Ντανίλο Περέιρα: Από τον Άρη και τη δυσπιστία, στους «4» του Champions League
- Η περιπέτεια στο «Κλεάνθης Βικελίδης»
- Η ρήτρα των 40 εκατ. ευρώ στην Πόρτο και οι «ματιές» του Βενγκέρ
- Ένας «Φαμπίνιο» για την Παρί
- Ο Σάντος, το «βάπτισμα του πυρός», το Euro και η μεγάλη επιστροφή
Το ρολόι στην «Allianz Arena» δείχνει μισή ώρα αγώνα και ο Μαρκίνιος αποχωρεί τραυματίας. Δύο λεπτά αφού είχε χριστεί σκόρερ για το καθοριστικό (όπως αποδείχθηκε) 2-0 της Παρί Σεν Ζερμέν, ο Βραζιλιάνος κάπτεν αφήνει «ορφανή» την άμυνα της ομάδας από την παρουσία του. Μπροστά σε αυτόν τον κρίσιμο γρίφο, ο Μαουρίτσιο Ποτσετίνο επιστρατεύει από τον πάγκο τον Άντερ Ερέρα, αλλά είναι μια εκ των έσω (μετα)κίνηση που θα του δείξει τον δρόμο ενόψει της ρεβάνς, με δεδομένη την απουσία του φύσει και θέσει ηγέτη της οπισθοφυλακής. Ο Ντανίλο Περέιρα, έχοντας ξεκινήσει βασικός στη μεσαία γραμμή, μετατοπίζεται στα στόπερ και γίνεται ο παρτενέρ του Πρεσνέλ Κιμπεμπέ για τα εναπομείναντα 60+90 λεπτά του ζευγαριού, μία θέση την οποία είχε υποστηρίξει ξανά στη διάρκεια της σεζόν, στα ματς κόντρα στη Μπασάκσεχιρ και την εκτός έδρας ήττα από τη Λειψία.
Το φινάλε της αναμέτρησης στο Παρίσι βρίσκει τους πρωτευουσιάνους ηττημένους στη «μάχη», μα θριαμβευτές στον «πόλεμο». Τους βρίσκει για δεύτερη συνεχή χρονιά στα ημιτελικά του Champions League, να μαζεύουν τα θραύσματα μιας αιώνιας παράδοσης που έσπασαν οι ίδιοι, όντας οι πρώτοι φιναλίστ τελικού που αποκλείουν την κάτοχο του τροπαίου στην επανάληψη της «μονομαχίας» την αμέσως επόμενη σεζόν. Και ο Πορτογάλος αμυντικός χαφ από το προάστιο Μεμ Μαρτίνς της Λισαβόνας, ενίοτε στόπερ για τις ανάγκες της ομάδας του και πάντοτε ετοιμοπόλεμος για κάθε είδους αποστολές, έχει εκτελέσει στον υπερθετικό βαθμό όσα του ζητούσε ο Μαουρίτσιο Ποτσετίνο, όντας αθροιστικά και στα δύο ματς ο πιο συνεπής στην αμυντική τετράδα της Παρί.
Πολύ περισσότερο, έχει εκπληρώσει όσα ονειρευόταν ο ίδιος πριν από 10 και πλέον, χρόνια, όταν αναγκαζόταν να ανελιχθεί από τα χαμηλά, συναντώντας σταθερά δυσπιστία: από την ακαδημία της Μπενφίκα, η οποία και προτίμησε να τον αφήσει να φύγει από τα χέρια της ως ελεύθερος, την Πάρμα των 15 συμμετοχών σε μια τριετία, μέχρι τη Super League και τον Άρη, όπου ο σύντομος δανεισμός του ενδιάμεσα δεν έπεισε τους ιθύνοντες των Θεσσαλονικιών να κινηθούν για τη… μονιμότητά του, παρά το περιεκτικό δείγμα των πέντε συμμετοχών που κατέθεσε στο «Κλεάνθης Βικελίδης».
Σήμερα, όμως, μπορεί να υπερηφανεύεται ότι τα κατάφερε. Αφού πρώτα σημείωσε διαδοχικά βήματα αναγνώρισης και καταξίωσης, έγινε η υψηλότερη ως σήμερα πώληση της Μαρίτιμο, κέρδισε με το «σπαθί» του την εμπιστοσύνη του Φερνάντο Σάντος στην εθνική Πορτογαλίας, έπαιξε σε Euro, αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης της Πόρτο σε μία σεζόν και προοδευτικά έγινε ο αρχηγός της.
Το PlanetFootball σκιαγραφεί την περίπτωση του 29χρονου γεννημένου στη Γουϊνέα-Μπισάου μέσου των Παριζιάνων, θυμάται μέσω του Γιάννη Κόντη, του ανθρώπου που «έτρεξε» τη μεταγραφή του στον Άρη τα «πώς» και τα «γιατί» της απόκτησης του τον χειμώνα του 2011 και κυρίως της πρόσκαιρης παραμονής του, φτάνοντας μέχρι την εθνική Πορτογαλίας και τις παρομοιώσεις με έναν «Φαμπίνιο» για την Παρί Σεν Ζερμέν.
Η περιπέτεια στο «Κλεάνθης Βικελίδης»
Σε μια εποχή που το ρόστερ του Άρη έσφυζε από ποιότητα και διαδεχόταν την εξαιρετική τριετία 2007-2010, λίγους μήνες, μάλιστα, αφότου είχε φτάσει μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου, οι Κιτρινόμαυροι προχωρούν σε δυναμικό μεταγραφικό ντεμαράζ στο χειμερινό παζάρι. Παράλληλα με την έλευση των Νέρι Καστίγιο (Σαχτάρ), Ραούλ Μπομπαντίγια (Γκλάντμπαχ) και Νταϊσούκε Σακάτα (Γιοκοχάμα), ο Γιάννης Κόντης, τότε τεχνικός διευθυντής της ομάδας, ολοκληρώνει τον δανεισμό του 20χρονου Ντανίλο Περέιρα, ο οποίος είχε μεταγραφεί ως ελεύθερος στην Πάρμα το προηγούμενο καλοκαίρι. Το αντίστροφο δρομολόγιο είχε κάνει ο Τόνι Κάλβο, μένοντας στους Παρμέντσι ως το τέλος της σεζόν πριν μετακομίσει στη Λέφσκι Σόφιας, γεγονός που ισχυροποίησε τον δίαυλο επικοινωνίας και τις σχέσεις των δύο κλαμπ.
«Μιλούσαμε συνέχεια με την ιταλική ομάδα από την περίπτωση του Τόνι Κάλβο, ο οποίος πήγε από τον Άρη στην Πάρμα. Εκεί έγινε η γνωριμία. Είχα δει το ταλέντο αυτού του παιδιού. Κάτι που δεν το είχε δει η Μπενφίκα που τον άφησε, ούτε η Πάρμα».
Τον ίδιο μήνα αποχώρησε μετά από μιάμιση σεζόν ο Έκτορ Ραούλ Κούπερ κι έτσι ο ίδιος έμελλε να κάνει το ντεμπούτο του επί του υπηρεσιακού coach, Γιάννη Μιχαλίτσου.
Ψηλόλιγνος τότε, τραχύς, με ένταση στο παιχνίδι του, κατάφερε να κάνει αισθητή την παρουσία του με το… καλημέρα. Και σε αυτό βοήθησε τω όντι το γκολ με το οποίο συστήθηκε στο ελληνικό κοινό. Στις 27 Φεβρουαρίου 2011, ξεκινά βασικός κόντρα στην ΑΕΛ (2-2), στην «AEL FC ARENA» και στο ’34 «οπλίζει» και σκοράρει για το 1-1 με έναν φοβερό «κεραυνό», που πήρε μέσα τον κίπερ των Λαρισαίων, Τσοντοφάλσκι.
Ακολούθησαν τέσσερις ακόμα συμμετοχές στο πρωτάθλημα (Ηρακλής, Κέρκυρα, Ολυμπιακός Βόλου, Ξάνθη) κι ακόμα ένα γκολ για επίλογο, το νικητήριο, μάλιστα, στα «Πηγάδια» (1-2) στις 17 Απριλίου του 2011.
Αυτό ήταν και το τελευταίο του παιχνίδι με τη φανέλα του Άρη. Παρά το πολύ μικρό δείγμα, οι εντυπώσεις που άφησε στη Θεσσαλονίκη ήταν θετικές. Γιατί όμως, δεν προχώρησε η ομάδα στην ανανέωση του δανεισμού ή την αγορά του; Πολλώ δε μάλλον, είχε τη δυνατότητα να το κάνει;
«Δυστυχώς στον Άρη δεν το είδαν αυτό. Θα μπορούσαμε να κρατήσουμε τον παίκτη για 150.000 ευρώ, τόσο ζητούσε η Πάρμα με την οποία είχαμε καλές σχέσεις κιόλας από το deal με τον Κάλβο.
Μιλάμε για 150.000 ευρώ. Όχι τοις μετρητοίς άμεσα, αλλά με δόσεις σε βάθος διετίας. Το πιο εξοργιστικό είναι ότι κάποιοι τότε στην ομάδα έλεγαν γιατί να μην παίξουν τα δικά μας παιδιά που έρχονται από τις ακαδημίες και να δίνονται ευκαιρίες αλλού. Έτσι χάθηκε ένας μεγάλος παίκτης από το ελληνικό πρωτάθλημα».
Η ρήτρα των 40 εκατ. ευρώ στην Πόρτο και οι «ματιές» του Βενγκέρ
Μετά από έναν άκαρπο δανεισμό στη Ρόντα, ο Περέιρα μετακόμισε στη Μαρίτιμο και πάλι ως ελεύθερος. Αυτή τη φορά, όμως, ήταν έτοιμος για το πρώτο «μπαμ». Στο πορτογαλικό κλαμπ εξελίχθηκε και έφτασε να γίνει ένα από τα «προϊόντα» στο εργοστάσιο υπεραξίας της Πόρτο.
Το καλοκαίρι του 2015 υπογράφει στους Δράκους για 4,5 εκατ. ευρώ (ποσό ρεκόρ μέχρι και σήμερα για τη Μαρίτιμο), «πακέτο» με τον νυν φορ τους, Μούσα Μαρεγκά (3,8 εκατ. ευρώ) και η ρήτρα αποδέσμευσής του εκτοξεύεται στα 40 εκατ. ευρώ! Η πρώτη του σεζόν στους πρωταθλητές είναι και η καλύτερη της ως τότε καριέρας του: ενδεικτική του τι θα ακολουθούσε.
Τον χειμώνα του 2017, έπειτα από μιάμιση γεμάτη σεζόν στο «Ντραγκάο», βρίσκεται στα ραντάρ του Αρσέν Βενγκέρ. Η ψυχραιμία που τον διακατείχε και ως παιδί, αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό του στη μεσαία γραμμή, παίζοντας με μυαλό και άνεση μπροστά από την αμυντική τετράδα ως γνήσιος holding midfielder. Και η συνολική ποιότητά του δεν περνάει απαρατήρητη από τον Πορτογάλο scout της Άρσεναλ, Λουίς Μπόα Μόρτε, ο οποίος τον συμπεριλαμβάνει στη must-watch λίστα του Αλσατού τεχνικού. Το ενδιαφέρον δεν προχώρησε ποτέ σε deal, αλλά ήταν μία ακόμη πιστοποίηση της μεγέθυνσής του στο ευρωπαϊκό στερέωμα.
Ένας «Φαμπίνιο» για την Παρί
Για τα δεδομένα της Πόρτο, η μεταγραφή του αρχηγού της ως δανεικού (4 εκατ. ευρώ) με υποχρεωτική οψιόν αγοράς στα 16 εκατ. ευρώ, δεν συνιστά και την κορυφαία πώληση. Δεδομένων των συνθηκών και του κορονοϊού, όμως, ο Ντανίλο Περέιρα γεμίζει τα ταμεία των Δράκων μετά από μια εξαιρετική πενταετία και πραγματοποιεί τη δική του εκτόξευση στην ελίτ. Παρά τη σχετική έλλειψη εμπιστοσύνης που επεδείκνυε ο Τόμας Τούχελ στο πρόσωπό του τους πρώτους μήνες παρουσίας του, προσαρμόστηκε στο Παρίσι και με την έλευση του Μαουρίτσιο Ποτσετίνο εξελίσσεται πια σε πολυσύνθετο γρανάζι, στον δρόμο για την ευρωπαϊκή κορυφή που άπαντες στον οργανισμό Παρί ονειρεύονται εδώ και χρόνια.
Οι εντυπωσιακές εμφανίσεις του ως στόπερ κόντρα στη Μπάγερν, μάλιστα, δεν άργησαν να προκαλέσουν παρομοιώσεις, με παίκτες όπως ο Φαμπίνιο στη Λίβερπουλ, που φέτος χρειάστηκε να παίξει πολλάκις στο κέντρο της άμυνας ελέω της λειψανδρίας των Reds. Αν μη τι άλλο, φιγουράρει δικαιωματικά στο κλαμπ των αφανών Παριζιάνων ηρώων στην ως τώρα πορεία τους στην Ευρώπη.
Ο Σάντος, το «βάπτισμα του πυρός», το Euro και η μεγάλη επιστροφή
Συμπτωματικά και εντελώς παράδοξα για εκείνο το χρονικό σημείο, ως στόπερ έκανε και την παρθενική του εμφάνιση στην εθνική Ανδρών της Πορτογαλίας. Ήταν σε ένα ματς κόντρα στο Πράσινο Ακρωτήρι, στις 31 Μαρτίου 2015, όταν ο Φερνάντο Σάντος τον έριξε ως αλλαγή στη θέση του επίσης «ντεμπουτάρη», Μπερνάρντο Σίλβα.
Ο νεοφερμένος τότε τεχνικός των Ιβήρων εμπιστεύτηκε το ταλέντο του 24χρονου Ντανίλο και πείστηκε για τις ικανότητές του με τα όσα έβλεπε από εκείνον στη Μαρίτιμο, συμπεριλαμβάνοντάς τον στο άτυπο γκρουπ των 19 παικτών που έκαναν ντεμπούτο στην εθνική ενόψει Euro (ανάμεσα στους Ζοσέ Φόντε, Ραφαέλ Γκερέιρο, Μπερνάρντο Σίλβα, Ρούμπεν Νέβες, Γκονσάλο Γκέδες, Ρικάρντο Περέιρα μεταξύ άλλων).
Κάπως έτσι, ο Περέιρα εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία και «έκλεισε» θέση στην 23άδα για τα γήπεδα της Γαλλίας. Έπαιξε σε πέντε παιχνίδια, έμεινε εκτός στον τελικό, μα το μετάλλιο του πρωταθλητή Ευρώπης (θα) κοσμεί το παλμαρέ του. Το μεγάλο παράπονο και η ατυχία σημειώθηκε δύο χρόνια αργότερα, όταν έχασε το Μουντιάλ της Ρωσίας λόγω τραυματισμού. Ωστόσο, ήδη προετοιμάζεται για την πρώτη του διεθνή διοργάνωση μετά από πέντε χρόνια, στο ερχόμενο Euro. Αν όλα πάνε καλά, θα είναι βασική επιλογή στους ανασταλτικούς μέσους του Σάντος (και πάντα ικανός για εφεδρικός στόπερ). Αν πάνε κάλλιστα, τότε λίγες εβδομάδες πριν θα έχει στεφθεί και κυπελλούχος του Champions League. Το απόλυτο όνειρο, άλλωστε, είναι πια πολύ κοντά.
