Μπεμπέ (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ)
«Νόμιζα ότι μου έκαναν πλάκα, όταν μου είπαν πως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θέλει να με αποκτήσει», ήταν τα λόγια του Πορτογάλου φορ, όταν έγινε παίκτης των «μπέμπηδων» το καλοκαίρι του 2010. Λίγους μήνες νωρίτερα αγωνιζόταν στην Εστρέλα, ομάδα από τη δεύτερη κατηγορία της Πορτογαλίας και είχε μόλις υπογράψει στην Γκιμαράες. Ωστόσο, έπειτα από εισήγηση του Κάρλος Κεϊρόζ στον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, οι «κόκκινοι διάβολοι» έδωσαν εννέα εκατομμύρια ευρώ για να τον αποκτήσουν. Ο Μπεμπέ δεν μπόρεσε ποτέ να καθιερωθεί στο Ολντ Τράφορντ και μετά από τέσσερα χρόνια (και τρεις δανεισμούς) επέστρεψε στην πατρίδα του, με απολογισμό μόλις δύο συμμετοχές στην Πρέμιερ Λιγκ.

Ζουλιέν Φομπέρ (Ρεάλ Μαδρίτης)
Για έναν περίεργο λόγο, που δεν κατάλαβε ποτέ κανείς, η Ρεάλ Μαδρίτης επέλεξε να ενισχύσει τη δεξιά της πτέρυγα, στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο της σεζόν 2008-09, με τον Γάλλο ακραίο. Τον απέκτησε δανεικό από τη Γουέστ Χαμ για έξι μήνες, με οψιόν αγοράς το επόμενο καλοκαίρι. Μόνο που ο Φομπέρ δε συνειδητοποίησε ποτέ το μέγεθος του συλλόγου που βρέθηκε, με αποτέλεσμα αυτοί που το θυμούνται (δεν είναι και πολλοί) να το κάνουν μόνο για εξωαγωνιστικούς λόγους. Μια φορά δεν πήγε για προπόνηση γιατί νόμιζε ότι είχε ρεπό, ενώ κάποια στιγμή ο φακός τον έπιασε να κοιμάται στον πάγκο της «βασίλισσας». Φυσικά, το καλοκαίρι αποχώρησε από το Μπερναμπέου.

Ρόνι Ο’Μπράιεν (Γιουβέντους)
Το 1999 η Μίντλεσμπρο άφησε ελεύθερο τον 20χρονο Ιρλανδό μέσο και προς έκπληξη όλων η ομάδα που κινήθηκε για να τον αποκτήσει ήταν η Γιουβέντους. Η «Μεγάλη Κυρία» έκανε 5ετές συμβόλαιο στον Ο’Μπράιεν, όμως ο ίδιος αγωνίστηκε με τη φανέλα της μόνο σε αγώνες για το Ιντερτότο. Μετά από συνεχόμενους δανεισμούς, ο Ιρλανδός αποχώρησε το 2002 για τις Ηνωμένες Πολιτείες, όμως η μεταγραφή του στη Γιουβέντους τον έκανε «ήρωα» στη χώρα του, αφού είχε ψηφιστεί από τους αναγνώστες του περιοδικού Time, ως η προσωπικότητα του αιώνα, πάνω και από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν!

Άντι Κάρολ (Λίβερπουλ)
Η συγκεκριμένη μεταγραφή θα μπορούσε να μην είχε προκαλέσει τόσο μεγάλη έκπληξη, αν η Λίβερπουλ δε δαπανούσε ένα τεράστιο ποσό για να τον αποκτήσει. Τον Ιανουάριο του 2011, η Τσέλσι έδωσε στους «κόκκινους» 50 εκατομμύρια λίρες για τη μεταγραφή του Φερνάντο Τόρες και με τη σειρά της η Λίβερπουλ επέλεξε να δώσει τα 35 εκατομμύρια για να κάνει δικό της έναν 22χρονο ποδοσφαιριστή, που απλά προερχόταν από ένα καλό εξάμηνο με τη Νιουκάστλ. Στους ώμους του Κάρολ έπεσε – άδικα – ένα απίστευτο βάρος (τότε η πιο ακριβή μεταγραφή Άγγλου ποδοσφαιριστή), που ο ίδιος δεν μπόρεσε να σηκώσει ποτέ στο Άνφιλντ. Σε 1,5 χρόνο σημείωσε μόλις έξι γκολ στην Πρέμιερ Λιγκ, πριν παραχωρηθεί στη Γουέστ Χαμ.

Ντέιλ Τζένινγκς (Μπάγερν)
Ένα παιχνίδι για το Λιγκ Καπ Αγγλίας, τη σεζόν 2010-11, λίγο έλειψε να αλλάξει για πάντα τη ζωή του. Ο 18χρονος – τότε – Άγγλος εξτρέμ της Τρανμίρ ήταν εντυπωσιακός απέναντι στην ΜΚ Ντονς, ομάδα που αγωνιζόταν ο σπουδαίος Γερμανός άσος, Ντίτμαρ Χάμαν. Ο ίδιος, μαζί με ένα σκάουτερ της Μπάγερν, πρότειναν τον Τζένινγκς στους Βαυαρούς, οι οποίοι παρά το γεγονός πως επρόκειτο για έναν παίκτη της League One, προχώρησαν στην απόκτησή του το καλοκαίρι του 2011, βλέποντάς τον ως μία επένδυση για το μέλλον. Τα προβλήματα τραυματισμών, που είχε από το ξεκίνημά του στο Μόναχο o Τζένινγκς, δεν του επέτρεψαν ποτέ να εξελιχθεί και να διεκδικήσει μία θέση στην πρώτη ομάδα. Αγωνίστηκε για δύο χρόνια στη δεύτερη ομάδα του συλλόγου και στη συνέχεια επέστρεψε στην Αγγλία, χωρίς να καταφέρει να πραγματοποιήσει το όνειρο μιας μεγάλης καριέρας.