Σε άλλες εποχές, αυτές που στα social media φροντίζουμε να χαρακτηρίζουμε και ως «εποχές ΠΑΣΟΚ», σε μια κουβέντα... καφενειακού επιπέδου, θα λέγονταν πως «ο προπονητής τα κάνει επίτηδες όλα αυτά για να οδηγηθεί προς την έξοδο και να πάρει την αποζημίωση».

Χωρίς να ξέρω τους όρους της οικονομικής συμφωνίας ανάμεσα στον Αναστασιάδη και τον Γραμμένο, δεν θεωρώ ότι η αποζημίωση του Ομοσπονδιακού τεχνικού φτάνει σε... δυσθεώρητα ύψη, για να... δικαιώσει κι αυτή την ακραία άποψη.

Πως αλλιώς όμως μπορεί κανείς να βρει μια λογική εξήγηση και να δικαιολογήσει όσα έχει δει τις τελευταίες ημέρες; Είτε στην αναμέτρηση του περασμένου Σαββάτου με την Ιταλία, είτε σε αυτή κόντρα στην Αρμενία. Κοινός παρονομαστής η ήττα με τριάρα. Με γρήγορα και μαζεμένα γκολ στο πρώτο μέρος.

Ξανά ομάδα απροετοίμαστη, ξανά χωρίς κάποιο σοβαρό πλάνο εντός γηπέδου, ξανά με την ψυχολογία στο ναδίρ, απουσία συνεννόησης (ειδικά στην φάση του πρώτου γκολ).

Κι αν με την Ιταλία όσοι θέλησαν να... δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα εν μέρει τα κατάφεραν, το σοκ κόντρα στους Αρμένιους είναι τέτοιο που όσο πλούσια κι αν είναι η ελληνική γλώσσα δεν υπάρχουν λόγια για να το «καλύψουν».

Ξεκινάμε από τα αυτονόητα. Επόμενη αναμέτρηση για την εθνική είναι στις 5 Σεπτεμβρίου στο Τάμπερε κόντρα στην Φινλανδία. Αν θεωρεί κανείς ακόμη πως ελπίδες υπάρχουν, τότε δεδομένα τα αντιπροσωπευτικό συγκρότημα οφείλει να παίξει τα ρέστα του με έναν νέο προπονητή στον πάγκο. Ο Άγγελος Αναστασιάδης... τέλειωσε ουσιαστικά με την λήξη του αγώνα, τόσο για τον τρόπο που τον χειρίστηκε, όσο και για τα όσα είπε αμέσως μετά την λήξη του στην κάμερα. Έδειξε εκτός τόπου και χρόνου. Έδειξε πως προφανώς δεν έχει καταλάβει τι έχει γίνει. Δεν είχε ένα αφήγημα για να κατανοήσουν οι πάντες τι έφταιξε.

Ξανά «ακαταλαβίστικα» πράγματα, που το ίδιο το ποδόσφαιρο τα έχει ξεπεράσει εδώ και πολλά χρόνια. Όπως ακριβώς κάποια λεπτά πριν όταν αμέσως μετά το τρίτο γκολ των Αρμενίων η... επιλογή από τον πάγκο ήταν ο Σιώπης! Ναι. Την στιγμή που η Ελλάδα έψαχνε όχι ένα, αλλά δύο γκολ για να σώσει έστω βαθμό στο γήπεδο πέρασε ο μέσος του Άρη, που στάθηκε κι άτυχος αφού αγωνίστηκε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Ο Ομοσπονδιακός τεχνικός περιμένει... το κουμπί που πρέπει να γυρίσει από πάνω. Το επανέλαβε πολλές φορές με τις δηλώσεις του. «Μας δοκιμάζει» είπε...

Το μόνο βέβαιο είναι ότι πρέπει να γυρίσει ένα κουμπί. Όχι από πάνω. Ο Θεός έχει πολλά πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθεί από τα σενάρια που θα στείλουν την εθνική Ελλάδας στο Euro. Το κουμπί μπορούν να το γυρίσουν και όσοι αποφασίζουν για το ελληνικό ποδόσφαιρο στην Ομοσπονδία. Αν μπορούν... Υπάρχει ένα καλοκαίρι μπροστά ώστε ο κατήφορος να σταματήσει.

ΥΓ. Από το «κάδρο της αποτυχίας» προφανώς δεν μπορούν να λείπουν και οι ποδοσφαιριστές. Το γεγονός ότι το 2004 η Ελλάδα κατέκτησε το Euro δεν σημαίνει ότι δίνει «άφεση αμαρτιών» σε όλα όσα ακολουθούν από παίκτες που τότε παρακολούθησαν την διοργάνωση από την τηλεόραση. Εικόνα με ράθυμους, αδιάφορους, χωρίς ψυχή και πάθος, χωρίς εγωισμό δεν ταιριάζουν και δεν έχουν θέση...