Τα περισσότερα παιδιά στον κόσμο γεννιούνται μια φορά. Μια φορά θα περιμένουν να πάρουν δώρα, μια φορά να σβήσουν κεράκια, μια φορά να λένε με περηφάνια πόσο χρονών γίνονται. Η Μία δεν είναι από εκείνα τα παιδάκια. Ο Άνχελ Ντι Μαρία γνώρισε την Τζορτζελίνα το 2010, όταν εκείνος έπαιζε στη Ρεάλ Μαδρίτης και εκείνη βρισκόταν στην Αργεντινή. Η σχέση τους έμοιαζε αρκετά δυνατή ώστε να την πείσει να τον ακολουθήσει στην Ισπανία. Δύο καλοκαίρια μετά παντρεύτηκαν. Το γεγονός συγκέντρωσε περισσότερους από 200 καλεσμένους, τα μεγάλα περιοδικά της Αργεντινής έσπευσαν να δημοσιεύσουν τις φωτογραφίες και το ζευγάρι έμοιαζε για λίγο να κολυμπάει στα θολά νερά της κοσμοπολίτικης επικαιρότητας.

Ο Άνχελ που συχνά πανηγύριζε με το σχήμα καρδιάς για τη γυναίκα της ζωής του, σύντομα θα άλλαζε πανηγυρισμό. Η μπάλα μέσα από την κοιλιά ήταν το σινιάλο για το τι επρόκειτο να συμβεί στη ζωή του. Η Τζορτζελίνα ήταν έγκυος και θα έφερνε στον κόσμο το πρώτο τους παιδί. Το έφερε πολύ νωρίτερα του αναμενομένου. Μόλις μετά από έξι μήνες κύησης, αναγκάστηκε να μπει στο νοσοκομείο για να γεννήσει. Ήταν 22 Απριλίου του 2013. Η καισαρική πήγε καλά. Η Τζορτζελίνα ήταν καλά. Η Μία είχε ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης. Ο Άνχελ έπρεπε να τις αφήσει πίσω και να ταξιδέψει στην Γερμανία για τον επαναληπτικό της Ρεάλ Μαδρίτης με την Ντόρτμουντ. Η ομάδα του, του επέτρεψε να ταξιδέψει αυθημερόν και ο Αργεντινός αγωνίστηκε ως αλλαγή.

«Η γυναίκα μου άρχισε να χάνει υγρά και ο γιατρός μάς είπε ότι πρέπει στις επόμενες ώρες να χειρουργηθεί γιατί αλλιώς κινδύνευε η ζωή της. Θα είχε 70% πιθανότητες να πεθάνει. Η Μία γεννήθηκε τρεις μήνες πρόωρα κι έμεινε στο νοσοκομείο για περισσότερους από δύο μήνες. Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε είναι να την επισκεπτόμαστε. Πηγαίναμε στο νοσοκομείο κάθε πρωί και κάθε βράδυ για να της πούμε καληνύχτα. Και γυρνούσαμε σπίτι με άδεια χέρια. Δεν μπορώ να περιγράψω πόσο σκληρό ήταν».

Το γράμμα της μάνας!

Η μία πιθανότητα που έδιναν οι γιατροί στην κόρη του Άνχελ και της Τζορτζελίνα αποδείχθηκε αρκετή. Η μικρή τους κόρη πάλεψε και βγήκε δυνατή από την περιπέτειά της. Τον Ιούνιο μπορούσαν επιτέλους να την πάρουν σπίτι. Ένα χρόνο μετά, η Μία είναι υγιέστατη. Έσβησε το κεράκι της και πανηγύρισε με τον μπαμπά της, που έκτοτε φοράει το «22» για εκείνην, την κατάκτηση του Champions League. Η μητέρα της αποφάσισε να μοιραστεί την ιστορία της. Τόσο τη δική της, όσο και του παιδιού της. Είχαν κατορθώσει, άλλωστε, να κοιτάνε πλέον πίσω και να χαμογελάνε.

Είχαν γνωρίσει κι άλλους γονείς στο νοσοκομείο, που μοιράζονταν την ίδια αγωνία και τους ίδιους φόβους. Και ήταν όλοι τους καλεσμένοι στα γενέθλια της Μία. Μια διαφορετική παρέα, μια παρέα που είχε δεθεί με δυστυχία, ώστε να μπορεί να αντιλαμβάνεται το απλό ως ευτυχία.

«Η καισαρική είναι προγραμματισμένη για τις 7μ.μ.. Νεύρα, άγχος και φόβος. Πολύς φόβος. Υπήρχε μεγάλος κίνδυνος να μην έρθεις σε αυτό τον κόσμο. Ή να γεννηθείς με πολύ σοβαρές επιπτώσεις για την υγεία σου. Τι θα προτιμούσες άραγε μικρή μου Μία; Πολλά δάκρυα! Γεννήθηκες! Και τώρα το χειρότερο. Δύο μήνες στην εντατική. Κανείς εκτός από τον μπαμπά σου κι εμένα δεν ξέρει τι πόνο μας προκαλούσε να σε βλέπουμε με καλώδια και συσκευές πάνω στο όμορφό σου πρόσωπο. Τίποτα δεν ήταν πιο στενάχωρο απ’ το να πηγαίνω σπίτι με άδεια χέρια και αβάσταχτο πόνο στο στήθος. Μολύνσεις, μεταγγίσεις, τι θα γίνεις άραγε αγάπη μου; Τα δάκρυα μούσκευαν το μαξιλάρι μου κάθε βράδυ, είχα διαρκώς ένα κόμπο στο λαιμό μου. Ανυπομονούσα να σε έχω στη ζωή μου. Ακόμα και ο παππούς σου, ο αγαπημένος μου μπαμπάς, σε πρόσεχε 24 ώρες την ημέρα στο νοσοκομείο.

13 Ιουνίου 2013… Καταραμένο 13 που πήρες τον μπαμπά μου. Κι ευλογημένο 13 που έφερες την κόρη μου στο σπίτι. Ευτυχία. Ένα χρόνο μετά, 22 Απριλίου του 2014, και μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ένα δυνατό, υγιέστατο κοριτσάκι, μια πραγματική μαχήτρια για τη ζωή της, για τη ζωή όλων μας. Ήρθες στον κόσμο για να μας διδάξεις ότι δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλείπουμε και να μας δείξεις πως όταν θέλουμε μπορεί αυτός ο κόσμος να είναι γεμάτος όμορφα χρώματα. Σε αγαπάμε ως το άπειρο και ακόμα παραπέρα. Η μαμά και ο μπαμπάς».

Η εξήγηση του πατέρα!

Ο μπαμπάς της Τζορτζελίνα ήταν δίπλα τους. Ήταν δίπλα στην Μία και πέθανε την 13η μέρα νοσηλείας της. Ίσως η δική του καρδιά να ήταν καταπονημένη για να αντέξει την ψυχοφθόρα διαδικασία. «Θέλαμε να μοιραστούμε την ιστορία μας για να δώσουμε δύναμη σε πολλούς γονείς που μπορεί να περνάνε κάτι παρόμοιο. Πολλές φορές νιώθεις ότι δεν μπορείς να βρεις διέξοδο από τέτοιες καταστάσεις, όμως με πίστη όλα μπορούν να συμβούν», εξήγησε ο Άνχελ Ντι Μαρία, που έχει τη μικρή Μία παράδειγμά του για κάθε παιχνίδι. Για να μην εγκαταλείπει και να μην σταματάει να παλεύει. Για να πιστεύει και να αισιοδοξεί.

«Η κόρη μου μού δίδαξε πως όλα τα μπορείς. Μου έμαθε πως το πιο δύσκολο πράγμα μπορεί να γίνει εύκολο. Κατάλαβα πως πρέπει να αντέχω τον πόνο, να μπορώ να υποφέρω και να βγαίνω πιο δυνατός. Με βοήθησε να έχω μια εκπληκτική σεζόν. Το χρωστάω σε εκείνη και στη γυναίκα μου. Παρότι η ζωή της ήταν σε κίνδυνο, πάλεψε για επιβίωση, πάλεψε για να είναι δυνατή. Μας γέμισε με αγάπη και ευτυχία απλά το να τη βλέπουμε μαζί μας στο σπίτι».