Καθώς τα ξημερώματα της Κυριακής, o Χούλιο Σέσαρ Φαλσιόνι σήκωνε το κεφάλι και κοιτούσε δακρυσμένος τον ουρανό, η αφιέρωσή του στην Αντα Αντέλα μετατρεπόταν σε έναν τεράστιο λυγμό. Ενα βαθύ πνιχτό κλάμα με αφορμή μία στιγμιαία χαρά, αλλά με αιτία μία λύπη που θα τον συντροφεύει για το υπόλοιπο της ζωής του. Ενα πέναλτι, μίας πρόκριση και ο αποχωρισμός στην αγαπημένη του σύζυγο. Μία εικόνα που ξεπερνάει όλες τις ανοησίες των Κινέζων για τις περιγραφές των 1.000 λέξεων. Γιατί τα λίγα λεπτά του συναισθηματικού ξεσπάσματος του Φαλσιόνι, είναι μία ολόκληρη ζωή γύρω από το παιχνίδι και το αντίστροφο, καθιστώντας τα ένα και το αυτό.

More than a game!

Outpouring of emotion from Julio Falcioni, not only has he converted Independiente into contenders again, they've won on penalties tonight just a few days after the death of his wife of 40+ years
? https://t.co/5AubkkTtEI

— Pibe de Barrio / La Bombobox ? (@PibedeBarrioArg) May 16, 2021

Ηταν η στιγμή που ο Μπράιαν Μαρτίνες εκτέλεσε εύστοχα το τελευταίο πέναλτι. Η στιγμή που η Ιντεπεντιέντε απέκλειε με 1-4 την Εστουδιάντες και προκρινόταν στα ημιτελικά του πρωταθλήματος. Η Αντα είχε φύγει από τη ζωή τρεις μέρες νωρίτερα. Χτυπημένη από τον καρκίνο, με τον κορονοϊό να της δίνει την χαριστική βολή. Οι δυο τους σε 42 χρόνια κοινής ζωής είχαν σκαρώσει τρία παιδιά και πέντε εγγόνια. Μαζί βίωσαν τις ποδοσφαιρικές και προπονητικές επιτυχίες του Χούλιο, μαζί και το φλερτ με τον θάνατο, ο οποίος πεισματικά είχε βάλει και τους δύο στο στόχαστρο.

Ο Φαλσιόνι ήταν εκείνος που είχε νωρίτερα περάσει όσα και η Αντα Αντέλα. Το 2017 χρειάστηκε να παλέψει με τον δικό του καρκίνο. Ενα χειρουργείο που ξεκίνησε στις 09:00 και ολοκληρώθηκε με επιτυχία στις 23:00, τον κράτησε ζωντανό. Εκτοτε θα πρόσεχε πιο πολύ και δεν θα είχε ξανά πρόβλημα. Ωστόσο, τον περασμένο Απρίλιο χτύπησε εκείνον ο κορονοϊός και χρειάστηκε να νοσηλευτεί και τελικά να γλιτώσει οριακά. Ωσπου η γυναίκα του βίωσε τα ίδια, δίχως όμως να μπορέσει να τα νικήσει όλα όπως εκείνος.

Ο Φαλσιόνι όμως υπήρξε ανέκαθεν δυνατός, ξεχωριστός. Από τότε που τον αποκαλούσαν “Αυτοκράτορα” για την εμβληματική παρουσίαση του κάτω από τα δοκάρια. Και κατάφερε μοναδικά πράγματα στην καριέρα του ως τερματοφύλακας (1976-'92). Ιδίως κατά το πέρασμά του από την Αμέρικα ντε Κάλι. Τότε που η ομάδα της Κολομβίας κατακτούσε σερί τους τίτλους (σ.σ.: πήρε μαζί της πέντε διαδοχικά πρωταθλήματα από το 1982 έως το 1986). Τότε που υπήρξε το σκληρό πρωτοπαλίκαρο της οικογένειας Ορεχουέλα, η οποία έλεγχε το καρτέλ ναρκωτικών του Κάλι και γενικά της χώρας.



Αγωνιστικά όμως ο Φαλσιόνι ήταν εξαιρετικός και έχει ψηφιστεί ως ο σημαντικότερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του club, αλλά και ο πορτιέρο με τα περισσότερα γκολ (5) και ο ξένος με τους περισσότερους τίτλους στην Κολομβία. Ωστόσο, με την Κάλι ηττήθηκε σε τρεις διαδοχικούς τελικούς του Κόπα Λιμπερταδόρες (1985, 1986, 1987), αλλά και μία φορά ως προπονητής (Μπόκα Τζούνιορς 2012). Με την Μπόκα πάντως ως κόουτς κατέκτησε την προηγούμενη χρονιά το πρωτάθλημα, κάτι που είχε κάνει και το 2009 με την αγαπημένη του Μπάνφιλντ.

Γενικότερα, παρά το ζόρικο και σκληρό ινδιάνικο παρουσιαστικό του, ο Φαλσιόνι είναι ιδιαίτερα αγαπητός στην Αργεντινή. Και τώρα, στη μεγάλη στεναχώρια, άπαντες στάθηκαν στο πλευρό του. Ο θρυλικός matador Μάρτιν Παλέρμο του αφιέρωσε ένα story με το τελευταίο γκολ του για την Μπόκα, ενώ ο ηττημένος προπονητής της Εστουδιάντες, Ρικάρδο Ζιελίνσκι, έτρεξε να τον αγκαλιάσει και δάκρυσε μαζί του. Αρκετές ομάδες παρουσιάστηκαν τις προηγούμενες ημέρες με πανό συμπαράστασης, αλλά ίσως πιο ιδιαίτερη ήταν η τοποθέτηση του προπονητή της Κολόν Σάντα Φε.

Λίγες ώρες μετά την πρόκριση του Φαλσιόνι και της Ιντεπεντιέντε, η Κολόν προκρίθηκε επίσης και θα είναι η αντίπαλος της Rojo στα ημιτελικά. Μόνο που ο Εδουάρδο Ντομίνγκες δεν ασχολήθηκε με την πρόκριση της ομάδας του, αλλά με τον αντίπαλο του: «Είμαι τόσο φορτισμένος συναισθηματικά με όσα έχουν συμβεί στον Φαλσιόνι. Δεν σκέφτομαι καν το παιχνίδι, αλλά μόνο τη συνάντησή μας. Μόνο θέλω να τον αγκαλιάσω», είπε με δάκρυα στα μάτια ο νεαρός κόουτς, δείχνοντας πόσο τον σέβονται όλοι.

Πιο σημαντικό απ' όλα όμως είναι αυτή η ανιδιοτελής αγάπη του Φαλσιόνι για το παιχνίδι. Και σε συνέντευξή του δύο χρόνια πριν, αυτή η αγάπη είχε αποκαλυφθεί με την εξιστόρηση μίας παρόρμησης, την οποία δεν στάθηκε ικανός ούτε ο καρκίνος να σταματήσει: «Την εποχή που έκανα χημειοθεραπείες, η Μπάνφιλντ έπαιζε για το Λιμπερταδόρες στην Ουρουγουάη. Τις περισσότερες εκείνες μέρες δεν μπορούσα ούτε να περπατήσω, καθώς έκανα συνέχεια εμετούς. Ηθελα όμως τόσο πολύ να πάω εκεί. Και έφυγα κρυφά απ' όλους, μπήκα στο αεροπλάνο και βρέθηκα στο παιχνίδι. Εκεί δεν θυμάμαι και πολλά. Δεν μπορούσα να εστιάσω στον αγώνα. Αλλά δεν είχε σημασία. Αισθανόμουν ευτυχισμένος που το έκανα. Το επόμενο πρωί που γύρισα, είχα χημειοθεραπεία. Την έκανα και κατέρρευσα. Οι γιατροί μου είχαν πει να μην ταξιδέψω. Εγώ όμως ένιωσα για λίγο πάλι παιδί. Και αυτό μόνο το ποδόσφαιρο μπορούσε να μου το προσφέρει».



Πλέον, μέσω των Social Media, η συγκλονιστική εικόνα του κάνει τον γύρο του κόσμου. Και σίγουρα ένας διάσημος συμπατριώτης του θα είναι υπερήφανος για εκείνον. Οταν ο Χόρχε Μπουκάι έγραφε πως: «Ολοι μας έχουμε ένα ανυποψίαστο απόθεμα δύναμης μέσα μας, που προκύπτει όταν η ζωή μας δοκιμάζει», ουσιαστικά περιέγραφε την ύστερη ζωή του Χούλιο Σέσαρ Φαλσιόνι. Ηταν λες και όσα έχει βιώσει τα τελευταία χρόνια ο Αργεντινός προπονητής, συμπυκνώνονται πραγματικά σε εκείνες τις ελάχιστες, μα άκρως πολύτιμες λέξεις του υπέροχου συγγραφέα. Επειδή αν το καλοσκεφτείς, αυτή η ιστορία δεν είναι τίποτα λιγότερο από μία ωδή στο ψυχικό σθένος. Ενας ευρύτερος θαυμασμός και ο υπέρτατος σεβασμός σε όσους ανθρώπους παραμένουν δυνατοί και δεν εγκαταλείπουν, ενώ θα είχαν κάθε δικαίωμα να λυγίσουν.

Follow me: @jorgekaraman
Instagram: Jorge_Karaman