Και να που μέσα σε μόλις μία εβδομάδα η Ρεάλ Μαδρίτης από τρίτη και καταϊδρωμένη, πέντε βαθμούς από την κορυφή κατάφερε να βρεθεί σε απόσταση αναπνοής από τους δύο πρωτοπόρους και να μπει ξανά δυνατά στην διεκδίκηση του τίτλου. Αναμφίβολα παρακολοθούμε το πιο συναρπαστικό πρωτάθλημα των τελευταίων χρόνων στην Ισπανία και όσο και αν δεν αλλάζουν οι προβλέψεις που έκανα πριν από μία εβδομάδα (φαβορί η Μπαρτσελόνα και “ξεφούσκωμα” της Ατλέτικο), καταλαβαίνω πώς κάποιος θα μπορούσε να δώσει τον πρώτο λόγο στη Ρεάλ, βάση του προγράμματος του δευτέρου γύρου αλλά και της θεαματικής βελτίωσης που έχει παρουσιάσει σε ότι αφορά τη σταθερότητα και την ισορροπία του παιχνιδιού της.

Ακριβώς αυτή η ισορροπία που έχει αποκτήσει στο τελευταίο διάστημα είναι που έχει κάνει τη διαφορά για την ομάδα του Κάρλο Αντσελότι. Η επίθεση ποτέ δεν ήταν το πρόβλημα και είναι λογικό μετά και το 5-0 επί της Μπέτις να συνεχίζει να τραβάει την προσοχή του κόσμου, όμως το μυστικό για την ανάκαμψη της ομάδας βρίσκεται στην αμύνα. Για την ακρίβεια στην συνολική αμυντική λειτουργία της ομάδας.

Στους πρώτους μήνες της σεζόν η άμυνα ήταν η “Αχίλλειος πτέρνα” της Ρεάλ όμως τις τελευταίες εβδομάδες ο Αντσελότι έχει καταφέρει να παρουσιάσει ένα πιο συμπαγές σύνολο χωρίς “τρύπες” στα μετόπισθεν. Η Ρεάλ έχει κρατήσει το “μηδέν” πίσω στα πέντε τελευταία παιχνίδια της κι έχει δεχθεί μόλις τέσσερα γκολ τους δύο τελευταίους μήνες.

Η εστία των μαδριλένων παραβιάστηκε για τελευταία φορά στη νίκη επί της Βαλένθια (3-2) μέσα στο “Μεστάγια” στο τελευταίο παιχνίδι για το 2013. Έχοντας δεχθεί άλλα δύο γκολ στην αμέσως προηγούμενη αγωνιστική στο 2-2 με την Οσασούνα στο “Ελ Σαδάρ” και με την επίθεσή της να συνεχίζει να πετάει “φωτιές”, η Ρεάλ τους δύο τελευταίους μήνες έχει απολογισμό 22 γκολ υπέρ και μόλις 4 κατά. Μία επίδοση που της επέτρεψε να πάρει τους βαθμούς που χρειαζόταν για να εκμεταλλευτεί τις απώλειες της Μπαρτσελόνα και της Ατλέτικο και μαζί μια άνετη πρόκριση επί της Οσασούνα στους “16” του Κόπα ντελ Ρέι.

Καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη βελτίωση της αμυντικής λειτουργίας έχουν παίξει: 1) η επιστροφή του Τσάμπι Αλόνσο ο οποίος έχασε τους δύο πρώτους μήνες της σεζόν λόγω τραυματισμού. 2) η βελτίωση σε ατομικό επίπεδο των δύο κεντρικών αμυντικών. Του Πέπε και – κυρίως – του Σέρχιο Ράμος. 3) η προσαρμογή των πακτών στο 4-3-3 που έχει αποφασίσει να εφαρμόσει ο Αντσελότι.

Έχοντας δοκιμάσει χωρίς επιτυχία όλους τους πιθανούς συνδυασμούς στο χώρο του κέντρου κι έχοντας χάσει τον Κεντίρα για το υπόλοιπο της σεζόν, ο Ιταλός τεχνικός αποφάσισε να εγκαταλείψει το 4-2-3-1 και να στραφεί σε ένα σχήμα που θεωρητικά (αν λάβουμε υπόψη και τα χαρακτηριστικά των παικτών που χρησιμοποιεί στην τριπλέτα του κέντρου, Τσάμπι Αλόνσο – Μόντριτς – Ντι Μαρία) είναι πολύ πιο επιθετικό και ριψοκίνδυνο. Το 4-3-3 όμως του έχει βγει και αυτό οφείλεται όχι μόνο στην επιστροφή του Τσάμπι Αλόνσο αλλά και στην εξαιρετική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Λούκα Μόντριτς.

Η παρουσία του Κροάτη στα τελευταία παιχνίδια χρήζει ιδιαίτερης αναφοράς. Βρισκόμενος τώρα στα μισά της δεύτερης χρονιάς του στη Μαδρίτη, έχει αρχίσει να θυμίζει και πάλι τον παλιό καλό Μόντριτς της Τότεναμ, για τον οποίο – μην ξεχνάμε – η Ρεάλ έδωσε κάτι παραπάνω από 40 εκατομμύρια για να αποκτήσει πέρσι. Τρέχει, μαρκάρει, δημιουργεί, κυκλοφορεί σωστά την μπάλα την κρατάει όταν χρειάζεται και μοιράζει γκολ. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά το παιχνίδι με την Μπέτις ο Κάρλο Αντσελότι αναφέρθηκε στον καθοριστικό ρόλο που παίζει στην ομάδα.

Με τον Ντι Μαρία να κερδίζει τη θέση του έταιρου κεντρικού μέσου, κυρίως λόγω ενέργειας και ταχύτητας, ο μεγάλος χαμένος από αυτή την αλλαγή σχήματος του Αντσελότι είναι ο Ίσκο ο οποίος μάλλον θα πρέπει να συμβιβαστεί με έναν πιο περιορισμένο ρόλο, αγωνιζόμενος ως “δεκάρι” πίσω από το σέντερ φορ στα πιο βατά παιχνίδια της Ρεάλ στο “Μπερναμπέου” ή περιμένοντας την ευκαιρία του να ξεκουράσει έναν εκ των Ρονάλντο και Μπέιλ στα άκρα.

Οι πειραματισμοί του Αντσελότι στον πρώτο γύρο στοίχισαν ακριβά σε βαθμούς όμως φαίνεται πως ανήκουν στο παρελθόν. Ο Ιταλός έχει καταλήξει τόσο στο σχήμα όσο και στα πρόσωπα που πρέπει να το απαρτίζουν και η Ρεάλ δείχνει να έχει αποκτήσει πια την απαιτούμενη σταθερότητα και ισορροπία για να κάνει την αντεπίθεσή της στη μάχη για τον τίτλο.