Κέρασα sushi όλο το γραφείο
Πλύθηκα, ντύθηκα και άνοιξα το ψυγείο για να δω τι θα έπαιρνα μαζί μου για μεσημεριανό στη δουλειά. Με καλημέρισαν ένα τάπερ με φακές και μια γαβάθα με κοκκινιστά ρεβίθια. Τους έκλεισα την πόρτα κατάμουτρα και αποφάσισα πως είχα πλέον δύο τέλειες δικαιολογίες για να παραγγείλω απ’ έξω.
Μέχρι να πάει 13:00 απάντησα σε μια ντουζίνα email κι έκανα δύο ωριαία zoom calls. Στις 13:05 άκουσα την κοιλιά μου να γουργουρίζει και ρώτησα στο messenger τον Αντώνη από τον κάτω όροφο αν είχε φέρει φαγητό από το σπίτι ή αν θα κάναμε καμιά ομαδική παραγγελία. Η απάντησή του ήταν «burger η σουβλάκια;». Συμπληρώνω δύο χρόνια στο Gazzetta και δεν θυμάμαι να έχουμε παραγγείλει κάτι άλλο πέρα από burger ή σουβλάκια. Άσε που από τις αρχές του μήνα έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να κόψω το junk food (έστω τα μεσημέρια). Στην προηγούμενη σκέψη υπόσχομαι πως άκουσα το σπανακόρυζο και τα κοκκινιστά ρεβύθια να γελούν ειρωνικά.
Όσο προσπαθούσα να βρω μια λύση, θυμήθηκα την Αιμιλία που εμπνευσμένη από το τελευταίο σποτ του Jack Daniel's με μότο Make it Count ήρθε τις προάλλες στο γραφείο με την λιμουζίνα και είπα να ξεφύγω κ εγώ από την πεπατημένη. Να παραγγείλω κάτι που δεν είχαμε παραγγείλει ποτέ μέχρι τότε στο γραφείο και να κάνω τη στιγμή να μετρήσει. Στέλνω στον Αντώνη «άσ’ το πάνω μου» και παραγγέλνω sushi από το Hokyo (Φανερωμένης 8 Χολαργός, τηλ: 210 6512777). Είχε έρθει η ώρα να μυήσουμε τους ουρανίσκους μας σε edamame, wakame και maki.
Όσο κατέβαινα τις σκάλες για να παραλάβω το sushi από τον ντελιβερά, σκεφτόμουν τρόπους να εξηγήσω την επιλογή μου, ώστε να το πάρει ψύχραιμα τόσο ο Αντώνης όσο και ο Κώστας, ο οποίος είχε μπει σφήνα τελευταία στιγμή στην παραγγελία. Το είχα σίγουρο ότι θα το έτρωγαν και θα τους άρεσε, ωστόσο είχα σίγουρο και το τρολάρισμα.
Έβαλα τις σούπες και τα noodles σε μπολ και μοίρασα τα maki προκειμένου να τα πάω από γραφείο σε γραφείο. Φόρεσα το πιο σοβαρό μου ύφος προκειμένου να περιορίσω τις όποιες ακραίες αντιδράσεις και κατέβηκα στον πρώτο όροφο.
Εκείνη την ώρα ο Αντώνης καιγόταν στη δουλειά, γιατί είχε προκύψει ένα θέμα σχετικό με τα ερχόμενα ματς της Εθνικής για το Nations League. Του ακούμπησα ένα πακέτο με sushi και ένα μπολ με noodles πλάι στο πληκτρολόγιο και δεν μου έδωσε καν σημασία. Έπιασε τα chopsticks με τεχνική Μιγιάγκι κι άρχισε να αδειάζει το πακέτο χωρίς κανέναν ενδοιασμό. «Την επόμενη φορά να πάρεις και nigiri», είπε με γεμάτο στόμα και συνέχισα προς τον Κώστα.
O Κώστας ήταν αρκετά διστακτικός. Για να είμαι ειλικρινής μόλις άφησα στο γραφείο του μια σούπα carrot ginger detox και μερικά μάκι φοβήθηκα πως θα μου τα φέρει στο κεφάλι. Παρ΄όλα αυτά, όχι μόνο τα δοκίμασε, αλλά ανέβασε και σχετικό story στο Instagram.
Αφού η παραγγελία μου είχε περάσει με επιτυχία από το σκληροπυρηνικό gazzetta, δεν είχα πλέον να φοβηθώ τίποτα. H Κατερίνα και η Σοφία ήξερα πως αγαπούσαν το sushi. Έτσι κι αλλιώς με είχαν βοηθήσει στην παραγγελία.
Όσο τα κορίτσια έτρωγαν τα δικά τους, έφτιαξα και την δική μου μερίδα και πήγα στο γραφείο να την απολαύσω. Ενώ μασουλούσα edamame (αυτά που μοιάζουν με φρέσκα πράσινα φασόλια και τρως μόνο το μέσα τους) σκεφτόμουν πως η απόπειρά μου να κεράσω sushi το γραφείο είχε στεφθεί με επιτυχία. Και όλοι χορτάσαμε και έκανα κάτι που μέχρι χθες θα το σκεφτόμουν πρώτα δυο και τρεις φορές.
Μείνετε συντονισμένοι γιατί την επόμενη εβδομάδα, ένας άλλος συνάδελφος θα εμπνευστεί από την καμπάνια Make it Count του Jack Daniel's και θα πραγματοποιήσει τη δική του επιθυμία. Γιατί as far as we know, today only happens once.
Φωτογραφίες: Χρήστος Λώλος
