Φίλιπ Λαμ
Ο Πεπ Γκουαρδιόλα έχει δηλώσει για εκείνον πως «είναι ο πιο έξυπνος παίκτης που έχω προπονήσει ποτέ και μπορεί να αγωνιστεί και στις έντεκα θέσεις». Σε έντεκα μπορεί όχι, όμως ο Γερμανός ήταν ένα «πολυεργαλείο» που έπαιζε με την ίδια ευκολία σε 4-5 διαφορετικές θέσεις. Παρά το μικρό του μπόι και το αγγελικό του πρόσωπο, ο Λαμ ενέπνεε το σεβασμό στα αποδυτήρια, ενώ ήταν αρχηγός σε Μπάγερν και εθνική Γερμανίας. Ποτέ του, όμως, δεν ήταν ο «σταρ», αλλά ένας ακούραστος εργάτης, που έβαζε πάνω απ’ όλα το καλό της ομάδας και όχι την προσωπική του προβολή.

Ντιρκ Κάουτ
Ο ορισμός του «εργάτη» που θυσιαζόταν για το κοινό καλό. Αυτός, πιθανότατα, ήταν και ο λόγος που δεν έγινε ποτέ σταρ. Από πρώτος σκόρερ του ολλανδικού πρωταθλήματος, με τη φανέλα της Φέγενορντ, ο Κάουτ δεν είχε πρόβλημα να αγωνιστεί σε όποια θέση υπήρχε ανάγκη, ως ποδοσφαιριστής της Λίβερπουλ. Ο Ολλανδός αγωνίστηκε ακόμη και ως δεξιός μπακ και μάλιστα με επιτυχία. Δύσκολα κάποιος μεγάλος αστέρας θα δεχόταν να κάνει τέτοια... θυσία.

Μίροσλαβ Κλόζε
Παρά την «ερωτική» του σχέση με τα αντίπαλα δίχτυα δεν άνηκε ποτέ στην κατηγορία των σούπερ σταρ επιθετικών. Ο Γερμανός φορ είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων, με 16 τέρματα, ξεπερνώντας «μύθους» της μπάλας, όπως το σπουδαίο Ρονάλντο. Επίσης, είναι πρώτος σκόρερ και στην ιστορία της εθνικής Γερμανίας, με 71 γκολ. Κι όμως, ο Κλόζε δεν είχε την «αίγλη» που του άξιζε, παρά τα τρομερά επιτεύγματά του στους αγωνιστικούς χώρους.

Πίπο Ινζάγκι
Το συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή είτε το λάτρευες, είτε το μισούσες. Στη δεύτερη κατηγορία ήταν ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, που είχε πει για τον Ιταλό φορ ότι «έχει γεννηθεί σε θέση οφσάιντ». Ο Ινζάγκι ήταν ένας ποδοσφαιριστής με μέτρια τεχνική κατάρτιση και χωρίς ιδιαίτερη ταχύτητα. Ωστόσο, είχε ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, που τον ξεχώριζε από τους υπόλοιπους. Βρισκόταν πάντα στο σωστό σημείο, τη σωστή στιγμή, ώστε να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Τα γκολ του είχαν χαρίσει ακόμη και Τσάμπιονς Λιγκ στη Μίλαν (2007), όμως ποτέ του δεν ήταν ο αστέρας των «ροσονέρι» ή της εθνικής Ιταλίας.

Ματίας Ζάμερ
Στο Euro 1996 ήταν ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές της εθνικής Γερμανίας στην πορεία προς το τρόπαιο, με τον ίδιο να αναδεικνύεται κορυφαίος ποδοσφαιριστής της διοργάνωσης, ενώ ένα χρόνο μετά κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ με την Ντόρτμουντ. Το 1996, επίσης, έγινε ο πρώτος αμυντικός, μετά τον Φραντς Μπεκανμπάουερ, που κατέκτησε τη Χρυσή Μπάλα. Το γεγονός, όμως, πως ήταν κεντρικός αμυντικός δεν του έδινε τη σχετική «λάμψη», συγκριτικά με άλλα αστέρια της δεκαετίας του ’90.