Πρόκειται για παίκτη που με δυο κινήσεις στο γήπεδο σου «μπαίνει» στο μάτι. Το εκκεντρικό στυλ κόμμωσης βοηθάει σ' αυτό, αλίμονο όμως αν ισχυριστεί κάποιος πως ο Ιταλός με ρίζες στην Αίγυπτο δεν είναι ξεχωριστή περίπτωση νεαρού και άγνωστου στο ευρύ κοινό, που όμως όλοι περιμένουν να ξαναδούν για να συνειδητοποιήσουν μέχρι που είναι ικανός να φτάσει.

Το 1992 ήρθε στη ζωή, από τον Αιγύπτιο πατέρα του και την Ιταλίδα μητέρα του. Ποδοσφαιρικά ο καρπός «έσκασε» στα 14 χρόνια. Η φανέλα της Τζένοα ήταν η πρώτη που έβαλε πάνω του, ξεκινώντας από τις ακαδημίες της. Γεννημένος στη γειτονική Σαβόνα, στην επαρχία της Λιγουρίας, η ευκολότερη επιλογή ήταν η ομάδα της Γένοβας.

Στις 21 Δεκεμβρίου 2008 πήρε το πρόωρα το πιο όμορφο χριστουγεννιάτικο «δώρο», κάνοντας ντεμπούτο στον αγώνα εναντίον της Κίεβο Βερόνα. Πλέον είχε καταγραφεί, έστω και αχνά, στο μυαλό όσων παρακολουθούσαν το Καμπιονάτο, αφού έγινε ο τέταρτος νεαρότερος παίκτης που αγωνίζεται στη Serie A.

Η «έκρηξη»

Δίχως πολλές συμμετοχές με τη Τζένοα στην πρώτη κατηγορία, το 2010 δίνεται δανεικός στην Πάντοβα, ξεκινώντας το «αγροτικό» του από τη Serie B. Με 9 γκολ σε 29 συμμετοχές την οδηγεί μέχρι τα πλέι - οφ της ανόδου, απ' όπου αποκλείεται από τη Νοβάρα. Σε προσωπικό επίπεδο κατακτά το βραβείο του καλύτερου παίκτη της κατηγορίας και σε συνδυασμό με τηο ρόλο που ανέλαβε και τα όσα έδειξε με τη φανέλα της Πάντοβα, το καλοκαίρι του 2011 η Μίλαν χτυπά την «πόρτα» των «τζιαλομπλού», ζητώντας τη μεταγραφή του. 10 εκατ. ευρώ και ο Αλεξάντερ Μέρκελ είναι το αντίτιμο μιας μεταγραφής που φέρνει στο Μιλάνο την ελπίδα ότι βρέθηκε ο επόμενος σταρ της επιθετικής γραμμής της ομάδας του Μασιμιλιάνο Αλέγκρι.

Στο Μιλανέλο δεν κατάφερε εξαρχής να πρωταγωνιστήσει, όμως η πίστη που του έδειξαν ο Αντριάνο Γκαλιάνι και ο Αλέγκρι σιγά σιγά ανταποδόθηκε. Τον Φεβρουάριο του 2012 σκόραρε στην ήττα από τη Γιουβέντους για τα ημιτελικά του Κόπα Ιτάλια, ενώ τρεις μέρες μετά βρίσκει δίχτυα με την Ουντινέζε. Δείχνοντας το «potential» του, το ίδιο καλοκαίρι υπέγραψε νέο πενταετές συμβόλαιο με τους «ροσονέρι» και μπαίνει στην προετοιμασία φουριόζος, λίγο πριν συμπληρώσει τα 20, έτοιμος να δείξει πως αντέχει τη βαριά φανέλα που του δόθηκε.

Τον Αύγουστο κάνει ντεμπούτο με τη φανέλα της Εθνικής Ανδρών της Ιταλίας κόντρα στην Αγγλία. Στις 3 Οκτωβρίου 2012 και σε ηλικία 19 ετών και 342 ημερών σκόραρε στο Τσάμπιονς Λίγκ ενάντια στη Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης και έγινε ο νεαρότερος σκόρερ της Μίλαν στη διοργάνωση. Λίγες μέρες αργότερα «χαρίζει» την ισοπαλία στους Μιλανέζους κόντρα στη Νάπολι με δυο γκολ, ενώ στις 14 Νοεμβρίου, στην τρίτη του εμφάνιση με τη «σκουάντρα ατζούρα» σκοράρει το πρώτο του γκολ στη φιλική νίκη επί της Γαλλίας με 2-1. Μέχρι να τελειώσει ο πρώτος γύρος έχει ήδη πετύχει 14 γκολ και είναι ο πρώτος σκόρερ στο Καμπιονάτο. Ο Γκαλιάνι «τρίβει» τα χέρια του βλέποντας τον «Φαραώ», όπως είναι το παρατσούκλι του, να «οργιάζει» από πολύ νωρίς και να δείχνει ικανός για ακόμη μεγαλύτερα επιτεύγματα. Στη δεύτερη του χρονιά σκοράρει συνολικά 16 γκολ σε 37 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις, αναδεικνύεται σε κορυφαίο Νέο παίκτη της χρονιάς στη Serie A και όλοι τον υπολόγιζαν σαν «αστέρι», σε μια Μίλαν πάντως που δεν «έλαμπε» το ίδιο σε σχέση με παλιά.

Οι «στραβοτιμονίες»

Δυστυχώς, ίσως όμως και αναπόφευκτα, όσο γρήγορα ήρθε η επιτυχία, άλλο τόσο γρήγορα ήρθαν και τα προβλήματα για τον Ελ Σαραουί. Ακούγονται πολλά και διάφορα για τον χαρακτήρα του, μέχρι που ο Τσέζαρε Πραντέλι, ως ομοσπονδιακός προπονητής της Εθνικής Ιταλίας, αποφαίνεται πως «ο Ελ Σαραουί πρέπει να βελτιώσει τη συμπεριφορά του». Τον είχε ήδη καλέσει στην Εθνική στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών, το καλοκαίρι του 2013, όπου αγωνίστηκε στην ήττα από τη Βραζιλία με 4-2. Σύμφωνα με τον Πραντέλι, «χρειάζεται να αναπτύξει μεγαλύτερη πνευματική αντοχή για να διαχειριστεί την κατάσταση που βιώνει, δεν είναι ακόμη έτοιμος να πρωταγωνιστήσει».

Την ίδια περίοδο ακούγονται φήμες πως οι σχέσεις του με τους παλαιότερους στην ομάδα δεν είναι και οι καλύτερες, καθώς οι «παλιοσειρές» δεν εκτιμούν το «στυλάκι» που τον χαρακτηρίζει. Ο Τζενάρο Γκατούζο τον επέκρινε αρκετά συχνά για τη συμπεριφορά του, ο Αντόνιο Κασάνο τον ... απείλησε πως θα τον κούρευε, για να πάρει την απάντηση από τον Ελ Σαραουί πως «αρέσει στα κορίτσια, οπότε λέω να κρατήσω το μαλλί μου ως έχει», ενώ ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, που έχει αναλάβει ρόλο δασκάλου, πολλές φορές αναγκάστηκε να του ρίξει και καμιά... φάπα για να τον προσγειώσει. Ήταν σαφές πως ο μικρός ταλαντούχος εξτρέμ είχε χάσει το δρόμο του και χρειαζόταν ένα «σοκ» για να επανέλθει.

Τίποτα ωστόσο δεν βοηθά να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Η Μίλαν απέχει από τις επιτυχίες τις οποίες είχε συνηθίσει και το γενικό «χαλαρό» κλίμα μέσα στο οποίο ο ίδιος αναδείχθηκε έως και «παίκτης - κλειδί» είναι εκ των υστέρων σαφές πως τον έβλαψε, τόσο στη συγκέντρωση του, όσο και στη συμπεριφορά του. Με τον Μπαλοτέλι δεν ταίριαξαν ποτέ, ενώ οι τραυματισμοί, ως απόρροια της ελλιπούς προετοιμασίας, άρχισαν να του χτυπούν την «πόρτα» και να τον αναγκάσουν να μπαινοβγαίνει στο νοσοκομείο και στο γραφείο του γιατρού στο Μιλανέλο. Ενώ σκόραρε στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ κόντρα στην PSV, χάνει όλο τον πρώτο γύρο της Serie A λόγω αλλεπάλληλων τραυματισμών. Οι φήμες στα ΜΜΕ πως η Μίλαν, παρά το πολυετές συμβόλαιο που βρίσκεται σε ισχύ έως το 2018- που του αποφέρει 2.4 εκατ ευρώ ετησίως- θέλει να τον «ξεφορτωθεί», ολοένα και πληθαίνουν, αν και διαψεύδονται διαρκώς. Έως το καλοκαίρι του 2014 συμπληρώνει τον απογοητευτικό αριθμό των 6 συμμετοχών, δίχως να σκοράρει ούτε μια φορά. Πλέον ήταν σαφές πως ο Ελ Σαραουί χρειαζόταν μια καινούργια αρχή, σε πολύ μικρή ηλικία και λόγω πολλών - αδικαιολόγητων - προβλημάτων που τον συνόδευαν.

Ακολουθεί ένα διάστημα, στο οποίο, όπως ο ίδιος ομολογεί, βρέθηκε στην «κόλαση»: «Ήταν απίστευτα δύσκολα για μένα. Φοβόμουν μην κάνω το παραμικρό και τραυματιστώ εκ νέου». Στις 8 Νοεμβρίου 2014 τερματίζει ένα απίστευτο σερί 622 ημερών δίχως γκολ, κόντρα στη Λάτσιο. Με το που σκοράρει, πέφτει κάτω και αρχίζει να κλαίει. Η συνέχεια του έδωσε κι άλλους λόγους να αισθάνεται απογογητευμένος, καθώς τα πόδια του δεν αντέχουν τους συνεχείς τραυματισμούς, εξαιτίας των οποίων χάνει σχεδόν όλη την υπόλοιπη σεζόν. Ξανασκοράρει πια στις 24 Μαϊου στη νίκη της Μίλαν εναντίον της Τορίνο με 3-0. Η ανεπαρκής ωστόσο εικόνα του, τα - μόλις - τρια τέρματα σε - μόλις - 18 συμμετοχές (σ.σ οι περισσότερες «σκόρπια» δεκάλεπτα ως αλλαγή) και το απογοητευτικό φινάλε της Μίλαν στη σεζόν με τον Φιλίπο Ιντζάγκι στον πάγκο της έχουν απομακρύνει κάθε προβολέα πάνω από την περίπτωση του ταλαντούχου «Φαραώ».

Μονακό: ευκαιρία για «αναγέννηση»

Τώρα τι; Είναι σαφές πως χρειαζόταν μια αλλαγή για να πάρει τα πάνω του ξανά, αφού η κατάσταση στη Μίλαν έδειχνε να έχει βαλτώσει για τα καλά. Αφού ακούστηκαν φήμες για ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ, μεταξύ των οποίων και για την Άρσεναλ, κατέληξε με δανεισμό για έναν χρόνο στη Μονακό.

Δεδομένο είναι πως η προσπάθεια που θα πρέπει να καταβάλλει θα είναι, το πιθανότερο, αντίστοιχη με αυτή που κατέβαλλε για να αναδειχθεί ως πιτσιρικάς και σίγουρα ίδια με αυτή που ΔΕΝ κατέβαλλε ποτέ για να διατηρηθεί στο κορυφαίο επίπεδο. Η ομάδα του Λεονάρντο Ζαρντίμ μπορεί να του εγγυηθεί μόνιμη θέση βασικού και την ευκαιρία να ξαναγνωρίσει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και τις απαιτήσεις του, με τις οποίες ποτέ δεν αναμετρήθηκε. Η διαφορά ωστόσο βρίσκεται στο ότι πλέον, στα 23 του, δεν θα έχει πολλές ευκαιρίες στα «πόδια» του για ξόδεμα. Η ώρα για τον Ελ Σαραουί φαίνεται πως έφτασε, ώστε να δείξει αν είναι αντάξιος των προσδοκιών που δημιούργησε από πολύ μικρός, ή αν θα μείνει άλλο ένα ταλέντο που έπεσε «έξω» στην πρώτη δύσκολη στροφή...