Η αβάσταχτη ελαφρότητα της τρίχας τις μέρες της καραντίνας

Πήγαινε, σε παρακαλώ, στον καθρέφτη και κοιτάξου. Παρατηρείς κάτι; Όχι όχι, δεν εννοώ το αποχαυνωμένο βλέμμα από το binge-watching και την κλεισούρα. Κοίτα λίγο πιο πάνω. Α γεια σου! Ναι το μαλλί εννοώ. Τι θα γίνει με όλη αυτή την τρίχα; Θα κάνεις κάτι ή θα περιμένεις να ανοίξουν -άγνωστο πότε- ξανά τα κομμωτήρια;

Όσο βέβαια, τραγική και να είναι η κατάσταση αυτή τη στιγμή στο κεφάλι σου, υπάρχουν δύο λόγοι για τους οποίους θα πρέπει να χαίρεσαι ή τουλάχιστον να μην σε παίρνει εντελώς από κάτω. Πρώτον, η κατάσταση στα κεφάλια όλων μας είναι η ίδια ή και χειρότερη. Δεύτερον, ο Κωτσόβολος με την καμπάνια του #menoumespiti #menoumekouremenoi σε παροτρύνει να πάρεις ένα ψαλίδι ή μια μηχανή και να την χειροτερέψεις ακόμα περισσότερο προκειμένου να κερδίσεις μια κουρευτική μηχανή.

Συγκεκριμένα σου ζητάει να κουρευτείς μόνος ή να σε κουρέψει όποιος βρίσκεται μαζί σου στο σπίτι (εδώ θα δεις και το σχετικό βίντεο). Στη συνέχεια ανεβάζεις τη φωτογραφία σου στο Instagram δημόσια με το #menoumekouremenoi ή /και #kotsovolos μέχρι τις 27/04 και μπαίνεις στην κλήρωση για 10 κουρευτικές μηχανές Wahl Chrome Pro Premium!

Με αφορμή την παραπάνω ενέργεια του Κωτσόβολου, ζητήσαμε από πέντε δημοσιογράφους του Gazzetta να μας περιγράψουν πώς αντιμετωπίζουν το ζήτημα της τρίχας όσο βρίσκονται σε καραντίνα.

Διαβάστε τις ιστορίες τους πριν κουρευτούν:

Κυκλοφορεί στο σπίτι με καπέλο ο Αντώνης

Το είχα πάρει απόφαση όταν... έσκασε η καραντίνα. Αντώνη δεν θα προσπαθήσεις να τα πάρεις μόνο σου και δεν θα ξυριστείς. Όσο πάει Αντώνη. Ίσως σου πηγαίνει και καλύτερα... Το είχα φιλοσοφήσει με την τρίχα. Οι μέρες πέρναγαν το ίδιο και οι εβδομάδες. Η τρίχα μεγάλωνε. Και μεγάλωνε. Μέχρι που έφτασα στο σημείο να με κοιτάω και να με τρομάζω. Καπέλο για το μαλλί, ψιλοφροντίδα στο μούσι! Ναι, καλά διάβασες. Καπέλο μέσα στο σπίτι. Και κρύβει το μαλλί και το... στρώνει. Μάθετε μπαλίτσα από τον εγκλωβισμένο. Καπέλο τώρα το καλοκαίρι. Πριν που έκανε και κρύο; Σκουφί. Με αυτό να δεις πως στρώνει το μαλλί...

Η κατάσταση όμως πλέον ανυπόφορη. Δεν παλεύεται βρε παιδάκι μου. Ναι πέρασε από το μυαλό μου και η αυτοδιαχείριση. Να είχα μια ξυριστική να τα πάρω με την ψιλή. Δεν κατάλαβα δηλαδή ο Μπέκαμ γιατί το έκανε; Θα το κάνω κι εγώ. Το γεγονός ότι δεν είχα ξυριστική με έσωσε (;) από την συγκεκριμένη κίνηση. Ποτέ δεν θα μάθω αν την είχα στα χέρια μου τι θα έκανα με αυτήν. Οι μέρες περνάνε μαζί και οι εβδομάδες και η κατάσταση γίνεται ανυπόφορη.

Τρίχες... Τι δύσκολο πράγμα.

Περιφέρεται σαν τη Σαμάρα ο Γιώργος

Αν έχεις δει το «The Ring», έχεις κάνει ήδη το συνειρμό με την παραπάνω φωτογραφία. Για να είμαι, βέβαια, ειλικρίνης δεν πρόλαβε το μαλλί μου να μακρύνει τόσο μέσα σε ένα μήνα. Είναι μακρύ εδώ και χρόνια, αλλά μόλις άρχιζε να φτιάχνει ο καιρός σκόπευα να το κοντύνω λίγο για να μην σκάω από τη ζέστη. Η καραντίνα, όμως, είχε άλλα σχέδια.

Άλλα σχέδια, όμως, έχω αρχίσει να κάνω πλέον κι εγώ. Για αυτό ευθύνεται από την μία ο Γιάνκι από το Unorthodox και από την άλλη ο διαγωνισμός του Κωτσόβολου. Φαντάζεσαι το παραπάνω κεφάλι ξυρισμένο και να κρέμονται μόνο δύο πελώριες φαβορίτες; Το μόνο που θα μου μένει μετά για να μετακομίσω στο Μπρούκλιν και να γίνω κολλητός του Γιάνκι θα είναι ν’ αρχίσω να μιλάω και γίντις. Τη συμμετοχή μου, πάντως, στον διαγωνισμό θα την έχω κερδίσει με το σπαθί μου.

Έγινε για λίγο «παπάς» ο Πολύδωρος

Τον Φλεβάρη του 2004 πήρα το απολυτήριο από τον Στρατό. Άσχετο; Όχι, γιατί ήταν η μέρα που έβαλα για τελευταία φορά στο πρόσωπό μου ξυράφι. Ναι, για 16 χρόνια… barber shop και μόνο μηχανή. Όταν, όμως, η κυβέρνηση αποφάσισε να πάρει έκτακτα μέτρα, το κούρεμα ήταν το τελευταίο πράγμα που μου πέρασε από το μυαλό! Όχι, ποτέ δε θα χτυπούσα την πίσω πόρτα ενός κομμωτηρίου στις μέρες καραντίνας για να ζητήσω ξυρισματάκι.

Οι μέρες περνούσαν, το μαλλί μεγάλωνε, το ζελέ δεν ήταν αρκετό για να τα στρώσει και κάποια κουτάκια πομάδας… ακόμα έρχονται! Η λύση ήταν μια. Μηχανή! Σταθερό χέρι έχω; Όχι! Υπομονή; Ούτε! Όταν όμως τα μούσια γεύονται τη μαγιονέζα και τη σοκολάτα πριν το στόμα. Όταν ο γιος σου φωνάζει «έχω μπαμπά… παπά», τότε όλα μένουν στην άκρη και αποφασίζεις να γίνεις εσύ ο μπαρμπέρης.

Ναι, μου έχει λείψει η καυτή πετσέτα με άρωμα λεβάντας, αλλά στα δύσκολα μπορείς να κάνεις την… υπέρβαση. Την έκανα και πλέον δεν είμαι… παπάς, δεν έχω χαίτη και στον δρόμο δε με κοιτάζουν περίεργα. Έφαγα εγώ πρώτος το αρνάκι με τη μαγιονέζα και όχι τα μούσια μου. Κάποια μπαλώματα θα καλυφθούν άμεσα, μιας και την επόμενη φορά το χέρι θα είναι σταθερό. Πριν πάρα πολλά χρόνια, ο μπαρμπέρης αναλάμβανε να βγάζει δόντια και να περιποιείται μικροτραύματα. Τι στο καλό, εμείς δεν θα μπορούσαμε να ξυριστούμε…

Δράμα το μαλλί του Φώτη

Και όμως έπρεπε να έρθει η καραντίνα για να δω μετά από χρόνια πώς είμαι όχι απλά χωρίς μούσια, αλλά με κόντρα ξύρισμα. Με την λογική του έτσι και αλλιώς δεν πάμε πουθενά αυτές τις μέρες (και να θέλουμε) είπα να θυμηθώ πώς θα είμαι αν πάρω το ξυραφάκι και κάνω κάτι που όντως είχα πολύ καιρό να κάνω. Εντάξει μιλάμε για άλλον άνθρωπο που στην αρχή ούτε εγώ με γνώριζα. Από την άλλη το ότι δεν ξυρίζομαι συχνά φάνηκε και από το πόσο πετσόκοψα το δέρμα μου. Δεν πρέπει να υπήρξε σημείο που να μην κόπηκα. Αυτή είναι η εμπειρία με το μούσι, το οποίο και πάλι αφήνω πριν κάποια στιγμή σκεφτώ να ξανασφάξω τα μάγουλά μου...

Όσον αφορά το μαλλί, η αλήθεια είναι πως αυτές τις μέρες είναι ένα δράμα. Αν σκεφτούμε πως δεν το προσέχω και πολύ και για αυτό το κόβω κοντό, ένα βήμα πριν από αυτό του νεοσύλλεκτου, αυτές τις μέρες δεν είναι και οι καλύτερες. Από την άλλη και άσχημο να είναι θα το δει κανείς; Όχι. Οπότε το αφήνω έτσι, με καθημερινό λούσιμο και ήδη έχω κλείσει να κουρευτώ αμέσως μόλις δοθεί το οκ.

Φοβάται μην κόψει το αυτί του ο Παναγιώτης

Ταινίες, σειρές, βιβλία, κανέναν περίπατο... Πού και πού το σκάμε και για γρήγορα ψώνια ώστε να αγοράσουμε τα απαραίτητα. Η ζωή μας συνεχίζεται, με περιορισμούς βέβαια, αλλά συνεχίζεται. Έτσι, λοιπόν, συνεχίζουν να μεγαλώνουν τα γένια και τα μαλλιά μας. Κι αν με το μούσι την ψιλοπαλεύουμε κάνοντας χρήση της ξυριστικής μηχανής μας, με το μαλλί τι γίνεται; Manual για το πώς να κουρευτείς μόνος σου δεν υπάρχει (ή μήπως υπάρχει); Η γυναίκα σου δεν έχει καμία σχέση με το ψαλίδι κι ο φιλαράκος σου που... ξέρει δεν βγαίνει να μην κολλήσει τον ιό (και καλά κάνει). Η πρώτη σου προσπάθεια για να... πάρεις τα βασικά δεν βγήκε. Κοιτάς τον καθρέφτη και νομίζεις ότι θα "φας" τ' αυτί σου. Καλά, για σβέρκο δεν το συζητάμε καν. Η μηχανή θα έπαιρνε τη γραμμή πίσω με τέτοιον τρόπο που θα ευχόσουν να το είχε κάνει έστω ο τύπος που άπλωνε ασβέστη στο γήπεδο κι οι γραμμές στο τέλος έκαναν ζιγκ ζαγκ.

Αν δεν έχεις πρόβλημα, τα παίρνεις με την ψιλή και ξεμπερδεύεις. Τι κάνεις, όμως, αν δεν θες να αποχωριστείς την κώμη σου; Από ό,τι φαίνεται το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να αφήσεις τον χρόνο να κάνει τη δουλειά του.

Τσέκαρε τον οδηγό κουρέματος για να μην κάνεις λάθη και τους όρους του διαγωνισμού.