Οι Millennials, ένα φόρεμα και ο σοφός επιθεωρητής Κάλαχαν
Στην ταινία "Dirty Harry" του 1971, ο Clint Eastwood ξεστόμισε μια ατάκα που έμεινε στην ιστορία: "Opinions are like assholes; everybody has one".
«Οι απόψεις είναι σαν τις κ@λοτρυπήδες, όλοι έχουν από μια». Και το είπε αυτό σχεδόν 40 χρόνια πριν τα social media. Δεν θέλω να ξέρω ποια θα ήταν η ατάκα που θα έγραφαν στον «επιθεωρητή Κάλαχαν» οι σεναριογράφοι αν η ταινία γυρίζονταν σήμερα.
Το πιο πιθανό, να ήταν κάτι πολύ πιο βαρύ ή κάτι του τύπου: «Οι απόψεις είναι σαν τα posts σου στο Internet. Κανείς δεν νοιάζεται».
Δυο ημέρες πριν πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο η επίσημη πρεμιέρα της ταινίας Red Sparrow με πρωταγωνίστρια την Jennifer Lawrence. Η εκθαμβωτική 28χρονη ηθοποιός επέλεξε για την πρεμιέρα ένα υπέροχο και κάπως προκλητικό φόρεμα Versace το οποίο αναδείκνυε το όμορφο σώμα της.
Τι το ήθελε;
Feminazis. Millennials, trolls χωρίς ζωή και λοιποί ορκισμένοι να σπάνε τα γεννητικά όργανα των υπολοίπων χρήστες των social επέκριναν την επιλογή της. Και το θέμα δεν είναι ότι έγραψαν ότι το φόρεμα ήταν άσχημο (θα ήταν αδύνατο) ή ότι δεν την κολακεύει (θα ήταν ακόμα πιο αδύνατο), αλλά στάθηκαν στο γεγονός ότι η βραβευμένη με 2 βραβεία Όσκαρ ηθοποιός έκατσε στο κρύο με ένα καλοκαιρινό φόρεμα μόνο και μόνο για φωτογραφηθεί σαν ένα κομμάτι κρέας.
«Αυτή είναι μια τόσο καταθλιπτική και αποκαλυπτική εικόνα», έγραψε η (απόφοιτος της Οξφόρδης) γνωστή δημοσιογράφος Helen Lewis στο Twitter.
«Είναι ντροπή, θα έπρεπε να φοράει παλτό ή οι άντρες που είναι μαζί της να φορέσουν και εκείνοι καλοκαιρινά», ήταν το ρεζουμέ των απόψεων.
«Πιστεύετε ότι θα κάλυπτα αυτό το υπέροχο φόρεμα με κάποιο κασκόλ; Ήμουν έξω για 5 λεπτά. Θα στεκόμουν ακόμα και στο χιόνι για αυτό το φόρεμα, επειδή αγαπώ τη μόδα και είναι επιλογή μου», η απάντηση της 28χρονης ηθοποιού.
Απλή, λογική, μεστή, πλήρως συμβατή με την ηλικία της.
Γιατί όμως και οι υπόλοιποι άνθρωποι της ηλικίας της δεν σκέφτηκαν έτσι; Εκεί είναι το θέμα.
The Millennials Paradox
«Και τι είσαι ρε Gazzetta, η Vogue;» θα αναρωτηθείτε. Και καλά θα κάνετε. Όχι, προφανώς και δεν είμαστε η Vogue, αλλά δεν χρειάζεται να είσαι η Anna Wintour για να μπορέσεις να κρίνεις αν κάτι είναι chic, ούτε χρειάζεται να είσαι ο Βασίλης Ραφαηλίδης για να διαπιστώσεις ότι γύρω μας, όσο περνάει ο καιρός, ο κόσμος γίνεται όλο και πιο μαλακισμένος.
Δεν έχει να κάνει με την Ελλάδα, ή με την κρίση, ή με το ότι είμαστε γεροπαράξενοι, αυτό το συμπέρασμα. Ούτε προφανώς είμαστε τίποτα τρελοί που θέλουμε να διορθώσουμε όλα τα στραβά του Internet.
Καμία σχέση. Έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι Millennials το έχουν χάσει τελείως το παιχνίδι.
Σε μια προσπάθεια να αποτάξουν από πάνω τους τον ρατσισμό, τον σεξισμό και την πολιτική ορθότητα, των τελευταίων δεκαετιών, κατάφεραν να πετύχουν το ακριβώς αντίθετο: έγιναν χειρότεροι.
Έγιναν συντηρητικοί, «μυγιάγγιχτοι», σπαστικοί και δυσκοίλιοι.
«Παλεύουν» νυχθημερόν να κάνουν την κοινωνία να δεχθεί το... διαφορετικό (όπως τους γάμους των ομοφυλοφίλων για παράδειγμα) αλλά παράλληλα εξοργίζονται αν προσπαθήσεις να κάνεις πλάκα με αυτό.
Μα πως όμως θα δεχθεί κάποιος το «διαφορετικό» αν δεν μπορεί να το αποδημήσει και να το διακωμωδήσει στην συνείδησή του; Πως θα γίνει κάτι «δικό» του αν δεν νοιώσει οικεία με αυτό και δεν το βλέπει ως «πρέπει» αλλά ως κάτι το φυσικό; Εγώ δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο τρόπο.
Ίσως και να κάνω λάθος βέβαια.
The Friends Paradox
Πριν από λίγους μήνες το Netflix ενσωμάτωσε την πλατφόρμα του τα Φιλαράκια. Και υπήρχαν πολλοί Millennials οι οποίοι το παρακολούθησαν για πρώτη φορά. Και μαντέψτε!
Σοκαρίστηκαν!
Το βρήκαν «σεξιστικό, ρατσιστικό, αρκετά προσβλητικό για τις γυναίκες». Όλα αυτά τα σχόλια για τα Φιλαράκια! Που αν σε ρωτήσουν «πες μια σειρά να δουν τα παιδιά μου» είναι η πρώτη που θα σκεφτείς.
Είναι μια τεράστια κουβέντα και ασφαλώς και δεν είμαστε ειδικοί να την κάνουμε ή να την ανοίξουμε Και πάντα θα υπάρχουν trolls και πάντα θα υπάρχουν ψεκασμένοι και άνθρωποι που τους φταίνε τα πάντα και έρχονται ως αυτόκλητοι σωτήρες να επιφέρουν την δικαιοσύνη στον θαυμαστό κόσμο του Internet.
Και ασφαλώς δεν πρέπει να τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι, ούτε όμως να κλείνουμε και τα μάτια σε αυτό φαινόμενο: η νέα γενιά είναι μπερδεμένη.
Και είναι μπερδεμένη επειδή εμείς την μπερδέψαμε.
Επειδή εμείς την γεμίσαμε «κατοχικά σύνδρομα», επειδή εμείς κάναμε τον κόσμο μας να θεωρεί λογικό να εκλεγεί ο Τραμπ πλανητάρχης, η Χρυσή Αυγή να μπει στη Βουλή και το μέλλον να φαντάζει σαν post-apocalyptic film.
Επειδή δεν είναι ότι πιο εύκολο να ξεκινάς την επαγγελματική σου σταδιοδρομία με 200Κ φοιτητικά δάνεια (αν είσαι στην Αμερική) ή με 300 ευρώ μισθό (αν είσαι στην Ελλάδα). Επειδή δεν είναι και ότι καλύτερο να μεγαλώνεις με το ότι οι gay είναι ο σατανάς ή ότι οι Εβραίοι θέλουν το κακό μας.
Επειδή το «τι θα πει ο κόσμος» έγινε πιο σημαντικό από το «κάνε αυτό που σε ευχαριστεί».
Και κάπως έτσι η νέα γενιά βρέθηκε ακριβώς στη μέση.
Καλείται και να αποδεχθεί τη προοδευτική κοινωνία, αλλά και να «αποτάξει» παράλληλα το παλιό, το συντηρητικό, το ξεπερασμένο. Όμως οτιδήποτε νέο δεν είναι απαραίτητα και σωστό και οτιδήποτε παλιό δεν είναι επίσης απαραίτητα κακό.
Και κάπου εκεί χάθηκε το παιχνίδι.
Η λύση
"Mind your own business". Το κλειδί για την σωτηρία μας και της ψυχής και του νευρικού μας συστήματος. Η νέα γενιά θα βρει το δρόμο της. Έχει όλα τα εφόδια. Χάρη στο Internet έχει όλη την πληροφορία όπου τη θέλει, όποτε την θέλει. 'Εχει καλύτερες μεθόδους εκπαίδευσης, έχει καλύτερη ποιότητα ζωής, μπορεί να ταξιδεύει, να δει νέους τόπους, νέα πράγματα πολύ πιο εύκολα από την παλιά. Μπορεί να βρει το δρόμο της και να φτιάξει τα πράγματα πολύ καλύτερα από ό,τι εμείς. Απλά ίσως πρέπει να την αφήσουμε να μεγαλώσει χωρίς «πρέπει».
Και όλα θα βρουν το δρόμο τους.
Το ελπίζω δηλαδή.
Υ.Γ.1 Ίσως πάλι και να μεγαλώσαμε λάθος και αυτή να είναι η πικρή αλήθεια. Ο Τζόι να είναι τελικά ένας σεξιστής macho man, ο Τσάντλερ ένα εριστικό κωλόπαιδο και η φωτογραφία της Jennifer Lawrence με το φόρεμα στο κρύο, σκηνή από τις βιτρίνες του Άμστερνταμ. Ίσως όμως από την άλλη, ο κόσμος απλά μπορεί να έχει πολύ ελεύθερο χρόνο. Και γρήγορη σύνδεση στο Internet.
Υ.Γ.2 Να συνειδητοποιείς ότι γράφεις στα 36 σου «η νέα γενιά», αγνός τρόμος.
