Πώς λειτουργεί πραγματικά ένα CD: Το «ξεπερασμένο» θαύμα τεχνολογίας που διαβάζει τη μουσική με φως
- Το μυστικό βρίσκεται στις «λακκούβες» του ήχου
- Από τα CD στα DVD: Η ίδια ιδέα, με περισσότερη χωρητικότητα
Στην εποχή των streaming υπηρεσιών και των ασύρματων συσκευών, τα CD μοιάζουν πια να ανήκουν στο παρελθόν. Όμως, για μια εφεύρεση που μετρά πάνω από 40 χρόνια ζωής, οι συμπαγείς δίσκοι παραμένουν τεχνολογικά αξιοθαύμαστοι.
Πίσω από το απλό τους design, τα CD κρύβουν εξαιρετικά λεπτομερή ψηφιακή αρχιτεκτονική, που επιτρέπει σε ένα λέιζερ να «διαβάζει» την πληροφορία μέσα από μικροσκοπικά μοτίβα χαραγμένα στην επιφάνειά τους.
Το μυστικό βρίσκεται στις «λακκούβες» του ήχου
Η επιφάνεια ενός CD αποτελείται από χιλιάδες μικροσκοπικές εγκοπές, γνωστές ως pits (λακκούβες) και lands (επίπεδες περιοχές).Αυτά τα δύο στοιχεία αντιπροσωπεύουν δυαδικά δεδομένα, δηλαδή 1 και 0, τον θεμέλιο λίθο κάθε ψηφιακής πληροφορίας.
Οι εγκοπές έχουν μήκος μόλις μερικά μικρόμετρα (1 μικρόμετρο = 0,001 χιλιοστό), πράγμα που σημαίνει ότι είναι αόρατες στο μάτι. Όταν το λέιζερ του CD player τις «σαρώνει», το φως ανακλάται διαφορετικά ανάλογα με το αν πέφτει πάνω σε pit ή land. Αυτές οι μεταβολές της αντανάκλασης μετατρέπονται σε ηλεκτρικά σήματα, που αποκωδικοποιούνται τελικά σε μουσική ή εικόνα.
Από τα CD στα DVD: Η ίδια ιδέα, με περισσότερη χωρητικότητα
Τα DVDs λειτουργούν με παρόμοια αρχή, αλλά οι εγκοπές τους είναι ακόμη πιο μικρές, κάτι που επιτρέπει την αποθήκευση περισσότερων δεδομένων, εξ ου και η χρήση τους για ταινίες και βίντεο αντί για μουσική.
Όσοι θυμούνται τις αρχές των 2000s θα θυμούνται και τα CD-RW (Compact Disc ReWritable), που μπορούσαν να ξαναγραφούν πολλές φορές. Σε αυτά, αντί για φυσικές εγκοπές, υπήρχε ένα λεπτό, φωτοευαίσθητο στρώμα βαφής πάνω από μια ανακλαστική επιφάνεια, συνήθως από χρυσό.
Το λέιζερ υψηλής έντασης «έκαιγε» το στρώμα αυτό, δημιουργώντας παραμορφώσεις που λειτουργούσαν ως δεδομένα. Έτσι γεννήθηκε η φράση «κάψιμο CD», που έμεινε ιστορική για μια ολόκληρη γενιά χρηστών.
