O Στρουθοκάμηλος

Μάνος Αντώναρος Μάνος Αντώναρος
O Στρουθοκάμηλος
Ο Μάνος Αντώναρος προσπαθεί να εξηγήσει στο blog του γιατι ο Μιχάλης Λιάπης ντύθηκε στρουθοκάμηλος και βγήκε βόλτα με τις παρανομες πινακίδες στο τζίπ του.

Eίναι φυσικό οι νεαροί φίλοι μου -ακόμα και οι ενημερωμένοι- να μην έχουν ιδέα τι ήταν για την πολιτική σκηνή της Ελλάδας, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής... όχι ο τωρινός...αλλά ο θείος.

Είχε τρομερό παρουσιαστικό (στυλ), ήταν αυστηρός, οι υπουργοί του τον τρέμανε, είχε φίλους μόνο εκλεκτούς, έπαιζε (χάλια) γκολφ και φυσικά τον λάτρευε ένα πολύ μεγάλο (πολλές φορές το μεγαλύτερο) κομμάτι των Ελλήνων... ήταν δωρικός... ήταν άγνωστος... ελεγε λίγα και σπανίως και όταν μίλαγε κανείς δεν καταλαβαίνε τί έλεγε.... όταν την διοικούσε την Ελλάδα... τη διοικούσε... τέλος !!! και βέβαια για αντιπολίτευση είχε τρομερούς αντιπάλους!

Όχι ο Αντωνάκης, ο Κωστάκης, ο Γιωργάκης, Ο Βαγγελάκης!

Σε εναν απείρως πιο συναισθηματικό κόσμο, ο Καραμανλής κρατούσε ένα ατσαλένιο σπαθί... ακριβώς το ίδιο (για να μην παρεξηγηθώ...) κρατούσε αργότερα κι Ανδρέας Παπανδρέου.

Αυτος ήταν ο Καραμανλής...

Αυτος ο Καραμανλής εκτός από το γκολφ αγαπούσε πολύ (ενώ από ,τι είχα καταλάβει δεν αγαπούσε εύκολα ούτε τα άντερά του) τον ανεψιό, του τον Μιχάλη.

Το γιατί έχεις αδυναμία σε έναν άνθρωπο, δεν νομίζω ότι υπάρχει σοβαρή εξηγηση...και το σίγουρο είναι ότι η εξυπνάδα δεν είναι απαραίτητο συστατικό μεταξύ των συμβαλομένων.

Ο Καραμανλής προφανώς και ήξερε ότι ο αγαπημένος του ανεψιός ήταν κουτός.

Και το απέδειξε σπρώχνωντας τον άλλο του ανεψιό -τον Κωστάκη- στην πρωθυπουργία.

Ο Θείος δεν ήταν κουτός, ο ανηψιός ήταν. Μην τα μπερδεύουμε,

Οταν όμως έχεις αδυναμία σε ένα άτομο, μπορεί να μην τον κάνεις Πρωθυπουργό της Χώρας, αλλά τα χατήρια του τα κάνεις...

Μη λέμε μαλακίες.

Μέχρι διευθυντή του πολιτικού του γραφείου τον έκανε σε εποχές που η Ελλάδα καιγότανε (σε μια απο τι πυρκαγιες τέλος πάντων).

Γίνεται δλδ αυτο που λένε: βασιλικότερος του βασιλέα.

Έχει όλη αυτη την ατέλειωτη ηλίθια σνομπίστικη στάση ενός βλακός στο Παλαιο Ψυχικό των 70'ς και 80'ς. Τα δηθεν κωλόπαιδα... Οι άνθρωποι με την χαλαρή ιδρωμένη παλάμη... που μιλάνε στον ηλικιωμένο σερβιτόρο με το σμόκιν στον ενικό... που τρώνε με τα πόδια πάνω στο τραπέζι... που νομίζουν ότι λένε καλά ανέκδοτα... που νομίζουν ότι παίζουν καλά χαρτιά,... που νομίζουν ότι τους λατρεύουν οι λαϊκές γκόμενες (αχαχαχαχαχαχαχα)... και που τελικά παντρεύονται την κόρη του απέναντι βιομηχάνου... για να πηγαίνουν διακοπές στη Μύκονο, επειδή πηγαίνανε από παιδιά... Η γενιά που βασικά κυβέρνησε την Ελλάδα... λίγοι είναι γνωστοί στο πλατύ κοινό.

Ο Μιχάλης λοιπόν είναι ο βασιλιάς τους.

Κληρονομικώ δικαίω!

Είναι τόσο τρελλιάρης που στα 65του ντύνεται στρουθοκάμηλος.

Τί; δεν τον είδατε;

Με το φουφουλέ -αλά Δώνη- μαύρο μπουφάν...τα μακρυά πόδια, αλλά Βασίλη Τσιβιλίκα, τη μύτη και το κασκέτο για ράμφος. Τέλεια στροθοκάμηλος.

Ντύθηκε λοιπόν στρουθοκάμηλος , πήρε το τερατώδες τζίπ του με τα φιμέ τζάμια και τις πλαστές πινακίδες και βγήκε βόλτα στη Λούτσα.

Πιο βλάκας πεθαίνεις.

Μόνος του. ( Ο Θεός τον φύλαξε)

Φυσιολάτρης... είμαι σίγουρος ότι έκανε και μπρρρρρ-μπρρρρ οδηγώντας ...ακούγωντας Σίρλευ Μπάσει..... φαντασθείτε τι αηδίες σκφτότανε όταν οδηγούσε... γιατι για το ΔΝΤ δεν τον κόβω να στεφτότανε. Προφανώς και ο ίδιος χειροκροτούσε τον εαυτο του ο,τι και να σκεφτόταν... μάλλον χειροκροτούσε το γεγονός ότι σκεφτόταν...είναι κακό να αυτο-χειροκροτας τον εαυτό σου συνεχώς ειδικά όταν ταυτόχρονα σε χειροκροτά όποιος σε πλησιάζει.

Και γιατι όλα αυτα;

Επειδή ο θείος Ατσαλένιο Σπαθί τον είχε αδυναμία που λένε και στην πατρίδα μου την Θεσσαλονίκη.

Μετα τον θάνατο του θείου ο ίδιος φυσικά πιστεύει ότι είναι η συνέχειά του. Δεν έχει σημασία τι πιστεύουν οι άλλοι για σένα... το κρίσιμο είναι τί πιστεύεις εσύ για τον εαυτό σου.

Οταν έγιναν οι ιστορικοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Πεκίνο -τόχω γράψει τόσες φορές- η πρώτη φάτσα που είδε η υφήλιος στην τηλεόραση ήταν του Μιχάλη Λιάπη που ήταν ο ... εκπρόσωπος της Ελλάδας.

Δηλαδή τώρα που το (ξανα)γράφω, πού να κτυπήσω το κεφάλι μου...

Ομως και πάλι δεν έχει καμμία σημασία πού να κτυπήσω το κεφάλι μου... το θέμα είναι πώς το εισέπραξε ο Μιχάλης Λιάπης... Εσείς τι λέτε νά σκεφτηκε... ρίξτε μια ματια σε μια οποιαδήποτε φωτογραφία του ... και τί λένε να σκέφτηκε;

Ο Περικλής μπροστά του πρέπει να ηταν ένα αρχίδι και ένα μύδι.

Οταν σου συμβούν όλα αυτα στη ζωή σου και είσαι χαζούλης όχι ντυμένος στρουθοκάμηλος με τζιπ με πλαστές πινακίδες θα οδηγείς μόνος προς τη Λούτσα... αλλά μέχρι και μετα γενικό εθνικό κράξιμο θα πας διακοπές στη Μαλαισία.

Πολύ σωστά είπε ο Αλέξης Παπαχελάς:

"Τον είχαμε και 'μεις σε διάφορες εκπομπές, να λέει διάφορες ανοησίες για τις οποίες κανείς δεν ενδιαφερόταν , και τώρα λέμε ποιοι μας κυβερνούσαν"...μήπως φταίμε και 'μεις και μηπως στο μέλλον θα πρεπει να είμαστε πιο προσεκτικοί;"

Εμ;

Ο Μιχάλης Λιάπης δεν σκαρφάλωσε στην εξουσία. Γεννηθηκε στην εξουσία.

Για να ακριβολογώ ήταν ο αγαπημένος της εξουσίας. Δεν έκανε καμμία προσπάθεια να την προσεγγίσει... όλα έγιναν φυσικά.

Το να έχεις εσύ αδυναμία στην Εξουσία δεν είναι δα και σπάνιο.

Το να σου έχει όμως αδυναμία η Εξουσία είναι συγκλονιστικά σπάνιο.

Ο Μιχάλης Λιάπης είναι ένας θυμωμένος “Πρίγκηπας”.... που οδηγώντας ντυμένος σαν στρουθοκάμηλος μόνος προς τη Λούτσα τζίπ με πλαστές πινακίδες, σκέφτεται γιατι δεν έγινε Πρωθυπουργός δυο φορές εκείνος, αλλά ο άλλος. Θα τουχει αφήσει κατακάθι μέσα του... στα μεγάλα του ντουζένια έχει σκεφτει και για Πρόεδρος της Δημοκρατίας...ειδικά τα βράδια στην Μύκονο όταν στον ύπνο του όταν το αεράκι του χαίδευει ... τί του χαϊδεύει;.... α ναι...το κορμί.

Εσείς πώς τον κόβετε;

Το ξεπέρασε ποτέ;

Είναι απόλυτα πεπεισμένος ότι το σύστημα τον έχει αδικήσει.

Ενδόμυχα παίζει μέχρι και να τον μισεί τον Θείο.

Το χειρότερο με τους ηλίθιους είναι ότι πιστεύουν πώς είναι έξυπνοι.

Ειδικά οι “Αδικημένοι Πρίγκηπες”!

Δεν είναι παράνομος βρε καχύποπτοι, ο Μιχάλης...

Σκανδαλιάρης είναι βρε!

ΥΓ. Και μια απορία: Προσωπική φρουρά δεν είχε; Περίεργο για "Πρίγκηπα"... ή μήπως "δραπέτεψε" ντυμένος στροθοκάμηλος;

Μάνος Αντώναρος
Μάνος Αντώναρος

Ο Μάνος Αντώναρος γεννήθηκε στην Αθήνα και το πρώτο που θυμάται από τη δημοσιογραφία, ήταν όταν τον έπαιρνε από το χέρι ο πατέρας του (ο γελοιογράφος Αρχέλαος) και τον πήγαινε στα παλιά γραφεία της «Αθλητικής Ηχούς» για να παραδώσει τα σκίτσα του. Εκεί ο πιτσιρικάς Μάνος έβλεπε με ορθάνοικτα μάτια μερικά από τα ιερά τέρατα της (αθλητικής) δημοσιογραφίας να εργάζονται πυρετωδώς ακριβώς μπροστά στις λινοτυπικές μηχανές. Φυσικά του΄κανε εντύπωση και φυσικά ήθελε να γίνει ένας απ' αυτούς. Ετσι γύρω στα 20 του πήγε και είδε (μόνος του) τον μακαρίτη Κλεομένη Γεωργαλά και του είπε ότι ήθελε να δουλέψει στην «Ηχώ». Και εκείνος προφανώς θέλοντας να του κάνει πλάκα τον ρώτησε:

-Και τι θες να κάνεις;

-Να γράφω κάθε μέρα τη γνώμη μου!

Και -ω του θαύματος- ο Γεωργαλάς του απάντησε:

-ΟΚ! Αρχίζεις από σήμερα το απόγευμα.

Ετσι και έγινε. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ο Μάνος Αντώναρος έγραφε καθημερινά τη γνώμη του στην πίσω σελίδα της κραταιάς εφημερίδας.

Αργότερα δούλεψε σε πολιτικές εφημερίδες επί πολλά χρόνια, σε ραδιόφωνα και κανάλια. Κάθε φορά που εργαζόταν σε εφημερίδες έψαχνε την ευκαιρία να γράφει πού και πού στις αθλητικές σελίδες. Oι συνάδελφοι του αθλητικοί ρεπόρτερ πάντα του άνοιγαν την καλά φυλασσόμενη πόρτα τους.

Είναι ένας από τους πρώτους blogger στην Ελλάδα και υποστηρίζει φανατικά ότι το internet δεν είναι media, αλλά community.

Εδώ και δυο χρόνια εγκατέλειψε (από άποψη) τη μάχιμη δημοσιογραφία και αφιερώθηκε μαζί με τη γυναίκα του στο blog της www.eimaimama.gr

Τον τελευταίο διάστημα ανεβάζει post του στο gazzetta.

Hταν καιρός -όπως λέει ο ίδιος- να ξανανιώσει την χαρά της ελεύθερης και δημιουργικής δημοσιογραφίας.