Ηρακλή. Ανατροπές που θα βοηθήσουν τις ομάδες που τις έκαναν όχι μόνο βαθμολογικά, αλλά κυρίως ψυχολογικά.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και τον αγώνα της Σύρου. Οι... πειρατές μπορεί να βρέθηκαν πίσω με 2-0, αλλά μπόρεσαν να πάρουν το δίποντο επειδή έκαναν ό,τι και οι περισσότερες ομάδες έως τώρα απέναντι στον ΠΑΟΚ. Πίεσαν ακόμα περισσότερο στο σερβίς και η καλή έως εκείνο το σημείο υποδοχή των «ασπρόμαυρων», χάλασε όπως συμβαίνει συνήθως στα παιχνίδια που έχει δώσει η ομάδα του Στάνκου.

Ο Ντόκιτς δεν ένιωθε μόνος του καθώς ο Εβάντρο ήταν εξαιρετικός με 24 πόντους και κυρίως 5 από τους συνολικά 7 άσους της ομάδας του και η ομάδα του Παβλίσεβιτς πήρε μια νίκη που τόσο την ήθελε ενόψει της συνέχειας. Και την ήθελε για να πιστέψει η ίδια πως μπορεί να πετύχει πράγματα, πως έχει υλικό για να τα καταφέρει και πως δεν στηρίζεται μόνο στον Σέρβο και μετά το χάος.

Στον αντίποδα ο ΠΑΟΚ απογοήτευσε για ακόμα μία φορά. Οι Θεσσαλονικείς δεν έχουν ξεκινήσει καθόλου καλά, καθώς εκτός από τα αποτελέσματα, το χειρότερο είναι η εικόνα τους. Ξεκινάνε στην Σύρο δυνατά, παίρνουν με άνεση τα δύο πρώτα σετ, έχουν καλή για να μην πω ιδανική για τα έως τώρα δεδομένα τους υποδοχή και αντί να... καθαρίσουν το ματς, παθαίνουν μπλακ άουτ και φεύγουν ηττημένοι.

Και ναι το να μιλήσουμε πάλι για υποδοχή είναι το εύκολο και παρότι ισχύει, το σημερινό έδειξε για ακόμα μία φορά πως στο ξεκίνημά τους οι Κυπελλούχοι δεν έχουν την βοήθεια που θα έπρεπε από τον πάγκο. Ο Στάνκου αποφεύγει να ανακατέψει την τράπουλα, δεν το έκανε ούτε και χθες όταν χρειάστηκε, άφησε εκτός τον Χιμένεθ, δεν ξεκούρασε τον Τζούριτς που κάποια στιγμή φάνηκε πως ήθελε ανάσες και γενικά δεν είχε την παραμικρή επίδραση στο ματς.

Το κλίμα για τον Ρουμάνο είναι βαρύ, αλλά από την άλλη ο ίδιος το έχει κάνει βαρύ και το έχει κάνει όχι μόνο με τα έως τώρα αποτελέσματα, αλλά κυρίως με την εικόνα της ομάδας του. Μια εικόνα που όχι μόνο δεν αλλάζει προς το καλύτερο, αλλά συνεχώς χειροτερεύει, με τον «δικέφαλο του βορρά» να μην έχει βελτιωθεί ουσιαστικά σε κανένα κομμάτι του παιχνιδιού του. Το υλικό υπάρχει και στο χέρι του Στάνκου είναι να αλλάξει πρόσωπο στον ΠΑΟΚ, αλλιώς θα είναι μεγάλη έκπληξη αν συνεχίσει να βρίσκεται στον πάγκο του.

Πάμε τώρα στην άλλη ανατροπή, αυτή της Μίκρας. Στην Θεσσαλονίκη ο Ηρακλής παρότι και στα δύο σετ βρέθηκε πίσω στο σκορ, κατάφερε να αντιδράσει και να κάνει το 2-0. Και το έκανε έχοντας σε καλή ημέρα τον Αρμενάκη, τον Σωτηρίου, αλλά και τον Προύσαλη. Τους τρεις πιο έμπειρους παίκτες του (μαζί με τον Μπαμπαλιούτα φυσικά), που παραμένουν οι ηγέτες του και αυτοί που θα τραβήξουν και πάλι το κάρο, κάτι που είχαμε αναφέρει και στο ξεκίνημα της χρονιάς.

Το κακό όμως με τον «γηραιό» είναι πως αν δεν καταφέρει να τελειώσει κάποιο ματς, η κούραση κάνει την εμφάνισή της. Χθες την έκανε και πάλι και σε συνδυασμό με την όχι και τόσο καλή εμφάνιση του Κλίντι (σίγουρα δεν είχε καμία σχέση με αυτή απέναντι στον Ολυμπιακό), μετέτρεψε αυτό το 2-0 σε 2-3.

Και το μετέτρεψε γιατί απέναντί του ήταν ένας Παναθηναϊκός που πήγε στην Θεσσαλονίκη για τη νίκη και μόνο. Δεν το έβαλε κάτω ακόμα και όταν έχασε τα δύο πρώτα σετ, παρότι ουσιαστικά τα «κρατούσε» στο μεγαλύτερο μέρος τους. Οι... πράσινοι με την ανατροπή αυτή πέτυχαν πολλά παραπάνω από το ό,τι πήραν το δίποντο. Η συγκεκριμένη ομάδα έχει βρεθεί πολλές φορές να προηγείται με 2-0 ή 2-1 και να χάνει και το ότι κατάφερε να πετύχει το αντίθετο της ανεβάζει την ψυχολογία στα ύψη. Η νίκη έτσι όπως ήρθε είναι πιο σημαντική από μία με 3-0 ή 3-1 ή ακόμα και πιο σημαντική από το να κέρδιζε τον Ολυμπιακό με 3-2 και αυτό θα φανεί στην συνέχεια.

Αγωνιστικά ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος έχει καταφέρει να μην φαίνεται το πολύ μικρό ρόστερ, φυσικά και ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ενίσχυση, γιατί στο μέλλον αυτό το πρόβλημα θα φανεί, αλλά έως τώρα έχει «κρυφτεί» για τα καλά. Στην Μίκρα ας πούμε κρύφτηκε γιατί ο Ράπτης δεν ήταν απλά καλός, αλλά εντυπωσιακός. Κανείς δεν πίστευε πως αυτή την εποχή στην Ελλάδα ένας 18χρονος θα ξεκινούσε έτσι το πρωτάθλημα, αλλά ο μικρός το κάνει και το σημαντικότερο είναι πως συνεχώς γίνεται και καλύτερος.

Ε όταν έχεις έναν τέτοιο Ράπτη, τον Γιορντάνοφ πάνω από θετικό και τον Πελεκούδα διψήφιο, τότε είναι εξαιρετικά δύσκολο να χάσεις ακόμα και σε μια τόσο δύσκολη έδρα. Το βασικό για τον Παναθηναϊκό είναι πως στα τέσσερα ματς που έχει δώσει έως τώρα έχει απίστευτη διάρκεια. Έχει χάσει με 3-2 από Ολυμπιακό (εντός) και ΑΕΚ (εκτός), παίρνοντας έναν πόντο, έχει κερδίσει με 3-0 την έως εκείνη την στιγμή έκπληξη του πρωταθλήματος Κομοτηνή και έχει κάνει και την μεγάλη ανατροπή επί του Ηρακλή στην Μίκρα. Αυτή η διάρκεια έχει φέρει τα χαμόγελα στην Κυψέλη, παρότι όλοι γνωρίζουν πως ακόμα οι... πράσινοι έχουν δρόμο μπροστά τους για να πετύχουν τους στόχους τους.

Και να κλείσουμε με τον Ολυμπιακό. Οι Πειραιώτες παραμένουν οι μοναδικοί αήττητοι στο πρωτάθλημα μετά το 3-1 στο Βραχάτι επί του πολύ δυνατού έως τώρα Παμβοχαϊκού, τρέχουν ένα σερί 34 νικών και έχουν μεγάλη σταθερότητα. Χωρίς να έχουν πιάσει την φοβερή εμφάνιση, κάτι που άλλωστε καμία ομάδα δεν το έχει κάνει έως τώρα, έχουν τους παίκτες να παίρνουν τα ματς ακόμα και όπως σήμερα ας πούμε δεν πάει καλό το κέντρο τους.

Ο Σμιτ έχει βαλθεί με το καλημέρα να δείξει πως βάζει πλώρη για mvp του πρωταθλήματος, ο Ραουβέρτινκ μετά το Παγκόσμιο και το μουδιασμένο αρχικό του ξεκίνημα ανεβάζει στροφές, ενώ ο Κουμεντάκης με τον Φράγκο φαίνεται να βρίσκουν και αυτοί τους ρόλους τους, κάτι που σίγουρα μόνο εύκολο δεν είναι. Οι «ερυθρόλευκοι» είναι δεδομένο πως παιχνίδι με το παιχνίδι θα πηγαίνουν όλο και καλύτερα, περιμένοντας να ανεβάσει ρυθμούς και ο Μπέμε που έως τώρα μόνο θετικός δεν είναι.

Αυτή την στιγμή η ομάδα του Μουνιόθ δείχνει να είναι ένα βήμα πιο μπροστά από τις υπόλοιπες. Έχει αδυναμίες αλλά και το υλικό να τις κρύψει και όσο κερδίζει ανεβάζει ακόμα περισσότερο την αυτοπεποίθησή της, κάτι εξαιρετικά σημαντικό όταν φτάσει η στιγμή που θα κρίνονται τίτλοι.

ΥΓ: Διάβασα τα στατιστικά και δεν μπορούσα να το πιστέψω. Πραγματικά ακόμα δεν έχω καταλάβει πως ο ΠΑΟΚ έχασε ένα ματς στο οποίο πήρε 40 πόντους από λάθη αντιπάλων. Ο Φοίνικα δηλαδή του... χάρισε πάνω από ενάμιση σετ από λάθη και αυτός «κατάφερε» να χάσει...

ΥΓ1: Με αφορμή τη νέα εξαιρετική εμφάνιση του Ράπτη ήθελε να γράψω μια σκέψη μου που όμως είναι λίγο υπερβολική, οπότε θα την αποφύγω. Απλά δεν μπορώ επίσης να καταλάβω πως ο Καπετανίδης που στην Εθνική Εφήβων ήταν το ίδιο χρήσιμος με τον νεαρό του Παναθηναϊκού, δεν έχει πάρει τις ευκαιρίες του. Κρίμα αρχικά για τον μικρό και κυρίως κρίμα για τον Ρουμάνο που δείχνει να μην τολμά...