Ο Τσαρλς Αντετοκούνμπο ήταν παράδειγμα προς μίμηση με τη σύζυγό του, Βερόνικα, όσον αφορά τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών του και τον σεβασμό που τους έμαθε να επιδεικνύουν σε όλα τα σοβαρά ζητήματα της ζωής. Ίσως και ο ίδιος να μην είχε καταλάβει τι είχε κάνει όμως η συμβολή του στα κατορθώματα του Γιάννη, του Θανάση και των άλλων παιδιών του είναι ανυπολόγιστη! Ο φύλακας-άγγελος της οικογένειας Αντετοκούνμπο έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Σεπτέμβριο και ο Γιάννης μίλησε για πρώτη φορά για την απώλεια του πατέρα του, περιγράφοντας τη σχέση τους…

«Το μόνο πράγμα που ήθελε από εμάς είναι να είμαστε χαρούμενοι. Αυτό είναι όλο… Δεν τον ενδιέφερε τίποτα άλλο! Κανένα υλικό αγαθό. Πέρσι, για παράδειγμα, προσπάθησα να αγοράσω στους γονείς μου ένα αυτοκίνητο. Μου εξήγησε πως "όχι, δεν θέλω κάτι τέτοιο"! Δεν ζήτησε ποτέ του κάτι. Ήταν χαρούμενος απλώς και μόνο που με έβλεπε να παίζω στο All Star Game, απλώς και μόνο βλέποντας τον μεγαλύτερο αδελφό μου, Θανάση, να παίζει στο Eurobasket, απλώς και μόνο βλέποντας τα μικρότερα αδέλφια μου να μεγαλώνουν! Όλα αυτά τον γέμιζαν χαρά. Δεν υπήρξε μέρα στη ζωή μου που να μην τον χρειαστώ και να μην σταθεί στο πλευρό μου. Μπορούσα να τεμπελιάζω στον καναπέ και να του ζητούσα να μου φέρει λίγο φαγητό. Πάντα ήταν πρόθυμος να το κάνει! "Ναι παιδί μου, ναι θα σου φέρω!"! Ερχόταν σε όλα τα παιχνίδια μου, δεν είχε χάσει ούτε ένα ματς από την πρώτη μέρα που βρέθηκα στο ΝΒΑ. Και ήταν πραγματικά χαρούμενος για όλα του τα παιδιά» ανέφερε ο Γιάννης μιλώντας στο nba.com και τον Steve Aschburner.

Περιέγραψε μάλιστα τις αντιδράσεις του όταν έμαθε ότι ο Τσαρλς έφυγε από τη ζωή: «Είναι δύσκολο. Το να χάνεις έναν δικό σου άνθρωπο, έναν άνθρωπο που αγαπάς πραγματικά είναι πραγματικά δύσκολο. Ειδικά για την οικογένειά μου, αφού είμαστε όλοι μας τόσο κοντά. Αγαπούσαμε τον πατέρα μας. Η μητέρα μου αγαπούσε τον σύζυγό της. Στο τέλος της ημέρας καταλαβαίνεις πως έκανε ό,τι ήταν προορισμένος να κάνει σε αυτόν τον κόσμο. Είχε πέντε παιδιά και τα μεγάλωσε με αξίες. Αυτό, ακριβώς, είναι το πιο σημαντικό! Ελπίζω μια μέρα, όταν φύγω από αυτόν τον κόσμο, να κάνω για τα παιδιά μου ό,τι έκανε ο πατέρας μου για εμάς. Την ημέρα που έφυγε ο πατέρας μου ήλθα στο γήπεδο. Εγώ και όλη η οικογένειά μου. Αρχίσαμε να κάνουμε σουτάκια. Ακόμα και η μητέρα μου. Είναι τόσο δυνατή!».