Οι "Χρωματιστοί" και εμείς!

Μάνος Αντώναρος Μάνος Αντώναρος
Οι "Χρωματιστοί" και εμείς!
Ο Μάνος Αντώναρος γράφει για τον εκνευρισμό που του προκαλεί η εμμονή (αγωνία) των υποψηφίων Δημάρχων να είναι αγκιστρωμένοι πάνω στα πολιτικά κόμματα.

Παρακολουθώ όλες αυτές τις (πρωτόγονες) διεργασίες που γίνονται εν όψει τον δημοτικών εκλογών.

Με πιάνει ένας ακατάσχετος εκνευρισμός.

Τό μόνο που ενδιαφέρει τους ενδιαφερόμενους (και δυστυχώς δεν εννοώ τους δημότες) είναι το κομματικό.

Το χρίσμα δλδ.

Ποιό κόμμα θα τους υποστηρίξει.

Γιατί;

Μα επειδή έτσι είναι σίγουροι ότι θα τους ψηφίσουν οι κολλημένοι με τα κόμματα.

Ε;

Ποιά κόμματα;

Ολα τα κόμματα!

Ναι, τα ίδια κόμματα, που μας οδηγησαν εδω που είμαστε.

Τι σημαίνει αυτό;

Ο,τι όλοι αυτοί δεν έχουν καταλάβει γρι.

Ενώ φίλε μου, ο λογαριασμός της ΔΕΗ δεν σ αφήνει να κοιμηθείς το βράδι... αυτοί που στο προκάλεσαν έρχονται με απύθμενο θράσσος και σου ζητάνε να τους στηρίξεις... ούτε καν εμμμέσως... αλλά αντελώς αμέσως.

Ζητώ συγγνώμη για τους Ελληνες που δεν ζουν στην Αθήνα, αλλά εδω το παράδειγμα είναι εύκολο:

Επιμένει ο Νικήτας Κακλαμάνης να κατέβει υποψήφιος.

Με γεια του με χαρά του... αλλά συγγνωμη κ. Νικήτα μου...τι ήταν αυτο που προσέφερες όταν είχες την ευκαιρία στον Δημο Αθηναίων και μου διαφεύγει;

Το τελευταίο που είπατε (το διαβασα) είναι το εξής:

Είμαι λαϊκός δεξιός και πιστός στην ιδρυτική διακήρυξη του ΄74”

Ε, και; Και αριστοκράτης δεξιός να'σασταν ή πρωτο τραπέζι πίστα κεντροδεξιός δεν θυμάμαι να φτιάξατε τα πεζοδρόμια που μοιάζουν με βομβαρδισμένη περιοχή...

Εσείς κ. Καμίνη μου, που τρέμετε στην ιδέα ότι μπορεί να χάσετε την εξουσία...τι κάνατε αλήθεια με τα πεζοδρόμια; Δεν σας είδα να κόβετε μια βόλτα στο Μοναστηράκι απέναντι από την Ακροπολη όπου σερβίρεται ο χειρότερος καφές της Ελλάδας.

Πού;

Απέναντι από την Ακρόπολη!

Λεπτομέρειες ε;

Μήπως από Συνήγορος του Πολίτη, θα΄'πρεπε ναχετε γίνει Συνήγορος του Δημότη;

Και σεις κ. Αρη μου... πώς κι έτσι;

Πού είσασταν τόσο καιρό με τα μνημόνια και τα ΔΝΤ;

Και το καλύτερο:

Τι ακριβώς γνωρίζετε από διοίκηση μιας τερατούπολης όπως η Αθήνα;

Μέχρι και το Κολωνάκι (που λατρεύετε) έχει μεταμορφωθεί σε μια τερατόμορφη γειτονια με κράχτες και φωτιστικούς καρα-κίτς σωλήνες...

Το ερωτημα δεν είναι αν σας υποστηρίζει η ΝΔ ή η θεία σας, αλλά τί ξέρετε να κάνετε...

Μμμμμ;

Τα ίδια ακριβώς ερωτήματα ισχύουν και για τους υπόλοιπους “χρισμένους” υποψηφιους από τα άλλα κόμματα... απλώς μου διαφεύγουν τα ονόματα τους. (Θα τα εμπεδώσω όμως!)

Κάποιος προφανώς είπε στους υποψηφίους ότι το χρίσμα είναι παράσημο.

Μόνο εγώ το βλέπω για μειονέκτημα;

Θέλετε να μιλήσουμε για την σκουριασμένη Δημοτική Παιδική Χαρά στον Πολύγυρο Χαλκδικής...που όταν έγραψα όλοι οι δημότες της πόλης μου έλεγαν: Επιτέλους κάποιος έγραψε γι αυτό το έκτρωμα!

Δεν θέλετε να μάθετε τί τελικά έγινε.

Ε;

Ή μήπως θέλετε να μιλήσουμε για την παραλιακή λεωφόρο στην Αττική, που κάποιοι εξαφάνισαν την... θάλασσα;

Ή μήπως θέλετε να μιλήσουμε για τις πόλεις σε όλη την Ελλάδα που δεν έχω γνώμη;

Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε... επειδή φυσικά τα ξέρετε.

Ομως όλοι αυτοί που έκαναν τα εκτρώματα ή δεν διορθωσαν τα εκτρώματα είχαν το χρίσμα κάποιου κόμματος... και σιγά που θα τα έβαζαν με το κόμμα για να ικανοποιησουν όποιο αυτονόητο αίτημα των δημοτών τους.

Ποιότητα ζωής!

Τί;

Ποιότητα ζωής;

Αχαχαχαχαχαχαχαχαχα!

Ϊσως εγω μόνο να το καταλαβαίνω έτσι... αλλά μήπως μια λύση θα'ταν να κατέβει υποψήφιος ένας σοβαρός π.χ. Πολεοδόμος; Δηλαδή κάποιος που να'χει άποψη;

Ελπίζω μερικοί απο σας να θυμάστε τον Τρίτση, που φυσικα είχε πολιτικές βλέψεις... αλλά κανείς δεν μπορούσε να του αμφισβητήσει ότι όταν μιλούσε για την Αθήνα, ήξερε πολύ καλά τί έλεγε...

Το χειρότερο όλων είναι ότι τελικά έχουν δίκιο όλοι αυτοί οι κομματικο-κρατικο-δίαιτοι.

Στο φινάλε το δικό τους θα γίνει...

Μην το πιάσουμε το θέμα “που ρίχνω την φήψο μου”, γιατί θα'ναι τόσο άδικο σαν να πάρω εγω μέρος σε αγώνα τριπόντων κόντρα στον Ναβάρο.

Ζούμε σε μια χώρα που οτιδηποτε καινούργιο, καινοτόμο αντιμετωπίζεται ΜΟΝΟ εχθρικά.

Διάβαζα σήμερα το εξαιρετικό άρθρο του Βασίλη Σαμπράκου για την άρνηση της Superleague να ξεφύγει από την χάρτινη εποχή και να προχωρήσει στην ψηφιακή.

Το προσυπογράφω και με τα δυο χέρια αγαπητέ μου συνάδελφε...

Ομως δεν έχω fax για να τους το στείλω... και από ο,τι ξέρω τα μηνυματα καπνού απαγορεύονται για τον ίδιο λόγο που “απαγορεύεται” η χρήση τζακιού.

Το παλιό -γιατι αυτο περιγραφω με τις δημοτικές εκλογές- έχει κολλήσει πάνω μας σαν βδέλλα.

Και εμείς αντί να το ξεκολλήσουμε, φοβόμαστε το σκλατς που θα κάνει άμα το προσπαθήσουμε.

Με εκνευρίζει αφάνταστα να με πιάνουν κορόϊδο.

Εσάς;

Μάνος Αντώναρος
Μάνος Αντώναρος

Ο Μάνος Αντώναρος γεννήθηκε στην Αθήνα και το πρώτο που θυμάται από τη δημοσιογραφία, ήταν όταν τον έπαιρνε από το χέρι ο πατέρας του (ο γελοιογράφος Αρχέλαος) και τον πήγαινε στα παλιά γραφεία της «Αθλητικής Ηχούς» για να παραδώσει τα σκίτσα του. Εκεί ο πιτσιρικάς Μάνος έβλεπε με ορθάνοικτα μάτια μερικά από τα ιερά τέρατα της (αθλητικής) δημοσιογραφίας να εργάζονται πυρετωδώς ακριβώς μπροστά στις λινοτυπικές μηχανές. Φυσικά του΄κανε εντύπωση και φυσικά ήθελε να γίνει ένας απ' αυτούς. Ετσι γύρω στα 20 του πήγε και είδε (μόνος του) τον μακαρίτη Κλεομένη Γεωργαλά και του είπε ότι ήθελε να δουλέψει στην «Ηχώ». Και εκείνος προφανώς θέλοντας να του κάνει πλάκα τον ρώτησε:

-Και τι θες να κάνεις;

-Να γράφω κάθε μέρα τη γνώμη μου!

Και -ω του θαύματος- ο Γεωργαλάς του απάντησε:

-ΟΚ! Αρχίζεις από σήμερα το απόγευμα.

Ετσι και έγινε. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ο Μάνος Αντώναρος έγραφε καθημερινά τη γνώμη του στην πίσω σελίδα της κραταιάς εφημερίδας.

Αργότερα δούλεψε σε πολιτικές εφημερίδες επί πολλά χρόνια, σε ραδιόφωνα και κανάλια. Κάθε φορά που εργαζόταν σε εφημερίδες έψαχνε την ευκαιρία να γράφει πού και πού στις αθλητικές σελίδες. Oι συνάδελφοι του αθλητικοί ρεπόρτερ πάντα του άνοιγαν την καλά φυλασσόμενη πόρτα τους.

Είναι ένας από τους πρώτους blogger στην Ελλάδα και υποστηρίζει φανατικά ότι το internet δεν είναι media, αλλά community.

Εδώ και δυο χρόνια εγκατέλειψε (από άποψη) τη μάχιμη δημοσιογραφία και αφιερώθηκε μαζί με τη γυναίκα του στο blog της www.eimaimama.gr

Τον τελευταίο διάστημα ανεβάζει post του στο gazzetta.

Hταν καιρός -όπως λέει ο ίδιος- να ξανανιώσει την χαρά της ελεύθερης και δημιουργικής δημοσιογραφίας.