Την Τετάρτη ο Μαρίνος Ουζουνίδης βρέθηκε στα γραφεία της ΠΑΕ Παναθηναϊκός για να... ρυθμίσει τα χρέη που υπάρχουν προς το πρόσωπό του, αφού για μήνες ολόκληρους με επαγγελματισμό δούλευε απλήρωτος. Την Παρασκευή βρέθηκε στα γραφεία της ΠΑΕ ΑΕΚ κι αφού υπέγραψε, άνοιξε μια νέα πόρτα στην καριέρα του. Έτσι είναι η ζωή του προπονητή.

Η βαλίτσα πάντα γεμάτη για να βρεθεί από το... ένα σπίτι στο άλλο. Μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια ο Μαρίνος Ουζουνίδης θα γράψει στο βιογραφικό του παρουσία σε δύο από τα τρία μεγαλύτερα club της χώρας. Και να σκεφτεί κανείς ότι το καλοκαίρι του 2016 στις... λεπτομέρειες ή για την ακρίβεια στην «γκρίνια των οπαδών» χάλασε ένα «τελειωμένο» deal με τον Ολυμπιακό.

Ακόμη και σήμερα, δεν λείπουν στο λιμάνι εκείνες οι φωνές που υποστηρίζουν ότι η απόφαση να... χαλάσει η συμφωνία με τον Ουζουνίδη ήταν λανθασμένη. Σε μικρό χρονικό διάστημα, ο «προπονητής ετών 50» κατάφερε να γίνει το πιο... hot όνομα, όσο αφορά την εγχώρια αγορά. Σε αντίθεση με τον κανόνα που θέλει κάποιον πετυχημένο όταν η ομάδα του συλλέγει τίτλους ή παίζει καταπληκτικό ποδόσφαιρο, ο νυν πλέον τεχνικός της Ένωσης κατάφερε να πετύχει και να φτιάξει το όνομα του κυρίως για τα όσα εμπνέει στους παίκτες με τους οποίους συνεργάζεται. Το ένα πρωτάθλημα Κύπρου με τον ΑΠΟΕΛ, με κάθε σεβασμό στο club από την Μεγαλόνησο, δεν συνιστά παράσημο ζωής.

Αυτο που πέτυχε φέτος με τον Παναθηναϊκό είναι όμως. Κι ας μην καταγραφεί ποτέ σε κανένα ποδοσφαιρικό... κιτάπι, σε καμιά χρυσή βίβλο των τίτλων, πουθενά. Αλλά κι αυτό που πέτυχε στην Νέα Σμύρνη, με τη φόρμα του Πανιωνίου, σε μια ομάδα που είχε ακόμη κι απαγόρευση μεταγραφών, αλλά κατάφερε να την θαυμάζει η Ελλάδα με παίκτες που συστήθηκαν για πρώτη φορά ή ήταν στα... αζήτητα άλλων.

Κι αν «καλώς ή κακώς» τα πεπραγμένα του στην Πλατεία δεν έγιναν και ευρέως γνωστά, την θητεία του στο «τριφύλλι» την παρακολούθησε όλη η φίλαθλη χώρα. Φίλοι (του Παναθηναϊκού) κι εχθροί. Λογικό. Μιλάμε για ένα μεγάλο σύλλογο και κυρίως για έναν σύλλογο στην πιο εξαθλιωμένη και μαύρη στιγμή των 110 χρόνων του. Οι «πράσινοι» φέτος τερμάτισαν 11οι (με τα... μείον τους). Βαθμολογικά πέρασαν μόνο τους υποβιβασμένους Πλατανιά και Κέρκυρα κι από κει και πέρα τον Απόλλωνα, την ΑΕΛ και τη Λαμία. Το πρωτάθλημα έπαψε να το διεκδικεί από τον... Σεπτέμβρη.

Στο Κύπελλο το χαστούκι στα χιόνια της Λαμίας έγραψε ιστορία. Ηττες 10, ισοπαλίες άλλες τόσες. Ανάμεσα τους και κάποιες ιδιαίτερα ταπεινωτικές. Όλα τα παραπάνω στοιχεία σε... άλλες εποχές θα ήταν διαβατήριο εξόδου για έναν προπονητή του Παναθηναϊκού. Με τις κλωτσιές για να το πούμε και λαϊκά. Κι όμως ο Ουζουνίδης αποχαιρέτισε την Λεωφόρο με δάκρυ, αποθέωση, ζεστό χειροκρότημα, αγκαλιές, δηλώσεις ειλικρίνιας.

Την «ώρα του ταμείου» ο κόσμος του τριφυλλιού τα ζύγισε και έκρινε. Από την μια έβαλε πως άλλη μια σεζόν έφυγε χωρίς κούπες και με αγωνιστική εικόνα που πολλές φορές προκαλούσε οίκτο κι από την άλλη έβαλε όλη την ουσία. Ότι στον πάγκο βρέθηκε κάποιος που δεν μπορεί να κριθεί προπονητικά σε μια τέτοια χρονιά. Ή μόνο προπονητικά.

Ο κανονικός προπονητής πάει κάνει την προπόνησή του, μιλάει στους παίκτες για τον αντίπαλο, δείχνει βίντεο, κάνει τακτική, περνάει τα «θέλω του», προσπαθεί για το καλύτερο την ημέρα του αγώνα, γνωρίζοντας ότι όλα τα γύρω είναι λυμένα. Ο, γεννημένος στην Αλεξανδρούπολη, νέος προπονητής της ΑΕΚ ήταν στο Κορωπί... φίλος, πατέρας, ψυχολογός, οικονομολόγος, γιατρός, τεχνικός διευθυντής, λογιστής, αδερφός, ξάδερφος...

Ό,τι μπορεί να βάλει το μυαλό του καθενός το έκανε σε μια χρονιά που και για τον ίδιο είναι όχι απλό μάθημα, αλλά διδακτορικό ολόκληρο πάνω στην προπονητική. Σε μια τέτοια κατάσταση, με τον ίδιο απλήρωτο, με τους συνεργάτες του επίσης, με τους παίκτες να απέχουν απο προπονήσεις λόγω οφειλών, με τα βαριά χαρτιά να αποχωρούν τον Ιανουάριο μη αντέχοντας, όπως και ο μάνατζερ του ο Διαμαντόπουλος, με τον Αλαφούζο που στην αρχή της χρονιάς τον εξαπάτησε να είναι... άφαντος, με έναν Βασίλη Κωνσταντίνου μόνιμο μαντατοφόρο ψεμάτων, ο Μαρίνος Ουζουνίδης μπορεί να έσπασε το στομάχι του αλλά άντεξε.

Βούτηξε στα σκατά, τον έπνιξε η μπόχα, τσαλακώθηκε, αλλά κατάφερε με τα λίγα εφόδια που του είχαν απομείνει να... επιβιώσει στον βούρκο, να βγει όρθιος και κυρίως να μην αφήσει το «τριφύλλι» να... μαραθεί αγωνιστικά στα χέρια του!

Και τώρα; Τώρα έφτασε η ώρα να αναπνεύσει ξανά. Να νιώσει ξανά προπονητής. Να έχει στο μυαλό του την μπάλα, την προπόνηση, τις κινήσεις ενίσχυσης, τα συστήματα, την τακτική. Να πηγαίνει στην πρωινή προπόνηση και να βλέπει παίκτες με φόρμα και σορτσάκι. Όχι με πολιτικά, έτοιμους για καφέ αφού του έχουν ανακοινώσει αποχή. Αγωνιστικά, η ΑΕΚ είναι το πρώτο μεγάλο στοίχημα του Μαρίνου Ουζουνίδη!

Παίρνει ένα μαγαζί-γωνία, μια ομάδα πρωταθλήτρια μετά από 24 χρόνια κι οφείλει ξανά να βουτήξει στα βαθιά και να ανταποκριθεί στην πρόκληση. Απλά αυτή την φορά σε σχέση με τον... βούρκο που κολύμπησε πέρσι, φέτος θα βρει νερά καθάρα. Σαφέστατα σύμμαχο για να... χτίσει ακόμη περισσότερο πάνω στο όνομά του και να δικαιώσει όλους όσοι τον θεωρούν ως τον καλύτερο Έλληνα προπονητή.