Η Ρεάλ φτάνει στην πιο καθοριστική εβδομάδα της στη φετινή σεζόν και το κάνει με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις. Μέσα σε λίγους μόλις μήνες ο Κάρλο Αντσελότι έχει καταφέρει να μεταμορφώσει την ομάδα του και στα δύο επόμενα παιχνίδια με Σάλκε και Ατλέτικο Μαδρίτης η Ρεάλ έχει την ευκαιρία να κάνει ένα αποφασιστικό βήμα προς την εξασφάλιση των δύο μεγάλων στόχων της. Την κατάκτηση του πρωταθλήματος και του “δέκατου” ευρωπαϊκού.

Η αμφισβήτηση στο πρόσωπό του Ιταλού τεχνικού και στο αγωνιστικό στυλ της ομάδας έχει περάσει στο παρελθόν με ένα εντυπωσιακό σερί αποτελεσμάτων που έχει φέρει τη Ρεάλ στον τελικό του κυπέλλου και στην κορυφή της Πριμέρα Ντιβισιόν, μόνη πρώτη μετά από 20 ολόκληρους μήνες. Και τώρα επιστρέφει το Τσάμπιονς Λιγκ με τους μαδριλένους να έχουν ένα βατό – για τα μέτρα τους – αντιπάλο και την ευκαιρία να “κλειδώσουν” την πρόκριση από το πρώτο κιόλας ματς με ένα καλό αποτέλεσμα μέσα στη Γερμανία.

Ήδη έχει κάνει το καλύτερο ξεκίνημα για νέο προπονητή της Ρεάλ, μαζεύοντας 63 βαθμούς στις 25 πρώτες αγωνιστικές (έναν περισσότερο από το Λίο Μπενάκερ και δύο από το Ζοσέ Μοουρίνιο) και μέσα σε λίγες μόλις εβδομάδες κατάφερε να κάνει τη μεγάλη ανατροπή στο πρωτάθλημα φέρνοντας την ομάδα από το -5 στο +3 από την Μπαρτσελόνα και την Ατλέτικο στη μάχη για τον τίτλο. Τα ρεκόρ όμως είναι απλώς νούμερα και ο ίδιος γνωρίζει καλά ότι το μόνο που μετράει είναι το τι γίνεται από εδώ και πέρα μέχρι το τέλος της σεζόν.

“Χτίσαμε το σπίτι και τώρα απομένει η διακόσμηση” δήλωσε τις προάλλες στην ισπανική τηλεόραση και όντως μοιάζει σα να έχουν μπει γερές βάσεις στο οικοδόμημα της φετινής Ρεάλ για να στεφθεί η σεζόν με επιτυχία. Εκτός από “ειρηνιστής” (το παρατσούκλι του φτάνοντας στην Ισπανία λόγω του ήπιου χαρακτήρα του και τις ικανότητάς του να κουμαντάρει τις βεντέτες σε όποια ομάδα κι αν δούλεψε) ο Καρλίτο έχει αποδειχθεί και “ισορροπιστής” χτίζοντας μια Ρεάλ που δείχνει να έχει πετύχει την ιδανική ισορροπία ανάμεσα σε άμυνα κι επίθεση.

Στα 14 παιχνίδια που έχει δώσει η ομάδα μέσα στο 2014 (8 για το πρωτάθλημα και 6 για το κύπελλο) έχει δεχθεί μόλις τρία γκολ. Πολλοί αμφισβήτησαν την επιλογή του rotation στη θέση του τερματοφύλακα όμως ο Αντσελότι έχει δικαιωθεί κρατώντας σε άριστη φόρμα τόσο τον Ντιέγο Λόπεθ όσο και τον Ικερ Κασίγιας αποφεύγοντας παράλληλα τη μουρμούρα του δεύτερου, που τόσο είχε ταλαιπωρήσει πέρσι τη Ρεάλ και το Ζοσέ Μοουρίνιο. Και μπροστά στη επίθεση όλα πηγαίνουν βάσει σχεδίου με τον Μπενζεμά να ανταποκρίνεται μια χαρά στο ρόλο του μοναδικού προωθημένου κυνηγού. Αν δεν τον έχετε καταλάβει, στη Μαδρίτη σχεδόν κανείς δεν αναπολεί πια τον Ιγκουαϊν και τον Οζίλ...

Στα αποδυτήρια φαίνεται να επικρατεί μια – σχεδόν ξένη για τη Ρεάλ – αρμονία που είναι αποτέλεσμα της υπομονής, της ηρεμίας και της κοινής λογικής που έχει χρησιμοποιήσει ο Αντσελότι για να εκτονώσει μια σειρά από καταστάσεις που θα μπορούσαν να αποδειχθούν εκρηκτικές. Έχει καταφέρει να κρατήσει ήρεμο (και αν όχι ευχαριστημένο τότε τουλάχιστον σιωπηλό) τον Κασίγιας, έκανε να ξεχαστεί γρήγορα το επεισόδιο με την “τακτοποίηση” του Ντι Μαρία κι έχει φροντίσει να κρατήσει χαμηλούς τους τόνους για το Χεσέ, το νέο golden boy της Ρεάλ, η έκρηξη του οποίου οφείλεται στη μεγάλη εμπιστοσύνη που του έδειξε ο ίδιος από την πρώτη στιγμή.

Οι παίκτες τον στηρίζουν. Βλέπουν ότι δουλεύει μαζί τους για ένα κοινό στόχο χωρίς ο ίδιος να προσπαθεί να κλέψει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Δεν διεκδικεί τις δάφνες για τον εαυτό του στις επιτυχίες ούτε φορτώνει τις ευθύνες στους παίκτες του στις αποτυχίες. Απονέμει τα εύσημα εκεί που πρέπει, όταν πρέπει και όταν έρχεται η ώρα να τα “ψάλει” στους παίκτες του, όπως συνέβη στον αγώνα με τη Ράγιο, φροντίζει να το κάνει πίσω από τις κλειστές πόρτες των αποδυτηρίων.

Πριν από τους δύο αγώνες με την Ατλέτικο για τα ημιτελικά του κυπέλλου, λέγεται πως ο Αντσελότι “έπαιζε” σε μεγάλο βαθμό το μέλλον του στη Ρεάλ. Παρά τα θετικά αποτελέσματα κάποιοι στη Μαδρίτη αμφέβαλαν για την ικανότητά του να οδηγήσει την ομάδα στην επιτυχία. Τώρα φτάνει μία ακόμη καθοριστική εβδομάδα στο τέλος της οποίας περιμένει και πάλι η Ατλέτικο. Μόνο που αυτή τη φορά το θέμα δεν είναι η παραμονή του Αντσελότι. Είναι η θεμελίωση μιας προσπάθειας που αποκτά ολοένα και μεγαλύτερο μομέντουμ, για την επιστροφή της Ρεάλ στην κορυφή. Της Ισπανίας και της Ευρώπης.