• «Οι τοπικές κοινωνίες δεν ασχολούνται με αυτά τα παιδιά, αλλά μόνο με το ποδόσφαιρο»
• «Προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες θα κάνουμε στο χωράφι»
• «Η μετάβαση στην μεγάλη κατηγορία είναι δύσκολη και θέλει στήριξη»

Η σφυροβολία την προηγούμενη δεκαετία μας απασχόλησε κυρίως λόγω του Αλέξανδρου Παπαδημητρίου και του Χρήστου Πολυχρονίου στους άνδρες, αλλά και της Αλεξάνδρας Παπαγεωργίου στις γυναίκες.

Το αγώνισμα έμεινε λίγο στην αφάνεια, αλλά λογικό καθώς αρκετοί αθλητές που είχαν το ταλέντο να προχωρήσουν, το άφησαν στη μέση γιατί επέλεξαν άλλον δρόμο από τον στίβο.

Ο βιοπορισμός, αλλά και η έλλειψη κατάλληλων υποδομών για να προπονηθούν, έχει παίξει σημαντικότατο ρόλο. Τώρα έχει… σκάσει μία δουλεμένη φουρνιά η οποία φέρνει διακρίσεις και μετάλλια. Φραντζεσκάκης, Αναστασάκης, Ντουσάκης, Κορακίδης… Νέα παιδιά με μετάλλια και εντυπωσιακές επιδόσεις σε μεγάλες διοργανώσεις, τα οποία φέρνουν τις επιτυχίες όχι μέσα από προπονήσεις σε αξιοπρεπείς εγκαταστάσεις, αλλά από χωράφια και… παραλίες, όπου συνήθιζε να κάνει προπονήσεις για παράδειγμα ο Φραντζεσκάκης, μέχρι να βρεθεί ιδιώτης και να του παραχωρίσει ένα χωράφι.

«Οι τοπικές κοινωνίες δεν ασχολούνται με αυτά τα παιδιά, αλλά μόνο με το ποδόσφαιρο»

Χωράφι, γιατί για στάδιο ρίψεων… ούτε λόγος στα Χανιά. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο «αγκάθι» για τους προπονητές σε αυτό το ιδιαίτερο αγώνισμα, το οποίο αφήνουμε στην φαντασία σας να σκεφτείτε πόσο καλύτεροι ακόμη θα ήταν αυτοί οι αθλητές.

Αυτό μας εξήγησε και ο Κωστής Παπαμαρκάκης, προπονητής του Φραντζεσκάκη, ο οποίος εξέφρασε και το παράπονό του για τις γενικότερες συνθήκες προετοιμασίας των αθλητών των ρίψεων στη χώρα.

«Τα τελευταία χρόνια αρκετοί προπονητές έχουν μπει στη σφύρα και κυρίως στην περιφέρεια. Υπάρχει ο Χριστόγλου, ο Κοροσίδης, είμαστε εμείς στα Χανιά. Έχει βγει μία καλή φουρνιά τώρα είναι η αλήθεια. Πάντα δουλεύαμε και βγήκαν παιδιά, αλλά χάθηκαν στη πορεία. Εμείς ανεβήκαμε τώρα με τα παιδιά γιατί βελτιώθηκαν οι συνθήκες» μας είπε αρχικά για το γεγονός ότι έχουμε μία νέα καλή φουρνιά αθλητών.

«Προπονούμαστε σε χωράφι και μπορεί να λέμε για τις συνθήκες στα ολυμπιακά κέντρα, αλλά ακόμη και στην κατάσταση που είναι αυτά, για εμάς θα ήταν παράδεισος σε σχέση με το που προπονούμαστε. Δυστυχώς οι τοπικές κοινωνίες ασχολούνται κυρίως με το ποδόσφαιρο και δεν υπάρχει στήριξη. Εμείς ήμασταν τυχεροί γιατί βοήθησε ο Δήμος, αλλά και ένας ιδιώτης που μας έδωσε το χωράφι του να κάνουμε προπονήσεις. Είμαστε εκεί 4 χρόνια όμως και η λύση είναι προσωρινή. Δεν ξέρουμε για πόσο θα έχουμε τον χώρο. Τις επιτυχίες από το 2019 από αυτό το χωράφι τις έχουμε φέρει. Πρέπει όμως να βρεθεί μία μόνιμη λύση. Τι θα κάνει ο Φραντζεσκάκης που μένει μόνιμα στα Χανιά; Πώς θα προπονηθεί σε καλύτερες συνθήκες;» πρόσθεσε ο Κρητικός προπονητής.

«Προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες θα κάνουμε στο χωράφι»

Στη σκέψη του να υπήρχε ένα προπονητικό κέντρο για τις ρίψεις, ο Παπαμαρκάκης μας εξηγεί πόσο θα ανέβαζε το επίπεδο της ελληνικής σφυροβολίας, που ήδη στις μικρές κατηγορίες είναι πάρα πολύ υψηλό. Και μας εξομολογήθηκε ότι ένα προπονητικό κέντρο θα είχε βελτιώσει και τους ίδιους τους προπονητές.

«Αν είχαμε ένα προπονητικό κέντρο της προκοπής, αυτό θα τραβούσε το επίπεδο πιο ψηλά. Θα έρχονται αποστολές από το εξωτερικό λόγω και του κλίματος κι αυτό θα ανέβαζε κι άλλο τα δικά μας παιδιά. Και όχι μόνο, θα βελτίωνε κι εμένα ως προπονητή. Μια ζωή με παιδιά ασχολούμαι και προσπαθώ να βρω πράγματα για να βελτιωθώ» είπε αρχικά και πρόσθεσε:

« Θα σου πω ένα παράδειγμα. Πήγαμε τώρα στο Σιάτλ για 9 μέρες προετοιμασίας πριν το Παγκόσμιο και ήμασταν μαζί με τους Πολωνούς. Στις προπονήσεις ο Φραντζεσκάκης μεταμορφώθηκε. Μου έκανε επιδόσεις που δεν είχε ποτέ και άλλαξε η νοοτροπία του, ενώ έχει αγωνιστεί ξανά μαζί τους. Ομως τους είδε και πώς προπονούνται. Αν είχαμε ένα προπονητικό κέντρο και μαζευόμασταν όλοι εκεί, θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα. Πάσχουμε σε αυτό. Και είναι απαράδεκτο να έχουμε το ΟΑΚΑ και να μην έχει γήπεδο για ρίψεις αυτή τη στιγμή. Μόνο εμείς πρέπει να το έχουμε καταφέρει αυτό σε Ολυμπιακό στάδιο».

«Η μετάβαση στην μεγάλη κατηγορία είναι δύσκολη και θέλει στήριξη»

Ο Παπαμαρκάκης, ανέφερε πως το να ζητούν επί χρόνια τα αυτονόητα χωρίς ανταπόκρισης, φθείρει και τον ίδιο, αλλά και τον κάθε αθλητή, με αποτέλεσμα να πορεύονται με όσα έχουν.

«Με έχει κουράσει να ασχολούμαι με όλα αυτά τα προβλήματα και όσα θα έπρεπε να έχουμε και δεν έχουμε. Με φθείρει. Το να τσακώνομαι όλη μέρα για τα αυτονόητα αντί να ασχολούμαι με την προπόνηση, δεν μου αρέσει. Είναι μία κατάσταση που είναι μείον για τον αθλητή. Ο Χρήστος επέλεξε να μείνει στα Χανιά, αλλά με αυτές τις συνθήκες δε ξέρω τι θα κάνει στο μέλλον. Για προπονητήρια συζητάμε και δεν μπορούν να τα βρουν οι αρμόδιοι. Ετσι θα κάνουμε στα χωράφια προετοιμασία και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Οσον αφορά τη νέα γενιά, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, τονίζοντας ότι ναι μεν οι διακρίσεις έρχονται στις μικρές ηλικίες, αλλά η μετάβαση είναι το πιο δύσκολο στάδιο κι εκεί πρέπει να υπάρχει βούληση, ώστε να μην χαθεί άλλη μία φουρνιά.

«Η νέα γενιά στη σφύρα τα έχει πάει καλά. Τώρα όμως που γίνεται η μετάβαση στην μεγάλη κατηγορία, τα πράγματα δυσκολεύουν. Οποιος είναι απ’ έξω και βλέποντας τα μετάλλια θεωρεί ότι όλα θα είναι εύκολα, γελιέται. Η μετάβαση στους άνδρες, όταν μιλάμε για την Ελλάδα, είναι δύσκολη. Το ίδιο και για τις γυναίκες. Πρέπει να έχουν την στήριξη γιατί όταν μπαίνουν στην κατηγορία των ανδρών, συνήθως βρίσκονται στην αφάνεια για ένα με δύο χρόνια. Θα στηριχθούν εκεί; Πρέπει να υπάρξει ένα πλαίσιο για να τους βοηθήσει σε αυτή τη μετάβαση καθώς πάνε σε μια κατηγορία που δεν είναι εύκολο τα πρώτα χρόνια να είναι σε τοπ επίπεδο. Χάνονται εύκολα παιδιά σε αυτό το στάδιο και το ότι δεν υπάρχουν καν χορηγίες, είναι ένα τεράστιο μείον» ανέφερε ο Παπαμαρκάκης.