Το κακό με την ψηφιακή εποχή του δωρεάν περιεχομένου, της ολοκληρωτικής τηλεοπτικής κάλυψης και της αναπαραγωγής ποδοσφαιρικών στιγμών ξανά και ξανά και ξανά σε κάθε είδους οθόνη είναι ότι απομυθοποιείται η «στιγμή». Εκείνα τα δευτερόλεπτα της δράσης, που η φαντασία αποτυπώνεται εύστοχα στο γκαζόν, ή στο παρκέ ή σε οποιοδήποτε τερέν και η πραγματικότητα γίνεται τόσο όμορφη που μοιάζει ψεύτική.

Καμιά φορά, ένα σπουδαίο γκολ, μετά από 100 ριπλέι, παύει να φαίνεται τόσο σπουδαίο. Η «αδικία» αυτή αποκαθίσταται, όταν ο θεατής συγκεντρωθεί σε αυτό που βλέπει και ψύχραιμα το απομονώσει, το αναλύσει και το επεξεργαστεί.

Ο Ντένις Μπέργκαμπ πρόσφερε μια μοναδική στιγμή στο Σεν Τζέιμς Παρκ, τέτοια μέρα πριν 16 χρόνια. Ο ίδιος αργότερα παραδέχθηκε πως, στην τηλεόραση, αυτό που έκανε φαινόταν τελείως διαφορετικό απ’ αυτό που ήθελε να κάνει. «Λίγα μέτρα πριν φτάσει η μπάλα σε μένα πήρα την απόφαση να την περάσω γύρω από τον αμυντικό. Ο πιο γρήγορος τρόπος για να βρεθώ μπροστά της ήταν να ακολουθήσω εκείνη την πορεία που ακολούθησα. Μπορεί να φάνηκε λίγο περίεργο ή ωραίο αλλά για μένα ήταν απλά ο γρηγορότερος τρόπος για να φτάσω στη μπάλα».

Το «θύμα» της αξέχαστης ντρίμπλας ήταν ο Νίκος Νταμπίζας, του οποίου η… κακουχία έμελλε να αποτυπωθεί στον φακό. Ποιος όμως θα επικεντρωνόταν σε ότιδήποτε θα έκανε ο (κάθε) αμυντικός σ’ αυτή τη φάση; Ο Μπέργκαμπ είχε μόλις προσφέρει μια μοναδική στιγμή σε όσους είδαν ζωντανά το γκολ του, αλλά και σε όποιον το αναπολεί ως σήμερα μέσω του YouTube.

Η «πιστοποίηση» της ομορφιάς του γκολ ήρθε αρκετά χρόνια αργότερα, το 2017, όταν το BBC ζήτησε από τους αναγνώστες του να ψηφίσουν το πιο ωραίο γκολ που έχει σημειωθεί στην ιστορία της Premier League, δηλαδή από τη σεζόν 1992-1993 έως σήμερα, μεταξύ 25.799 τερμάτων.

Ψήφισαν πάνω από 500.000 άτομα και την πρώτη θέση, συγκεντρώνοντας το 31% των επιλογών, ήταν αυτό του Ολλανδού, κερδίζοντας μια θέση στην αιωνιότητα του αγγλικού ποδοσφαίρου.

Θυμηθείτε το: