Επιβλητική εμφάνιση και έτοιμος για το θαύμα ο Ολυμπιακός!

Η αλήθεια είναι πως επειδή τον πρώτο αγώνα στην Βουλγαρία δεν τον είχε δείξει κάποιο κανάλι, δεν υπήρχε και άποψη για το πως έπαιξε ο Ολυμπιακός. Ωστόσο προσωπικά πίστευα πως μέσα στο Ρέντη οι «ερυθρόλευκοι» όχι απλά είχαν τύχη, αλλά και τις περισσότερες πιθανότητες για πρόκριση στα ημιτελικά. Δεν πίστευα βέβαια πως θα έπιαναν τέτοια εμφάνιση, ειδικά στα δύο τελευταία σετ και μάλιστα με τόσο κακό Αλεξίεφ, αλλά από την άλλη έδειξαν στο πιο σημαντικό τους φετινό παιχνίδι πως μπορούν να πετύχουν πολλά.

Νέο παιχνίδι στα φρουτάκια! Το «Fruit Blox» προσγειώθηκε στην Sportingbet.gr!

Θα πείτε τι πολλά, όταν πλέον απέναντί τους είναι μία από τις κορυφαίες ομάδες αυτή την στιγμή στον πλανήτη. Ναι πραγματικά, όποιος πει πως η Τρεντίνο δεν είναι το ακλόνητο φαβορί, θα είναι το λιγότερο άσχετος, αλλά με τον μεγάλο ημιτελικό θα ασχοληθούμε πιο μετά. Τώρα ας αναφερθούμε στον αγώνα με τους Βούλγαρους και την μεγάλη αυτή πρόκριση για την ομάδα του Μουνιόθ.

Ένας Μουνιόθ που έχει μεγάλο μερίδιο σε αυτή την πρόκριση. Ο Ισπανός με τον Στεφάνου να μην είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση λόγω τραυματισμού, έδωσε την θέση του λίμπερο στον Χριστοφιδέλη και όχι στον Δαρίδη και δικαιώθηκε απόλυτα. Ο αειθαλής ακραίος ανταποκρίθηκε πολύ καλά και σε αυτόν τον ρόλο, κάνοντας ακόμα πιο εύκολο το έργο του Ταρβαπόρτι.

Δεν είναι τυχαίο πως με εξαίρεση τον όντως πολύ κακό Αλεξίεφ, όλοι οι υπόλοιποι παίκτες του Ολυμπιακού είχαν πάνω από 50% στην επίθεση, ενώ οι δύο κεντρικοί έφτασαν το διψήφιο αριθμό. Για να γίνει αυτό χρειάζονται δύο πράγματα, αρχικά καλή υποδοχή και φυσικά και καλή πάσα και την Πέμπτη οι Πειραιώτες τα είχαν και τα δύο και αυτό φάνηκε στο τάραφλεξ.

Εκεί όπου στο πρώτο σετ οι «ερυθρόλευκοι» ξεκίνησαν εντυπωσιακά και έφτασαν να προηγούνται με 15-7, δείχνοντας έτοιμοι όχι απλά για το 1-0, αλλά και για την πρόκριση. Από εκείνο το σημείο και μέχρι το 23-23, είναι κάτι που θα πρέπει να αποβάλει ο Ολυμπιακός όχι ενόψει Τρεντίνο, αλλά συνολικά ενόψει συνέχειας των υποχρεώσεών του. Οι παίκτες του Μουνιόθ ήταν σκιά του εαυτού τους, δεν τους πήγαινε τίποτα καλά, η υποδοχή ήταν κάκιστη, αλλά και πάλι όταν βρέθηκαν μπροστά στο φάσμα του 0-1 αντέδρασαν και αυτή την αντίδραση πρέπει να κρατήσουν από το συγκεκριμένο σετ.

Από την στιγμή που έγινε το 1-0 και έφυγε το άγχος, οι Πειραιώτες έγιναν και πάλι όσο επιβλητικοί ήταν μέχρι το 15-7 του πρώτου και έκαναν με άνεση το 3-0 στέλνοντας το ματς στο χρυσό σετ. Στο διάστημα αυτό όλα πήγαιναν πολύ καλά και ειδικά το σερβίς, όπου συνολικά έκαναν 9 άσους, κάτι που σίγουρα δεν συναντάς εύκολα Το πόσο αποφασισμένοι ήταν οι παίκτες του Ολυμπιακού φάνηκε στο χρυσό σετ. Όταν έχεις κάνει σχετικά εύκολα το 3-0, μπορεί να αγχωθείς ή να έχεις περισσότερη σιγουριά από όσο πρέπει και να το πληρώσεις. Αυτό πήγε να γίνει όταν το 10-8 έγινε 10-10, αλλά και πάλι υπήρχαν λύσεις. Και αυτό είναι άλλωστε το μεγάλο όπλο των Πειραιωτών την φετινή χρονιά. Οι πολλές λύσεις που στα δύσκολα είναι ικανές να δώσουν μεγάλες νίκες.

Θα πείτε αυτές οι λύσεις φτάνουν και κόντρα στην Τρεντίνο; Προσωπικά πιστεύω πως αν ο Ολυμπιακός προκριθεί απέναντι στην ομάδα που λίγους μήνες πριν κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων θα είναι ένα μεγάλο θαύμα. Ένα θαύμα που μεγαλύτερο δεν θα έχει κάνει στο παρελθόν ελληνική ομάδα βόλεϊ και αυτό το καταλαβαίνει ο καθένας που ασχολείται ελάχιστα με το άθλημα, όταν διαβάζει την βασική εξάδα των των Ιταλών.

Αυτή την στιγμή η Τρεντίνο έχει στην πάσα τον Τζιανέλι, βασικό της Εθνικής Ιταλίας και μέσα στου καλύτερους πέντε στον κόσμο. Έχει διαγώνιο τον Βετόρι που σκεφτείτε πως είναι ο «χειρότερος» παίκτης της, ενώ άνετα θα ήταν πρωταγωνιστής στις περισσότερες ομάδες των προηγμένων πρωταθλημάτων (δεν μιλάμε καν για το ελληνικό όπου θα ήταν ηγέτης σε όλες). Έχει ένα από τα καλύτερα δίδυμα ακραίων. Τον βασικό με τις ΗΠΑ Άαρον Ράσελ (υπάρχουν στιγμές που τον χαζεύεις όταν καρφώνει πάνω από το μπλοκ) και τον ηγέτη της Σερβίας Ούρος Κοβάσεβιτς, ο οποίος πραγματικά ξέρει πολλά καντάρια βόλεϊ και είναι απόλαυση να τον βλέπεις πόσο μυαλωμένα παίζει.

Στο κέντρο πάλι με εξαίρεση τον Καντελάρο που δεν σου γεμίζει το μάτι, αλλά κακό παίκτη δεν τον λες, δεσπόζει η μορφή του Σρέτσκο Λίσινατς που βρίσκεται μέσα στους δέκα καλύτερους κεντρικούς στον κόσμο. Και για τελευταίο αφήσαμε τον Ζένια Γκρεμπενίκοφ, τον καλύτερο κατά πολλούς λίμπερο στον πλανήτη. Αν αυτή δεν είναι μια πλήρης ομάδα, ποια είναι;

Και εδώ έρχεται και το άλλο ερώτημα. Δηλαδή δεν θα πρέπει να παλέψει ο Ολυμπιακός, αλλά να πάει σίγουρος για τον αποκλεισμό; Φυσικά και όχι. Και θα πρέπει να παλέψει και κυρίως θα πρέπει να πάει να χαρεί αυτά τα δύο παιχνίδια. Κόντρα σε μια τέτοια υπερομάδα μόνο να κερδίσουν έχουν οι «ερυθρόλευκοι» ακόμα και αν αποκλειστούν. Δεν σου δίνεται η δυνατότητα να αντιμετωπίζεις τόσο σπουδαίους παίκτες, ειδικά όταν τόσα χρόνια η Εθνική ήταν εκτός μεγάλων διοργανώσεων και γι' αυτό θα πρέπει να διασκεδάσουν την κάθε στιγμή και όπου βγει.

Προσωπικά ξαναλέω πως πιστεύω πως οι πιθανότητες είναι ελάχιστες, αλλά όχι μηδαμινές. Πλέον ο Ολυμπιακός έχει πετύχει τον πρώτο του μεγάλο στόχο που ήταν να βρεθεί απέναντι στην Τρεντίνο και θα παλέψει για το θαύμα και μένει να δούμε αν θα το πετύχει...

ΥΓ: Πέρσι κόντρα στην Ραβέννα που σε καμία περίπτωση δεν είναι Τρεντίνο, έγραφα και συνεχίζω να το πιστεύω, πως αν οι Πειραιώτες έπαιζαν στο Ρέντη και όχι στο αχανές ΣΕΦ, θα μπορούσαν να πάρουν ακόμα και τον τίτλο. Φέτος ωστόσο θα ήταν ιδανικό απέναντι σε έναν τόσο σπουδαίο αντίπαλο να έπαιζαν στο ΣΕΦ προκειμένου να χαρούν περισσότεροι φίλοι του βόλεϊ συνολικά και όχι μόνο του Ολυμπιακού αυτό το ματς.

ΥΓ1: Κόντρα στους Βούλγαρους φάνηκε πόσο διαφορετική είναι η εξάδα με τον Μπέμε. Ο Γερμανός είναι δεδομένο πως θα λείψει στο ελληνικό πρωτάθλημα και εκεί θα προσπαθήσει να χτυπήσει ο ΠΑΟΚ, ειδικά αν ο Αλεξίεφ έχει απόδοση όπως κόντρα στην Μπουργκάς.