Πήγα στο γραφείο με λιμουζίνα

Πήγα στο γραφείο με λιμουζίνα

Gazzetta team

Να ζεις την κάθε στιγμή. Αδυνατώ να θυμηθώ πόσες φορές έχω ακούσει αυτή τη φράση και πόσο συχνά σκέφτομαι ότι είναι πραγματικά πολύ σημαντικό να κάνουμε το κάθε λεπτό να μετράει, να ζούμε την κάθε μέρα στο έπακρο, χωρίς να διστάζουμε να πραγματοποιήσουμε ακόμα και τα πιο τρελά μας όνειρα. Όμως στην πράξη τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Γιατί οι έντονοι ρυθμοί της καθημερινότητας, οι υποχρεώσεις και η ασφάλεια της ρουτίνας πολλές φορές μας κάνουν να ξεχνάμε την ουσία, να αναλωνόμαστε σε ασήμαντα πράγματα και να νοιαζόμαστε περισσότερο απ' όσο πρέπει για το «τι θα πει ο κόσμος».

Πρόκειται για ένα ζήτημα που χωράει πολλή συζήτηση. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις ώρες που έχουμε αφιερώσει με φίλους και συναδέλφους να μιλάμε για τα όνειρά μας και να απογοητευόμαστε όταν αναλογιζόμαστε όλα αυτά τα μικρά ή μεγάλα πράγματα που ονειρευόμαστε να κάνουμε αλλά κάτι πάντα μας κρατάει πίσω.

Μια μέρα λοιπόν, εκεί που καθόμασταν στο γραφείο, το μάτι μας έπεσε στη νέα καμπάνια του Jack Daniel's. Με κεντρικό μήνυμα «Make It Count», βλέπουμε μια σειρά από ανθρώπους που αποφασίζουν να κάνουν αυτό που πάντα ήθελαν. Άλλος πετάει το smartphone του (και το άγχος του) στη λίμνη, άλλος παραγγέλνει ολόκληρο τον κατάλογο του εστιατορίου και άλλος κερνάει ένα ολόκληρο μαγαζί. Άνθρωποι δηλαδή που παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους και αξιοποιούν στο έπακρο την κάθε μέρα, γεμίζοντάς τη με νέες εμπειρίες.

Όπως ήταν αναμενόμενο, η συγκεκριμένη καμπάνια δεν μας άφησε ασυγκίνητους. Αντιθέτως, μέσα σε μόλις λίγα λεπτά, ξέραμε όλοι πως είχε έρθει η σειρά μας να κάνουμε κι εμείς πραγματικότητα τα δικά μας όνειρα. Θα διαβάσετε λοιπόν τις ιστορίες 3 δημοσιογράφων που αποφάσισαν να κάνουν τις στιγμές τους να μετράνε και να πραγματοποιήσουν ένα όνειρό τους, το πρώτο που θα τους έρθει το μυαλό.

Πρώτη ξεκίνησα εγώ. «Πάντα ήθελα να έρθω στο γραφείο με λιμουζίνα. Κανονικά, με οδηγό και κάθε πολυτέλεια». Και αυτό θα έκανα.

Η πιο σουρεαλιστική μέρα της ζωής μου

Θα είμαι ειλικρινής, έχω μεγάλη αδυναμία στα αυτοκίνητα από πολύ μικρή, επομένως δεν θα μπορούσα να σκεφτώ κάτι πολύ διαφορετικό. Και επειδή πάντα αναρωτιόμουν πώς νιώθει κάποιος που έχει τον προσωπικό του οδηγό και μια λιμουζίνα για μεταφορικό μέσο, αποφάσισα να μάθω. Μετά από αρκετό ψάξιμο και μερικά τηλεφωνήματα, τα πάντα ήταν έτοιμα. Μια εντυπωσιακή BMW 745Le xDrive που μας παραχώρησε η BMW Eλλάς Α.Ε. (και την ευχαριστούμε θερμά γι' αυτό) θα με περίμενε το πρωί κάτω από το σπίτι μου.

Η εμπειρία ήταν πολύ πιο συναρπαστική απ' ότι την περίμενα. Το νέο μου μεταφορικό μέσο ήταν πραγματικά εντυπωσιακό και για πρώτη φορά στη ζωή μου απολάμβανα την πρωινή κίνηση στον δρόμο. Η διαδρομή ξεκίνησε με έναν μαραθώνιο ερωτήσεων στον (ήρωα) οδηγό: Πόσα άλογα έχει; Ποια είναι η τελική του ταχύτητα; Πώς ανοίγει η ηλιοροφή; Τι κάνει αυτό το κουμπάκι; Και οι ερωτήσεις σταμάτησαν αμέσως μόλις ανακάλυψα τη λειτουργία μασάζ. Τότε ήταν που κάθισα αναπαυτικά και αποφάσισα να χαλαρώσω και να ζήσω την απόλυτη χλιδή.

Να πω σε αυτό το σημείο ότι προφανώς είχα φροντίσει να ενημερώσω όλο το γραφείο και έτσι όταν έφτασα στον προορισμό μου, οι συνάδελφοί μου με περίμεναν στην πόρτα για να απολαύσουν το θέαμα. Αμέσως πλησίασαν και άρχισαν να επεξεργάζονται το αυτοκίνητο, προσπαθώντας να... κλέψουν λίγη απ' τη δόξα μου.

Η εμπειρία όμως δεν τελείωσε εδώ. Η λιμουζίνα μου με περίμενε έξω από την πόρτα του γραφείου και το απόγευμα για να με μεταφέρει πίσω στο σπίτι μου. Και παρά την κούραση της μέρας, η επιστροφή ήταν εξαιρετικά απολαυστική.

Όταν επέστρεψα το βράδυ στο σπίτι συνειδητοποίησα κάτι πολύ σημαντικό: Όσο περίεργο και αν φάνηκε σε κάποιους το δικό μου όνειρο, τη συγκεκριμένη μέρα δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ.

Γιατί ήταν μια από τις μέρες που έκανα την υπέρβαση και αποφάσισα να κάνω την κάθε στιγμή της να μετράει, χωρίς να με νοιάζει τι λένε οι άλλοι, χωρίς «πρέπει» και χωρίς δισταγμούς.

Πάντα ήθελα να το κάνω αυτό και το Jack Daniel’s μου έδωσε την ώθηση να το πάρω απόφαση. Ωστόσο ήταν μόνο η αρχή. Μείνετε συντονισμένοι γιατί ακολουθούν οι εμπειρίες άλλων δύο δημοσιογράφων του gazzetta που αποφάσισαν να επιλέξουν θαρραλέα, να τολμήσουν και να κυνηγήσουν τα όνειρά τους.

Φωτογραφίες: Χρήστος Λώλος