Άκης Πετρετζίκης: Το λάθος που απογείωσε την καριέρα του (vid)
Ο Άκης Πετρετζίκης μίλησε για ένα λάθος που έκανε ως ο πρώτος Έλληνας MasterChef και απογείωσε την καριέρα του.
Το βράδυ της Δευτέρας, ο Άκης Πετρετζίκης ήταν φιλοξενούμενος στην Ελεονώρα Μελέτη στον Alpha και μίλησε για διάφορα πράγματα σχετικά με την ζωή και την καριέρα του.
Μεταξύ των όσων είπε ο πρώτος Έλληνας MasterChef, ήταν και ένα άγνωστο -στους περισσότερους- περιστατικό όταν έκανε τα πρώτα βήματα στην καριέρα του, το οποίο έμελλε να απογειώσει την καριέρα του.
«Με το που τελείωσε το MasterChef ήμουν μετανιωμένος, δεν ήξερα τι να κάνω. Δεν υπήρχε κάτι μετά το MasterChef. Ειλικρινά είχα αποφασίσει να φύγω και έτυχε στο Πρωινό του Mega με τη Φαίη και τον Γιώργο και είχε ένα πρόβλημα υγείας ο Βασίλης Καλλίδης. Δεν είχαν μάγειρα και πήγα να κάνω μερικά γκεστ. Τελικά με κράτησαν.
Επειδή με κράτησαν και αποφάσισα να το φέρω εις πέρας. Και το πρόβλημα εκεί ήταν μεγάλο. Γιατί πηγαίνεις σε ένα μαγειρικό σόου πρωινού και ουσιαστικά πρέπει να ρίξεις πάλι το εγώ σου. Είσαι ένα μάγειρας, θες να αποδείξεις σε όλους ότι ξέρεις να μαγειρεύεις και θες να κάνεις κάτι εντυπωσιακό.
Δεν ισχύει αυτό. Θέλει τη φασολάδα, το ρεβίθι, τη φακή. Εγώ αυτά τα πράγματα δεν τα είχα ξανακάνει. Πρέπει να τα αφήσεις στην άκρη. Ήξερα να σου κάνω φουά γκρά, φιλέτα… Ήταν τελείως διαφορετική αντιμετώπιση.
Ουσιαστικά όλη η φιλοσοφία της εταιρείας μου, ξεκίνησε από μια λάθος συνταγή που έκανα στο πρωινό του Mega. Πήγα και έκανα μια αγγλική συνταγή. Την ετοίμασα στο μαγαζί γιατί δεν είχα χρόνο και την έδειξα την επόμενη μέρα το πρωί. Φεύγω από το πρωινό και πάω στη δουλειά.
Δούλευα σε ένα μαγαζί στο Χαλάνδρι. Γυρνάω σπίτι και ανοίγω το Facebook. Υπήρχε άπειρος κόσμος που με έβριζε. Μου έστελναν μηνύματα πως είμαι ανεύθυνος και δίνω συνταγές που δε βγαίνουν. Μιάμιση το βράδυ τελείωσα τη δουλειά μου και πήγα στη σπιτονοικοκυρά μου. Της δίνω τα υλικά και τη συνταγή και λέω φτιάχτην. Μου χτυπάει μετά από μιάμιση ώρα και μου λέει "αυτό δε βγαίνει είναι νερό”. Λέω "η συνταγή είναι τόσο απλή. Πάμε μαζί να τη φτιάξουμε”. Ανεβαίνω πάνω χτυπάω το γάλα μαζί με τη ζάχαρη και όντως αυτό δεν έγινε ποτέ σαντιγί. Γιατί η σπιτονοικοκυρά μου και όλος ο κόσμος δεν είχαν το επαγγελματικό μίξερ που είχα εγώ στο μαγαζί. Και από τότε τα έφτιαχνα όλα στο σπίτι μου.
Εκεί κλονίστηκα. Πήγα να δείξω ότι ξέρω να μαγειρεύω. Δεν είναι αυτό. Είναι κοινωνική ευθύνη να δώσεις κάτι πετυχημένο. Τότε άρχισε η κρίση στην Ελλάδα. Υπήρχαν οικογένειες που είχαν 5 ευρώ να ταΐσουν το σπίτι τους. Να πας να δώσεις μια συνταγή που δε βγαίνει σε μια μάνα, δεν είναι απλά λάθος, είναι κακό. Εκεί πέρα αναπτύχθηκε το αίσθημα της κοινωνικής ευθύνης. Σιγά-σιγά κατάλαβα πως το μεγαλύτερο εστιατόριο ήταν το σάιτ μου.
Συνειδητοποίησα πως αυτή είναι η κουζίνα που πρέπει να χτίσω. Η διαδικτυακή. Εκεί αποφάσισα να φύγω από τα εστιατόρια. Δούλεψα μετά σε άλλο ένα εστιατόριο και δεν έχει ακουστεί ποτέ. Συνειδητοποίησα πως η πραγματική κουζίνα με κρατάει πίσω. Τότε το ίντερνετ δεν ήταν της μόδας. Υπήρχε ένα κενό».
Ουσιαστικά όλη η φιλοσοφία της εταιρείας μου, ξεκίνησε από μια λάθος συνταγή που έκανα στο πρωινό του Mega. Πήγα και έκανα μια αγγλική συνταγή. Την ετοίμασα στο μαγαζί γιατί δεν είχα χρόνο και την έδειξα την επόμενη μέρα το πρωί. Φεύγω από το πρωινό και πάω στη δουλειά.
Δούλευα σε ένα μαγαζί στο Χαλάνδρι. Γυρνάω σπίτι και ανοίγω το Facebook. Υπήρχε άπειρος κόσμος που με έβριζε. Μου έστελναν μηνύματα πως είμαι ανεύθυνος και δίνω συνταγές που δε βγαίνουν. Μιάμιση το βράδυ τελείωσα τη δουλειά μου και πήγα στη σπιτονοικοκυρά μου. Της δίνω τα υλικά και τη συνταγή και λέω φτιάχτην. Μου χτυπάει μετά από μιάμιση ώρα και μου λέει "αυτό δε βγαίνει είναι νερό”. Λέω "η συνταγή είναι τόσο απλή. Πάμε μαζί να τη φτιάξουμε”. Ανεβαίνω πάνω χτυπάω το γάλα μαζί με τη ζάχαρη και όντως αυτό δεν έγινε ποτέ σαντιγί. Γιατί η σπιτονοικοκυρά μου και όλος ο κόσμος δεν είχαν το επαγγελματικό μίξερ που είχα εγώ στο μαγαζί. Και από τότε τα έφτιαχνα όλα στο σπίτι μου.
Εκεί κλονίστηκα. Πήγα να δείξω ότι ξέρω να μαγειρεύω. Δεν είναι αυτό. Είναι κοινωνική ευθύνη να δώσεις κάτι πετυχημένο. Τότε άρχισε η κρίση στην Ελλάδα. Υπήρχαν οικογένειες που είχαν 5 ευρώ να ταΐσουν το σπίτι τους. Να πας να δώσεις μια συνταγή που δε βγαίνει σε μια μάνα, δεν είναι απλά λάθος, είναι κακό. Εκεί πέρα αναπτύχθηκε το αίσθημα της κοινωνικής ευθύνης. Σιγά-σιγά κατάλαβα πως το μεγαλύτερο εστιατόριο ήταν το σάιτ μου.
Συνειδητοποίησα πως αυτή είναι η κουζίνα που πρέπει να χτίσω. Η διαδικτυακή. Εκεί αποφάσισα να φύγω από τα εστιατόρια. Δούλεψα μετά σε άλλο ένα εστιατόριο και δεν έχει ακουστεί ποτέ. Συνειδητοποίησα πως η πραγματική κουζίνα με κρατάει πίσω. Τότε το ίντερνετ δεν ήταν της μόδας. Υπήρχε ένα κενό».
