• Λίβερπουλ 19: (1901, 1906, 1922, 1923, 1947, 1964, 1966, 1973, 1976, 1977, 1979, 1980, 1982, 1983, 1984, 1986, 1988, 1990, 2020)

Η Λίβερπουλ πρωταθλήτρια Αγγλίας! Η κατάρα έσπασε, οι Reds περίμεναν 30 χρόνια και το βράδυ της 22ης Ιουλίου του 2020 έκαναν το πάρτι της ζωής τους. Η πεντάρα επί της Τσέλσι τους απογείωσε και μπορεί το Ανφιλντ να ήταν άδειο, ωστόσο οι χιλιάδες τρελαμένοι οπαδοί που φώναζαν έξω από αυτό έκαναν τη γιορτή πιο ζεστή. Ο Γιούργκεν Κλοπ, ο μοναδικός αυτός τεχνικός έκανε σαν... παιδί ανεβαίνοντας στην εξέδρα για να πάρει το μετάλλιο. Σα μικρά παιδιά και οι Φιρμίνο, Βαϊνάλντουμ που φορούσαν γυαλιά... ηλίου! Ολοι ήταν... ερωτευμένοι με τα μετάλλιά τους, όμως με αυτή την απίθανη σεζόν δεν μπορούσαν να τα στερηθούν.

Χωρίς αστερίσκους ή κάτι άλλο. Και εάν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές χωρίς ανταγωνισμό. Η Premier League με τον τρόπο που εξελίσσεται και το βαρύ πρόγραμμα αλλά και όσα έχουν συμβεί φέτος θα μπορούσαν να... ξεθωριάσουν τα έντονα χρώματα από τον πρώτο τίτλο πρωταθλήματος της Λίβερπουλ μετά από 30 χρόνια.

Το ποδόσφαιρο δεν θα μπορούσε να μην επηρεαστεί απ' όλα όσα συμβαίνουν γύρω του. Πανδημία, θάνατοι και οικονομική κατάρρευση. Όμως για ομάδες όπως είναι το μέγεθος της Λίβερπουλ ποτέ δεν ήταν μόνο το ποδόσφαιρο. Η επιτυχία των Reds δεν έχει να κάνει μόνο με το ποδόσφαιρο, αλλά με όσα έχει πετύχει για τον σύλλογο και όσους τον περιβάλλουν. Είναι κάτι παραπάνω από το ποδόσφαιρο.

Δεν είναι μόνο οι παίκτες και η προσωπική και αγωνιστική τους κορύφωση. Δεν είναι οι παίκτες που ξεπέρασαν τις δυνάμεις τους και έπαιζαν στα όριά τους και πάνω από αυτά για ένα διάστημα τουλάχιστον 18 μηνών.

Η Λίβερπουλ δεν επικράτησε μόνο αγωνιστικά. Επικράτησε από κάθε άποψη και δυναμική. Για ένα μεγάλο διάστημα αψήφησε τους νόμους της φυσικής, λειτούργησε σαν μία καλοκουρδισμένη... μηχανή και δεν σταματούσε.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αγωνιστικής υπεροχής ήταν το 4-0 επί της Λέστερ στη Boxing Day. Εκεί όπου οι Reds έδειξαν την ποιότητά τους απέναντι σε έναν ανταγωνιστικό αντίπαλο ακόμα και για τον τίτλο. Εκεί όπου η Λίβερπουλ έδειχνε να κινείται σε άλλο επίπεδο σε μία ομάδα που οι φουλ μπακ γίνονται επιθετικοί, οι μέσοι αμυντικοί, οι εξτρέμ θα σκοράρουν και οι φορ τρέχουν και πιέζουν ψηλά. Μία ομάδα που κέρδισε 26 από τα 27 ματς πρωταθλήματός της από τον Αύγουστο έως τις 28 Φλεβάρη. Δεν έχουν χάσει εντός έδρας εδώ και 3 χρόνια.

Η Λίβερπουλ δεν ακολούθησε την κλασική μέθοδο αγωνιστικής αναγέννησης και αναμόρφωσης. Λες και υπήρχε μία αίσθηση ότι λειτουργεί και παίζει πέρα από το σχετικό σύστημα και την ανάλογη διαδικασία. Η Λίβερπουλ έφτασε σε ένα επίπεδο που απέκτησε ξανά όραμα, που άλλαξε την επιπολαιότητα και την όποια ανικανότητά της και ωρίμασε.

Το αγγλικό ποδόσφαιρο και μέσα από αυτήν την εξέλιξη της Λίβερπουλ βρέθηκε σε μία άλλη εποχή και με άλλα δεδομένα. Ίσως και λίγο... μπερδεμένο από αυτά που βιώνει ή από αυτά που δεν περίμενε.

Η Λίβερπουλ δημιούργησε το ισχυρό καθεστώς της με ικανότατα στελέχη και μία εξαιρετική ομάδα. Τον Οκτώβριο συμπληρώθηκαν 10 χρόνια από τότε που η Fenway Sports Group αγόρασε τη Λίβερπουλ με τον Τζον Χένρι να λέει πως 'είμαστε εδώ για να νικήσουμε'. Η Λίβερπουλ είχε τότε χρέος 351 εκατομμύρια. Η ομάδα ήταν στην τελευταία τριάδα στην Premier League. Ακόμα και για το γήπεδο Άνφιλντ υπήρχε πλήρης αβεβαιότητα.

Και όμως ο Χένρι έφτασε τη Λίβερπουλ σε αυτό το επίπεδο επειδή ακριβώς ήταν σε τόσο κακή κατάσταση τότε. Με ένα τόσο δυνατό brand name όπως της Λίβερπουλ, τη δυνατή της αθλητική και ποδοσφαιρική... κληρονομιά και τα χρήματα που μπορούσε να προσελκύσει ως ομάδα.

Στη Λίβερπουλ της πήρε χρόνο. Πέρασαν παίκτες όπως οι Άντι Κάρολ και Τσάρλι Άνταμ, να αποτύχουν με επιλογές προπονητών και τόσα άλλα και να ταλαιπωρηθούν ακόμα και με τον Λούις Σουάρες. Τα πράγματα άρχισαν να φτιάχνουν και να διορθώνονται σταθερά και σταδιακά. Με ένα σωστό επιτελείο η ομάδα άρχισε να βρίσκει τον δρόμο της. Για να έρθει ο Γιούργκεν Κλοπ και να μπει σε άλλη εποχή. Στην Λίβερπουλ του Κλοπ οι φουλ μπακ είναι επιθετικοί, οι μέσοι είναι μπακ, οι εξτρέμ σκοράρουν τακτικότερα από τους άλλους και επιθετικοί πρεσάρουν σαν αμυντικοί. Πιέζουν για να κλέψουν και να βγουν στην αντεπίθεση. Η φυσική ικανότητα της ομάδας, η φυσική της κατάσταση και η δυναμική και η δύναμη των παικτών της. Οι αντίπαλοί τους μετά από ένα διάστημα 70 λεπτών δεν άντεχαν τον ρυθμό της Λίβερπουλ.

Δύο χρόνια πριν η Λίβερπουλ του Κλοπ ήταν 25 πόντους πίσω από τη Σίτι. Έφτασε στο σημείο να πάρει τον τίτλο και ενώ απέμεναν ακόμα επτά αγώνες για να διεξαχθούν, επίτευγμα που μνημονεύεται και θα μνημονεύεται. Όμως δεν αρκεί να φτάσεις στην κορυφή αλλά πρέπει και να διατηρηθείς εκεί ή γενικά σε πολύ καλό επίπεδο. Χωρίς αστερίσκους ή κάτι άλλο...

Λίβερπουλ 19: (1901, 1906, 1922, 1923, 1947, 1964, 1966, 1973, 1976, 1977, 1979, 1980, 1982, 1983, 1984, 1986, 1988, 1990, 2020)

Η συγκίνηση των 30 ετών, η τρέλα της προσμονής μισής ζωής, η χαρά της κατάκτησης του πρωταθλήματος από τη Λίβερπουλ. Η έξαψη του Κλοπ, οι επεμβάσεις του Αλισον, τα κοψίματα του Φαν Ντάικ, οι επελάσεις των Ρόμπερτσον, Αλεξάντερ-Αρνολντ, το πάθος του Χέντερσον, οι εμπνεύσεις των Φιρμίνο, Σαλάχ, Μανέ. Και όλα αυτά στο υπέροχο βίντεο-αφιέρωμα που ετοίμασε η Premier League για τη φιέστα των Reds, καταλήγει σε ένα εκπληκτικό γκράφιτι.