Έκανε αίσθηση στο 2020 ο "μάχιμος" Ούγκο Ουμπέρ και κατάκτησε τους "παρθενικούς" τίτλους της καριέρας του.
Ο 22χρονος Γάλλος ήταν μια από τις εκπλήξεις της χρονιάς.
Ξεκίνησε από το Όκλαντ τον Ιανουάριο όπου έφτασε στον τελικό και κέρδισε τον συμπατριώτη Μπενουά Περ.
Μετά από την διακοπή θα επιστρέψει με τίτλο στη Αμβέρσα (ATP 250) ενώ έφτασε έως τους "8" στο Paris Masters.
Απέκλεισε και τον Στέφανο Τσιτσιπά και τον Μάριν Τσίλιτς αλλά δεν ξεπέρασε το εμπόδιο του Μίλος Ράονιτς.
Στην Αμβέρσα κέρδισε στον τελικό τον Άλεξ Ντε Μινόρ.
Ο Χιλιανός που έχει την φήμη του "χωματά" είχε σπουδαία χρονιά στα χώματα της Λατινικής Αμερικής.
Μέσα στη χρονιά ήταν ένας από τους 8 που κέρδισαν περισσότερους από ένα τίτλο. Έφτασε στους 2 αλλά τους κατέκτησε στο νότιο ημισφαίριο της Αμερικής.
Η αρχή έγινε στις 9/2 στην Κόρδομπα στην Αργεντινή όπου στον τελικό νίκησε τον Ντιέγκο Σβάρτσμαν.
Σε λίγες ημέρες θα κατακτήσει και το τουρουά ATP 500 στο Ρίο Ντε Τζανέϊρο της Βραζιλίας. Δυο τελικοί, δυο κούπες.
Πολλούς μήνες μετά έφτασε στον ημιτελικό πάλι στο χώμα στο Αμβούργο αλλά τον απέκλεισε ο Στέφανος Τσιτσιπάς.
Παράξενη χρονιά το 2020 για τον Γάλλο Γκαέλ Μονφίς.
Στους πρώτους τρεις μήνες πριν από την μεγάλη διακοπή λόγω του covid-19 ήταν φανταστικός.
Ο 34χρονος Γκαέλ έφτασε στον 4ο γύρο στο Australian Open, στον ημιτελικό στο Ντουμπάι και κατέκτησε μέσα σε μια εβδομάδα 2 τίτλους.
Τον Φεβρουάριο έφτασε λοιπόν στην κορυφή στο Μονπελιέ (ATP 250) και εν συνεχεία στο Ρότερνταμ (ATP 500).
Μετά από την διακοπή ήταν η σκιά του εαυτού του.
Η στιγμή της χρονιάς για τον Αλεξάντερ Ζβέρεφ ήταν φυσικά η συμμετοχή του στον τελικό του US Open.
Δεν τα κατάφερε απέναντι στον φίλο του Ντομινίκ Τιμ στη Νέα Υόρκη αλλά έσπασε το...ρόδι στην Κολωνία.
Ο Γερμανός τενίστας (Νο7) μέσα σε 7 ημέρες τον Οκτώβριο κατέκτησε και τα 2 τουρνουά που διεξήχθησαν στην πόλη της πατρίδας του.
Στον πρώτο τελικό κέρδισε τον Αλιασίμ και στον δεύτερο τον Σβάρτσμαν.
Εν συνεχεία έφτασε και στον τελικό στο Paris Masters αποκλείοντας τον Ράφα Ναδάλ αλλά δεν κατάφερε να κερδίσει τίτλο Masters.
Το 2019 έκανε μια φανταστική χρονιά και τα ... έκανε μούσκεμα στο φινάλε αλλά το 2020 συνέβη το αντίθετο.
Έως τον Νοέμβριο όχι μόνο δεν είχε κατακτήσει τίτλο αλλά δεν είχε φτάσει καν σε τελικό.
Το τελείωμα του Ντανίλ Μεντβέντεφ στο 2020 ήταν μοναδικό και θα μείνει στην ιστορία.
Ο Ρώσος (Νο4) κατέκτησε πρώτα το Paris Masters και την επόμενη εβδομάδα κερδίζοντας τους 3 πρώτους της κατάταξης (Τζόκοβιτς, Ναδάλ, Τιμ) πήρε και το ATP Finals στο Λονδίνο.
Η στιγμή της χρονιάς για τον Ράφα Ναδάλ ήταν η κατάκτηση του Roland Garros.
Αγωνίστηκε σε ελάχιστα τουρνουά μέσα στο 2020 αλλά πέτυχε τον μεγάλο του στόχο που ήταν η κατάκτηση του 13ου Roland Garros.
Τα κατάφερε μάλιστα σε τελικό απέναντι στον Νόβακ Τζόκοβιτς.
Από την άλλη μετά από πολλά χρόνια (16) δεν έπαιξε καν σε τελικό Masters, όπου έχει 35 τίτλους από το 2019.
Ο πρώτος τίτλος της χρονιάς ήταν στο Ακαπούλκο στο Μεξικό. Στον τελικό κέρδισε τον Αμερικανό Τέιλορ Φριτζ.
O Νόβακ Τζόκοβιτς μπορεί να ολοκλήρωσε για 6η χρονιά στο Νο1 του κόσμου αλλά δεν ήταν πρώτος σε κατακτήσεις τουρνουά στο 2020.
Τον ξεπέρασε ο Αντρέι Ρούμπλεφ (5) με τον Σέρβο να μένει στα 4.
Βέβαια ο Νόβακ Τζόκοβιτς κατέκτησε το 1 από τα 3 Grand Slam, το Australian Open, έχασε στον τελικό στο Roland Garros, ενώ κέρδισε και τα 2 από τα 3 Masters της χρονιάς.
Πρώτα στη Νέα Υόρκη το Cincinnati Masters και εν συνεχεία στη Ρώμη το Italian Open. Έφτασε έτσι τους 36 τίτλους Masters και ξεπέρασε τον Ράφα Ναδάλ.
Ο τέταρτος τίτλος ήταν στο Ντουμπάι (ATP 500) κερδίζοντας στον τελικό τον Στέφανο Τσιτσιπά.
Η καλύτερη χρονιά της καριέρας έως την επόμενη.
Ο Αντρέι Ρούμπλεφ ξεπέρασε κάθε προσδοκία μέσα στο 2020 αφού κατέκτησε 5 τίτλους έχοντας το 100% στους τελικούς που συμμετείχε.
Μέσα στο σεζόν έφτασε για πρώτη φορά στο ATP Finals ενώ έκλεισε στο Νο8!
Ο 23χρονος Ρώσος κατέκτησε τους τίτλους στα τουρνουά στην Αδελαϊδα, στην Ντόχα, στο Αμβούργο, στη Βιέννη και στην Αγία Πετρούπολη.
Τα 3 από τα 5 ήταν της σειράς ATP 500 και τα άλλα 2 ATP 250.
Ο πιο δύσκολος αντίπαλος που είχε σε τελικό ήταν ο Στέφανος Τσιτσιπάς στο Αμβούργο που ήταν και ο μοναδικός top-10 αντίπαλος του.
