Με τέτοια εμφάνιση η Εθνική προκρίνεται στους «16»

Έχουν περάσει πολλά χρόνια, πάρα πολλά που θυμάμαι τον εαυτό μου να κάθεται να δει την Εθνική ομάδα και να έχει χαζέψει από το ωραίο θέαμα που βλέπει. Κακά τα ψέματα το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα είχε βρεθεί όσο πιο χαμηλά γίνεται και πρώτα από όλα οι ίδιοι οι παίκτες δεν χαιρόντουσαν αυτό που έκαναν. Το τελευταίο διάστημα πάει κάτι να αλλάξει και αν κρίνουμε από τον αγώνα με την Ιταλία, βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο για να αλλάξει.

Πραγματικά και χωρίς καμία δόση υπερβολής, η Εθνική χθες έκανε την καλύτερη εμφάνιση της τελευταίας δεκαετίας και όχι μόνο. Απέναντι σε μία υπερδύναμη του παγκόσμιου βόλεϊ, πήρε το πρώτο σετ με περίπατο, βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο στο δεύτερο και παραλίγο να κάνει μαγική ανατροπή και στα άλλα δύο πάλεψε, όχι όπως στα πρώτα, αλλά σίγουρα πάλεψε.

Οι παίκτες του Ανδρεόπουλου το χάρηκαν το ματς, άλλωστε δεν τους δίνεται η ευκαιρία να παίζουν κάθε μέρα απέναντι στον μάγο Χουαντορένα και τον Ζάιτσεφ και στο τέλος παρά την ήττα η γεύση που μένει είναι γλυκιά. Και είναι γλυκιά γιατί με την εμφάνιση, ειδικά στα δύο πρώτα σετ, αυτή η ομάδα άφησε υποσχέσεις για την συνέχεια. Όχι για το ματς με την Γαλλία που είναι το μεγάλο φαβορί, αλλά γι' αυτά με Πορτογαλία και Ρουμανία.

Ναι στο βόλεϊ και συνολικά στο αθλητισμό κανείς δεν μπορεί να πει πως επειδή δυσκολέψαμε την Ιταλία θα κερδίσουμε τους άλλους δύο. Ωστόσο πραγματικά αν απέναντι σε Πορτογάλους και Ρουμάνους παίξουμε με την ίδια ψυχή, ίδια προσήλωση στο πλάνο και μπούμε με την ίδια διάθεση να χαρούμε το παιχνίδι όπως χθες, τότε σίγουρα μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Αυτά όμως αργούν, τώρα ας δούμε τον ματς με τους Ιταλούς, αλλά και το σημερινό με Γαλλία. Χθες με την παρέα του Χουαντορένα, η Εθνική άγγιξε το άριστο, έκανε όντως την καλύτερη εμφάνιση που έχει κάνει την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον. Στην υποδοχή οι Κοκκινάκης και Πρωτοψάλτης ήταν φοβεροί, στην επίθεση ο Ζουπάνης με τον Πρωτοψάλτη ασταμάτητοι, στην πάσα ο Φιλίποφ έκανε από τα καλύτερα παιχνίδια του με την Εθνική και στο μπλοκ, παρότι δεν κερδίσαμε κανέναν πόντο, «σπάσαμε» πολλές φορές την μπάλα κερδίζοντας συνέχεια τον πόντο σε κόντρα επίθεση.

Ειδικά στο πρώτο σετ, όλα αυτά λειτούργησαν άψογα και κανείς μας δεν μπορούσε να πιστέψει όχι από το ότι το πήραμε, αλλά το ότι το κάναμε με τους Ιταλούς να κερδίζουν μόλις 17 πόντους. Πραγματικά απίστευτο. Αν όμως η εμφάνιση στο πρώτο μας άφησε υποσχέσεις, αυτή στο δεύτερο μας έκανε σίγουρους για την πρόκριση (αν φυσικά επαναληφθεί). Ήταν αδιανόητο να περάσει η Ιταλία μπροστά με 17-22 και η ομάδα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου να καταφέρει να ισοφαρίσει σε 23-23. Ελάχιστες ομάδες θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό απέναντι στην «σκουάντρα ατζούρα» και οι διεθνείς με τα σερβίς των Ράπτη και Κουμεντάκη το κατάφεραν. Αν μάλιστα την στιγμή που ισοφάρισαν είχαν λίγο παραπάνω τύχη τότε θα μπορούσαν να είχαν κάνει το 2-0 και να βλέπαμε άλλο ματς.

Με το αν όμως δουλειά δεν γίνεται. Οι Ιταλοί με τον Χουαντορένα να το παίρνει προσωπικά ισοφάρισαν και μετά έστω και δύσκολα πήραν τα δύο επόμενα σετ και μαζί και τη νίκη. Η Εθνική μας από την πλευρά της κανείς δεν ξέρει αν έπιασε ταβάνι, αυτό όμως που όλοι μπορούν να πουν με σιγουριά, είναι πως αν παίξει έτσι με Πορτογαλία και Ρουμανία θα περάσει στους «16» της διοργάνωσης. Το θέμα είναι ένα. Μπορεί να ξαναπαίξει το ίδιο καλά; Φυσικά και μπορεί, για την ακρίβεια πρέπει να μπορέσει για να κάνει το βήμα παραπάνω.

Μέχρι τα δύο εκείνα ματς, σειρά έχουν οι Γάλλοι. Μια ομάδα που στοιχηματικά δινόταν πρώτο φαβορί μαζί με Ρωσία. Η Γαλλία δεν θα έχει τον Ν' Γκαπέ, αλλά είναι μια ομάδα που δύσκολα παίζεται. Η Εθνική μας θα πρέπει να μπει μέσα για να χαρεί το ματς, όπως και κόντρα στην Ιταλία και όπου βγει, να μην παρατήσει ούτε φάση, καθώς έχει και το ρεπό της Κυριακής που θα γεμίσει τις μπαταρίες της ομάδας ενόψει Ρουμανίας και Πορτογαλίας και ό,τι πάρει θα την βοηθήσει. Ακόμα και μια ήττα με 3-0 με γεμάτα σετ, μόνο καλό μπορούν να κάνουν. Σημασία έχει να παλέψει, να καταθέσει ψυχή και να υπάρχουν χαμόγελα όπως και χθες...

Στο άλλο παιχνίδι του ομίλου, η Βουλγαρία έκανε το αναμενόμενο 3-0 επί της Ρουμανίας, που ωστόσο ειδικά στο πρώτο σετ πάλεψε και με το παραπάνω και το έχασε στις λεπτομέρειες με 28-26. Και στα άλλα δύο προσπάθησε, αλλά οι Βούλγαροι ήταν πολύ ανώτεροι και έκαναν το δύο στα δύο και κόντρα σε Γάλλους και Ιταλούς θα παλέψουν για να φτάσουν όσο γίνεται πιο ψηλά.

Στον δεύτερο όμιλο που ξεκίνησε σήμερα, η Σερβία ήταν επιβλητική με το 3-0 επί της Γερμανίας, η Σλοβακία του Αντρέι Κράβαρικ πήρε σπουδαία νίκη επί της Ισπανίας με 3-2, ενώ το Βέλγιο με το 3-0 επί της Αυστρίας, έδειξε πως μπορεί να είναι η 2η του συγκεκριμένου ομίλου.

Οι Ρώσοι στον τρίτο κέρδισαν και πάλι, έχασαν και πάλι όμως σετ, αυτή την φορά από την Λευκορωσία και δείχνουν πως και πάλι δεν είναι μια ομάδα που μπορείς να εμπιστευτείς, ενώ η Τουρκία με εξαίρεση το δεύτερο σετ που πήρε σε λεπτομέρειες δεν δυσκολεύτηκε να κερδίσει με 3-0 την Βόρεια Μακεδονία και να πάρει την πρώτη της νίκη.

Τέλος στον τέταρτο η Εσθονία πήρε σετ από την Πολωνία που έπαιξε με πολλές αλλαγές, αλλά έχασε με 3-1, στο ντέρμπι της Τσεχίας με την Ουκρανία, οι Ουκρανοί επικράτησαν με 3-1 και πήραν προβάδισμα πρόκρισης, ενώ η Ολλανδία έκανε περίπατο στο ματς με το Μαυροβούνιο επικρατώντας με το άνετο 3-0. Ως τώρα δηλαδή με εξαίρεση κάποια χαμένα σετ, δεν έχουμε την μεγάλη έκπληξη και μακάρι η μεγαλύτερη να είναι σήμερα από την Εθνική μας στο ματς με την Γαλλία...

ΥΓ: Φοβερό κοουτσάρισμα από τον Ανδρεόπουλο και στις αλλαγές, αλλά και στα βίντεο τσεκ που ζήτησε και στα οποία είχε δίκιο στην συντριπτική τους πλειοψηφία.

ΥΓ1: Προσωπικά είχα κάποιους ενδοιασμούς για το αν μπορεί ο Κοκκινάκης να παίξει λίμπερο και απορούσα με τους ύμνους που γραφόντουσαν. Η διάψευση ήρθε από τον ίδιο τον παίκτη που στο πρώτο του μεγάλο τουρνουά σε αυτή τη θέση, είναι στα δύο παιχνίδια μαγικός. Και το μαγικός δεν είναι καθόλου υπερβολικό. Τόσο σε υποδοχή, όσο και σε άμυνα, δείχνει πως η απόφαση να αφήσει τα άκρα και να παίξει λίμπερο, μπορεί αν συνεχίσει έτσι να του εκτινάξει την καριέρα.

ΥΓ2: Δεν είναι Σοκόλοφ, δεν είναι Ζάιτσεφ, ούτε βέβαια Μπογιέ. Ο Ζουπάνι ωστόσο έχει ψυχή, έχει ταλέντο και πάντα δίνει ό,τι μπορεί. Δεν θα σου πάρει παιχνίδι, αλλά δύσκολα θα πεις πως υστέρησε και μπράβο του.

ΥΓ3: Όλο το παιχνίδι χθες ήταν τα χαμόγελα και η πλάκα που γινόταν ακόμα και όταν η ομάδα έχανε. Η Εθνική είχε 10 χρόνια να προκριθεί σε τελικά Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και από την στιγμή που επιστρέφει στους μεγάλους, όλοι πρέπει να χαρούν το κάθε ματς, τον κάθε πόντο ξεχωριστά. Τόσο πολύ που να κάνουν τα πάντα για να βρεθούν το συντομότερο δυνατό και πάλι σε μεγάλη διοργάνωση.

ΥΓ4: Εμένα προσωπικά το μπλοκ στο ματς με την Ιταλία που δεν κερδίσαμε κανέναν πόντο μου άρεσε πολύ περισσότερο από όσο με Βουλγαρία που κερδίσαμε τέσσερις. Και μου άρεσε γιατί έσπασε πολλές μπάλες των ιταλών, εκνευρίζοντας τους σε μεγάλο βαθμό.

ΥΓ5: Πόσο μαγεία είναι να βλέπεις τον Χουαντορένα, πραγματικά ο άνθρωπος ξέρει απίστευτο βόλεϊ. Ελπίζω ρε Μητσάρα να έκανες την καλή και να πήρες την φανέλα...