Σπορτ Μπίλι: «Τι ...σιγοσφυράς, ρε Καραγκιόζη;» (vids)
Δύο κανάλια, με πρόγραμμα που άρχιζε περίπου στις 5 το απόγευμα και τέλειωνε λίγο μετά τα μεσάνυχτα, σήμαιναν εξ αρχής ελάχιστες επιλογές. Άρα, οι αντίστοιχες παιδικές περιορίζονταν ακόμα περισσότερο, συνήθως σε κάποιο ημίωρο στην αρχή του προγράμματος. Κάποιες μέρες, ούτε καν σε αυτό... Τι βλέπαμε εκείνα τα χρόνια, τις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80, ως πιτσιρικάδες; Συνήθως κάποια κλασικά κινούμενα σχέδια, από τα οποία παραδοσιακά απουσίαζαν τα σόου του Μίκι Μάους. Προφανώς, η Ντίσνεϊ έπεφτε κομματάκι ακριβή στα δύο κρατικά μας κανάλια, την ΕΡΤ και την ΥΕΝΕΔ. Αφορμή για το θέμα μου έδωσαν τα «ρετρό ακούσματα» των δύο προηγούμενων εβδομάδων, με τα χαρακτηριστικά μουσικά σήματα των σίριαλ που παρακολουθούσαμε τότε. Όταν μου προτείνατε το αγαπημένο «Μάπετ Σόου», το οποίο και συμπεριέλαβα στο προηγούμενο θέμα, σκέφτηκα πως είχε έρθει η ώρα να θυμηθούμε τα μουσικά θέματα που συνόδευαν τους τίτλους αρχής στα παιδικά προγράμματα της ελληνικής, τηλεοπτικής αρχαιότητας. Εκείνα που σιγοσφυρίζαμε ή ...αγριογκαρίζαμε όλοι μας εκείνα τα χρόνια!
Φυσικά, τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό είναι τα πλέον κλασικά: ο Ποπάι, ο Γούντι ο Τρυποκάρυδος και ο Μπαγκς Μπάνι. Θυμηθείτε αυτά τα τρία για ορεκτικό και πάμε παρακάτω...
Εξίσου κλασικός, αλλά με μια ιδιαιτερότητα, ήταν ο Ροζ Πάνθηρας. Όλοι τον έχουν συνδυασμένο με την περίφημη μουσική του Χένρι Μαντσίνι, που συνόδεψε τις κινηματογραφικές επιτυχίες με τον Πίτερ Σέλερς. Ωστόσο, το τηλεοπτικό σόου του Ροζ Πάνθηρα είχε άλλο μουσικό σήμα. Θυμηθείτε τα και τα δύο...
Μεγαλύτερο ελληνικό ενδιαφέρον, λόγω της διασκευής του τραγουδιού των τίτλων, είχαν δύο καρτούν που έκαναν φανατικούς φίλους από τις αρχές της δεκαετίες του ΄80. Ο Σπορτ Μπίλι, το τραγούδι του οποίου ερμηνεύει ο Πασχάλης(!), αλλά και η Μάγια η Μέλισσα, οι οποία γνώρισε μάλλον αρκετές ελληνικές εκτελέσεις. Του Θέμη Ανδρεάδη ήταν μία από αυτές...
Ολόκληρη σειρά ελληνικών τραγουδιών είχαν και τα Στρουμφάκια. Θυμηθείτε το «Τραγούδι των Στρουμφ», αλλά και τους τίτλους αρχής της κρατικής τηλεόρασης, με αρκετά ενδιαφέροντα ονόματα ηθοποιών...
Η πολιτική «Αλλαγή» του 1981 έφερε και κάποιες αλλαγές στα παιδικά προγράμματα. Μέχρι που ανακαλύψαμε σχεδόν 20 χρόνια μετά την πρώτη εμφάνισή τους δυο αγοράκια από την Πολωνία, τους Μπόλεκ και Λόλεκ, σε ένα καρτούν με φιλοσοφία πρώην ανατολικού μπλοκ. Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο προϊόν, προφανώς οικονομικό για το κρατικό ταμείο, το καταναλώσαμε σε μεγάλες ποσότητες. Μέχρι που το αγαπήσαμε κιόλας...
Ήδη θα αναρωτιέστε αν υπήρχαν και ελληνικά προγράμματα με ενδιαφέροντα μουσικά σήματα εκείνη την περίοδο. Φυσικά και υπήρχαν και το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι η «Φρουτοπία» του Ευγένιου Τριβιζά, με το πολυτραγουδισμένο -από τα πιτσιρίκια- σήμα τίτλων. Ενδιαφέρον σήμα, αλλά περισσότερο από εικαστικής άποψης, είχε και ο «Παραμυθάς», με τον ιπτάμενο Νίκο Πιλάβιο και τα σκίτσα που πλέον μπορεί να φαίνονται αναχρονιστικά, ωστόσο τότε ήταν προχωρημένα και συμπαθητικά.
Πάντα μια θέση στα κρατικά κανάλια διατηρούσε και ο Καραγκιόζης, συνήθως παιγμένος από τον Ευγένιο Σπαθάρη. Η μουσική του έχει ενταχθεί πλήρως στο ντιενέι του Έλληνα και σίγουρα όσοι τον παρακολουθούσαμε τότε συστηματικά, θα έχουμε να θυμόμαστε όχι μόνο το θέμα των τίτλων, αλλά και αρκετά από τα τραγούδια που έλεγαν οι πρωταγωνιστές του Θεάτρου Σκιών: ο σιορ Διονύσιος, ο Σταύρακας, ο Χατζηαβάτης, ο Μπαρμπαγιώργος κ.ά.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το μουσικό σήμα που λατρέψαμε ως πιτσιρικάδες ήταν άλλο. Κι ας ήταν περιορισμένο να ακούγεται μόνο αργά τα βράδια της Κυριακής. Τι να κάνουμε; Με το επικό ...εμβατήριο του Χρήστου Λεοντή μεγαλώσαμε!
Μέχρι να θυμηθείτε κι εσείς τα αγαπημένα μουσικά σήματα των παιδικών σας χρόνων και να βρούμε άκρη σε κάποιο από τα επόμενα θέματα, εγώ, ο Μίλτος, να ΄μαι καλά...
Υ.Γ.: Το νέο μου βιβλίο είναι παραμύθι και μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Εμβιπή (MVPublications). Υποκλίνομαι στο πενάκι του Χρήστου Ζωίδη, ο οποίος ...ζωγράφισε κυριολεκτικά στην εικονογράφηση! O τίτλος του παραμυθιού είναι «Η τρύπια μπάλα που έγινε χρυσή». Περισσότερα, εντός των επόμενων ημερών από το www.mvpublications.gr.
Υ.Γ.2: Για να μην ξεχνιόμαστε, για το μυθιστόρημά μου, «Είναι στημένο», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εμβιπή (MVPublications) με υπογραφή Χρήστου Ελευθερίου, αλλά και για ό,τι άλλο επιθυμείτε, θα τα λέμε στην ιστιοσανίδα μου στο φέισμπουκ.
