Η παλαιότερη λίμνη του κόσμου «χάνεται» σιγά σιγά και το μέλλον προμηνύεται χειρότερο (pics & vid)

Gazzetta team
Η παλαιότερη λίμνη του κόσμου «χάνεται» σιγά σιγά και το μέλλον προμηνύεται χειρότερο (pics & vid)
Η ανθρώπινη παρουσία κι αδιαφορία οδηγεί ακόμη ένα μνημείο της φύσης προς την απόλυτη καταστροφή.

Η στάθμη της λίμνης Βαϊκάλης εξακολουθεί να υποχωρεί, όπως ανακοίνωσε ο διευθυντής της Υδρομετρικής Υπηρεσίας της Ρωσίας Ρομάν Βίλφαντ κατά την διάρκεια συνέντευξης τύπου. Σύμφωνα με τον ίδιο η στάθμη της λίμνης υποχώρησε κατά 6 εκατοστά και οι προβλέψεις είναι αρνητικές.

«Σύμφωνα με τα στοιχεία που διαθέτουμε, σήμερα η στάθμη της Βαϊκάλης είναι κάτω του φυσιολογικού ορίου, το οποίο ορίζεται στα 456 μέτρα με βάση την κλίμακα του Ειρηνικού Ωκεανού, κατά 6 εκατοστά» δήλωσε ο Βίλφαντ.

Το πρόβλημα που υπάρχει όσον αφορά την στάθμη της Βαϊκάλης «ακούγεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αλλά να που αυτή την στιγμή η στάθμη αυτή είναι χαμηλότερη απ' ότι ήταν το 2015-2017» δήλωσε ό Βολφαντ προβλέποντας ότι «την 1η Μαΐου η στάθμη θα φθάσει στο πιο χαμηλό επίπεδο της».

Η λίμνη Βαϊκάλη βρίσκεται στην ανατολική Ασία σε ρωσικό έδαφος, ενώ αποτελεί την βαθύτερη και παλαιότερη λίμνη στον κόσμο, καθώς επίσης και η λίμνη με τον μεγαλύτερο όγκο γλυκού νερού.

Περιέχει πάνω από ένα πέμπτο του γλυκού νερού παγκοσμίως και περισσότερο από 90% του γλυκού νερού της Ρωσίας. Η έκτασή της είναι 31.468 τετραγωνικά χιλιόμετρα (μία από τις μεγαλύτερες του κόσμου), ενώ έχει μήκος 654 χλμ., πλάτος 74 χλμ. και μέγιστο βάθος 1.680 μ.

Η ανθρώπινη δραστηριότητα, η υπεραλίευση, η μόλυνση των νερών με κάθε είδους απόβλητα αλλά κι η επέμβαση στη ροή δεκάδων ποταμών που την τροφοδοτούν έχουν προκαλέσει τεράστια ζημιά στη βιοποικιλότητα της λίμνης και των γύρω περιοχών, τη στιγμή που αποτελεί μνημείο παγκόσμιας φυσικής κληρονομιάς, αναγνωρισμένη από την Ουνέσκο.

Τέλος, να σημειωθεί πως ακόμη μία λίμνη της Ασίας, η Αράλη (στα σύνορα Καζακστάν - Ουζμεκιστάν) έχει υποστεί σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή από την ανθρώπινη δραστηριότητα, καθώς έχει χάσει περισσότερο από το 80% της αρχικής της έκτασης, ενώ πλέον δε φιλοξενεί καθόλου ζωή στο εσωτερικό της.