Με το hangover του Τσιτσιπά και της O2 Arena

Λένε ότι μετά από ένα γερό μεθύσι, το πρωί που ακόμα όλα γυρνάνε, ένα ποτήρι μπύρα βοηθάει πολύ. Προσωπικά είμαι τύπος του καφέ, ακόμα και με ενδοφλέβια παροχή αν γίνεται. Αυτά μετά από μεθύσι.

Μετά από έναν ATP Finals τίτλο από Έλληνα τενίστα που σαν φράση θα συνιστούσε παλιά από μόνη της σύντομο ανέκδοτο, ο πρωινός καφές ανακατεμένος με πρωινό Τύπο και περιήγηση στα social media δε βοηθά απαραίτητα στο να συνειδητοποιήσεις τι έχει συμβεί. Ακόμα κι αν αυτό συνέβη μπροστά στα τυχερά μάτια σου και με την ευγενική φιλοξενία της Peugeot.

Τι όμως πραγματικά συνέβη; Να βάλουμε λίγο τα πράγματα στη θέση τους; Δεν υπήρξε καμιά ισοπέδωση των αντιπάλων, καμιά αποκαθήλωση των Big 3, καμιά δυναστεία Στέφανου δεν ξεκίνησε, όχι δεν είναι ο καλύτερος τενίστας στον κόσμο (ακόμα), φυσικά αυτό που πέτυχε είναι τεράστιο, ευτυχώς πετυχαίνει πράγματα πολύ νέος κι έχουμε πολλά χρόνια μπροστά μας να τον απολαύσουμε και τέλος όσο κι αν ακούγεται περίεργο και υπερβολικό ναι βοήθησε πολύ η αποστασιοποίησή του από τα social media.

Στο τένις το σύστημα αξιολόγησης είναι ιδιαίτερα απαιτητικό και μακροπρόθεσμο και ο βασικότερος λόγος που οι Big 3 θα παραμείνουν Big κι αφού σταματήσουν είναι ο συνδυασμός του φανταστικού τένις που έπαιξαν σε βάθος χρόνου. Η διάρκειά τους είναι που κάνει απίστευτες τις αθλητικές τους επιδόσεις και ο συνολικός αριθμός τίτλων τους είναι απλά συγκλονιστικός!

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς, που βέβαια δεν έχει κερδίσει έναν τίτλο Grand Slam ή Major, έκανε κάτι που δεν μπορεί να υποβιβάσει ή να παραγνωρίσει κανείς. Πήγε στο Λονδίνο μεταξύ των Top 8 τενιστών του κόσμου, νίκησε τη γενιά του, τον κακό του δαίμονα Μεντβέντεφ και τον άσπονδο φίλο του Σάσα Ζβέρεφ, έχασε από τον Ναδάλ σε ένα ματς που ο Ισπανός καιγόταν να πάρει σε αντίθεση με τον Έλληνα πρωταθλητή, νίκησε τον θρυλικό Ρότζερ Φέντερερ αναγκάζοντάς τον, όπως ο ίδιος ο Ελβετός μαέστρος παραδέχτηκε, να παίξει άσχημα και στον Τελικό κατέβαλε έναν «σιδερένιο» αντίπαλο, τον φορμαρισμένο Αυστριακό Ντόμινικ Τιμ.

Το σπουδαιότερο όλων; Ο Στέφανος Τσιτσιπάς παίζει καλύτερα απ’ ότι έπαιζε. Είναι βελτιωμένος στο σερβίς, είναι βελτιωμένος στο footwork, είναι σταθερός και απειλητικός από το backhand, είναι φονιάς με το forehand και είναι πολύ καλός αλλά θα γίνει και καλύτερος, όταν ανεβαίνει στο φιλέ. Όπως ο θρυλικός Μπόρις Μπέκερ παρατήρησε είναι ένα κορμί που ακόμα αναπτύσσεται-ψηλώνει και το κεφάλι του φαίνεται να «κρυώνει» σιγά σιγά, πράγμα όμως που θα φανεί καλύτερα στο μέλλον.

Μια επιτυχημένη καριέρα στο τένις είναι αρκετά ξένη σε κάθε ελληνική λογική αξιολόγησης γιατί ο Στέφανος δεν είναι ακόμα νούμερο 1, γιατί υπάρχουν πολλές οδυνηρές αλλά φυσιολογικές ήττες στο μέλλον του, γιατί και όταν γίνει νούμερο 1 δε θα μείνει εκεί για πάντα και ξέρετε ότι αν από 1 πάει στο 2 ή στο 3, οι περισσότεροι Έλληνες δήθεν φίλαθλοι-οπαδοί των τίτλων θα τον αποκαλούν βετεράνο και ψηλωμένο κωλόπαιδο. Είναι οι ίδιοι που στράβωσαν όταν η Εθνική Μπάσκετ έπαιρνε χάλκινο μετάλιο ή 4η θέση πανευρωπαϊκά ή 2η θέση στον κόσμο κι αυτοί μασουλούσαν ένα «ναι αλλά». Μακριά από μας δαύτοι.

Ευτυχώς ο Στέφανος Τσιτσιπάς είναι περισσότερο τενίστας παρά Έλληνας πια, ελάχιστα θα βρίσκεται στην ημεδαπή στο εξής, ελάχιστα θα τον αφορούν οι καφενειακές συζητήσεις από τους όψιμους tennis fans.

Το μεγαλύτερο έπαθλο είναι ότι χάρη σ’ εκείνον και στη Σάκκαρη πάρα πολλά παιδιά θα μπουν στα courts και θα πιάσουν ρακέτα και ανακάλυψαν οι Έλληνες ένα ακόμα άθλημα που παίζεται κυρίως εκτός Ελλάδος με άλλου είδους πολιτισμό και οργάνωση.

Για το τέλος δυο λόγια για τον Τύπο. Ευλογημένοι όσοι έζησαν την τεράστια επιτυχία του Στέφανου από κοντά, ευλογημένοι όσοι μπορούν να εργάζονται σε αθλητικούς χώρους απαλλαγμένους από την καμαρίλα του ποδοσφαίρου κι εσχάτως δυστυχώς και του μπάσκετ. Οι υπενθυμίσεις τύπου, «εγώ του πήρα συνέντευξη πρώτος», «εγώ έβγαλα φωτογραφία πρώτος», «εγώ ξέρω περισσότερο τένις» είναι κομματάκι γραφικές, δε βρίσκετε;

Ας απολαύσουμε τις στιγμές, ας φυλάξουμε τις αναμνήσεις κι ας προσπαθήσουμε κι από την πλευρά των Μέσων και των Σχολών Δημοσιογραφίας να συμβάλλουμε στο να μεγαλώσει κι άλλο το ελληνικό τένις. Για όλα τα υπόλοιπα, ακόμα και στην εποχή του web, scripta manent.