H ισπανική «φουρνιά» που πρωταγωνίστησε απ' τα μέσα της δεκαετίας του 2000 έως και σήμερα αποτελούταν από ορισμένων εκ των κορυφαίων Ευρωπαίων ποδοσφαιριστών όλων των εποχών. Ο Τσάβι, ο Ινιέστα, ο Σέρχιο Ράμος, ο Κασίγιας και οι υπόλοιποι, διόλου ασήμαντοι και τρομερά σημαντικοί (Πικέ, Βίγια, Αλόνσο, Μπουσκέτς) συνέθεσαν ένα ρόστερ ικανό να διαπρέψει. Κι αυτό έκανε.

Μετά τον θρίαμβο στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας, όπου με την κατάκτηση του Euro πιστοποίησαν πως ήταν η καλύτερη ομάδα της Γηραιάς Ηπείρου, η επόμενη πρόκληση ήταν αυτή του Μουντιάλ, μαζί με το γεγονός πως καμία ομάδα στην ιστορία δεν είχε καταφέρει να βγει νικήτρια σε δυο τέτοιες διαδοχικές διοργανώσεις. Στη Νότιο Αφρική η Ισπανία το κατάφερε.

Μετά από μια εντυπωσιακή πορεία γεμάτη αποκλειστικά με νίκες κι αφού είχε πετάξει εκτός τους Γερμανούς στα ημιτελικά, αντίπαλος ήταν η Ολλανδία του Σνάιντερ, του Φαν Πέρσι και της υψηλής παραγωγικότητας. Με το αγαπημένο της σκορ, 1-0, που ήταν το... μόνιμο στα νοκ-αουτ, απέναντι σε Πορτογαλία, Παραγουάη και τα «πάντσερ», η ομάδα του Ντελ Μπόσκε αναδείχθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια.

Απ' τις στιγμές που θα μείνουν χαραγμένες στη μνήμη είναι το τρομερό φάουλ του Ντε Γιονγκ στο στήθος του Τσάμπι Αλόνσο με τις τάπες, η μεγάλη απόκρουση του Κασίγιας στο τετ α τετ με τον Σνάιντερ και φυσικά, το υπέροχο γκολ του Ινιέστα, λίγα λεπτά πριν το ματς καταλήξει να κριθεί στα πέναλτι...

Οι συνθέσεις:
Ολλανδία (Φαν Μάαρβαϊκ): Στεκέλενμπουργκ, Φαν ντερ Βιλ, Χάιτινχα, Ματάισεν, Φαν Μπρόνκχορστ (105'), Φαν Μπόμελ, Κόιτ (71'), Ντε Γιόνγκ (99'), Φαν Πέρσι, Σνάιντερ, Ρόμπεν / Μπράαφχαϊντ (105'), Ελία (71'), Φαν ντερ Φάαρτ (99')
Ισπανία (Ντελ Μπόσκε): Κασίγιας, Πικέ, Πουγιόλ, Ινιέστα, Βίγια (106'), Τσάβι, Καπντεβίλα, Αλόνσο (87'), Ράμος, Μπουσκέτς, Πέδρο (60') / Τόρες (106'), Φάμπρεγας (87'), Νάβας (60')

Θυμηθείτε τα highlights: