Συνεχίζει να μας... τρολάρει αυτό το Μουντιάλ. Γιατί πως μπορεί να εξηγηθεί ότι οι δύο ημιτελικοί ήταν των... άκρων; Δηλαδή από το 7-1 της Γερμανίας κόντρα στη Βραζιλία στο 0-0 μεταξύ της Αργεντινής και της Ολλανδίας ακόμη και στην παράταση;

Πως μπορεί να εξηγηθεί το τόσο υψηλό σκορ κόντρα στη διοργανώτρια, σε έναν ημιτελικό που όσο ήταν διαφήμιση, ήταν άλλο τόσο δυσφήμιση για το ποδόσφαιρο από πλευράς ανταγωνισμού; Από τα πρώτα λεπτά το υποτιθέμενο ντέρμπι είχε... σχολάσει, αφού νόμιζες ότι στο γήπεδο υπήρχαν μόνο οι άδειες από ψυχολογία, φανέλες της σελεσάο...

Σαφώς υπάρχει εξήγηση, ωστόσο δεν παύει να έχει αυτό το Μουντιάλ, μια άγρια ομορφιά, που σε κάνει να τα περιμένεις... όλα! Και το πιό απρόσμενο. Για παράδειγμα ό,τι έπαθε η Εθνική μας από την Κόστα Ρίκα στα πέναλτι, υπέστη η τελευταία από την Ολλανδία. Και πάλι με τη σειρά της, ο Ρομέρο της Αργεντινής έγινε... Κρουλ και στην ουσία δήμιος της! Σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας.

Ο Φαν Γκάαλ από την άλλη έριξε στο ματς τον Χούντελαρ και όχι τον Κρουλ, αν και έβλεπε ότι δεν ήταν απίθανο το σενάριο να πάνε ξανά στα πέναλτι. Το γκολ από τον υψηλόσωμο φορ δεν ήρθε και ο Σίλισεν έγινε έρμαιο των διαθέσεων των καλοκτυπημένων είναι η αλήθεια πέναλτι των παικτών της Αργεντινής!

Πολλές φορές ένα 0-0 μπορεί να σε κρατήσει σε μεγαλύτερη αγωνία από ένα ματς που είχε 8 γκολ! Αν και η ουσία του ποδοσφαίρου είναι το γκολ και για μεγάλο διάστημα η Αργεντινή και η Ολλανδία έδειχναν να αυτοκαταστρέφονται, διαλύοντας ο ένας τα συστήματα και κυρίως τα ατού (Μέσι, Ρόμπεν) του άλλου, εντούτοις αυτό το πάθος, η δύναμη, οι ταχύτητες που έβγαλαν από το 85΄και μετά, κράτησαν την αγωνία και την ένταση του ματς στο ζενίθ!

Ισως πολλοί να διαφωνήσουν, αλλά έχει άγρια ομορφιά ένα ματς που δεν ξέρεις το νικητή, αν και το θέαμα για μεγάλο διάστημα δεν είναι αυτό που θα περίμενε κανείς. Ηταν ένα ματς που έμοιαζε με παρτίδα σκάκι για τους δύο προπονητές. Ισως λίγο αργό στη ροή του, αλλά θέλει μυαλό! Αλλά και στον πρώτο ημιτελικό, η Γερμανία έμοιαζε να παίζει μόνη της, με τους βραζιλιάνους να μοιάζουν χαμένοι από τα αποδυτήρια. Που είναι το άλλοτε φαντεζί παιχνίδι της; Ακόμη και τάκλιν Βραζιλιάνου, δύσκολα θα θυμηθεί κανείς...

Η Αργεντινή πάντως μοιάζει με λερναία ύδρα, κι αυτό θα δώσει επίσης ομορφιά στον τελικό με την Γερμανία, που βάσει και του σκορ στον ημιτελικό, πολλοί έχουν βιαστεί να πουν «το πήρε»! Περίμενε κανείς ότι ο Ρομέρο θα την πήγαινε στον τελικό; Ο Μέσι στην ουσία εξουδετερωμένος, όμως ο Ματσεράνο έπαιξε για αυτόν και για τον... Ντι Μαρία, κάνοντας και το τάκλιν του αγώνα, όταν πήγε να κλέψει τη νίκη ο πανούργος Ρόμπεν κάπου στο 90΄!

Δεν είναι μόνο η βαριά φανέλα που κάνει ομάδα την Αργεντινή. Είναι ότι δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής της να μην μαρκάρει, ενώ η άμυνά της βγάζει σκληράδα, τσαμπουκά, ποιότητα, ξέρει... μπάλα!

Το μεγαλύτερο ερωτηματικό για την Αργεντινή απέναντι στο φαβορί για πολλούς Γερμανία, είναι τι θα κάνουν οι μέσοι και οι επιθετικοί της. Γιατί, εκεί θα παιχτεί το παιχνίδι. Αν βρεθεί ο Μέσι στη βραδιά του, ο Αγουέρο και οι υπόλοιποι, η άμυνα της Γερμανίας θα αρχίσει να μπάζει νερά και οι ισορροπίες θα αλλάξουν. Μπορούν άραγε να τους χορέψουν τάνγκο ή θα τους πατήσουν τα πάντσερ; Θα βγάλει φρεσκάδα ο Μέσι; Θα δείξει την κλάση του ο Κλόζε; Η Γερμανία έχει κατακτήσει τρεις φορές τον τίτλο και η Αργεντινή δύο. Η γερμανική μηχανή φαίνεται πιό καλοδουλεμένη και λαδωμένη, αλλά και τα γρανάζια της Αργεντινής αντέχουν σε μεγάλη πίεση, όπως έδειξαν! Το ποδόσφαιρό τους πλέον, σε σύγκριση με το παρελθόν δεν έχει τόσες μεγάλες διαφορές. Με μόνη διαφορά τον ημιτελικό με τη Βραζιλία, που η Γερμανία έβαλε υψηλές ταχύτητες, έκανε ισορροπία σε σχοινί, αλλά με προστατευτικό δίχτυ ασφαλείας- όπως φάνηκε, καθώς δεν έπαιξαν ούτε οι Νειμάρ, Τιάγκο. Με τόσες εκπλήξεις που έχουν γίνει φέτος στο Μουντιάλ, δεν ξέρω μήπως ο τελικός της Κυριακής μας κρατάει άλλη μία, το κερασάκι σε αυτή τη χορταστική τούρτα του ποδοσφαίρου. Ποιός ξέρει;